Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marek Górny

Ławnicy: E. P., K. H.

Protokolant: Dorota Węgrzyn

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2013 roku we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. B.

przeciwko: Ośrodkowi Pomocy (...) w S.

o przywrócenie do pracy

I.  przywraca powódkę M. B. do pracy u strony pozwanej Ośrodku Pomocy (...) w S. na poprzednich warunkach pracy i płacy;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 360 zł z tytułu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1500 złotych tytułem opłaty stosunkowej od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona z mocy ustawy.

UZASADNIENIE

Powódka M. B. w pozwie skierowanym przeciwko stronie pozwanej Ośrodkowi Pomocy (...) w S. wniosła o przywrócenie jej do pracy na stanowisku starszego pracownika socjalnego u strony pozwanej na poprzednich warunkach pracy i płacy. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż powódka od dnia 2 lutego 1998 r. do dnia 12 lipca 2012 r. była zatrudniona w Ośrodku Pomocy (...) w S. na stanowisku starszego pracownika socjalnego. Jednocześnie powódka była studentem w (...) Wyższej Szkole (...) we W.. Powódka od dnia 23 kwietnia 2012 r. do dnia 4 lipca 2012 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu urazu kręgosłupa jakiego doznała w wyniku wypadku komunikacyjnego. Podczas przebywania na zwolnieniu powódka stosowała się do zaleceń lekarskich zgodnie z którymi zastosowano leczenie zachowawcze – rehabilitację. Powódka podjęła rehabilitację w (...) w Ś.. Uraz kręgosłupa jakiego doznała powódka stanowił przeciwwskazanie do pracy fizycznej, ale nie stanowił przeciwwskazania do uczestniczenia na zajęciach i egzaminach na uczelni, co zostało potwierdzone przez dwóch niezależnych lekarzy. Powódka wróciła do pracy w dniu 5 lipca 2012 r. a w dniu 13 lipca 2012 r. otrzymała pisemne rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez nią obowiązków pracowniczych. Jako powód rozwiązania umowy pozwany wskazał, że powódka będąc na zwolnieniu lekarskim uczestniczyła w zajęciach na uczelni co skutkowało nieprawidłowym wykorzystaniem zwolnienia lekarskiego. W niniejszej sprawie nie zaistniały przesłanki uzasadniające rozwiązanie z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Powódka wprawdzie uczestniczyła w zajęciach na uczelni będąc na zwolnieniu lekarskim, jednak miała na to zgodę dwóch lekarzy. Nadto z samego zwolnienia lekarskiego wynikało, że jest ona niezdolna do pracy, ale może chodzić.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono między innymi, iż zdarzenie z powodu którego powódka otrzymała zwolnienie chorobowe miało miejsce w dniu 17.04.2012 r. a już w dniach od 28.04.2012 r. do 29.04.2012 uczestniczyła w zajęciach w (...) Wyższej Szkole (...). Następnie uczestniczyła w zajęciach od 05.05.2012 – 06.05.2012, 19.05.2012 – 20.05.2012, 26.05.2012 – 27.05.2012, 02.06.2012 – 03.06.2012, a także uczestniczyła w sesji egzaminacyjnej w dniach od 16.06.2012 r., 17.06.2012, 23.06.2012 i 30.06.2012. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 12 listopada 2002 r. III AUa 3189/01 adnotacja na zwolnieniu lekarskim o treści „pacjent może chodzić” nie usprawiedliwia wykonywania pracy przez pracownika, którego taka adnotacja dotyczy. Taki zapis upoważnia go jedynie do wykonywania zwykłych czynności życia codziennego. Należy uznać, że uczęszczanie na studia zaoczne w czasie zwolnienia jako nieprawidłowe wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego co skutkować może rozwiązaniem umowy o prace z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych na podstawie art. 52 §1 pkt 1 kp. Powódka nie przedłożyła pozwanemu pracodawcy zaświadczenia lekarskiego z dnia 27 kwietnia 2012 r., które zawierało adnotację o możliwości uczestniczenia przez powódkę w zajęciach na Uczelni. W związku z powyższym pozwany poddał pod wątpliwość, czy w dniu przedłożenia pracodawcy na druku (...), było wystawione owe zaświadczenie, a nie zostało wystawione dopiero po zwolnieniu powódki z pracy.

W toku dalszego postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska. W toku rozprawy w dniu 4 lutego 2013 r. pełnomocnik strony pozwanej oświadczył, iż nie kwestionuje osnowy dokumentów w postaci zaświadczeń lekarskich z dnia 27 kwietnia 2012 r. i z dnia 4 lipca 2012 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. B. (poprzednie nazwisko R.) została zatrudniona przez Ośrodek Pomocy (...) w S. na podstawie umowy o pracę z dnia 2 lutego 1998 r. zawartej na okres próbny do dnia 30 kwietnia 1998 r. na stanowisku aspiranta pracy socjalnej w pełnym wymiarze czasu pracy. Następnie w dniu 1 maja 1998 r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, na tym samym stanowisku pracy. W dniu 2 marca 1999 r. powierzono powódce stanowisko pracownika socjalnego. W dniu 3 lutego 2003 r. powierzono powódce stanowisko starszego pracownika socjalnego.

Dowód:

⚫

umowa o pracę z dnia 2 lutego 1998 r. w aktach osobowych powódki;

⚫

umowa o pracę z dnia 30 kwietnia1998 r. w aktach osobowych powódki;

⚫

powierzenie stanowiska z dnia 2 marca 1999 r. w aktach osobowych powódki;

⚫

powierzenie stanowiska z dnia 3 lutego 2003 r. w aktach osobowych powódki.

Powódka jako pracownik socjalny pracowała cztery godziny dziennie poza siedzibą strony pozwanej i wówczas odwiedzała domy klientów, lub chodziła z nimi pomagać im załatwiać różne sprawy. Pozostały czas pracy powódka poświęca na prace biurowe.

Dowód:

⚫

przesłuchanie powódki k. 83 – 84.

W dniu 17 kwietnia 2012 r. o godzinie 13.35 powódka uległa wypadkowi przy pracy, gdy jako pasażerka, w ramach wykonywania obowiązków służbowych, uczestniczyła w wypadku drogowym. Na skutek zdarzenia powódka doznała urazu kręgosłupa.

Dowód:

⚫

protokół powypadkowy k. 68 – 70;

⚫

przesłuchanie powódki k. 83 – 84.

Specjalista Ortopedii i (...) Urazowej lek. M. D. wystawił powódce zaświadczenia lekarskie (...), stwierdzające niezdolność do pracy w okresie od 28 kwietnia 2012 r. do 5 lipca 2012 r., ze wskazaniem, że powódka może chodzić.

Dowód:

⚫

zaświadczenia k. 7 - 8.

W dniu 27 kwietnia 2012 r. dr nauk med. A. B. wystawił powódce zaświadczenie, iż może ona uczestniczyć na wybranych zajęciach i egzaminach.

Dowód:

⚫

zaświadczenie k. 5.

Powódka w okresie zwolnienia lekarskiego korzystała z rehabilitacji polegającej na ćwiczeniach indywidualnych, elektroterapii i masażu, finansowanej z jej środków. Zabiegi odbywały się w różnych godzinach w dni powszechne, także w godzinach pracy powódki.

Dowód:

⚫

rachunek k. 8;

⚫

zaświadczenie k. 11;

⚫

przesłuchanie powódki k. 83 – 84.

Powódka była studentką (...) Wyższej Szkoły (...) we W. na kierunku Administracja, specjalność Administracja (...) i Porządku Publicznego. W dniach 28.04.2012 r. – 29.04.2012 r., 05.05.2012 r. – 06.05.2012 r., 19.05.2012 r. – 20.05.2012 r., 26.05.2012 r. – 27.05.2012 r. i 02.06.2012 r. - 03.06.2012 r. brała udział w zajęciach, na które przywoził ją jej małżonek. Powódka egzaminy zdała w dniach 20.05.2012 r., 26.05.2012 r. i 03.06.2012. Nie uczestniczyła w sesji egzaminacyjnej w dniach: 16.06.2012 r., 23.06.2012 r., 30.06.2012 r., 17.06.2012 r. Zajęcia w których uczestniczyła powódka polegały na rozwiązywaniu testów w pozycji siedzącej.

Dowód:

⚫

karta okresowych osiągnięć studenta k. 67;

⚫

przesłuchanie powódki k. 83 – 84.

W dniu 14 czerwca 2012 r. dyrektor Ośrodka Pomocy (...) w S. A. P., powzięła informację o uczestniczeniu przez powódkę z zajęciach na (...) Wyższej Szkole (...) we W., które miały miejsce w weekendy w okresie zwolnienia lekarskiego. A. P. w dniu 18 czerwca 2012 r. przeprowadziła rozmowę z powódką, w czasie której powódka potwierdziła, że bierze udział w zajęciach. M. B. powołała się na to, że na zwolnieniach lekarskich jest adnotacja, że może chodzić. Nie informowała o zaświadczeniach lekarskich wskazujących na brak przeciwwskazań do uczestniczenia w zajęciach na uczelni.

Dowód:

⚫

przesłuchanie powódki k. 83 – 84;

⚫

przesłuchanie A. P. w charakterze strony pozwanej k. 84 – 85.

Pismem z dnia 27 czerwca 2012 r. Dziekanat (...) Wyższej Szkoły (...) we W. poinformował Ośrodek Pomocy (...) w S., iż z list obecności wynika, że M. B., na kierunku Administracja, specjalność Administracja (...) i Porządku Publicznego, brała udział w zajęciach w dniach 28.04.2012 r. – 29.04.2012 r., 05.05.2012 r. – 06.05.2012 r., 19.05.2012 r. – 20.05.2012 r., 26.05.2012 r. – 27.05.2012 r., 02.06.2012 r. do 03.06.2012 r. Wskazano dodatkowo, że sesja egzaminacyjna miała miejsce w dniach: 16.06.2012 r., 23.06.2012 r., 30.06.2012 r., 17.06.2012 r.

Dowód:

⚫

pismo k. 9;

W dniu 4 lipca 2012 r. Specjalista Ortopedii i (...) Urazowej lek. M. D. wystawił powódce zaświadczenie, zgodnie z którym dnia 17 kwietnia 2012 r. doznała ona urazu kręgosłupa typu smagnięcia biczem. Wskazano, że schorzenie stanowiło przeciwwskazanie do pracy fizycznej i nie stanowiło przeciwwskazania do zajęć na uczelni.

Dowód:

⚫

zaświadczenie k. 6.

W dniu 4 lipca 2012 r. przeprowadzono kontrolę zasadności zwolnienia lekarskiego powódki i w tym dniu została ona uznana za zdolną do pracy.

Dowód:

⚫

pismo ZUS k. 32.

W dniu 13 lipca 2012 r. strona pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę w trybie art. 52 §1 pkt 1 kp, z winy pracownika z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. W oświadczeniu o rozwiązaniu stosunku pracy wskazano, iż pracodawca w dniu 14 czerwca 2012 r. powziął wiadomość, że powódka będąc na zwolnieniu lekarskim od 23 kwietnia 2012 r. do 5 lipca 2012 r. uczestniczyła na zajęciach w (...) Wyższej Szkole (...) we W. w dniach 28.04. – 29.04.2012; 05.05 – 06.05.2012 r.,; 19.05-20.05.2012 r.; 26.05 – 27.05.2012 r.; 02.06 – 03.06.2012 r. Sesja egzaminacyjna odbywała się w dniach: 16.06.2012 r.; 17.06.2012 r.; 23.06.2012 r i 30.06.2012 r. Podniesiono, iż „uczęszczanie przez Panią w czasie zwolnienia lekarskiego na studia zaoczne traktuję jako nieprawidłowe wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego i skutkuje to rozwiązaniem umowy o pracę z winy pracownika, w trybie natychmiastowym z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.”

Dowód:

⚫

rozwiązanie umowy o pracę w aktach osobowych powódki.

Decyzją z dnia 17 lipca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. odmówił powódce prawa do zasiłku chorobowego za dzień 5 lipca 2012 r. Decyzja opierała się o badanie lekarza orzecznika ZUS z dnia 4 lipca 2012 r.

Dowód:

⚫

decyzja ZUS k. 31.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 stycznia 2013 r. poinformował stronę pozwaną iż lekarz Orzecznik ZUS, po przeprowadzeniu kontroli dokumentacji medycznej dotyczącej okresu orzeczonej niezdolności do pracy orzekł, że nie można zakwestionować zasadności zwolnień lekarskich wystawionych powódce. Stwierdzono także, iż wypłacony ubezpieczonej zasiłek chorobowy za okres od 23 kwietnia 2012 r. do 04 lipca 2012 r. jest świadczeniem należnym.

Dowód:

⚫

pismo ZUS k. 63.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki, obliczone według zasad naliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, wynosiło na dzień rozwiązania stosunku pracy 3100 złotych brutto.

Dowód:

⚫

zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 27.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przeważająca część ustaleń faktycznych ma w przedmiotowej sprawie charakter bezsporny. Jedyna rozbieżność jaka występuje pomiędzy relacją powódki a zeznaniami A. P. dotyczy tego, czy w dniach gdy powódka uczestniczyła w zajęciach na uczelni, pozostawała ona w Szkole przez niedługie okresy czasu, tylko po to aby zdać egzaminy (tak powódka), czy też brała udział we wszystkich zajęciach od rana do późnych godzin popołudniowych (tak pozwana). Omawiana okoliczność nie ma jednak istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Faktem bezspornym jest bowiem to, że nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności natury medycznej, które dawałyby podstawę do uznania, że uczestnictwo w tych zajęciach miało jakikolwiek rzeczywisty wpływ na stan zdrowia powódki. Nie zachodzi przy tym sprzeczność pomiędzy wersją obu stron co do tego, że M. B. nie zdawała egzaminów na uczelni w czasie sesji egzaminacyjnej. W tym zakresie strona pozwana nie mogła posiadać wiedzy, gdyż z pisma informacyjnego uzyskanego z w (...) Wyższej Szkoły (...) we W. nie wynikało, iż powódka przystępowała do egzaminów w dniach do tego wyznaczonych w ramach sesji letniej. W tej części więc wersja powódki nie została w jakikolwiek sposób podważona, przy czym wypada nadmienić, iż również te ustalenia są w sprawie w zasadzie nieistotne.

Na początkowym etapie postępowania strona pozwana kwestionowała nadto datę widniejącą na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez dr A. B. (k. 5 akt sprawy). Ostatecznie jednakże pełnomocnik strony pozwanej oświadczył, iż nie kwestionuje osnowy dokumentu, a zatem równocześnie przestała być sporna data jaką opatrzono wspomniane zaświadczenie. Brak jest więc podstaw do negowania tego, że w dniu 27 kwietnia 2012 r. powódka uzyskała zaświadczenie lekarskie, z którego wynikało, iż mogła ona brać udział w wybranych zajęciach i egzaminach, choć rzecz jasna nie ulega wątpliwości, iż zaświadczenia tego nie okazała ona stronie pozwanej przed rozwiązaniem stosunku pracy.

Co do okoliczności o charakterze kluczowym, całokształt materiału dowodowego ma jednolitą wymowę i w efekcie trzeba uznać, że okoliczności te strony prezentują zgodnie. Spór pomiędzy powódką a Ośrodkiem Pomocy (...) w S. koncentruje się natomiast na ocenie ujawnionych zdarzeń i dotyczy tego, czy decyzja A. P. o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę w trybie natychmiastowym, z winy pracownika, była uzasadniona.

Nie ulega wątpliwości, iż w okresie zwolnienia lekarskiego powódka brała udział, w weekendy, w zajęciach na uczelni. Strona pozwana fakt ten automatycznie potraktowała jako nieprawidłowe korzystanie ze zwolnień lekarskich, co zostało wskazane jako przyczyna rozwiązania stosunku pracy. W ocenie Sądu stanowisko to było zbyt rygorystyczne i nieadekwatne do stwierdzonej sytuacji. Występuje bowiem szereg okoliczności, które usprawiedliwiają powódkę i dodatkowo nie zaistniał żaden fakt, który w realiach przedmiotowej sprawy wskazywałby na możliwość pogorszenia stanu zdrowia powódki na skutek uczestnictwa w zajęciach.

W tym miejscu wypada zaznaczyć, iż przyczyną rozwiązania stosunku pracy nie były jakiekolwiek nieprawidłowości w uzyskaniu zwolnienia lekarskiego przez powódkę i strony są zgodne co do faktu, iż uraz doznany przez powódkę uzasadniał pozostawanie na zwolnieniu lekarskim od dnia 20 kwietnia 2012 r. do dnia 4 lipca 2012 r. Jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy nie wskazano nadto tego, iż w dniu 4 lipca 2012 r. lekarz orzecznik ZUS uznał powódkę za zdolną do pracy i w efekcie „skróceniu” uległ okres zwolnienia przewidziany do dnia 5 lipca 2012 r.

Strona pozwana wiąże decyzję o niezwłocznym rozwiązaniu stosunku pracy z nieprawidłowym wykorzystaniem zwolnień lekarskich, nie zaś z ich nieuprawnionym uzyskaniem przez powódkę. Abstrahując więc od faktu, iż zebrane dowody nie pozwalają na zakwestionowanie rzetelności tych zwolnień (co stwierdził zresztą również Zakład Ubezpieczeń Społecznych), trzeba wskazać, iż kwestia ta nie była przyczyną rozwiązania umowy o pracę przez stronę pozwaną.

Żaden przepis prawa pracy nie wprowadza zakazu uczestniczenia w zajęciach na uczelni wyższej w czasie zwolnienia lekarskiego. Z przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa również nie wynika zakaz brania udziału w takich zajęciach w czasie pobierania zasiłku chorobowego. Zgodnie natomiast z art. 17 tej ustawy ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Praca powódki różniła się intensywnością wysiłku fizycznego od uczestniczenia w zajęciach i egzaminach. Znaczną część wymiaru czasu pracy M. B. poświęcała na pracę w terenie, wizyty u klientów i pomaganie im w załatwianiu różnorodnych problemów. Jest przy tym oczywiste, że nawet w odniesieniu do typowej pracy biurowej, częstokroć zachodzi konieczność przenoszenia rozmaitych ciężarów (dokumenty, segregatory, akta itp.). Tego rodzaju codzienne czynności cechują się większym zaangażowaniem ciała niż pozostawanie w pozycji siedzącej, nawet dość długi czas, w trakcie wykładów lub egzaminów, mających miejsce tylko w weekendy. Wykluczone jest więc automatyczne podejście do kwestii równoczesnego pozostawania na zwolnieniu lekarskim i brania udziału w zajęciach w szkole wyższej.

W sprawie nie występuje tymczasem żaden dowód, który nasuwałby przypuszczenie, że działanie powódki godziło w cel i funkcję zwolnień lekarskich. Rolą zwolnienia lekarskiego jest rzecz jasna zapewnienie w określonym czasie powrotu pracownika do zdrowia. Powódka w czasie zwolnienia lekarskiego korzystała na swój koszt z zabiegów rehabilitacyjnych, także w godzinach ustalonych jako godziny jej pracy, co nakazuje domniemywać, iż nie dążyła do przewlekania okresu choroby, a wręcz przeciwnie, zależało jej na odzyskaniu pełnej sprawności. Częste są sytuacje, gdy określony uraz uniemożliwia czasowe wykonywanie określonej pracy (np. fizycznej), nie stanowiąc równocześnie przeciwwskazań do innego rodzaju aktywności (np. tylko umysłowej). Okres zwolnienia lekarskiego powódki nie był nadmierny i nie ujawniły się żadne fakty, które pozwalałyby sądzić, że uczestnicząc w zajęciach powódka sobie zaszkodziła. Całokształt okoliczności sprawy, w tym relatywnie krótki okres zwolnienia lekarskiego, zaangażowanie powódki w zabiegi mające na celu szybki powrót do zdrowia oraz nawet jej długoletni, prawidłowo przebiegający staż pracy, nakazują raczej domniemywać, że powódka zaniechałaby uczestniczenia w zajęciach, gdyby w jakikolwiek sposób odczułaby, że w ten sposób niweczy sens zwolnienia lekarskiego i naraża stronę pozwaną na dodatkowe koszty.

Nie można przy tym pominąć, iż powódka uzyskała dwa zaświadczenia lekarskie o braku przeciwwskazań do uczestniczenia w zajęciach i egzaminach w czasie zwolnienia lekarskiego. Data uzyskania tych zaświadczeń nie ma większego znaczenia, skoro powódka nie przedstawiła ich stronie pozwanej przed rozwiązaniem stosunku pracy. Nie zmienia to jednakże faktu, iż zaświadczenia te stanowią dokumenty medyczne, a zatem mogą stanowić dowód na brak związku przyczynowego pomiędzy stanem zdrowia powódki a czynnym udziałem w studiach zaocznych.

Oprócz tego, że powódka w żaden sposób nie zakłóciła procesu powrotu do zdrowia w okresie zwolnienia lekarskiego, to jeszcze trudno dopatrzyć się z jej strony jakiejkolwiek złej woli, która mogłaby ewentualnie świadczyć o zawinieniu, będącym jedną z przesłanek wymaganych przez art. 52 §1 pkt 1 kp. Z jednej strony, poprzez finansowanie zabiegów rehabilitacyjnych, czynnie przyczyniała się do skrócenia łącznego okresu zwolnienia. Równocześnie dokształcała się, co należy uznać za sytuację korzystną z punktu widzenia pracodawcy. Treść zwolnień lekarskich zaopatrzonych w adnotacje „może chodzić” i uzyskane w dniu 27 kwietnia 2012 r. zaświadczenie mogły ją utwierdzić w przekonaniu, że jej udział w zajęciach i egzaminach nie zakłóci przebiegu leczenia. Jej motywacja nie była więc naganna.

Całokształt omówionych wyżej okoliczności zdaniem Sądu wskazuje, iż warunki z art. 52 §1 pkt 1 kp nie zostały zrealizowane. Powódka swoim działaniem nie naruszyła bowiem ciążących na niej obowiązków pracowniczych. Strona pozwana po powzięciu wiedzy o uczestniczeniu powódki w zajęciach na uczelni nie powinna była do tej kwestii podchodzić w automatyczny i jednostronny sposób. Należało ocenić wszystkie znane wówczas fakty, w tym okoliczność, iż powódka powróciła zdrowa do pracy, a nie ujawniły się jakiekolwiek przesłanki natury medycznej, iż okres zwolnienia uległ nawet niewielkiemu wydłużeniu na skutek przystąpienia przez powódkę do egzaminów i brania przez nią udziału w wykładach. Strona pozwana musiała mieć przy tym świadomość, że codzienna praca powódki obciążona była większym wysiłkiem niż zajęcia na uczelni, które odbywały się raz w tygodniu i nie były związane z obciążeniem fizycznym.

Zgodnie z art. 56 §1 kp pracowników, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. Mając więc na względzie, iż rozwiązanie stosunku pracy z powódką naruszało art. 52 §1 pkt 1 kp, powództwo należało uwzględnić. Wypada zaznaczyć, iż Sąd nie znalazł żadnych przyczyn, dla których miałby zasądzić na rzecz powódki odszkodowanie w miejsce żądania przywrócenia do pracy. M. B. pozostaje do chwili obecnej bez zatrudnienia, zaś strona pozwana rozwiązując z nią umowę o pracę w tzw. trybie dyscyplinarnym, powinna się była liczyć z ewentualnością wniesienia odwołania przez pracownika do Sądu.

Z tych powodów orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w zgodzie z zasadą wyrażoną w art. 98 §1 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione koszty procesu. W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez stronę powodową były koszty zastępstwa procesowego, które zgodnie z §12 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, przy czym Sąd doszedł do przekonania, iż nakład pracy pełnomocnika powódki uzasadniał przyznanie kosztów w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej, to jest w kwocie 60 złotych.

Na podstawie art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd nakazał stronie pozwanej aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1500 złotych, tytułem zwrotu opłaty sądowej, od uiszczenia której powódka była zwolniona z mocy ustawy.

Zarządzenie:

1)  odnotować,

2)  doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej;

22 lutego 2013 r.