Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 1268/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Grzegorz Karaś

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa: E. S.

przeciwko: (...) Szpitalowi (...) we W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu na rzecz adwokat A. B. kwotę 3.600 zł powiększoną o należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu;

IV.  niepokrytymi w toku procesu kosztami sądowymi, od których powódka została zwolniona, odciąża Skarb Państwa Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 22 kwietnia 2014 r. powódka E. S. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) Szpitala (...) we W. kwoty 150.000 zł, precyzując w piśmie procesowym z dnia 2 czerwca 2014 r. (k. 29), że wnosi o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 144.500,00 zł tytułem zadośćuczynienia, z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kwoty 5.500 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty; nadto domagała się zasądzenia kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając podała, że przedmiotem jej roszczeń jest żądanie zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę z tytułu czynu niedozwolonego zarzucanego pozwanemu, polegającego na niewłaściwym przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego w dniu 4 kwietnia 2012 r., co doprowadziło do powstania u powódki obrażeń ciała w postaci pogłębienia przykurczu małego palca lewej dłoni, przykurczu palca serdecznego lewej dłoni oraz lekkiego przykurczu palca środkowego lewej dłoni. Powódka podała, że w marcu 2011 r. zgłosiła się do pozwanego szpitala, do Poradni (...), wskazując na przykurcz małego palca lewej dłoni. Diagnozujący powódkę lekarz M. U. rozpoznał u powódki tzw. „przykurcz D. palca V ręki lewej”. W dniu 3 kwietnia 2012 r. powódka została przyjęta do pozwanego szpitala. Po przeprowadzeniu diagnostyki potwierdzono rozpoznanie i zakwalifikowano powódkę do zabiegu operacyjnego częściowej resekcji chorobowego zmienionego rozcięgna dłoniowego ręki lewej. Zaplanowany zabieg wykonano 4 kwietnia 2012 r. Po zdjęciu szwów w dniu 18 kwietnia 2012 r. powódka zauważyła, że przykurcz małego palca lewej dłoni nie ustąpił, a wręcz pogłębił się. W momencie diagnozowania powódki przez lekarzy pozwanego oraz bezpośrednio przed operacją wartość kątowa przykurczu wynosiła ok. 90 stopni, po zdjęciu szwów przykurcz był znacznie pogłębiony, w taki sposób, że opuszka małego palca stykała się z wnętrzem dłoni powódki. Co więcej u powódki w takim samym nasileniu wystąpił przykurcz palca serdecznego lewej dłoni, w lekkim przykurczu jest również palec środkowy lewej dłoni. W ocenie powódki niewłaściwe przeprowadzenie zabiegu operacyjnego z 4 kwietnia 2012 r. które doprowadziło do znacznego pogorszenia stanu jej zdrowia, okazało się przyczyną wielu jej cierpień, zarówno fizycznych jak i psychicznych. Jak wskazała powódka, utraciła ona praktycznie zdolność do chwytania lewą ręką, co znacznie obniża jakość życia powódki. Powódka domaga się zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wywołaną rozstrojem zdrowia i uszkodzeniem ciała powódki. Krzywda powódki obejmuje jej cierpienia fizyczne (ból dłoni, ramienia i barku oraz inne dolegliwości takie jak drętwienie ręki czy nasilone odczuwanie zimna), oraz cierpienia psychiczne (dyskomfort odczuwany ze świadomości mniejszej funkcjonalności społecznej, poczucia nieprzydatności i niezdarności, konieczności korzystania ze wsparcia obcych osób, a także świadomości, że skutkom tył dało się zapobiec). Na jednorazowe odszkodowanie składają się poniesione przez powódkę koszty odpłatnej pomocy sąsiedzkiej przy utrzymaniu domu ok. 230 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Szpital (...) we W. z siedzibą we W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Ponadto pozwany wniósł o wezwanie do wzięcia udziału w sprawie (...) S.A. Oddziału Okręgowego, Inspektoratu z siedzibą we W..

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany przyznał, że powódka przebywała w (...) Szpitalu (...) na oddziale (...) w okresie od dnia 3 kwietnia 2012 r. do dnia 12 kwietnia 2012 r. Pozwany zaprzeczył zarzutom sformułowanym w pozwie, które w jego ocenie są bezzasadne i nie zasługują na uwzględnienie. Jednocześnie pozwany wskazał na brak zawinienia po stronie personelu medycznego pozwanego szpitala, a więc brak przesłanek z art. 430 k.c. w zw. z art. 415 k.c., jak również brak adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem personelu medycznego szpitala, a zgłoszoną szkodą. Zdaniem pozwanego brak jest przesłanek do domagania się zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. Pozwany zarzucił, że wszystkie czynności podjęte przez lekarzy pozwanego szpitala wykonane zostały zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, zasadami sztuki lekarskiej i przy zachowaniu należytej staranności. Zarzucił, że powódka była informowana o rodzaju schorzenia i proponowanej przez personel medyczny szpitala metodzie leczenia oraz o ewentualnym ryzyku związanym z wykonaniem tego rodzaju zabiegu. Pozwany wskazał, że powódka została przyjęta do (...) z rozpoznaną wcześniej chorobą P. i chorobą D. cechującą się swym postępującym i rozszerzającym zakres objętych tkanek charakterem i dużą skłonnością do nawrotów mimo wycięcia zbliznowaciałego rozcięgna dłoniowego. Pozwany podkreślił, że powódka została poinformowana przy przyjęciu do (...) o charakterze celu i sposobie przeprowadzenia zabiegu, o ewentualnych następstwach, korzyściach i mogących nastąpić później powikłaniach (nawrót przykurczu, rozszerzenie zakresu przykurczu). Pozwany podniósł, że zabieg operacyjny przebiegał bez najmniejszych powikłań, według typowych technik operacyjnych.

Pozwany wskazał, że zawarł z ubezpieczycielem (...) S.A. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakładu opieki zdrowotnej. Polisa obejmuje okres od 1 października 2011 r. do 30 września 2012 r., a zatem okres, w którym powódka przebywała w szpitalu pozwanego. Pozwany podniósł, także, że ubezpieczyciel ma zatem interes prawny w pozytywnym rozstrzygnięciu toczącego się postępowania na rzecz przypozwanego (...) Szpitala (...). Tym samym przypozwanie (...) Zakładu (...) należy uznać za uzasadnione.

(...) S.A. w W. nie przystąpiło do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W marcu 2011 r. powódka zgłosiła się do pozwanego szpitala, do Poradni (...) wskazując na przykurcz małego palca lewej dłoni. Diagnozujący powódkę lekarz M. U. rozpoznał u powódki przykurcz D. palca V ręki lewej i zalecił leczenie operacyjne. Lekarz w czasie wizyty wyjaśnił na czym polega choroba oraz opisał jak wygląda zabieg.

Dowód: bezsporne, a nadto zeznania świadka M. U., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2016 r., 00:12:52-00:14:16.

W okresie od dnia 16 marca 2012 r. do dnia 26 marca 2012 r. powódka przebywała w Szpitalu (...) II w K. na oddziale (...)

Dowód : karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 26.03.2013 r., k. 63-67.

Dnia 3 kwietnia 2012 r. powódka E. S. została przyjęta do (...) Szpitala (...) we W. na oddział (...), z rozpoznaniem przykurczu D. palca V ręki lewej III st. Powódka została zakwalifikowana leczenia operacyjnego polegającego na częściowej resekcji chorobowo zmienionego rozcięgna dłoniowego ręki lewej.

Dnia 3 kwietnia 2012 r. powódka została poinformowana o celowości zabiegu, sposobie wykonania i możliwych powikłaniach (m.in. o ryzyku uszkodzenia nerwów palcowych, o ryzyku rozejścia się brzegów rany, ryzyku infekcji). Powódka wyraziła zgodę na przeprowadzenie zabiegu.

Dowód :

1.  oświadczenie pacjenta dotyczące wyrażenia zgody na zaproponowane leczenie, zabieg operacyjny z dnia 03.04.2012 r.,

2.  zeznania świadka J. G., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2015 r., 00:04:45-00:05:57 oraz 00:09:27-00:11:20.,

3.  zeznania świadka M. P., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2015 r., 00:18:45-00:19:30,

4.  zeznania świadka M. U., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2016 r., 00:17:58-00:18:15.

Dnia 4 kwietnia 2012 r. powódka poddana została zabiegowi operacyjnemu. Operację przeprowadził dr n med. K. S., przy zabiegu asystował dr n med. M. U.. Zabiegł przebiegł bez powikłań. Kończynę operowaną unieruchomiono w longecie gipsowej.

Dowód :

1.  karta informacyjna z dnia 12.04.2012 r., k. 5,

2.  historia pielęgnowania, k. 68-69,

3.  przedoperacyjna ankieta anestezjologiczna k. 70-75,

4.  protokół z zabiegu operacyjnego, k. 78,

5.  karta okołooperacyjnej profilaktyki antybiotykowej, k. 82,

6.  indywidualna karta zaleceń lekarskich, k. 85,

7.  indywidualna karta pielęgnacji, k. 86, karta obserwacji rany pooperacyjnej, k. 87,

8.  zeznania świadka M. U., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2015 r., 00:14:19-00.14:40,

9.  zeznania świadka K. S., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2015 r., 00:19:57-00:30:00

W okresie od dnia 4 kwietnia 2012 r. do dnia 6 kwietnia 2012 r., w trakcie pobytu na oddziale w pozwanym szpitalu, powódka była poddawana zabiegom fizjoterapeutycznym (ćwiczeniom czynnym i izometrycznym).

Dowód : skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne, k. 76.

W dniu 12 kwietnia 2012 r. powódka została wypisana ze szpitala z następującymi zaleceniami: zmiany opatrunku w Poradni Chirurgicznej, usunięcia szwów w 10-12 dobie po zabiegu, utrzymania unieruchomienia gipsowego do czasu pełnego wygojenia rany.

Dowód : karta informacyjna z dnia 12.04.2012 r., k. 5.

Po zdjęciu opatrunku gipsowego nastąpiło pogłębienie przykurczu małego palca lewej dłoni i wystąpienie przykurczu palca serdecznego oraz lekkiego przykurczu palca środkowego. Powódka odczuwa silne bóle lewej dłoni.

Dowód: zeznania powódki, protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2015 r. 00:45:12-00:46:12.

M. C., sąsiadka powódki, udziela pomocy powódce w czynnościach codziennych (drobne zakupy, pomoc w sprzątaniu mieszkania). Za udzieloną pomoc świadek otrzymuje od powódki drobne kwoty pieniężne (około 5-10 zł). Powódka korzysta również z pomocy pracownika pomocy społecznej.

Dowód:

1.  zeznania świadka M. C., elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 16 lutego 2015 r., 00:06:07-00:08:20,

2.  zeznania powódki, protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2015 r. 00:41:50-00:43:35.

Dnia 25 czerwca 2013 r. powódka została przewieziona przez pogotowie ratunkowe do Szpitala (...) w K. z uwagi na silny ból lewego barki i przedramienia. U powódki rozpoznano zespół bólowy stawu barkowego lewego. Po zastosowaniu leku przeciwbólowego miejscowo działającego – K., powódka została wypisana do domu, z zaleceniem wizyty kontrolnej w poradni ortopedycznej.

Dowód : karta wypisowa z dnia 25 czerwca 2013 r., k. 6.

Choroba D., która została rozpoznana u powódki, charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczeniem zgięciowym palców. Etiologia omawianej zmiany chorobowej, mimo wielu badań, nie jest jeszcze ustalona. Przyjmuje się obecnie trzy zasadnicze teorie powstawania przykurczu: teoria genetycznego uwarunkowania: występowanie rodzinne, teoria powinowactwa nerwowego, teoria urazowa: tzw. urazu zawodowego. Przykurcz u powódki był wynikiem samoistnego schorzenia, prawdopodobnie pochodzenia genetycznego. W przypadku powódki choroba ma dość agresywny charakter i cechuje się szybką i głęboką nawrotowością.

Dowód:

1.  opinia sądowo-lekarska z dnia 08.11.2015 r., k. 202-205,

2.  opinia uzupełniająca z dnia 28.02.2016 r., k. 250.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka E. S. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) Szpitala (...) we W. z siedzibą we W. kwoty 144.500 zł tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną na skutek zaniedbań popełnionych przez lekarzy pozwanego szpitala, przeprowadzonego u niej zabiegu operacyjnego w dniu 4 kwietnia 2012 r. Powódka żądała również zasądzenia kwoty 5.500 zł tytułem odszkodowania, na które składają się koszty opieki wymaganej ze względu na utratę przez powódkę sprawności lewej ręki, w okresie od kwietnia 2012 r. do marca 2014 r. w wysokości ok. 230 zł miesięcznie.

W toku postępowania pozwany konsekwentnie kwestionował zarówno zasadę swojej odpowiedzialności, jak i wysokość dochodzonego przez powódkę roszczenia. Pozwany, wnosząc o oddalenie powództwa zarzucał, że pogłębienie przykurczu, jakiego doznała powódka po zabiegu operacyjnym nie było skutkiem nieprawidłowości popełnionych przez personel medyczny pozwanego szpitala w trakcie zabiegu, lecz stanowiło nawrót choroby D., na którą cierpi powódka.

Bezsporna w niniejszej sprawie była okoliczność przeprowadzenia u powódki w pozwanej placówce szpitalnej zabiegu częściowej resekcji chorobowo zmienionego rozcięgna dłoniowego ręki lewej.

W ocenie Sądu, (...) Szpital (...) we W. z siedzibą we W. nie ponosił odpowiedzialności cywilnoprawnej za skutki działań lub zaniechań personelu medycznego w procesie leczenia pacjentów tejże jednostki na podstawie art. 430 k.c. Zgodnie z powołanym przepisem, kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności. Odpowiedzialność zwierzchnika za działanie podwładnego oparta jest na zasadzie ryzyka. Przesłanką odpowiedzialności przełożonego jest wyrządzenie szkody z winy podwładnego, przy czym do wykazania tej okoliczności wystarczy istnienie tak zwanej winy bezimiennej, jeśli tylko poszkodowany wykaże, że szkoda była wynikiem zachowania osoby podlegającej określonemu zwierzchnictwu i wykonującej określoną czynność dla powierzającego i w jego interesie. Dla stwierdzenia odpowiedzialności szpitala w niniejszej sprawie zasadnicze znaczenie ma zatem ocena postępowania personelu medycznego (...) Szpitala (...) z siedzibą we W., w którym wykonywano zabieg chirurgiczny, w tym zwłaszcza postępowania lekarzy przeprowadzających ten zabieg.

W tym miejscu zważyć należy, że wina w art. 430 k.c. została użyta w tym samym znaczeniu co w art. 415 k.c. Na gruncie prawa cywilnego winę można przypisać podmiotowi prawa, kiedy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania z punktu widzenia zarówno obiektywnego, jak i subiektywnego. W obszarze deliktów prawa cywilnego rozróżnia się dwie postaci winy – umyślną i nieumyślną. Przy winie umyślnej sprawca ma świadomość szkodliwego skutku swojego działania i przewiduje jego nastąpienie, celowo do niego zmierza. Przy winie nieumyślnej sprawca przewiduje możliwość wystąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że zdoła go uniknąć albo nie przewiduje możliwości jego nastąpienia, choć powinien i może je przewidywać. W obu formach winy nieumyślnej mamy do czynienia z niedbalstwem. Niedbalstwo polega nie niedołożeniu należytej staranności w stosunkach danego rodzaju staranności, niezbędnej do uniknięcia skutku, którego sprawca nie chciał wywołać.

Przepis art. 4 ustawy z 05 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634 z późn. zm.) stanowi, że lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. Naruszenie powyższych zasad może przybrać w szczególności postać błędu lekarskiego, polegającego bądź to na błędnym zdiagnozowaniu lub zakwalifikowaniu pacjenta do zabiegu (błąd diagnostyczny), bądź też na nieprawidłowym, niezgodnym ze sztuką lekarską wykonaniu zabiegu lub leczeniu (błąd wykonawczy). Z kolei ustawa z 06 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta przewiduje, że pacjentowi przysługuje między innymi prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej (ar. 6 ust. 1), udzielanych z należytą starannością przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych w warunkach odpowiadających określonym w odrębnych przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym (art. 8 zd. 1), jak również prawo do informacji o swoim stanie zdrowia (art. 9 ust. 1). W myśl natomiast art. 4 ust. 1 tejże ustawy w razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 k.c.

Błędy diagnostyki i terapii, opieszałość w podejmowaniu czynności, zaniechania wykonania badań, przeoczenia nieprawidłowości przy dokonywanych zabiegach i niedostateczne pouczenie pacjenta o ryzyku związanym ze stanem jego zdrowia, stanowią podstawę odpowiedzialności osób wykonujących zawód medyczny z tytułu czynu niedozwolonego.

W rozważanej sprawie istota sporu sprowadzała się zatem do ustalenia przesłanek odpowiedzialności cywilnej pozwanego (...) Szpitala (...) we W. z siedzibą we W., poprzez wykazanie, czy doszło do zaniedbania bądź popełnienia błędu przez personel medyczny tej placówki, który wykonując u powódki zabieg częściowej resekcji chorobowo zmienionego rozcięgna dłoniowego ręki lewej, miał doprowadzić do powstania szkody.

Dokonując analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że brak jest w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw do uznania, że w trakcie leczenia powódki w (...) Szpitalu (...) z siedzibą we W. wystąpiły nieprawidłowości mające zmaniona błędu medycznego. Materiał dowodowy nie pozwala na wyciągnięcie wniosku, że w związku z zabiegiem chirurgicznym, jakiemu powódka została poddana 4 kwietnia 2012 r., doszło do błędu medycznego, czy też niezachowania należytej staranności bądź ostrożności przez personel medyczny tej placówki szpitalnej.

Dokonując takich ustaleń Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim dokumentację medyczną, która stanowiła wiarygodny dowód na okoliczność procesu leczenia powódki oraz pisemne opinie sporządzone przez biegłego z zakresu chirurgii lek. med. W. Z. z dnia 8 listopada 2015 r. oraz z dnia 28 lutego 2016 r. (k. 202-205, 250-251). W ocenie Sądu biegły, w ramach swojej specjalności wyraził opinię jednoznacznie, należycie i poprawnie pod względem logicznym uzasadnił, odwołując się do wiedzy specjalnej z zakresu medycyny. Jednocześnie, sporządzając opinie biegły uwzględnił dokumentację medyczną powódki znajdującą się w aktach sprawy, a swoje wnioski sformułował także na podstawie osobistego badania powódki. W szczegółach zaś, Sąd miał na uwadze to, że wszystkie kwestie, których dotyczyły zastrzeżenia i wątpliwości powódki zostały w ocenie Sądu w sposób rzetelny, logiczny i przekonujący wyjaśnione w opinii z dnia 8 listopada 2015 r. oraz w opinii uzupełniającej z dnia 28 lutego 2016 r.

Dodatkowo Sąd uwzględnił zeznania przesłuchiwanych w sprawie świadków w osobach M. C., M. U., K. S., J. G., M. P., którym dał wiarę w zasadzie w całości uznając je, w zakresie istotnym dla ustalenia stanu faktycznego oraz rozstrzygnięcia sprawy, za wiarygodne, spójne i logiczne, a nadto znajdujące potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Sąd wziął również pod uwagę przesłuchanie samej powódki, jednakże w zakresie, w jakiej odnosiła się ona do przebiegu pobytu w pozwanym szpitalu częściowo nie dał im wiary, o czym będzie mowa w dalszej części rozważań.

Biegły lek. med. W. Z. w sposób stanowczy i jednoznaczny stwierdził, że w przeprowadzonym 4 kwietnia 2012 r. zabiegu częściowej resekcji chorobowo zmienionego rozcięgna dłoniowego ręki lewej nie dopatrzył się nieprawidłowości o charakterze błędu medycznego, uznając jednocześnie, że został on wykonany w sposób staranny i prawidłowy, z zachowaniem reguł sztuki i aktualnej wiedzy medycznej. Jednocześnie biegły podkreślił, że postępowanie pooperacyjne było prawidłowe, a bezpośredni przebieg pooperacyjny niepowikłany. Biegły wskazał, że podczas zabiegu operacyjnego uzyskano pełny wyprost palca V. Zastosowano longetę gipsową, co potwierdza, że palec był wyprostowany. W ocenie biegłego niezaprzeczalnym faktem jest nawrót objawów choroby. Biegły wskazał, że przykurcz zaczął narastać wciągając dodatkowo palec IV. Biegły podkreślił, że operacja w tej chorobie nie ma za zadanie usunięcia choroby, a jedynie zlikwidowania lub zmniejszenia jej objawów. Dodatkowo nawrotowość w tej jednostce chorobowej jest bardzo duża, na poziomie 30%, a nawrót pojawia się po ok. ½ roku i z reguły szybko postępuje. Biegły podczas badania zauważył, że pomimo zaawansowanych zmian powódka korzysta z lewej ręki do podpierania się laską i funkcja ta jest dobra.

Materiał dowodowy w sprawie nie pozwala również na przyjęcie, że sam przebieg zabiegu operacyjnego oraz czynności dokonane bezpośrednio po jego zakończeniu nosiły znamiona błędu bądź wykonane zostały w sposób nienależyty. Świadek K. S. wskazał, że wykonany u powódki zabieg chirurgiczny ma na celu niwelowanie skutków choroby D., a nie jej wyleczenie. Świadek zeznał również, że efekty zabiegu są w znacznym stopniu zależne od rehabilitacji i dalszego postępowania pacjenta (wykonywania regularnych ćwiczeń w domu).

Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódki, która podczas przesłuchania zeznała, że nie informowano jej, ani o tym na czym polega zabieg, ani o mogących wystąpić podczas zabiegu powikłaniach. W ocenie Sądu zeznania te pozostają bowiem w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w szczególności z jej pisemnym oświadczeniem dotyczącym wyrażenia zgody na proponowane leczenie z dnia 3 kwietnia 2012 r. oraz zeznaniami świadków M. U., K. S., J. G., M. P.. Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że powódka została w sposób szczegółowy poinformowana o jego celowości, sposobie wykonania i możliwych powikłaniach oraz wyraziła świadomą zgodę na jego przeprowadzenie, co wynika wprost z dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach sprawy. Powyższe oznacza, że powódka zdawała sobie sprawę z tego, że jest to zabieg o charakterze inwazyjnym, a jego powodzenie nie może być zagwarantowane przez żadnego lekarza. Oczywiście nie ulega wątpliwości, że powódka miała prawo oczekiwać, że zabieg ten zostanie przeprowadzony z należytą starannością, w sposób ograniczający do minimum wystąpienie ewentualnych powikłań. Jak wykazało jednak postępowanie dowodowe, staranność ta została zachowana przez personel medyczny (...) Szpitala (...) we W..

Z uwagi na powyższe w ocenie Sądu za niezasadne należało również uznać roszczenie powódki z tytułu odszkodowania, na które składały się koszty opieki w okresie od kwietnia 2012 r. do marca 2014 r. w wysokości ok. 230 zł miesięcznie. Świadek M. C. wprawdzie wskazała, że z uwagi na bliskie sąsiedztwo, udziela pomocy powódce (pomoc w sprzątaniu, wykonywanie drobnych zakupów itp.) jednakże takiej pomocy udziela powódce od momentu kiedy powódka zaczęła mieć problemy z poruszaniem się (od około 15 lat). Świadek potwierdziła, że za świadczoną pomoc otrzymuje od powódki drobne kwoty w wysokości 5-10 zł, ale w sposób sporadyczny i nieregularny, wyraźnie zaprzeczając, aby była to kwota podawana przez powódkę w wysokości około 230 zł miesięcznie. Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił powództwo w tym zakresie, jako nieudowodnione.

Z tych wszystkich względów Sąd roszczenia powódki oddalił, o czym orzekł jak w punkcie I. sentencji wyroku.

W punkcie II. sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd obciążył powódkę powódki, kosztami postępowania poniesionymi przez stronę pozwaną w kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Powódka reprezentowana była w niniejszej sprawie przez adwokata z urzędu, który złożył oświadczenie, iż koszty udzielonej pomocy prawnej nie zostały przez powódkę uiszczone w całości lub w części. Stąd też stosownie do treści § 19 w zw. z § 2 ust. 3 i § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013, pozycja 461 ze zmianami) Sąd przyznał pełnomocnikowi powódki ze środków Skarbu Państwa kwotę 3.600 zł powiększoną o należny podatek VAT (punkt III sentencji wyroku).

Pozostałe koszty w postaci opłaty sądowej od pozwu, od której powódka została zwolniona, wynagrodzenia biegłego sądowego oraz zwrotu wydatków za sporządzenie kserokopii dokumentacji medycznej na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. z 2014, pozycja 1025 ze zmianami) w zw. z art. 98 k.p.c. obciążały Skarb Państwa (punkt IV sentencji wyroku).