SNO 23/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-06-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SNO 23/16
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2016 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSN Dawid Miąsik
w sprawie W. P.,
sędziego Sądu Rejonowego w stanie spoczynku, na posiedzeniu w dniu 20
czerwca 2016 r., w przedmiocie odwołań wniesionych przez obwinionego sędziego
i jego obrońcę, od postanowienia Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w
[…] z dnia 21 marca 2016 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. pozostawić
oba odwołania bez rozpoznania;
2. nie uwzględnić wniosku obrońcy o przyznanie kosztów obrony
udzielonej obwinionemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 21 marca 2016 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Dyscyplinarny nie uwzględnił
wniosku obwinionego z dnia 28 grudnia 2015 r. o umorzenie postępowania dyscyplinarnego w
zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej, stwierdzając brak podstaw prawnych do umorzenia
postępowania.
W odwołaniu nazwanym zażaleniem adw. A. P., obrońca z urzędu obwinionego, zarzucając,
mającą wpływ na treść orzeczenia, obrazę art. 42 ust.3 Konstytucji RP, art. 5 par.1 k.p.k., art. 106
k.k. oraz art. 108 par.1, 2 i 4 u.s.p. wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i umorzenie
postępowania dyscyplinarnego oraz zasądzenie na rzecz prowadzonej przez niego kancelarii
adwokackiej kosztów obrony z urzędu za postępowanie przez Sądem Apelacyjnym - Sądem
2
Dyscyplinarnym oraz przed Sądem Najwyższym - Sądem Dyscyplinarnym, stwierdzając, że nie
zostały one opłacone w całości ani w części.
Odwołanie nazwane zażaleniem wniósł również obwiniony wnosząc o zmianę zaskarżonego
postanowienia poprzez uwzględnienie jego wniosku zawartego w piśmie z dnia 28 grudnia 2015 r.,
ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu
pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Zgodnie z art.121 par.1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych
(jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz.133, ze zm.), obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu oraz
Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości przysługuje odwołanie od wydanych w
pierwszej instancji wyroków sądu dyscyplinarnego oraz postanowień i zarządzeń zamykających
drogę do wydania wyroku.
Z uwagi na to, że zaskarżone przez obwinionego i jego obrońcę z urzędu postanowienie
Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego z dnia 21 marca 2016 r., którym nie został uwzględniony
wniosek obwinionego o umorzenie postępowania dyscyplinarnego w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej nie zamyka drogi do wydania wyroku, nie przysługuje od niego odwołanie. Biorąc to
pod uwagę Sąd Najwyższy- Sąd Dyscyplinarny na podstawie art. 430 par.1 k.p.k. w związku z art.
128 u.s.p. pozostawił oba odwołania, błędnie przyjęte w Sądzie I instancji, bez rozpoznania.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny nie uwzględnił wniosku obrońcy z urzędu obwinionego
sędziego o przyznanie kosztów obrony udzielonej obwinionemu przed Sądem Najwyższym, gdyż
sam fakt świadczenia pomocy prawnej z urzędu nie jest wystarczającą podstawą do otrzymania od
Skarbu Państwa wynagrodzenia z tego tytułu. Pomoc ta powinna być bowiem udzielona zgodnie z
wymaganiami stawianymi osobie zawodowo świadczącej pomoc prawną, jaką jest adwokat. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalone jest stanowisko, że czynności adwokata ustanowionego
przez sąd, które są sprzeczne z zasadami profesjonalizmu nie uzasadniają przyznania mu kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (porównaj między innymi postanowienia z dnia
12 lutego 1999 r. II CKN 341/98, OSNC z 1999 r., nr 6, poz. 123, z dnia 20 września 2007 r. II CZ
69/07, OSNC z 2008 r., nr 3, poz. 41 oraz z dnia 2 grudnia 2011 r. III CZ 69/11, nie publ.). W
szczególności wniesienie przez adwokata ustanowionego przez sąd oczywiście niedopuszczalnego
środka odwoławczego nie uzasadnia przyznania mu od Skarbu Państwa kosztów obrony udzielonej
z urzędu.
3
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w postanowieniu.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2016 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSN Dawid Miąsik
w sprawie W. P.,
sędziego Sądu Rejonowego w stanie spoczynku, na posiedzeniu w dniu 20
czerwca 2016 r., w przedmiocie odwołań wniesionych przez obwinionego sędziego
i jego obrońcę, od postanowienia Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w
[…] z dnia 21 marca 2016 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. pozostawić
oba odwołania bez rozpoznania;
2. nie uwzględnić wniosku obrońcy o przyznanie kosztów obrony
udzielonej obwinionemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 21 marca 2016 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Dyscyplinarny nie uwzględnił
wniosku obwinionego z dnia 28 grudnia 2015 r. o umorzenie postępowania dyscyplinarnego w
zakresie wymierzenia kary dyscyplinarnej, stwierdzając brak podstaw prawnych do umorzenia
postępowania.
W odwołaniu nazwanym zażaleniem adw. A. P., obrońca z urzędu obwinionego, zarzucając,
mającą wpływ na treść orzeczenia, obrazę art. 42 ust.3 Konstytucji RP, art. 5 par.1 k.p.k., art. 106
k.k. oraz art. 108 par.1, 2 i 4 u.s.p. wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i umorzenie
postępowania dyscyplinarnego oraz zasądzenie na rzecz prowadzonej przez niego kancelarii
adwokackiej kosztów obrony z urzędu za postępowanie przez Sądem Apelacyjnym - Sądem
2
Dyscyplinarnym oraz przed Sądem Najwyższym - Sądem Dyscyplinarnym, stwierdzając, że nie
zostały one opłacone w całości ani w części.
Odwołanie nazwane zażaleniem wniósł również obwiniony wnosząc o zmianę zaskarżonego
postanowienia poprzez uwzględnienie jego wniosku zawartego w piśmie z dnia 28 grudnia 2015 r.,
ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu
pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Zgodnie z art.121 par.1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych
(jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz.133, ze zm.), obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu oraz
Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości przysługuje odwołanie od wydanych w
pierwszej instancji wyroków sądu dyscyplinarnego oraz postanowień i zarządzeń zamykających
drogę do wydania wyroku.
Z uwagi na to, że zaskarżone przez obwinionego i jego obrońcę z urzędu postanowienie
Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego z dnia 21 marca 2016 r., którym nie został uwzględniony
wniosek obwinionego o umorzenie postępowania dyscyplinarnego w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej nie zamyka drogi do wydania wyroku, nie przysługuje od niego odwołanie. Biorąc to
pod uwagę Sąd Najwyższy- Sąd Dyscyplinarny na podstawie art. 430 par.1 k.p.k. w związku z art.
128 u.s.p. pozostawił oba odwołania, błędnie przyjęte w Sądzie I instancji, bez rozpoznania.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny nie uwzględnił wniosku obrońcy z urzędu obwinionego
sędziego o przyznanie kosztów obrony udzielonej obwinionemu przed Sądem Najwyższym, gdyż
sam fakt świadczenia pomocy prawnej z urzędu nie jest wystarczającą podstawą do otrzymania od
Skarbu Państwa wynagrodzenia z tego tytułu. Pomoc ta powinna być bowiem udzielona zgodnie z
wymaganiami stawianymi osobie zawodowo świadczącej pomoc prawną, jaką jest adwokat. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalone jest stanowisko, że czynności adwokata ustanowionego
przez sąd, które są sprzeczne z zasadami profesjonalizmu nie uzasadniają przyznania mu kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (porównaj między innymi postanowienia z dnia
12 lutego 1999 r. II CKN 341/98, OSNC z 1999 r., nr 6, poz. 123, z dnia 20 września 2007 r. II CZ
69/07, OSNC z 2008 r., nr 3, poz. 41 oraz z dnia 2 grudnia 2011 r. III CZ 69/11, nie publ.). W
szczególności wniesienie przez adwokata ustanowionego przez sąd oczywiście niedopuszczalnego
środka odwoławczego nie uzasadnia przyznania mu od Skarbu Państwa kosztów obrony udzielonej
z urzędu.
3
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w postanowieniu.
kc