Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant: S. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2016 r. w S.

sprawy z powództwa S. S.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda S. S. kwotę 33.550 zł . (trzydzieści trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt złotych i 00/100) z odsetkami ustawowymi w stosunku rocznym od dnia 10.10.2013 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda S. S. kwotę 4.857 zł. (cztery tysiące osiemset pięćdziesiąt siedem złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 1449/15

UZASADNIENIE

Powód S. S. w dniu 22.06.2015 r. wytoczył powództwo przeciwko (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę na jego rzecz kwoty 33.550,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8.10.2013 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną w jego samochodzie na skutek kolizji z dnia 7.09.2013 r. z samochodem objętym ubezpieczeniem u pozwanego. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wywodząc, iż powodowi nie przysługuje w stosunku do pozwanego roszczenie odszkodowawcze w związku z uszkodzeniem pojazdu J., albowiem jego uszkodzenia nie mogły powstać w deklarowanych przez powoda okolicznościach zdarzenia. Zakwestionował roszczenie powoda co do zasady.

W piśmie procesowym z dnia 6.06.2016 r. pełnomocnik pozwanego zakwestionował przypadkowość zdarzenia. Wskazał, iż o braku przypadkowości świadczą rozbieżności w relacjach uczestników, a także nadzwyczajna częstotliwość uczestniczenia przez powoda i P. O. w zdarzeniach komunikacyjnych.

Sąd ustalił, co następuje.

S. S. był właścicielem pojazdu marki J. o nr rej. (...) w dacie zdarzenia w dniu 7.09.2013 r.

dowód: k. 57 - 59 umowa komisu z dn. 20.04.2013 r., k. 60 faktura nr (...).08. (...), k. 61 umowa kupna - sprzedaży - komisu nr (...) z dn. 5.03.2014 r., k. 62 faktura nr (...), k. 63 upoważnienie, k. 64 załączniki do pisma z dn. 27.10.2015 r.

W dniu 7.09.2013 r. w godzinach nocnych (było ciemno) na drodze (...) pomiędzy miejscowościami P. i K. samochody - J. kierowany przez powoda i M. (...) nr rej. (...) kierowany przez P. O. - poruszały się w kierunku S..

Doszło do kolizji, która polegała na uderzeniu przednim lewym narożem samochodu M. w tylne prawe naroże poprzedzającego samochodu J.. Do kolizji doszło w wyniku gwałtownego hamowania samochodu J.. Hamowanie spowodowane było obecnością na drodze zwierzęcia (sarny). Kierujący samochodem M., próbując uniknąć zdarzenia próbował ominąć hamujący poprzedzający pojazd (J.) przez gwałtowny skręt w prawo, jednak mimo to doszło do zderzenia samochodów. W wyniku zderzenia samochodów, samochód M. przemieścił się do rowu znajdującego się po prawej stronie (w odniesieniu do kierunku jazdy samochodów) stronie drogi, ocierając się o znajdujące się na poboczu drzewo. W wyniku zdarzenia w samochodzie J. uległy uszkodzeniu elementy nadwozia i wyposażenia usytuowane w tylnej prawej części pojazdu w tym: drzwi boczne tylne, błotnik tylny, pokrywa tylna, pas tylny kpl., wzmocnienie boczne z podłużnicą, szkielet błotnika tylnego z wnęką koła kpl., podłoga bagażnika ze wzmocnieniem, zderzak tylny, lampa zespolona tylna kpl., szyba tylna, akumulator. Koszt wymiany i naprawy tych części celem przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody wyniósł 33.550 zł.

dowody: k. 8 wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym, k. 75 - 79 opinia biegłego, k. 67 - 68 zeznania powoda, k. 50 - 51 zeznania świadka P. O., akta szkody nr 480729 z zawartą w nich kalkulacją

Kierujący samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

okoliczność bezsporna

Powód zgłosił szkodę u pozwanego w dniu 9.09.2013 r. Pismem z dnia 4.12.2013 r. i 21.01.2014 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania.

Pismem z dnia 17.12.2013 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 33.550,00 zł brutto z ustawowymi odsetkami.

dowody: akta szkody nr 480729, k. 7, 16 pismo z dn. 4.12.2013 r. i 21.01.2014 r., k. 9, 10 pismo z dn. 17.12.2013 r. wraz z potwierdzeniem nadania

Pozwany dokonał kalkulacji naprawy w oparciu o ocenę techniczną sporządzoną na jego zlecenie.

dowody: k. 11 - 15 opinia techniczna

Powód w okresie od dnia 25.12.2004 r. do dnia 24.09.2014 r. z tytułu zwartych umów ubezpieczenia 20 razy występował jako osoba uprawniona do odbioru świadczenia.

P. O. w okresie od dnia 25.12.2004 r. do dnia 24.09.2013 r. z tytułu zwartych umów ubezpieczenia 42 razy występował jako osoba uprawniona do odbioru świadczenia.

dowód: k. 36, 37, 38 zapytanie w ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu niemalże w całości.

Na wstępie wskazać należało, iż w niniejszej sprawie sporną pomiędzy stronami była odpowiedzialność pozwanego jedynie co do zasady, tj. bezspornym była łącząca pozwanego z właścicielem pojazdu M. umowa ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Bezsporny był również koszt przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed szkody, gdyż powód nie kwestionował kalkulacji pozwanego.

Natomiast spór sprowadzał się do tego, czy uszkodzenia w pojeździe powoda powstały w okolicznościach zdarzenia wskazanego przez powoda.

Z uwagi na to, iż ustalenie wskazanych powyżej okoliczności wymagało wiedzy specjalistycznej, stan faktyczny i poczynione na jego podstawie ustalenia, ustalono głównie w oparciu o opinię biegłego z dziedziny rekonstrukcji zdarzeń drogowych. Ponadto stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o zaoferowany przez strony materiał dowodowy w postaci zeznań powoda, zeznań świadka P. O., opinii biegłego i dowodów z dokumentów.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom powoda i świadka P. O., gdyż były one wyczerpujące, spójne i logiczne. Wskazywany przez świadka przebieg wypadku znalazł potwierdzenie w sporządzonej przez biegłego z dziedziny rekonstrukcji zdarzeń drogowych i techniki samochodowej opinii.

Pozwany poza twierdzeniami o braku przypadkowości co do innego przebiegu wypadku nie przedłożył na tę okoliczność żadnych dowodów. Nadto duża częstotliwość uczestniczenia zarówno przez powoda i świadka w zdarzeniach komunikacyjnych nie może być podstawą przyjęcia, że zdarzenie było zamierzone. Brak jest na tę okoliczność dowodów, a pozwany nie wykazał tego jako faktu.

Zdaniem Sądu należało uznać za przekonywującą i wyczerpującą dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy opinię biegłego z dziedziny rekonstrukcji zdarzeń drogowych T. O.. Przede wszystkim podkreślić należało, iż biegły posiada wiedzę i wieloletnie doświadczenie konieczne dla sporządzenia tego typu opinii. Ponadto opinia sporządzona została w sposób jasny i rzetelny, była kategoryczna i wyczerpująca. W ocenie Sądu była ona również przejrzysta: zawierała szkice przebiegu zdarzenia z jasnym i szczegółowym wyjaśnieniem wszystkich kwestii. Biegły precyzyjnie wyjaśnił okoliczności i mechanizm zdarzenia oraz, to czy uszkodzenia pojazdów powstały w okolicznościach wskazanych przez powoda. Sporządzona opinia nie zawiera błędów natury logicznej. Sąd doszedł do przekonania, iż mając na uwadze materiał dowodowy jakim dysponował biegły, opinia biegłego była pełna.

Przechodząc do rozważań prawnych, jak już powyżej wskazano, okolicznością bezsporną była łącząca pozwanego z kierującym samochodem M..

Kwestię wypłaty odszkodowania z OC sprawcy zdarzenia regulują przepisy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z 2003 r.). Wspomniana ustawa reguluje kwestie związane z ubezpieczeniem obowiązkowym m.in. pojazdów mechanicznych (art. 4 ust. 1 cyt. Ustawy). Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób za które ponosi on odpowiedzialność. Z kolei z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, a w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2).

Pojęcie szkody oraz zasady ustalania jej wysokości w przypadku ubezpieczyciela określają przepisy art. 361 i art. 363 kc. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje jedynie przez zapłatę na podstawie art. 363 § 2 k.c. Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego jest ustalana wg sumy cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu z daty ustalenia odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (tak też: G. Bieniek w "Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe", Lexis Nexis, W-wa 2006 r. s. 145).W myśl art. 361 §1 kc Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Co do zasady naprawienie szkody obejmuje straty które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie zaś z dyspozycją przepisu art. 363 § 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Ze wskazanych przepisów wynika, iż naprawienie szkody winno zapewnić pełną kompensatę doznanego uszczerbku, nie dopuszczając jednocześnie do nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności przekonywująca opinia biegłego wykazał, iż do zdarzenia doszło w okolicznościach wskazywanych przez powoda, a sprawcą wypadku był kierujący pojazdem marki M. (...). Pozwany bowiem nie wykazał w żaden sposób, by do zdarzenia doszło w innych okolicznościach. Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania okoliczności zdarzenia i osoby sprawcy. W wyniku wypadku powód poniósł szkodę w pojeździe. Wysokość tej szkody nie była kwestionowana przez żadną ze stron i sąd oparł się na wycenie ustalonej przez pozwanego.

Dlatego też Sąd orzekł jak w pkt I wyroku.

O odsetkach orzeczono w myśl art. 481 § 1 k.c. (z uwzględnieniem zmiany treści przepisu obowiązującej od dnia 1.01.2016 r.), przyjmując iż datą wymagalności roszczenia powoda jest dzień 10.10.2013 r. Zgodnie bowiem z art. 14 ust 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003r. (Dz.U. 2013 poz. 392 ze zm.) o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powód nie wykazał, by zgłoszenie szkody miało miejsce wcześniej niż 9.09.2013 r. Zatem 30 dniowy termin upłynął w dniu 10.10.2013 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt. I i II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 zd. 2 k.p.c. zasądzając je w całości od pozwanego. Powód poniósł koszty procesu w wysokości 4.857,00 zł (opłata od pozwu w kwocie 1.678,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie biegłego 762,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone według § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w wysokości 2.400 zł. Zatem pozwany, jako strona przegrywająca postępowanie, zobowiązany jest zwrócić powodowi wszystkie poniesione przez niego koszty.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

dn. 17.09.2016 r.