Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 513/15

POSTANOWIENIE

Dnia 14 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Sidyk

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016 roku w Częstochowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko J. J. (1) (J.)

o zwolnienie od egzekucji

p o s t a n a w i a:

stwierdzić swą niewłaściwość i sprawę przekazać do rozpoznania w całości Sądowi Okręgowemu w Krakowie jako rzeczowo i miejscowo właściwemu.

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 12 listopada 2015r. (data nadania w urzędzie pocztowym) powódka A. Z. wystąpiła przeciwko J. J. (1) o zwolnienie od egzekucji ruchomości w postaci: pojazdu mechanicznego N. (...) nr rej. (...), pojazdu mechanicznego (...) Y. nr rej. (...), tabletu A. (...) 16GB, telewizora (...) S., telewizora (...), pralki (...), lodówko-zamrażalki D. oraz pieniędzy w kwocie 50 000 zł zajętych w dniu 15 października 2015r. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu T. P. w sprawie KM 3934/15 z wniosku wierzyciela J. J. (3) przeciwko dłużnikowi G. Z. oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła między innymi, że właściwość miejscowa tutejszego Sądu Okręgowego wynika z miejsca wykonywania czynności egzekucyjnych (prowadzenia egzekucji), którym jest L. albowiem zajęcie ruchomości nastąpiło na terenie nieruchomości powódki w L.. Tym samym pozew został wniesiony przed Sąd właściwy miejscowo, w którego okręgu prowadzi się egzekucję.

W tym stanie rzeczy Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 843 § 1 k.p.c. powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności wytacza się przed sąd rzeczowo właściwy, w którego okręgu prowadzi się egzekucję. Z załączonych do pozwu odpisów pism informujących o czynnościach egzekucyjnych wynika, że postępowanie egzekucyjne, w którym doszło do zajęcia ruchomości opisanych w petitum pozwu prowadzone jest przez T. P. Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu.

W ocenie Sądu nie sposób podzielić stanowiska prezentowanego przez powódkę, wedle którego o właściwości miejscowej sądu w ramach powództwa przeciwegzekucyjnego decydowałoby miejsce, w którym faktycznie komornik wybrany przez wierzyciela podejmuje czynności egzekucyjne.

W postanowieniu z dnia 9 czerwca 2009r. Sąd Apelacyjny w Katowicach wskazał, że punktem oddzielającym poszczególne przedziały czasowe, w których w sposób odmienny nastąpiło określenie właściwości miejscowej sądu w ramach powództwa przeciwegzekucyjnego, jest chwila wszczęcia postępowania egzekucyjnego (por. art. 843 § 1 i 2 k.p.c.). Ten moment stanowi jednocześnie odniesienie dla zdefiniowania „prowadzenia egzekucji”, gdyż przyjąć należy, że pojęcie to obejmuje wszystko, co następuje po wszczęciu egzekucji. Z kolei wszczęcie egzekucji utożsamiane jest z chwilą skutecznego zgłoszenia organowi egzekucyjnemu wniosku w tym przedmiocie, a nie z faktycznymi czynnościami podejmowanymi przez komornika. Sąd ten wskazał, że przyjęcie wykładni art. 843 § 1 k.p.c., zgodnie z którą miejscem „prowadzenia egzekucji” miałoby być miejsce faktycznych czynności egzekucyjnych, podejmowanych przez komornika wybranego przez wierzyciela na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji, prowadziłaby do nieracjonalnych i nieuzasadnionych z punktu widzenia brzmienia i funkcji art. 843 k.p.c. wniosków. Oznaczałoby bowiem, że ustawodawca określił podstawy właściwości miejscowej sądu w okresie, gdy nie wszczęto jeszcze egzekucji (art. 843 § 2 k.p.c.), jak również dopiero w czasie po podjęciu przez komornika konkretnych czynności zmierzających do wyegzekwowania świadczenia, natomiast w okresie między pierwszym, a drugim z tych momentów pozostawił lukę prawną (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 czerwca 2009r., I ACz 372/09, niepublikowane).

Uznać zatem należy, że sądem, w którego okręgu prowadzi się egzekucję, jest sąd, w którego okręgu ma siedzibę komornik właściwy do prowadzenia egzekucji z mocy ustawy, bądź wybrany przez wierzyciela na mocy obowiązujących przepisów i do którego skutecznie złożono wniosek o wszczęcie egzekucji (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2015r., V ACz 24/15, LEX nr 1765583).

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia także fakt braku dokonania przez ustawodawcę zastrzeżenia podobnego jak w przypadku oznaczenia sądu rejonowego właściwego do rozpoznania skargi na czynności komornika. W przepisie art. 767 § 1 k.p.c., ustawodawca postanowił, iż do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad.

Ponadto, zauważyć należy, że właściwość miejscowa sądu określona zgodnie z art. 843 § 1 k.p.c. ma charakter właściwości wyłącznej, co wyklucza zastosowanie art. 202 k.p.c. ( Tadeusz Żyznowski [w:] „Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz” pod red. H. Doleckiego, T. Wiśniewskiego, komentarz do art. 202 – opublikowany w zbiorze LEX).

Na marginesie wskazać należy, że zgodnie z art. 734 k.p.c. do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji, a więc sąd właściwy rzeczowo i miejscowo. Skierowanie wniosku o udzielenie zabezpieczenia do sądu niewłaściwego, powoduje, iż sąd ten obowiązany jest przekazać go sądowi właściwemu ( Tadeusz Ereciński [w:] „Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz” pod red. T. Erecińskiego, tom 3, Warszawa 2007, s. 429).

Z tych wszystkich względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 200 § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.