Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko G. P.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt XXV C 1433/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 listopada 2013 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od G. P. kwoty 67.595,27 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 28 listopada 2013 r. do dnia zapłaty, kwoty 2.452,23 zł tytułem odsetek umownych, kwoty 27.282,82 zł tytułem odsetek karnych, kwoty 2.754,81 zł tytułem opłat, kwoty 1.252 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, kwoty 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty 22,54 zł tytułem zwrotu innych kosztów.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w dniu 25 lutego 2014 r. Referendarz sądowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od w/w nakazu zapłaty pozwany wniósł sprzeciw, w którym zarzucił powodowi zachowania niezgodne z zapisami umowy kredytu, nie zawiadomienie go o dniu i kwocie przewalutowania niespłaconego kredytu, jak również o kursie franka do złotówki.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. P. zawarł z (...) Bank S.A. (poprzednikiem prawnym powoda) dnia 10 lipca 2008 r. umowę o kredyt samochodowy, na mocy której Bank przekazał pozwanemu równowartość w złotych polskich kwoty 18.376,61 CHF na okres 96 miesięcy. W tym samym dniu strony umowy zawarły umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie (umowa kredytu nr (...) z dnia 10.07.2008 r., k. 48-51, umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 10.07.2008 r., k. 28-29).

Pismem z dnia 4 listopada 2008 r. (...) Bank S.A. poinformował powoda o podwyższeniu oprocentowania kredytu z 11,90% na 12,90%. Pozwany złożył wniosek o obniżenie stopy oprocentowania kredytu, który jednak został przez Bank rozpatrzony negatywnie (pismo (...) Bank S.A. z dnia 4.11.2008 r., k. 18, pismo pozwanego z dnia 24.03.2009 r., k. 19, pismo (...) Bank S.A. z dnia 26.03.2009 r., k. 20-21).

Pismem z dnia 2 grudnia 2011 r. (...) Bank S.A. wypowiedział pozwanemu umowę kredytu z uwagi na powstanie zaległości w spłacie oraz brak reakcji na wysłany uprzednio monit i wezwanie do zapłaty, jednocześnie wzywając pozwanego do spłaty zaległości w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma (wypowiedzenie umowy kredytu z dnia 2.12.2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 55-57).

Wobec niewywiązania się pozwanego z zobowiązań (...) Bank S.A. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 20 listopada 2013 r. nr (...) (wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 20.11.2013 r. nr (...), k. 43).

Powyższy stan faktyczny był w sprawie bezsporny. Sąd ustalił go na podstawie twierdzeń zawartych w pismach procesowych obydwu stron oraz dokumentów powołanych powyżej, w szczególności umowy kredytu oraz wyciągu z ksiąg bankowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że bezspornym w niniejszej sprawie był fakt, iż w dniu 10 lipca 2008 r. pozwany zawarł z (...) Bankiem S.A. umowę kredytu. Kwestią sporną pozostawała zaś wysokość faktycznego zadłużenia pozwanego u powoda.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis art. 6 k.c. wyraża dwie ogólne reguły: pierwszą - generalnie wymagającą udowodnienia powołanego przez stronę faktu, powodującego powstanie określonych skutków prawnych, oraz drugą regułę, która sytuuje ciężar dowodu danego faktu po stronie osoby, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie Sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96).

Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał.

W sprawie niniejszej ciężar dowodu spoczywał na powodzie. Pozwany skutecznie podważył twierdzenie powoda, że pozostaje on jego dłużnikiem w zakresie kwoty żądanej pozwem. W piśmie z dnia 7 maja 2015 r. powód podniósł, że do umowy kredyty zawarte zostały aneksy, zgodnie z którymi strony ustaliły trzymiesięczną karencję w spłacie kredytu wraz z jednoczesnym wydłużeniem okresu kredytowania o 24 miesiące, obniżono wysokość 12 rat kredytu o 50% wraz z jednoczesnym wydłużeniem okresu kredytowania o 24 miesiące oraz sumę wszystkich odroczonych części rat odsetkowych doliczono do salda kredytu pozostającego do spłaty. Przedmiotowe aneksy nie zostały jednak załączone do akt sprawy, zaś ze szczegółowego rozliczenia kredytu, stanowiącego załącznik do w/w pisma powoda, nie wynika jaka kwota faktycznie pozostała pozwanemu do spłaty. Powód nie udowodnił zatem wysokości żądanej pozwem kwoty. Z żadnego dokumentu przedstawionego do akt niniejszej sprawy nie wynika bowiem wyliczenie zadłużenia pozwanego. Powód co prawda załączył tabelę przewalutowania, dyspozycję przewalutowania oraz zestawienie naliczania odsetek, niemniej w ocenie Sądu z przedstawionych dowodów nie wynika dług pozwanego w kwocie 67.595,27 zł.

W tym stanie rzeczy, powód winien więc sprecyzować przedmiotowe roszczenie, wskazać szczegółowe rozliczenie długu pozwanego, czego nie uczynił. Nie można więc stwierdzić, aby roszczenie powoda zostało udowodnione co do wysokości.

W związku z powyższym, brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa, które jako nieudowodnione, podlegało oddaleniu.