Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Pisarska (sprawozdawca)

Protokolant: st. Sekr. Sąd. Katarzyna Matecka

przy udziale Prokuratora Jolanty Skowrońskiej

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko S. P.

skazanemu za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i innych

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 27 czerwca 2016 r.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. oraz § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801)

postanawia

1.  utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy;

2.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. N. kwotę 147, 60 (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3.  zwolnić skazanego w całości od kosztów sądowych za drugą instancję.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi postanowieniem z dnia 27.06.2016 r., na podstawie art. 572 k.p.k., umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego co do skazanego S. P.. Nadto zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. N. kwotę 295, 20 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego oraz obciążył Skarb Państwa kosztami postępowania.

Powyższe postanowienie zaskarżył w całości obrońca skazanego.

Orzeczeniu temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 85 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. poprzez jego nie zastosowanie, w sytuacji, w której przepis ten w ocenie skazanego daje podstawę połączenia w wyroku łącznym kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami wydanymi w stosunku do skazanego.

Podnosząc powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie obrońcy skazanego zasadne nie jest i nie mogło podlegać uwzględnieniu.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił i wskazał, że wniosek skazanego dotyczy prawomocnych wyroków wydanych w sprawach zakończonych przed dniem 1 lipca 2015 r. Okoliczność ta, zgodnie z przywołanym przez sąd pierwszej instancji art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, powoduje, że zastosowanie w niniejszej sprawie mają przepisy dotyczące orzekania kary łącznej w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. Zatem przy ocenie zasadności wniosku skazanego należało uwzględnić treść art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed wskazaną ostatnio datą, co też Sąd Rejonowy uczynił i trafnie doszedł do przekonania, iż nie zachodzą wobec skazanego S. P. warunki do orzeczenia kary łącznej i wydania wyroku łącznego.

Obrońca skazanego w złożonym zażaleniu powołuje się jedynie na stanowisko skazanego, które nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących i mogących mieć zastosowanie w tej sprawie przepisach prawa. Nie odnosi się natomiast skarżący do argumentacji prawnej przedstawionej w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia i nie wskazuje okoliczności czy to faktycznych, czy też prawnych mogących dawać podstawę do jej kwestionowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do uznania racji autora zażalenia i dlatego na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. orzekł, jak w pkt 1 części dyspozytywnej postanowienia.

O kosztach obrony z urzędu skazanego za drugą instancję orzeczono na podstawie przepisów wskazanego w podstawie prawnej rozstrzygnięcia rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 r., uwzględniając nakład pracy obrońcy oraz należny podatek VAT.

O kosztach sądowych za instancję odwoławczą orzeczono w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k., mając na względzie sytuację materialną skazanego i nie osiąganie przez niego żadnych dochodów w czasie pobytu w jednostce penitencjarnej.