Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 35/15
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
w sprawie z protestu B. K.
przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 czerwca 2015 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
B. K. wniosła do Sądu Najwyższego protest przeciwko ważności wyboru
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, domagając się „unieważnienia całościowego
wyborów prezydenckich 2015 r., przeprowadzonych fizycznie w dniu 10 maja 2015 i
następnie ogłoszonych przez Państwową Komisję Wyborczą w dniu 11 maja 2015.”
Wnosząca protest zarzuciła, że została „wykluczoną (…) z możliwości
zgłoszenia swojej kandydatury jako kandydata na urząd Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej”, zaznaczając, iż było to celowe działanie polegające na
stworzeniu „dla mojej osoby wad prawnych w moim statucie w Polsce oraz wad
2
prawnych w moim dostępie do moich osobistych danych osobowych sprzed 3 maja
1971 r., moich osobistych obywatelstw sprzed 3 maja 1971 r., moich osobistych
uprawnień zawodowych sprzed 3 maja 1971 r., moich osobistych dyplomów
wyższych uczelni sprzed 3 maja 1971 r., oraz stąd wykluczenia mnie z możliwości
świadomego złożenia przeze mnie oświadczenia o tym, jak się nazywam jako
kandydat (…), jakie jest moje wykształcenie (…) oraz wykluczenie mnie ze złożenia
w pełni świadomego oświadczenia lustracyjnego (…) w celu uniemożliwienia
kandydowania na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej”. W uzasadnieniu
protestu wyborczego wnosząca domagała się również unieważnienia wyników
wyborów prezydenckich z 1990 r., 1995 r. i 2010 r., z których została wykluczona
jako kandydatka do urzędu Prezydenta RP. Owo wykluczenie i w konsekwencji
brak możliwości kandydowania w wyborach prezydenckich ukierunkowane było na
to, aby wnosząca protest nie miała możliwości zapoznania się z aktami
postępowania w sprawie seryjnych zabójstw chłopców do lat pięciu. W dalszej
części przedstawia swoją ocenę genezy zmian ustrojowych w Polsce po II Wojnie
Światowej. Zasugerowała powiązania między różnymi organizacjami i służbami w
Polsce, w tym drużynami harcerskimi i Wojskowymi Służbami Informacyjnymi.
Szeroko opisała też posiedzenie Sądu Najwyższego w 1973 r., który „obradował w
Szkole Podstawowej w S.”, a w którego skład wchodzili harcerze, przedstawiciele
Związku Nauczycielstwa Polskiego i Związku Strzeleckiego.
Prokurator Generalny przedstawiając swoje stanowisko w przedmiocie
protestu wniósł o pozostawienie protestu bez dalszego biegu wobec niespełnienia
wymagania określonego w art. 321 § 1 zd. 1 w związku z art. 82 § 1 ustawy z dnia
5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.).
Państwowa Komisja Wyborcza przedstawiając stanowisko w przedmiocie
zarzutów protestu wniosła o wyrażenie opinii o bezzasadności protestu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zasady wnoszenia protestów wyborczych określa ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r.
Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2011 r. Nr 21, poz. 112 ze zm.). Zgodnie z art. 82 § 1 tej
3
ustawy, przeciwko ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi
określonej osoby może być wniesiony protest z powodu: 1) dopuszczenia się
przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu
karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania
lub wyników wyborów lub 2) naruszenia przepisów kodeksu dotyczących
głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ
na wynik wyborów. Wszelkie inne zarzuty stanowią wyjście poza przewidziany
Kodeksem wyborczym przedmiot protestu, co czyni go niedopuszczalnym
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 listopada 2007 r., III SW 30/07,
niepublikowany).
Określając wymagania formalne protestu, art. 321 § 3 Kodeksu wyborczego
stanowi, że wnoszący protest przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej powinien sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać
dowody, na których opiera swoje zarzuty. Dowodami w sprawie z protestu
wyborczego są takie środki, które świadczą o istnieniu lub nieistnieniu pewnych
faktów i które zarazem uzasadniają przekonanie, że zarzucane w proteście
działanie lub zaniechanie jest przestępstwem przeciwko wyborom w myśl
przepisów Kodeksu karnego albo postępowaniem sprzecznym z przepisami
wyborczymi dotyczącymi głosowania, ustalania wyników głosowania i wyników
wyborów (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2001 r., III SW
85/01, niepublikowany). Zgodnie z art. 322 § 1 Kodeksu wyborczego, Sąd
Najwyższy pozostawia zaś bez dalszego biegu protest niespełniający warunków
określonych w art. 321.
Zarzuty przedstawione przez wnoszącą protest nie mieszczą się w
przedmiocie protestu określonym w art. 321 Kodeksu wyborczego. Podkreślenia
wymaga, że protest powinien dotyczyć przede wszystkim okoliczności związanych
bezpośrednio z samym wyborem Prezydenta RP. Skarżąca zarzuca natomiast
pozbawienie jej możliwości kandydowania do tego urzędu w obecnych wyborach
oraz w wyborach z lat 1990, 1995 i 2010. Tymczasem w przypadku zarzutów
dotyczących rejestracji kandydata wniesienie protestu wyborczego jest w świetle
art. 322 § 2 Kodeksu wyborczego niedopuszczalne, gdyż możliwość odwołania się
4
od postanowienia o odmowie rejestracji kandydata przewidziana jest w art. 304 § 6
Kodeksu wyborczego.
Z powyższych względów, na podstawie art. 322 § 1 w związku z art. 321 § 3
oraz art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego postanowiono o pozostawieniu protestu
wyborczego bez dalszego biegu.