Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marianna Grzyb

Protokolant : st. sekr. sądowy Monika Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2016 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

M. K. (1) ( nr NIP (...) )

przeciwko

(...) S.A. w W. ( nr KRS (...) )

o zapłatę 28.867,69 zł ( po modyfikacji – o zapłatę 25.018,69 zł )

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. K. (1) kwotę 20.173,12 zł (dwadzieścia tysięcy sto siedemdziesiąt trzy złote dwanaście groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 20.08.2014 roku do dnia 31.12.2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01.01.2016 roku do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie co do kwoty 3.849 zł;

3.  w pozostałej części powództwo oddala;

4.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.258,40 zł;

5.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Ostrołęce od pozwanego (...) S.A w W. kwotę 320,45 zł;

6.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Ostrołęce od powódki M. K. (1) kwotę 137,34 zł.

SSR Marianna Grzyb

UZASADNIENIE

Powódka M. K. (1) w pozwie skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 16724,44 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20.08.2014 r., tytułem naprawienia szkody powstałej w skutek wypadku drogowego, kwoty 4401,00 zł, tytułem zwrotu kosztów najmu samochodu zstępczego oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podała, że w dniu 11.10.2013 r. poniosła ona szkodę majątkową w wyniku uszkodzenia samochodu osobowego, stanowiącego jej własność. Pozwana wskazała, że pojazd podlegał ubezpieczeniu AC w (...) S.A. w W.. Z dokumentacji przedstawionej przez pozwaną wynika, że wartość pojazdu na dzień 15.10.2013 r. wynosiła 27200,00 zł, natomiast koszt naprawy uszkodzonego samochodu został oszacowany przez pozwaną na kwotę 23361,57 zł. Ponadto pozwana stwierdziła, że w samochodzie nastąpiła szkoda całkowita. Wobec powyższego pozwana wypłaciła powódce odszkodowanie w kwocie 3843,50 zł. Powódka nie zgodziła się z powyższymi wyliczeniami i zleciła rzeczoznawcy sporządzenie prywatnej opinii. Zgodnie z opinią sporządzoną przez R. S. wartość rynkowa samochodu powódki przed wypadkiem wynosiła 33300,00 zł, a koszt naprawy pojazdu wyniósł 20567,94 zł. Wobec czego, w ocenie powódki, w samochodzie nie nastąpiła szkoda całkowita. Ponadto powódka na własny koszt dwukrotnie wynajęła samochód zastępczy, co kosztowało ją 4401,00 zł.

Pismem z dnia 16.06.2016 r. powódka rozszerzyła żądanie pozwu do kwoty 28.867,69 zł, zaś na rozprawie w dniu 17.08.2016 r. powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 25018,69 zł, a w pozostałym zakresie cofnęła powództwo i zrzekła się roszczenia.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że przedstawiona opinia biegłego jest błędna. Ponadto pozwana zakwestionowała roszczenie powódki dotyczące zwrotu kosztów wynajęcia samochodu zastępczego, gdyż taka możliwość przy ubezpieczeniu autocasco występuje jedynie wówczas, gdyby taka opcja została dodatkowo wykupiona przy zawieraniu ubezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Strony są przedsiębiorcami. Powódka jest podatnikiem VAT, zaś samochód osobowy V. (...) o nr rej. (...) jest przez nią wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym powódka ma możliwość odliczenia podatku VAT z tytułu kosztów naprawy.

( Dowód: zaświadczenie CEIDG – k. 38, wypis KRS – k. 39-50, zeznania powódki M. K. (2))

W dniu 11.10.2013 r., w O., przy ul. (...), miała miejsce kolizja drogowa z udziałem samochodu osobowego V. (...) o nr rej. (...), będącego własnością M. K. (1), kierowanego przez S. Z..

( bezsporne )

M. K. (1) posiadała ubezpieczenie autocasco pojazdu u pozwanej, w ramach którego miała wykupioną opcję (...).

( Dowód: Polisa Seria (...) – k. (...))

M. K. (1) w dniu 12 października 2013 r. zgłosiła szkodę, która została zarejestrowana pod numerem (...)

( Dowód: strona 81-83 akt szkody nr (...)

S. D. w imieniu Regionalnego (...) w W. w dniu 08.11.2013 r. dokonał kalkulacji naprawy nr (...), zgodnie z którą, koszt naprawy przedmiotowego pojazdu miał wynieść 9298,73 zł brutto (7559,94 zł netto). Kalkulację naprawy sporządzono w systemie AUDATEX.

( Dowód: kalkulacja naprawy z dnia 08.11.2013 r. – strona 77-80 akt szkody nr (...)

S. D. w imieniu Regionalnego (...) w W. w dniu 08.11.2013 r. dokonał kalkulacji naprawy nr (...), zgodnie z którą, koszt naprawy przedmiotowego pojazdu miał wynieść 23361,57 zł brutto (18993,15 zł netto). Kalkulację naprawy sporządzono w systemie AUDATEX.

( Dowód: kalkulacja naprawy z dnia 08.11.2013 r. – strona 84-87 akt szkody nr (...)

S. D. w imieniu Regionalnego (...) w W. w dniu 08.11.2013 r. dokonał kalkulacji naprawy nr (...), zgodnie z którą, koszt naprawy przedmiotowego pojazdu miał wynieść 14981,19 zł brutto (12179,83 zł netto). Kalkulację naprawy sporządzono w systemie AUDATEX.

( Dowód: kalkulacja naprawy z dnia 08.11.2013 r. – strona 96-99 akt szkody nr (...)

S. D. w imieniu (...) S.A. w W. w dniu 09.11.2013 r. dokonał wyceny nr (...) wartości rynkowej pojazdu. Wg w/w wyceny wartość rynkowa brutto przedmiotowego pojazdu, określona na dzień 15 października 2013 r., przy założeniu okresu eksploatacji pojazdu, jak do dnia szkody, miała wynosić 27200 zł (w tym VAT 23 %, tj. 5086,18 zł). Wycena została sporządzona w systemie INFO-EKSPERT.

( Dowód: wycena z dnia 09.11.2013 r. – strona 88-89 akt szkody nr (...)

W toku likwidacji szkody pozwana w piśmie z dnia 18.11.2013 r. poinformowała powódkę, że naprawa pojazdu V. (...) o nr rej. (...) jest nieuzasadniona, gdyż koszty naprawy pojazdu przekraczają 70% jego wartości. W związku z powyższym pozwana oszacowała rozmiar szkody, jako różnicę pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym (tj. 27200,00 zł brutto), a jego wartością w stanie uszkodzonym (tj. 23356,50 zł brutto), która wyniosła 3843,50 zł.

( Dowód: pismo z dnia 18.11.2013 r. – str.(...) akt szkody nr (...)

W piśmie z dnia 29.11.2013 r. powódka poinformowała pozwaną, iż nie zgadza się z jej stanowiskiem w sprawie i kwotą 3843,50 zł, jako wysokość odszkodowania. Jednocześnie powódka zwróciła się do pozwanej z propozycją polubownego rozwiązania sporu, poprzez wypłacenie jej odszkodowania w wysokości 13500 zł, lub wyrażenie zgody na naprawę kosztorysową i rozliczenie kosztów z warsztatem naprawczym.

( Dowód: pismo z dnia 29.11.2013 r. – k. 28-29 oraz strona 108-108v akt szkody nr (...)

Powódka nie zgodziła się z wyliczeniami sporządzonymi przez pozwaną i zleciła rzeczoznawcy sporządzenie prywatnej opinii i oszacowanie wartości pojazdu oraz kosztów jego naprawy. Zgodnie z opinią rzeczoznawcy R. S. wartość rynkowa pojazdu w dniu powstania szkody, tj. 11.10.2013 r. wynosiła 33300,00 zł brutto. Natomiast koszt naprawy pojazdu został przez niego oszacowany na kwotę 20567,94 zł brutto.

( Dowód: opinia nr (...) z dnia 27.01.2014 r. – k. 33)

W piśmie z dnia 10.12.2013 r. pozwana, w odpowiedzi na pismo powódki z dnia 29.11.2013 r., podtrzymała swoją wcześniejszą decyzję zawartą w piśmie z dnia 18.11.2013 r. i oznajmiła, że tak określona kwota odszkodowania – w świetle umowy ubezpieczenia pokrywa w całości szkodę zaistniałą w dniu 11.10.2013 r. Jednocześnie pozwana zwróciła się do powódki o załączenie do akt szkody numeru jej konta bankowego, na które możliwa będzie realizacja wypłaty odszkodowania. Pozwana poinformowała również, że w przypadku nie złożenia dyspozycji wypłaty w ciągu 7 dni od daty otrzymania pisma kwota odszkodowania zostanie przekazana do realizacji w dowolnym oddziale Banku (...) S.A. W przypadku braku akceptacji stanowiska ubezpieczyciela przysługuje powódce prawo dochodzenia roszczeń także na drodze sądowej.

( Dowód: pismo pozwanej z dnia 10.12.2013 r. – k. 11 oraz strona 69 akt szkody nr(...)

W piśmie z dnia 27.12.2013 r. pozwana poinformowała powódkę, iż po rozpatrzeniu zgłoszonych roszczeń z tytułu szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...), przyznana jej została kwota 3843,50 zł tytułem odszkodowania, przy czym od powyższej kwoty została potrącona kwota 313,00 zł tytułem należnej składki z polisy nie związanej ze szkodą. Jednocześnie pozwana poinformowała powódkę, że w przypadku braku akceptacji stanowiska ubezpieczyciela, istnieje możliwość dochodzenia roszczeń także na drodze sądowej.

( Dowód: pismo pozwanej z dnia 15.04.2014 r. – strona 74-75, 101 akt szkody nr (...)

W toku likwidacji szkody pozwana w piśmie z dnia 19.02.2014 r. poinformowała powódkę, że przyznana jej została kwota 3843,50 zł tytułem odszkodowania, przy czym od powyższej kwoty została potrącona kwota 313,00 zł tytułem należnej składki z polisy nie związanej ze szkodą. Jednocześnie pozwana poinformowała powódkę, że w przypadku braku akceptacji stanowiska ubezpieczyciela, istnieje możliwość dochodzenia roszczeń także na drodze sądowej.

( Dowód: pismo pozwanej z dnia 19.02.2014 r. – strona 102 akt szkody nr (...)

W piśmie z dnia 15.04.2014 r. pozwana poinformowała powódkę, iż po rozpatrzeniu zgłoszonych roszczeń z tytułu szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...), przyznana jej została kwota 3843,50 zł tytułem odszkodowania, przy czym od powyższej kwoty została potrącona kwota 313,00 zł tytułem należnej składki z polisy nie związanej ze szkodą. Jednocześnie pozwana poinformowała powódkę, że w przypadku braku akceptacji stanowiska ubezpieczyciela, istnieje możliwość dochodzenia roszczeń także na drodze sądowej. Powyższa kwota została wypłacona powódce.

( Dowód: pismo pozwanej z dnia 15.04.2014 r. – strona 74-75 akt szkody nr (...), zeznania powódki M. K. (2))

M. K. (1) w związku z uszkodzeniem jej samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) w wyniku kolizji z dnia 11.10.2013 r. wynajmowała samochody zastępcze od pierwszego tygodnia od dnia kolizji.

Wynajem pojazdu zastępczego przez M. K. (1) był konieczny. Poszkodowana prowadzi działalność gospodarczą, a przedmiotowy pojazd, który w wyniku kolizji nie nadawał się do użytku, był jej niezbędny do wykonywania pracy. Tym samochodem powódka woziła również dziecko do przedszkola.

( Dowód: umowa najmu samochodu zastępczego – k. 34-35, faktura VAT nr (...) – k. 36, faktura VAT nr (...) – k. 37, zeznania powódki M. K. (2))

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

W sprawie poza sporem była odpowiedzialność pozwanej (...) S.A. w W. z tytułu pokrycia kosztów naprawienia szkody, powstałej w skutek wypadku drogowego. Natomiast sporna była wysokość odszkodowania, jak również kwestia pokrycia przez pozwaną kosztów najmu samochodu zastępczego.

Wobec tego, że rozstrzygnięcie tej kwestii wymagało wiadomości specjalnych Sąd w toku postępowania dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ruchu drogowego i rekonstrukcji zdarzeń, wyceny wartości i jakości napraw pojazdów na okoliczność, czy na skutek wypadku drogowego z dnia 11 października 2013 r. w samochodzie osobowym marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) powstała szkoda całkowita czy też nie, zakresu uszkodzeń pojazdu powstałych w związku z wypadkiem, ustalenia kosztów naprawy samochodu, wartości rynkowej pojazdu przed zdarzeniem i po zdarzeniu oraz czy wyliczenie przez pozwanego było prawidłowe.

Biegły po zapoznaniu się z przedłożonymi przez Sąd aktami niniejszej sprawy, aktami szkody, Instrukcją Określania Wartości Pojazdów Nr 1/2005 zatwierdzoną w dniu 9 grudnia 2005 r. uchwałą Prezydium Rady Naczelnej do stosowania w Stowarzyszeniu Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego oraz Komputerowym Systemie Info-Ekspert, danymi zawartymi w Komputerowym Systemie Info-Ekspert, danymi zawartymi w komputerowym systemie do kosztorysowania napraw pojazdów AUDATEX, a także po dokonaniu oględzin pojazdu, w oparciu o ich analizę ustalił, iż wartość pojazdu powódki w stanie przed szkodą wynosiła 38700,00 zł brutto, koszt naprawy pojazdu po szkodzie z dnia 11.10.2013 r. wynosił 24466,68 zł brutto, zaś procentowy stosunek kosztów naprawy pojazdu do jego wartości wynosi 63,22 %. Zatem nie wystąpiła szkoda całkowita. Wartość rynkowa brutto uszkodzonego pojazdu V. po szkodzie z dnia 11.10.2013 r. wynosi 23673,00 zł. Wyliczenie odszkodowania przez pozwaną nie było prawidłowe z uwagi na zaniżenie wartości pojazdu w stanie przed szkodą i zaniżenie kosztów naprawy pojazdu.

Sąd podzielił w tym zakresie w całości wnioski wynikające z opinii biegłego. Opinia podlega ocenie, jak każdy inny dowód, według art. 233 § 1 k.p.c. W wypadku opinii biegłego, gdy w grę wchodzi wiedza specjalistyczna, kontrola wiarygodności opinii i wypowiedzi biegłego jest utrudniona. Dokonując oceny Sąd kontroluje wnioski i wywody opinii biegłego pod kątem widzenia ich zgodności z zasadami logiki, poziomu wiedzy biegłego, sposobu motywowania stanowiska, podstaw opinii (powoływania się na piśmiennictwo i inne źródła, stosowania konkretnych metod badawczych).

W ocenie Sądu sporządzona w sprawie opinia biegłego M. M. w całości zasługiwała na uwzględnienie. Opinia została wykonana szczegółowo, a przedstawione ustalenia poparte zostały wszechstronną analizą, co pozwala uznać tę opinię za pełną i kompletną. Wywody biegłego są logiczne i trafne, a także zgodne z zasadami poprawnego wnioskowania.

W myśl art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Następnie w myśl § 2 pkt 1 tegoż art. świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 – 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracji ubezpieczenie casco, o którym mowa w dziale II ust. 3 pkt 1 załącznika do tejże ustawy, ma charakter dobrowolny, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. W ramach zawartej z ubezpieczającym umowy zakład ubezpieczeń udziela ochrony ubezpieczeniowej. Umowa ubezpieczenia, ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy są formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Ogólne warunki ubezpieczenia oraz inne wzorce umowy zakład ubezpieczeń zamieszcza na swojej stronie internetowej. Postanowienia umowy ubezpieczenia, ogólnych warunków ubezpieczenia oraz innych wzorców umowy sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.

Jak sygnalizowano, poza sporem jest fakt, że pozwana przyjęła odpowiedzialność za szkodę, z tytułu ubezpieczenia autocasco. Natomiast powódka zakwestionowała wysokość odszkodowania, którą pozwana ustaliła na kwotę 3843,50 zł, przy czym od powyższej kwoty została potrącona kwota 313,00 zł tytułem należnej składki z polisy nie związanej ze szkodą. Tak określona kwota została powódce wypłacona. Należy zaznaczyć, że wysokość odszkodowania należy ustalać według zasad określonych w § 15, § 17 i § 18 ogólnych warunków ubezpieczeń komunikacyjnych (...). Naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, nie dopuszczając jednak do nieuzasadnionego wzbogacenia się poszkodowanego. Odszkodowanie należy się bowiem tylko w granicach normalnego związku przyczynowego. Odszkodowanie nie może być wyższe niż suma ubezpieczenia.

W ramach przeprowadzonych szczegółowych wyliczeń, biegły ustalił, iż wartość pojazdu powódki w stanie przed szkodą wynosiła 38700,00 zł brutto, koszt naprawy pojazdu po szkodzie z dnia 11.10.2013 r. wynosił 24466,68 zł brutto, zaś procentowy stosunek kosztów naprawy pojazdu do jego wartości wynosi 63,22 %. Zatem nie wystąpiła szkoda całkowita. Wartość rynkowa brutto uszkodzonego pojazdu V. po szkodzie z dnia 11.10.2013 r. wynosi 23673,00 zł. Wyliczenie odszkodowania przez pozwaną nie było prawidłowe z uwagi na zaniżenie wartości pojazdu w stanie przed szkodą i zaniżenie kosztów naprawy pojazdu.

Pozwana podniosła, że według oględzin dokonanych przez eksperta (...) S.A. system (...) (układ poduszek powietrznych) został wykluczony, jako niezwiązany z tym zdarzeniem, biegły natomiast uwzględnił go w swojej opinii. Ponadto wyliczenie biegłego zostało dokonane w systemie Info Ekspert, podczas gdy zgodnie z OWU autocasco powinno być dokonane według systemu Eurotax, wobec czego cała opinia biegłego jest dotknięta błędem. Pozwana w prowadzonym postępowaniu likwidacyjnym przyjęła, że błąd układu (...) powstał w pojeździe przed datą zaistnienia szkody. Jednakże, jak słusznie wskazał biegły, biorąc pod uwagę charakter powstałej szkody w pojeździe z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że błąd systemu (...) został wygenerowany przez układ diagnostyczny w wyniku kolizji zaistniałej w dniu 11.10.2013 r., dlatego też biegły w opinii z dnia 21.03.2016 r., przy ustalaniu kosztów naprawy pojazdu, przewidział do sprawdzenia układ (...). Natomiast nie uwzględnił wymiany podzespołów. Jednocześnie biegły w opinii uzupełniającej podniósł, że zgodnie z przepisami OWU (§ 3 pkt 76, § 15, § 17 i § 18) w systemie Eurotax oraz Audatex ustala się wyłącznie koszty związane z naprawą pojazdu będącego przedmiotem szkody. Dlatego też biegły sporządził wycenę kosztów naprawy pojazdu posługując się programem do kosztorysowania napraw pojazdów Audatex, czyli zgodnie z przepisami OWU. Natomiast jedynym przepisem w OWU określającym kryteria wyceny pojazdu jest § 3 pkt 76. W związku z tym biegły dokonał wyceny pojazdu powódki w systemie Info-Ekspert, która dzięki temu spełnia kryteria w/w przepisu. Podkreślenia wymaga fakt, że pozwana, w toku postępowania likwidacyjnego, sama dokonała wyceny pojazdu powódki właśnie w systemie Info- Expert. Z uwagi na powyższe Sąd w całej rozciągłości podzielił stanowisko biegłego w sprawie i uznał za prawidłowe dokonane przez niego wyliczenia.

Z uwagi na powyższe Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 16048,12 zł, czyli kwotę netto wyliczonego przez biegłego kosztu naprawy pojazdu, pomniejszoną o kwotę już wypłaconą powódce przez pozwaną, tj. 3843,50 zł. Powódka jest podatnikiem VAT, zaś samochód osobowy V. (...) o nr rej. (...) jest przez nią wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym powódka ma możliwość odliczenia podatku VAT z tytułu kosztów naprawy.

Powódka w związku z uszkodzeniem jej samochodu, w wyniku kolizji z dnia 11.10.2013 r., wynajmowała samochody zastępcze od pierwszego tygodnia od dnia kolizji. Wynajem pojazdu zastępczego przez M. K. (1) był konieczny. Poszkodowana prowadzi działalność gospodarczą, a przedmiotowy pojazd, który w wyniku kolizji nie nadawał się do użytku, był jej niezbędny do wykonywania pracy. Tym samochodem powódka woziła również dziecko do przedszkola. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej powódka miała wykupioną opcję najmu pojazdu zastępczego, o czym świadczy znak X przy opcji (...). Zgodnie z § 9 Ogólnych Warunków Umowy w ramach opcji (...) ubezpieczyciel pokrywa koszt najmu pojazdu zastępczego. Wprawdzie w myśl § 9 i § 67 ust. 4 OWU odbywa się to na warunkach określonych przez ubezpieczyciela, jednak z uwagi na błędne uznanie przez pozwaną, że miała miejsce szkoda całkowita, Sąd uznał, że powódce należy się zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego, udokumentowanych fakturami VAT: nr (...) z dnia 26.02.2014 r., na kwotę 3597,75 zł brutto (2925,00 zł netto) oraz nr 2 z dnia 03.01.2014 r., na kwotę 1476,00 zł brutto (1200,00 zł netto). Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracji postanowienia umowy ubezpieczenia, ogólnych warunków ubezpieczenia oraz innych wzorców umowy sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Ponieważ w OWU nie zostały określone zasady zwrotu kosztów za najem pojazdu zastępczego w przypadku, gdy ubezpieczyciel błędnie uzna, że wystąpiła szkoda całkowita, a nie częściowa, to Sąd uznał, że powódce powinna zostać zwrócona kwota 4125,00 zł. Sąd zasądził kwotę netto za powyższe faktury, gdyż powódka jest podatnikiem VAT i w związku z tym ma możliwość odliczenia podatku VAT z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Podkreślenia również wymaga fakt, że powódka przez długi czas bezskutecznie próbowała rozwiązać spór z pozwaną na drodze polubownej, wymieniając z nią pisma od momentu zgłoszenia szkody, tj. dnia 12 października 2013 r. aż do 15 kwietnia 2014 r.

Z uwagi na fakt, że po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 25018,69 zł, a w pozostałym zakresie cofnęła powództwo i zrzekła się roszczenia, Sąd umorzył postępowanie co do kwoty 3849,00 zł.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 805 k.c. w zw. z art. art. 361 k.c. i art. 363 k.c. Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 20173,12 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 817 k.c. i art. 481 k.c., przy czym określając termin odsetek od kwoty 20173,12 zł, Sąd miał na uwadze termin wskazany przez pozwaną, tj. od dnia 20.08.2014 r.

Na koszty procesu poniesione przez obie strony składają się: opłata sądowa od pozwu w łącznej wysokości 1444,00 zł, przy czym kwota 456,00 zł została tymczasowo uiszczona ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce (art. 3 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 623 ze zm., k. 79 i 257 akt); koszty zastępstwa procesowego przez pełnomocnika będącego adwokatem W. D. (zgodnie z § 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – t.j. Dz. U. z 2013 poz. 461 ze zm.) w wysokości 2400,00 zł; opłata skarbowa uiszczona od pełnomocnictwa – w wysokości 17,00 zł (k. 145 akt) – łącznie 2417,00 złotych; koszty zastępstwa procesowego przez pełnomocnika będącego adwokatem M. H. (zgodnie z § 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – t.j. Dz. U. z 2013 poz. 461 ze zm.) w wysokości 2400,00 zł; opłata skarbowa uiszczona od pełnomocnictwa – w wysokości 17,00 zł (k. 132 akt) – łącznie 2417,00 zł; wydatek obejmujący wynagrodzenie biegłego sądowego M. M. i zwrot poniesionych przez niego kosztów niezbędnych dla wydania opinii w łącznej wysokości 3001,79 zł, przy czym kwota 1,79 zł została tymczasowo uiszczona ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce (art. 5 ust. 1 pkt. 3 u.k.s.c., k. 213, 237, 149, 151 akt) – łącznie (nie wliczając kosztów poniesionych przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Ostrołęce) 8822,00 zł. Na podstawie art. 100 k.p.c. Sąd kosztami procesu obciążył w 30% stronę powodową i w 70% stronę pozwaną.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 1991 r. stosunkowy podział kosztów procesu, o którym mowa w art. 100 k.p.c., dotyczy ich całości. Oznacza to, że za podstawę obliczeń należy przyjąć sumę należności obu stron, którą ustala się zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. Uzyskaną w ten sposób sumę dzieli się proporcjonalnie do stosunku, w jakim strony utrzymały się ze swymi roszczeniami lub obroną, dzięki czemu otrzymuje się kwoty, które stanowią udziały stron w całości kosztów. Natomiast jeżeli koszty, które strona poniosła przewyższają obciążający ją udział, wówczas na jej rzecz należy zasądzić różnicę (postanowienie SN z 31.01.1991 r., II CZ 255/90, LEX nr 5314, OSP 1991/11/279).

Mając na uwadze powyższe na mocy art. 98 § 3 k.p.c. oraz art. 100 k.p.c. Sąd zasądził tytułem zwrotu kosztów procesu od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2258,40 zł. Jednocześnie Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce od pozwanej (...) S.A. w W. kwotę 320,45 zł oraz pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce od powódki M. K. (1) kwotę 137,34 zł, bowiem koszt w łącznej wysokości 457,79 zł został tymczasowo poniesiony przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Ostrołęce.

Z powyższych przyczyn orzeczono jak w wyroku.

SSR Marianna Grzyb