Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 18/15
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Karol Weitz
w sprawie ze skargi S. M.
o wznowienie postępowania w sprawie […] Sądu Rejonowego
w Z. zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w N. z dnia 25
września 2013 r.
w sprawie z powództwa S. M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w N.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 maja 2015 r.,
zażalenia S. M.
na postanowienie Sądu Okręgowego w N.
z dnia 11 lutego 2015 r.,
oddala zażalenie i nie obciąża skarżącego kosztami
postępowania zażaleniowego na rzecz strony pozwanej.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w N., odrzucił
opartą na podstawie z art. 403 § 2 k.p.c. skargę powoda S. M. o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 25
września 2013 r.
Postanowienie powód zaskarżył zażaleniem, skierowanym do „Sądu
Apelacyjnego Wydział I Cywilny w […] przez Sąd Okręgowy Wydział III Cywilny
Odwoławczy w N.”.
Zaskarżonym obecnie postanowieniem Sąd Okręgowy w N. odrzucił
zażalenie. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że właściwy do rozpoznania
zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego odrzucającego skargę o
wznowienie postępowania jest na podstawie art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. wyłącznie Sąd
Najwyższy, a nie Sąd Apelacyjny, czy też inny równorzędny skład sądu drugiej
instancji. Przyjął, że wadliwość wyboru sądu właściwego do rozpoznania środka
odwoławczego sporządzonego przez pełnomocnika będącego adwokatem nie jest
równoznaczna z błędnym oznaczeniem pisma, ani oczywistą niedokładnością,
o której jest mowa w art. 130 § 1 k.p.c., a dotknięte nią zażalenie jest
niedopuszczalne i podlega odrzuceniu na podstawie art. 370 w zw. z art. 397 § 2
k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił Sądowi Okręgowemu
naruszenie przepisów postępowania, a w szczególności art. 130 § 1 zdanie drugie
k.p.c. przez uchylenie się od rozpoznania dotkniętego niedokładnościami zażalenia
powoda zgodnie z jego treścią. Wniósł o zmianę postanowienia przez
uwzględnienie zażalenia i przyjęcie skargi o wznowienie do rozpoznania, albo
o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie powoda skierowane zostało do sądu niewłaściwego, oznaczonego
jako Sąd Apelacyjny w […]. Sądem właściwym do rozpoznania
wniesionego zażalenia, do którego powinno być ono skierowane jest - jak trafnie
wskazał Sąd Okręgowy - Sąd Najwyższy.
3
Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Sądu Okręgowego, że wadliwy
wybór sądu właściwego do rozpoznania środka odwoławczego jest równoznaczny
z wniesieniem środka niedopuszczalnego, który podlega odrzuceniu. Zażalenie
zawierające oznaczenie sądu, do którego jest skierowane spełnia wymagania
formalne przewidziane wart. 126 § 1 pkt 1 k.p.c. bez względu na to, czy oznaczenie
to jest merytorycznie poprawne tj. wskazuje sąd właściwy. Uchybienie polegające
na wadliwym oznaczeniu tego sądu nie jest brakiem formalnym zażalenia i nie
podlega postępowaniu naprawczemu przewidzianemu w art. 130 § 1 zd. 1 k.p.c.
Sąd, który wydał zaskarżone postanowienie powinien w takiej sytuacji, po
wykonaniu czynności w postępowaniu międzyinstancyjnym, przedstawić zażalenie
sądowi, do którego skierował je skarżący, a sąd ten - jeżeli stwierdzi swą
niewłaściwość - przekaże je sądowi właściwemu. Dotyczy to zarówno zażaleń
przysługujących do Sądu Najwyższego jak i przysługujących do sądu
powszechnego (zob. uchwała składu siedmiu sędziów Sadu Najwyższego z dnia
15 maja 2013 r., III CZP 91/ 12, OSNC 2013, nr 10, poz.112).
Przedstawienie zażalenia sądu, do którego skierował je skarżący nie jest
jednak możliwe jeżeli - jak w przypadku rozpoznawanego zażalenia - jest to sąd
nieistniejący. Zażalenie takie, jako niedopuszczalne z innych przyczyn podlega
odrzuceniu przez sąd, który wydał zaskarżone postanowienie stosownie do art. 370
w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
W tym stanie rzeczy, gdy zaskarżone postanowienie mimo błędnego
uzasadnienia odpowiada prawu, zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art.
39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego
orzeczono w oparciu o art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.