Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Roman Troll

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2016 roku w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko W. Ł. (Ł.)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 23 lutego 2016 roku, sygn. akt I C 1118/15 upr

1)  oddala apelację,

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Roman Troll

Sygn. akt I Ca 931/16

UZASADNIENIE

Pozwem z 15 lipca 2015 roku wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódka (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła
o zasądzenie od pozwanego W. Ł. 309,58 zł z ustawowymi odsetkami od 15 lipca 2015 roku do dnia zapłaty, nadto wnosząc o zasądzenie kosztów procesu.
W uzasadnieniu podała, że zawarła z pozwanym umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w dniach: 7 grudnia 2010 roku, 10 marca 2011 roku, 4 sierpnia 2011 roku, 5 października 2012 roku, 3 stycznia 2012 roku, z których to umów pozwany się nie wywiązał, pomimo wezwania do zapłaty należności.

Nakazem zapłaty z dnia 7 sierpnia 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód
w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu, a pozwany wniósł sprzeciw, zaskarżając nakaz
w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

Pozwany zakwestionował twierdzenia powódki o posiadanym zobowiązaniu, zaznaczył, że powódka nie wykazała istnienia zobowiązania, zakwestionował dołączone do pozwu zestawienia niezapłaconych faktur i not księgowych wskazując, że nie są one dowodem na okoliczność braku zapłaty oraz podniósł, że powódka nie wezwała go do zapłaty, brak jest bowiem dowodu nadania pozwanemu takiego wezwania.

Wyrokiem z 23 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy w Raciborzu zasądził od pozwanego na rzecz powódki 309,58 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 15 lipca 2015 roku do dnia zapłaty (pkt 1) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powódki 107 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2).

Orzeczenie to zapadło przy następujących ustaleniach faktycznych: 7 grudnia 2010 roku pozwany zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych do 7 grudnia 2012 roku, aneksem z 28 czerwca 2012 roku umowa została przedłużona do 7 grudnia 2014 roku. Zawierając powyższą umowę pozwany zaakceptował postanowienia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.,
a zawierając aneks do zaakceptował postanowienia (...) Spółki Akcyjnej w W.. Następnie 10 marca 2011 roku pozwany zawarł z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres do 10 marca 2014 roku i zaakceptował postanowienia Regulaminu Świadczenia Usług (...) spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Kolejną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres do dnia 4 sierpnia 2014 roku pozwany zawarł 4 sierpnia 2011 roku z (...) Spółką Akcyjną w W. i zaakceptował postanowienia (...) Spółki Akcyjnej w W.. Następnie 5 października 2012 roku pozwany zawarł z (...) Spółką Akcyjną w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres do 5 października 2014 roku i zaakceptował postanowienia (...) Spółki Akcyjnej w W.. Także 3 stycznia 2012 roku pozwany zawarł z (...) Spółką Akcyjną w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres do 2 stycznia 2016 roku i zaakceptował postanowienia (...) Spółki Akcyjnej w W..

Zgodnie z § 12 Regulaminu Świadczenia Usług (...) spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością w W., a także § 12 Regulaminu (...) Spółki Akcyjnej w W. abonent zobowiązany jest do zapłaty opłat wynikających z Faktury, w terminie określonym w Fakturze. Termin płatności nie może być krótszy, niż 14 dni od daty wystawienia Faktury.

(...) Spółka Akcyjna w W. 13 maja 2013 roku wystawiła dla pozwanego fakturę VAT na kwotę 446,97 zł z terminem płatności do 27 maja 2013 roku. Powódka 6 marca 2015 roku wystosowała do pozwanego wezwanie do zapłaty na kwotę 249,47 zł.

Saldo niezapłaconych przez pozwanego faktur i not księgowych na 10 lipca 2015 roku wynosiło 309,58 zł.

(...) Spółka Akcyjna w W. powstała w wyniku przekształcenia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w W., zgodnie z uchwałą zgromadzenia wspólników z 1 lipca 2011 roku, a następnie 27 maja 2013 roku zmieniła firmę na (...) Spółka Akcyjna w W..

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za uzasadnione. Podkreślił, że umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych jest pozakodeksową umową nazwaną, uregulowaną w art. 56 i nast. ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne, a do jej essentialia negotii należy zobowiązanie przedsiębiorcy komunikacyjnego do świadczenia publicznego dostępu do usług telekomunikacyjnych,
a odpowiada mu zobowiązanie abonenta do zapłaty wynagrodzenia. Wskazał, że pozwany nie wywiązał się ze swoich obowiązków z niej wynikających. Zaznaczył, że powódka dochodziła zapłaty części należności wynikającej z niezapłaconej przez pozwanego faktury z 13 maja 2013 roku, przedłożyła umowy wiążące strony oraz rachunki i faktury wystawione na podstawie wiążącego strony stosunku prawnego, którego istnienie wykazała. Wyliczenie odsetek obrazują noty odsetkowe. Podnoszony przez pozwanego zarzut jakoby nie otrzymał faktury nie niweczy zasadności żądania zapłaty – pozwany otrzymał fakturę najpóźniej wraz
z odpisem pozwu. Podstawą zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie stanowi art. 481 k.c.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c. oraz art. 109 § 1 i 2 k.p.c. Niezbędne koszty procesu powódki wyniosły 107 zł, w tym koszty zastępstwa udzielonego powódce przez radcę prawnego w kwocie 60 zł na mocy § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłata sądowa od pozwu w kwocie 30 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Apelację od tego wyroku wywiódł pozwany zaskarżając go w całości i zarzucił naruszenie: art. 233 § 1 k.p.c. polegające na dokonaniu oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, prowadzący do uznania, że powódka w sposób właściwy wykazała zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia; art. 328 § 2 k.p.c. polegające na sporządzeniu uzasadnienia wyroku w sposób nieodpowiadający wymogom wskazanym w tym przepisie, a w konsekwencji uniemożliwiający kontrolę instancyjną przedmiotowego wyroku. W oparciu o wskazane zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że zestawienie nieopłaconych faktur i not odsetkowych nie stanowi dowodu na okoliczność braku zapłaty.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie jako bezzasadnej i zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe i jako takie Sąd Okręgowy uznaje za własne.

Zgodnie z art. 505 ⁹§ 1 ¹ k.p.c. apelację można oprzeć jedynie na zarzutach naruszenia prawa materialnego lub naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Strony nie żądały też przeprowadzenia rozprawy, dlatego orzekano na posiedzeniu niejawnym (art. 505 ¹⁰ § 2 k.p.c.). Skarżący podniósł zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego, a to art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c.

Zgodnie z § 11 ust. 7 Regulaminu (...) sp. z o.o. w W., jeżeli abonent nie otrzymał faktury w terminie czternastu dni od rozpoczęcia cyklu rozliczeniowego następującego po cyklu rozliczeniowym, którego faktura powinna dotyczyć, to winien zawiadomić o tym niezwłocznie operatora, jednak nie później niż w terminie siedmiu dni. Strona pozwana w żaden sposób nie wskazała, aby kiedykolwiek zawiadamiała o nieotrzymaniu faktury stronę powodową za okres, którego dotyczy powództwo, a jednocześnie nie kwestionuje tego, że w okresie objętym tą fakturą korzystała z usług telekomunikacyjnych – co do zasady żądanie zapłaty za te usługi jest więc zasadne.

Podnosząc zarzuty odnośnie oceny dowodów skarżący wskazał, że do akt sprawy nie została dołączona zarówno faktura z 13 maja 2013 roku, jak i noty odsetkowe. Zarzut ten jest zasadny tylko w części dotyczącej braku dołączenia do akt not odsetkowych odpowiednio
z 29 kwietnia 2015 roku i 10 lipca 2015 roku. Takich not nie dołączono, ale zgodnie z pozwem złożonym w postępowaniu elektronicznym dotyczą one należności z fakty VAT z 13 maja 2013 roku. Pozwany nie kwestionował, że uregulował część tej faktury, a także, że korzystał z usług powódki w okresie, za który została ona wystawiona. Dopiero w toku procesu wskazał, że nie otrzymał w ogóle faktury, ale nie wykazał, aby zachował się zgodnie z regulaminem i zawiadomił o tym powódkę w terminie 7 dni od upływu okresu rozliczeniowego. Postąpił więc niezgodnie z zawartą umową, a z usług korzystał w tym czasie, więc powinien za nie uregulować płatności. Noty odsetkowe dotyczą należności z niezapłaconej częściowo faktury z 13 maja 2013 roku: pierwsza dotyczy kwoty odsetek od należności głównej w wysokości 249,47 zł za okres od 28 maja 2013 roku do 29 kwietnia 2015 roku [wynoszą one 58 zł (51 zł + 7 zł), gdyż do 22 grudnia 2014 roku odsetki ustawowe wynosiły 13% w skali roku, a opóźnienie wynosi w tej części 574 dni (51 zł), następnie odsetki te wynosiły 8% na rok – do 29 kwietnia 2015 roku – opóźnienie wynosi 128 dni (7 zł)], a druga za okres od 30 kwietnia 2015 roku do 10 lipca 2015 roku (wynoszą one 3,94 zł, gdyż odsetki ustawowe wynosiły wówczas 8% w skali roku, zaś opóźnienie do 10 lipca 2015 oku wyniosło 72 dni), łączna ich wysokość przekracza kwotę skapitalizowanych odsetek dochodzonych pozwem. Powódka w tym zakresie dochodzi należności w wysokości 60,11 zł.

Z powyższych względów brak dokumentów tych not nie powoduje niemożliwości weryfikacji dochodzonej kwoty, gdyż pozwana przedstawiła w pozwie od jakiej kwoty (249,47 zł) oraz od jakich dat i za jaki okres odsetki są liczone.

Jednocześnie faktura z 13 maja 2013 roku na kwotę 446,97 zł została dołączona do akt na karcie 58v. Pozwany w żaden sposób nie wykazał, że należność tą uregulował, a jednocześnie nie kwestionuje zawarcia ze stroną powodową szeregu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Dochodzenie części należności głównej z tej faktury wskazuje na uregulowanie jej w pozostałym zakresie. Tym bardziej, że pozwany nie kwestionuje, że uregulował fakturę w części. W związku z zawartymi umowami pozwany powinien regulować abonamenty za okres od 13 maja 2013 roku do 12 czerwca 2012 roku z uwagi na korzystanie z pakietu Rodzina 20 – 29,13 zł, Rodzina 40 – 139,60 zł, z uwagi na usługi dodatkowe (granie na czekanie – 4,68 zł oraz sieć rodzinna gr. 2 os – 5,82 zł), abonament za Internet blueconnect – 147,30 zł i blueconnect noc 10,49 zł. Ponadto z uwagi na usługi bezpiecznego urządzenia (bezpieczny blueconnect i bezpieczny telefon) powinien regulować 23,29 zł. Łączna kwota netto w tym zakresie wynosi 360,31 zł, ale należność ta musi zostać powiększona o podatek od towarów i usług (23%), co łącznie wynosi 443,18 zł. Dodatkowo powiększono ją o 3,79 zł z uwagi na nieterminowe uregulowanie należności za okres od 1 kwietnia 20013 roku do 30 kwietnia 2013 roku /k. 27 – 61/. Należność z tytułu samych abonamentów przekracza kwotę dochodzoną pozwem w części należności głównej.

Skarżący w apelacji nie wskazał sprzeczności z materiałem dowodowym, wyciągnął tylko z zebranego sprawie materiału dowodowego odmienne wnioski niż Sąd Rejonowy. Natomiast ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy mieści się w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c., nie została przekroczona granica swobodnej oceny dowodów, a wnioski co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści dowodów zgromadzonych w sprawie. Równocześnie Sąd Rejonowy poddał ocenie w sposób kompleksowy
i właściwy cały materiał dowodowy zebrany w sprawie, a skarżący nie wykazał, iż uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, tymczasem tylko takie uchybienia mogą być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów, nie jest bowiem wystarczające samo przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena sądu.

Strona powodowa nie miała możliwości udowodnienia braku zapłaty po stronie pozwanej, bo jest to okoliczność negatywna. Powinna, co też zrobiła, wykazać wysokość żądanej kwoty i okres, którego ona dotyczy oraz zawarcie na ten okres umowy z należnością abonamentową w tym czasie. To na pozwanym zaś ciąży obowiązek wykazania, że uregulował należność wobec powódki (art. 6 k.c.). Natomiast jeżeli jej nie uregulował, to powinien liczyć się z możliwością uwzględnienia powództwa. Pozwany w żadnej części nie przedstawił dokumentu zapłaty za okres wskazany na fakturze z 13 maja 2013 roku za świadczone na jego rzecz usługi, a ich świadczenia nie kwestionował, nie kwestionował także zawartych z powódką umów. Ponadto nie wskazywał, że informował powódkę o nieotrzymaniu faktury.

Sąd Rejonowy wskazał okoliczności faktyczne, które uznał za udowodnione, opisał dowody, które brał pod uwagę, wszystkim dowodom dał wiarę, a jedynie pominął to, że
w aktach sprawy brak dowodów z not odsetkowych, przy czym wysokość wyliczonych odsetek, okres którego dotyczą i należność, od której były żądane wynika z pozwu. Sąd Rejonowy wskazał także podstawę prawną swojego orzeczenia, dlatego też nie można uznać za zasadnego zarzutu, że niemożliwa jest kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku.

Zastosowana przez Sąd Rejonowy regulacja prawna jest prawidłowa.

Dlatego też zarzuty apelacji są bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 385 k.p.c., apelację jako bezzasadną należało oddalić.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego zapadło na podstawie art. 98
§ 1 i 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. w związku z § 2 pkt 1, § 10 ust. 1 pkt 1 i § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804), albowiem pozwany przegrał sprawę i powinien zwrócić powódce koszty zastępstwa procesowego. Sąd Okręgowy wziął pod uwagę zmianę od 1 stycznia 2016 roku przepisów związaną z wysokością kosztów pełnomocników, co spowodowało ustalenie ich w instancji odwoławczej na kwotę 120 zł z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia nieprzekraczającą 500 zł.

SSO Roman Troll