Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 590/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Zakopanem II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Łowczowski

Protokolant: st.sekr.sąd. Monika Tokarska - Pasternak

przy udziale prokuratora Elżbiety Jankowskiej

po rozpoznaniu w dniach: 4 lutego 2016 r. i 7 kwietnia 2016 r. sprawy

K. G.

s. J. i B.

ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 7 maja 2015 roku w Z., prowadził mechaniczny marki S. o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym, znajdując się pod wpływem środka odurzającego

to jest o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

I. uznaje oskarżonego K. G. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 178a § 1 kk i za to na mocy powołanych przepisów wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda,

II. na mocy art. 4 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego K. G. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat, zaliczając mu na mocy art. 4 § 1 kk w zw. z art. 63 § 2 kk okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 8 maja 2015 roku,

III. na mocy art. 4 § 1 kk w zw. z art. 49 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego K. G. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 500 (pięciuset) złotych,

IV. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego K. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 927,04 (dziewięciuset dwudziestu siedmiu 04/100) złotych tytułem wydatków oraz kwotę 100 (stu) złotych tytułem opłat.

Przewodniczący

Sygn. akt II K 590/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 7 kwietnia 2016 roku

Sąd ustalił stan faktyczny:

Oskarżony K. G. posiada prawo jazdy kategorii B.

Dowód:

- kserokopia prawa jazdy k. 4 akt Ds. 875/15;

W dniu 7 maja 2015 roku ok. godz. 20:40 funkcjonariusze policji Ł. K. i D. P. (1), na polecenie Dyżurnego KPP w Z. udali się na stację paliw BP w K. gdzie kierujący pojazdem marki S. o nr rej. (...) uderzył w filar zadaszenia i gaśnicę po czym odjechał z miejsca zdarzenia. Jadąc na miejsce funkcjonariusze ujawnili wspomniany pojazd jadący w stronę centrum Z., wobec czego zawrócili i udali się za nim, jednak w pewnym momencie funkcjonariusze zgubili samochód marki S.. Po ustaleniu, iż właścicielem pojazdu jest ojciec oskarżonego J. G. funkcjonariusze udali się do jego miejsca zamieszkania, gdzie pozyskali informację, iż przedmiotowy pojazd użytkowany jest przez oskarżonego K. G..

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 14-15

- w całości zeznania świadków:

- Ł. K. k. 18-19

- D. P. (1) k. 19-20

Następnie funkcjonariusze policji udali się pod wskazany im adres na ulice (...) w Z., gdzie znajdował się oskarżony K. G. oraz pojazd marki S. o nr rej. (...). K. G. oświadczył, iż to on był sprawcą zdarzenia na stacji paliw BP w K. po czym odjechał z miejsca zdarzenia w stronę Z..

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 14-15

- w całości zeznania świadków:

- Ł. K. k. 18-19

- D. P. (1) k. 19-20

Oskarżonego poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 0,00 mg/l. U oskarżonego K. G. w trakcie zatrzymania zaobserwowano bełkotliwą mowę, trudności z koordynacją ruchową, problemy z utrzymaniem równowagi, zmienny nastrój, szkliste i zaczerwienione oczy oraz źrenice słabo reagujące na światło. Ze względu na podejrzenie znajdowania się pod wpływem środka odurzającego, o godz. 21:00 przeprowadzono badanie przy zastosowaniu narkotestu z wynikiem pozytywnym. Oskarżony K. G. oświadczył funkcjonariuszom, że wypalił „skręta” około godziny 18:00 (a więc dwie godziny przed zdarzeniem na stacji paliw BP). Z oskarżonym udano się do Szpitala (...) w Z. gdzie o godzinie 22:30 pobrano od niego krew. Lekarz pobierający krew zaobserwował u badanego m.in. szerokie źrenice, leniwie reagujące na światło, niewyraźną mowę oraz czerwoną skórę twarzy, a oskarżony był niezorientowany co do miejsca czasu, miejsca i otoczenia.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 14-15

- w całości zeznania świadków:

- Ł. K. k. 18-19

- D. P. (1) k. 19-20

- protokół z badania stanu trzeźwości oskarżonego k. 5 akt Ds. 875/15

- protokół badania śliny k. 6 akt Ds. 875/15;

- protokół pobrania krwi k. 20 akt Ds. 875/15;

W wyniku przeprowadzonych badań krwi stwierdzono u oskarżonego obecność (...) o stężeniu 5,2 ng/ml i jego metabolitu czyli (...) w stężeniu 34 ng/ml, a także amfetaminy w stężeniu 68 ng/ml.

Dowód:

- opinie Instytutu Ekspertyz Sądowych k. 23-26 i 33-35 akt Ds. 875/15 ;

Oskarżony K. G. jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Prowadzi własna działalność gospodarczą, osiągając dochód około 1.500 złotych miesięcznie. Jest współwłaścicielem samochodu osobowego marki S. o nr rej. (...) r. prod. 2003. Oskarżony nie był uprzednio karany.

Dowód:

- karta karna k. 18 akt Ds. 875/15

- dane osobo-poznawcze k. 37 akt Ds. 875/15 i k. 14

W toku postępowania oskarżony nie przyznał się do winy oraz złożył wyjaśnienia, w których utrzymywał, iż w dniu zdarzenia będąc w K. zatankował auto na stacji BP w K.. Z K. odwiózł swojego znajomego na ul. (...) w Z., a on poszedł na G. do innych znajomych. Oskarżony wyjaśnił, ze tam zapalił sobie, jednak nie potrafi powiedzieć, co dokładnie. Kiedy był na G. u znajomych zadzwonili do niego rodzice i siostra, którzy poinformowali go, że w domu czeka na niego policja. Był zdezorientowany i powiedział siostrze, że nie jest w stanie przyjechać i że auto stoi zaparkowane na ul. (...). Oskarżony wyjaśnił, że następnie zszedł z G. na parking przy ul. (...) w Z., gdzie wcześniej zaparkował samochód i czekał na przyjazd patrolu policji. Wyjaśnił, że gdy przyjechał patrol policji został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, a następnie funkcjonariusze ze względu na zapach marihuany w samochodzie oskarżonego, zabrali go na badania krwi do Szpitala (...) w Z.. Oskarżony przyznał, iż w dniu zdarzenia jechał samochodem osobowym marki S., ale twierdził, że był trzeźwy oraz nie był pod wpływem środków odurzających (k. 14-15)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się częściowo na wyjaśnianiach oskarżonego K. G., w całości zeznania świadków Ł. K. i D. P. (1), a nadto o protokół z badania stanu trzeźwości oskarżonego, protokół badania śliny, protokół pobrania krwi, opinie Instytutu Ekspertyz Sądowych, kserokopię dokumentu prawa jazdy, oraz dane osobo-poznawcze i dane o karalności.

W sprawie niniejszej okolicznością bezsporną jest fakt, że oskarżony w dniu 07 maja 2015 r. w Z., prowadził w ruchu lądowym samochód marki S. o nr rej. (...). Są to okoliczności przez oskarżonego przyznane, a nadto wynikają z zeznań świadków Ł. K. i D. P. (1). Zatem w tym zakresie niniejsza sprawa jest bezsporna.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia jest jednak ustalenie czy oskarżony K. G. prowadził pojazd pod wpływem środka odurzającego. W niniejszej sprawie mamy do czynienie z dwoma odmiennymi wersjami w tym zakresie. Z jednej strony są bowiem wyjaśnienia nieprzyznającego się do winy oskarżonego, który w swych wyjaśnienia wskazuje iż palił nieznaną mu substancję już po tym jak zaparkował samochód na ul. (...) w Z., natomiast z drugiej strony jest wersja przedstawiona przez świadków D. P. (1) i Ł. K. w korelacji z opiniami Instytutu (...) w K.. W toku postępowania Sąd doszedł do przekonania, że to wersja świadka wsparta wspomnianymi dowodami polega na prawdzie.

Rekonstruując stan faktyczny Sąd, dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie, co do okoliczności pobocznych sprawy, które to odpowiadają ustalonemu stanowi faktycznemu, a które nie były kwestionowane w toku postępowania przez żaden z przeprowadzonych czy też ujawnionych dowodów. Co do meritum sprawy Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których twierdził, iż nie prowadził on samochodu marki S. będąc pod wpływem środka odurzającego albowiem palił nieznaną mu substancję już po tym jak zaparkował samochód na ul. (...) w Z. i udał się do znajomych na G.. Za niewiarygodnością wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie przemawiają przede wszystkim logiczne, spójne i klarowne zeznania świadków D. P. (1) i Ł. K. – funkcjonariuszy policji, którzy w dniu 7 maja 2015 r. zatrzymali oskarżonego.

Z dowodów tych w sposób jednoznaczny wynika, że funkcjonariusze policji udali się pod wskazany im adres na ulice (...) w Z., gdzie znajdował się oskarżony K. G. oraz pojazd marki S. o nr rej. (...). K. G. oświadczył, iż to on był sprawcą zdarzenia na stacji paliw BP w K. ok. godz. 20, po czym odjechał z miejsca zdarzenia w stronę Z.. Jak wynika z zeznań tych świadków u oskarżonego K. G. w trakcie zatrzymania zaobserwowano bełkotliwą mowę, trudności z koordynacją ruchową, problemy z utrzymaniem równowagi, zmienny nastrój, szkliste i zaczerwienione oczy oraz źrenice słabo reagujące na światło. Ze względu na podejrzenie znajdowania się pod wpływem środka odurzającego, o godz. 21:00 przeprowadzono badanie przy zastosowaniu narkotestu z wynikiem pozytywnym. Wówczas to oskarżony K. G. oświadczył funkcjonariuszom, że wypalił „skręta” po wyjściu z pracy, około godziny 18:00 (a więc dwie godziny przed zdarzeniem na stacji paliw BP). Z oskarżonym udano się do Szpitala (...) w Z. gdzie o godzinie 22:30 pobrano od niego krew. W toku bezpośredniego przesłuchania oskarżonego oraz świadków, Sąd doszedł do przekonania, że to wersja przedstawiona przez D. P. (2) i Ł. K. poparta pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym polega na prawdzie. Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania świadków D. P. (1) i Ł. K.. Świadkowie, jako funkcjonariusze KPP w Z. zetknęli się z niniejszą sprawą oraz z osoba oskarżonego w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych. Świadkowie są osobami obcymi dla oskarżonego, nie posiadają interesu w tym, aby zaciemniać rzeczywisty przebieg zdarzeń z dnia 7 maja 2015 r. Zeznania tych świadków były spójne, logiczne i rzetelne. Sąd nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby im wiary odmówić.

Natomiast wersja oskarżonego stanowi jedynie nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej za zarzucony mu czyn. Wyjaśnienia oskarżonego były niespójne i nielogiczne, a także sprzeczne z pozostałymi dowodami w sprawie. Z tych też przyczyn Sąd, co do meritum sprawy odmówił wiary oskarżonemu.

Ustalając stan faktyczny w odniesieniu do obecności we krwi oskarżonego środków odurzających Sąd wykorzystał dane zawarte w wydanych w sprawie opiniach Instytutu (...) w Z., które są w pełni wiarygodne. Opinie sporządzone zostały na podstawie pobranych próbek krwi od oskarżonego w dniu 7 maja 2015 r.. Wykorzystano do nich fachową wiedzę oraz specjalistyczne kwalifikacje w tym zakresie. Wnioski z nich wypływające, jako spójne, logiczne i klarowne Sąd w pełni podziela. Jak wynika z wydanych opinii w wyniku przeprowadzonych badań krwi stwierdzono obecność (...) o stężeniu 5,2 ng/ml i jego metabolitu, czyli (...) w stężeniu 34 ng/ml, a także obecność amfetaminy w stężeniu 68 ng/ml. Obecność (...) i (...) we krwi świadczy o przyjęciu środków odurzających w postaci przetworów konopi. (...) jest psychoaktywnym składnikiem konopi. (...) wywiera efekt sedatywny, pobudzający lub halucynogenny w zależności od dawki. (...) upośledza sprawność psychofizyczną na wiele sposobów. Najsilniejsze działanie występuje w czasie palenia i do 30 minut od jego zakończenia. (...) jest nieaktywnym metabolitem (...) (niewykazującym odurzającego działania i niewpływającym na sprawność psychomotoryczną). Obecność amfetaminy we krwi świadczy o przyjęciu środków zawierających tę substancję. Amfetamina działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy, znosi uczucie głodu i zwiększa wydolność fizyczną. Objawami działania toksycznego amfetaminy na ośrodkowy układ nerwowy są m.in. bóle i zawroty głowy, bezsenność, rozszerzenie źrenic, drżenie i pobudzenie psychoruchowe, halucynacje. Ponadto do objawów występujących następnego dnia po przyjęciu należy zaliczyć uczucie zmęczenia, senność, zmienność nastroju, drażliwość oraz nadpobudliwość. Przeciętne dawki amfetaminy przyjmowane w celach rekreacyjnych bądź odurzających wynoszą od 5 do 15 mg. Przyjęcie takich dawek skutkuje poziomami stężeń rzędu 30-100 ng/ml. Wyznaczone stężenie amfetaminy w badanej krwi znajduje się w zakresie typowych stężeń tego związku dla przypadków przyjmowania jej w celach odurzających (50-200 ng/ml), a więc oddziaływujących na sprawność psychofizyczną.

W myśl przepisów Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, (...) i amfetamina są zaliczane do substancji psychotropowych grupy II-P. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 16 lipca 2014 r. w sprawie wykazu środków podobnie działających do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie, tetrahydrokannabinole i amfetaminy zaliczane są do środków podobnie działających do alkoholu. Jak wynika z opinii, zgodnie z aktualnym stanem wiedzy równoczesna obecność we krwi dwóch rodzajów środków psychotropowych (w tym wypadku (...) i amfetaminy) jest porównywalna do tego, jaka występuje przy obecności alkoholu w stężeniu 0,8-l,2%o.

Sąd przeprowadził też dowód z karty karnej na okoliczność braku uprzedniej karalności oskarżonego.

Dokonując analizy prawnej przedmiotowego występku zważyć należy, że popełniając ten czyn oskarżony K. G. działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem posiadając pełną zdolność do rozpoznania znaczenia podejmowanego działania i pokierowania swoim postępowaniem, zdecydował się na prowadzenie pojazdu pod wpływem środków odurzających. Oskarżony zatem chciał kierować tym pojazdem w tym stanie i zamiar swój w pełni zrealizował, godząc w ten sposób nie tylko w zakaz ustawowy zawarty w kodeksie karnym, ale także w przepisy ruchu drogowego i zasady racjonalnego postępowania, które jako kierowca miał szczególny obowiązek respektować.

Dokonując oceny prawnej zachowania oskarżonego eksponować należy, iż artykuł 178a § 1 kk kryminalizuje bezwypadkowe prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w ruchu lądowym. Jest to przestępstwo formalne, którego istotę realizuje wprowadzenie w ruch pojazdu przez nietrzeźwego lub odurzonego sprawcę. Występek ten od strony podmiotowej można popełnić tylko umyślnie, przy czym samo prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego, ze szczególnym wskazaniem na w całości wiarygodne zeznania świadków Ł. K. i D. P. (1), a nadto protokół badania śliny, protokół pobrania krwi, opinie Instytutu Ekspertyz Sądowych, przy uwzględnieniu wyżej przedstawionej argumentacji, Sąd uznał oskarżonego K. G. za winnego tego, że w dniu 07 maja 2015 r. w Z., działając z zamiarem bezpośrednim, prowadził w ruchu lądowym samochód marki S. o nr rej. (...), znajdując się pod wpływem środka odurzającego.

Tym samym zachowaniem swoim K. G. w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178 a § 1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Sąd uznając oskarżonego K. G. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 178 a § 1 kk, na mocy powołanych wyżej przepisów, wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda.

Sąd uznał za okoliczność łagodzącą fakt niekaralności oskarżonego.

Zgodnie z art. 53 § 1 kk Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dorosłą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że kierowanie pojazdami pod wpływem środka odurzającego, stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu. Znamienne jest też to, że oskarżony, w żaden sposób nie był zmuszony do kierowania pojazdem w chwili zdarzenia. Niewątpliwie okoliczności te świadczą o tym, iż oskarżony ma lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych w tym zakresie.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd uwzględnił stosownie do treści art. 115 § 2 kk zarówno okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe. Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego (bezpieczeństwo w komunikacji), rozmiary grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, jak również postać zamiaru (zamiar bezpośredni), motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania. Co do wymierzonej kary grzywny należy stwierdzić, że jakkolwiek zawiera ona w sobie niezbędny element dolegliwości to jednak nie przekracza realnych możliwości płatniczych oskarżonego, który uzyskuje wynagrodzenie miesięcznie na poziomie ok. 1.500 złotych. W zakresie dotyczącym wysokości stawki dziennej uwzględniono dyrektywy, o jakich stanowi art. 33 § 3 kk.

Na mocy art. 4 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego, środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, zaliczając na mocy art. 4 § 1 kk w zw. z art. 63 § 4 kk okres zatrzymania prawa jazdy począwszy do dnia 08 maja 2015 r. Orzekając oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, zgodnie z treścią art. 56 kk, Sąd uwzględnił omówione powyżej okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, a przede wszystkim wziął pod uwagę wykazane w krwi oskarżonego stężenie środków odurzających.

Na mocy art. 4 § 1 kk w zw. z art. 49 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego, środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Do obowiązków statutowych wymienionego Funduszu należy niesienie pomocy pokrzywdzonym oraz świadczenie pomocy postpenitencjarnej. Z tego powodu podjęto decyzję o dodatkowym zasileniu pieniężnym tego podmiotu, poprzez orzeczenie od oskarżonego świadczenia pieniężnego w stosownej, niewysokiej kwocie, bo 500 złotych.

Na mocy art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie 927,04 złotych oraz kwotę 100 złotych tytułem opłaty sądowej. Oskarżony jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód na poziomie około 1.500 złotych miesięcznie. Jest współwłaścicielem samochodu osobowego. Ponadto jest człowiekiem młodym, zdrowym fizycznie i psychicznie. W ocenie Sądu zasadnym jest, aby poniósł on koszty sądowe we własnej sprawie, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji ma podstawie powołanych przepisów.