Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku E. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Tomaszowie Maz.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania E. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Tomaszowie Maz.

z dnia 16 listopada 2015 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje E. S. prawo do świadczenia przedemerytalnego poczynając od dnia 4 listopada 2015 roku.

Sygn. akt VU 10/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 listopada 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił E. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego, uznając że u ostatniego pracodawcy , z którym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy wnioskodawczyni była zatrudniona przez okres krótszy niż 6 miesięcy.

Od decyzji tej E. S. odwołała się w dniu 18 grudnia 2015 r. , iż nie jest jej winą skrócenie przez pracodawcę okresu wypowiedzenia z 3 do 1 miesiąca , a wszystkie pozostałe warunki do przyznania świadczenia spełnia.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

E. S. , urodzony dnia (...), złożył w dniu 3 listopada 2015 r. roku ponowny wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

(dowód: wniosek k. 1 w aktach ZUS dot. świadczenia przedemerytalnego)

Niekwestionowany przez ZUS staż ubezpieczeniowy E. S. wynosi łącznie 30 lat, 4 miesiące i 23 dni.

(okoliczność niesporna)

Przed zgłoszeniem wniosku o świadczenie przedemerytalne E. S. była zatrudniona w Zakładzie Usług (...) Sp. z o.o. w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od dnia 27 października 2014 r. do dnia 28 lutego 2015 r.

Stosunek pracy został z nią rozwiązany przez zakład pracy z przyczyn niedotyczących pracownika w związku z likwidacją zakładu pracy. Został zastosowany skrócony okres wypowiedzenia do jednego miesiąca. Za okres od 1 marca 2015 r. do 30 kwietnia 2015 r. wypłacono jej odszkodowanie w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia.

(dowód: świadectwo pracy k. 8 w aktach ZUS dot. świadczenia przedemerytalnego)

E. S. od dnia 4 maja 2015 roku do chwili złożenia wniosku o świadczenie przedemerytalne był zarejestrowany jako osoba bezrobotna.

W okresie od dnia 4 maja 2015 roku do dnia 31 października 2015 r. roku pobierała zasiłek dla osób bezrobotnych.

(dowód: zaświadczenie powiatowego urzędu pracy z dnia 2.11.2015 r. roku, k. 9 akt ZUS dotyczących świadczenia przedemerytalnego)

Zaskarżoną decyzją z dnia 16 listopada 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił E. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego, uznając że u ostatniego pracodawcy , z którym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy wnioskodawczyni była zatrudniona przez okres krótszy niż 6 miesięcy.

Sąd Okręgowy ocenił i zważył co następuje:

Odwołanie jest w pełni uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r. Nr 170), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1)  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2)  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy , ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3)  do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.), i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4)  zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5)  do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6)  do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Ponadto zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1, która po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli osoba ta spełni łącznie następujące warunki: 1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna, 2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz 3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy to poza sporem w jest, iż wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki poza jednym. Otóż zdaniem organu rentowego u ostatniego pracodawcy była ona zatrudniona przez okres krótszy niż 6 miesięcy, tj. od dnia 27 października 2014 r. do dnia 28 lutego 2015 r.

Z niekwestionowanego świadectwa pracy wynika nadto , iż stosunek pracy został z nią rozwiązany przez zakład pracy z przyczyn niedotyczących pracownika w związku z likwidacją zakładu pracy. Został zastosowany skrócony okres wypowiedzenia do jednego miesiąca. Za okres od 1 marca 2015 r. do 30 kwietnia 2015 r. wypłacono jej odszkodowanie w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia.

Kwestia sporna zatem dotyczy okresu od 1 marca 2015 r. do 30 kwietnia 2015 r., czyli okresu , do którego stosunek pracy by trwał gdyby pracodawca nie zastosował skróconego okresu wypowiedzenia. Wtedy skarżąca posiadałaby wymagany 6 miesięczny okres zatrudnienia.

Sąd Okręgowy oceniając zasadność odwołania nie zgodził się z poglądem organu rentowego , który odmawiając prawa do świadczenia przedemerytalnego pominął zupełnie przepis art. 36 KP.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem :

§ 1. Jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub umowy o pracę zawartej na czas określony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca może, w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do 1 miesiąca.

§ 2 W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia. Okres, za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się pracownikowi pozostającemu w tym okresie bez pracy do okresu zatrudnienia.

W judykaturze utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym okres skróconego wypowiedzenia, za który pracownik otrzymał odszkodowanie, jako okres nieskładkowy (art. 7 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS), jest okresem „uprawniającym do emerytury” w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych (por.: wyrok SN z 3 lipca 2012 r., Sygn. akt II UK 324/11, (...)).

Zgodnie z art. 7 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, okresami nieskładkowymi są okresy niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, ”jeżeli za te okresy, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zostało wypłacone odszkodowanie”. W ocenie Sądu Najwyższego, powołany przepis nie budzi wątpliwości interpretacyjnych na gruncie wykładni językowej, która w świetle orzecznictwa i doktryny ma - przy interpretacji przepisu - przesądzające znaczenie. Jeżeli językowe znaczenie tekstu jest jasne, wówczas - zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda - nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni. Niewykonywanie pracy po ustaniu zatrudnienia, za które na podstawie przepisów KP, zostało wypłacone odszkodowanie, obejmuje nie tylko odszkodowania wypłacone na podstawie art. 45 i 56 KP, ale również odszkodowanie należne w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia - art. 36 ¹ § 1 KP .

Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 16 października 2014 r. – III AUa 2541/13 , w którym przyjął, iż okres, o jaki skrócono wypowiedzenie umowy o pracę (art. 36[1] § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502)), za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie, wlicza się do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy zobowiązanym do wypłaty odszkodowania, jeżeli w tym okresie pracownik pozostawał bez pracy (art. 36[1] § 2 Kodeksu pracy).

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że E. S. spełnia wszelkie przesłanki do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego. Do okresu zatrudnienia w ostatnim zakładzie pracy należało bowiem doliczyć jej okres od 1 marca 2015 r. do 30 kwietnia 2015 r, traktując go jako okres nieskładkowy.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.