Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. w Inowrocławiu

sprawy z powództwa G. Ł.

przeciwko B. O.

o diety

1.  Oddala powództwo.

2.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.800,00 złotych kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV P 3/15

UZASADNIENIE

Powód G. Ł. żądał zasądzenia od pozwanego B. O. kwoty 33.704,30 złotych tytułem zaległych diet za podróże zagraniczne, jako kierowca – pracownik pozwanego.

Pozwany prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą firma (...) w K. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że na podróże służbowe powód otrzymał diety według rozliczeń na delegacjach, co potwierdzają jego podpisy.

Powód potwierdził , że na delegacjach są jego podpisy, ale podpisywał je in blanco, a wymienionych tam kwot nigdy nie otrzymał.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był pracownikiem pozwanego na podstawie umowy o pracę zawartej dnia 28.10.2013 r., początkowo na okres próbny 3 miesięcy. W dniu 29 stycznia 2014 r. strony zawarły umowę na czas określony od 29.01.2014 r. do 29.01.2015 r., zgodnie z którą powód zatrudniony został w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku kierowca kat. B, z wynagrodzeniem 1600 złotych brutto.

Dowód : umowy k. 5-8

Umowa o pracę rozwiązała się dnia 12 czerwca 2014 r. bez wypowiedzenia z winy pracownika z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych poprzez niestawienie się do pracy od 09.06.2014 r., w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu IV P 139/14 ( z której przeprowadzono dowód), gdzie powód żądał odszkodowania, wynagrodzenia za maj i czerwiec 2014 r.

Strony w dniu 29.12.2014 r. zawarły ugodę sądową, mocą której strony ustaliły, że umowa rozwiązała się za porozumieniem stron, pozwany zobowiązał się też ( pkt 3 ugody), że zapłaci powodowi kwotę 600,00 złotych jako całkowite zaspokojenie roszczeń z pozwu i w ten sposób strony uznają się za rozliczone z łączącego ich stosunku pracy.

Odnośnie rozliczeń diet pozwany przedłożył 9 poleceń wyjazdu służbowego delegacji, w których rozliczone są wyjazdy powoda i na każdej znajdują się 3 podpisy powoda i tak :

- potwierdzające otrzymaną zaliczkę 500,00 złotych,

- podpis w rubryce niniejszy rachunek przedkładam,

- podpis w rubryce z kwotą o treści kwituję odbiór.

Powód według delegacji wykonywał i rozliczył następujące podróże służbowe :

- delegację nr 1/10/2013 k. 39 do Belgii, Niemiec i na Węgry na okres od 28.10.2013 r. do 06.11.2013 r. na kwotę 1968,59 złotych

- delegację nr 1/11/2013 do Niemiec, Holandii na okres od 14.11.2013 r. do 29.11.2013 r. na kwotę 3556,74 złotych k. 39

- delegację nr 1/1/2014 do Niemiec Holandii, Francji i Hiszpanii na okres od 02.01.2014 r. do 16.01.2014 r. na kwotę 2921,57 złotych k. 40

- delegację nr 2/1/2014 do Niemiec, Danii, Holandii i Francji od 21.01.2014 r. do 05.02.2014 r. na kwotę 3744,59 złotych k. 41

- delegację nr 1/2/2014 do Wielkiej Brytanii na okres od 11.02.2014 r. do 06.03.2014 r, na kwotę 4242,91 złotych k. 42

- delegację nr 1/3/2014 r. do Niemiec i Czech na okres od 13.03.2014 r. do 02.04.2014 r. na kwotę 4723,19 złotych k. 43

- delegację nr 1/4/2014 do Niemiec w okresie od 08.04.2014 r. do 17.04.2014 r. na kwotę 2157,91 złotych k. 44

- delegację ner 2/4/2014 do Niemiec na okres od 23.04.2014 r. do 09.05.2014 r. na kwotę 3790,99 złotych k. 45

- delegację nr 1/5/2014 do Niemiec, Luxemburga na okres od 19.05.2014 r. do 06.06.2014 r. na kwotę 3820,60 złotych k. 46.

Powód potwierdził, że przedłożone delegacje dotyczą jego wyjazdów, nie zakwestionował też finansowego rozliczenia delegacji. Podał, że pozwany nie przedłożył delegacji dot. wyjazdu do Austrii w okresie między miesiącem lutym i marcem 2014 r,. oraz wyjazdem między grudniem 2013 r. a styczniem 2014 r. do Szwajcarii i między marcem i kwietniem 2014 r. na Litwę.

Powód nie potwierdził, że otrzymywał zaliczki na podróż i zeznał, że na wyjazd robił zakupy spożywcze za 200 złotych i brał 20 EURO.

W tym miejscu należy podać, że wynagrodzenie powoda było w wysokości minimalnej płacy tj. jak on podał 1200 złotych netto.

Sąd przeprowadził też dowód z zeznań świadków wnioskowanych przez strony na okoliczność wypłacania czy też nie należności na podróże służbowe przez pozwanego.

Świadek Ł. W., pracownik pozwanego od 4 lat, pracujący jako kierowca na wyjazdach zagranicznych, podał zeznając, że przed wyjazdem otrzymuje delegację, na której podpisem potwierdza odbiór zaliczki, a następnie podpisuje rozliczenie i podaną tam kwotę otrzymuje „ do ręki”. Zeznał też, że delegacje kierowców były rozliczne na bieżąco, nie podpisywali druków delegacji in blanco.

Natomiast świadek P. M., od którego powód chciał pożyczyć 200 złotych mówił mu jednocześnie, żeby nie myślał, że pracodawca mu z czymś zalega.

Na posesji ojca pozwanego świadka A. O. parkują samochody pozwanego i świadek ten stwierdził, że ma kontakt z kierowcami, otwiera im bramę i czasami też dawał kierowcom pieniądze oraz do podpisu pierwszą stronę delegacji.

Pozwany B. O. opisał zeznając, jakie dokumenty otrzymuje kierowca przed wyjazdem tj. zaliczkę 500 złotych, co podpisuje na delegacji i gdy kierowca wraca i wiadomy jest wykaz tras i kursy walut, księgowa dokonuje rozliczenia podróży i gdy kierowca wraca, czeka z rozliczeniem i pieniędzmi, a rozliczenie takie ma najczęściej miejsce przy samochodzie. Potwierdził też, że powód nie był na Litwie, gdzie był inny kierowca

Powód zaprzeczył zeznaniom pozwanego, stwierdzając, że w każdej podróży wydawał swoje prywatne pieniądze i otrzymując wypłatę 1200 złotych wydawał na podróże służbowe 600,00 złotych.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie zeznań stron, świadków Ł. W. k. 49,A. O. k. 50, M. M. k. 50,, P. M. k. 50 i dokumentów :

- umowy o prace k. 5-8,

- diet k. 38-48,

- akta sprawy Sądu Rejonowego w Inowrocławiu IV P 139/14.

Sąd uznał za udowodniony fakt, że powód podpisał polecenie wyjazdu służbowego oraz przyjął, że podpisy powoda potwierdzają odbiór pieniędzy z rozliczenia podróży służbowych otrzymał w wysokości tam określonej.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda o zapłatę diet za podróże służbowe zagraniczne nie jest zasadne.

Pozwany pracodawca przedłożył rozliczenie podróży służbowych powoda w postaci 9 druków delegacji, w których zostało wymienione nazwisko i imię powoda , kraj wyjazdu, data wyjazdu, podpis powoda potwierdzający odbiór zaliczki na podróż, na drugiej stronie 2 podpisy powoda związane z finansowym rozliczeniem delegacji – dowód delegacji.

Powód nie zakwestionował rozliczenia delegacji jak również daty wyjazdu i kraje wyjazdu, które są zgodne z określeniem wyjazdów w pozwie.

Sąd nie przyjął, jako udowodniony fakt, że powód podpisywał delegacje in blanco z następujących przyczyn :

- Powód lat 47 zapewne winien wiedzieć, że podpisywanie druków bez ich wypełnienia oznacza godzenie się na ich wypełnienie dowolną treścią;

- Sąd nie przyjmuje jako udowodnionego faktu zgodnego ze stanem rzeczy w przedmiotowej sprawie, aby pracownik 27 razy ( 9 delegacji na każdej 3 podpisy) potwierdzał odbiór pieniędzy, których przez kilka miesięcy nie otrzymał- powszechne praktyką jest , że kierowa jadąc w podróż służbową, a w szczególności zagraniczną otrzymuje zaliczkę.

W przedmiotowej sprawie z delegacji wynika, że powód otrzymywał na każdą delegację 500 złotych. Sąd nie daje wiary powodowi, że wyjeżdżał w trasę bez zaliczki i sam kupował tylko 20 Euro i za 200 złotych jedzenia.

- Jeżeli pozwany nie zapłacił powodowi z tytułu rozliczeń diet 33.704,30 złotych ( wartość przedmiotu sporu), a pozew o te roszczenia wniesiony został dnia 14.01.2015 r., to logiczną rzeczą jest, że jeżeli w sprawie IV P 140/14 wniesionej 18.06.2014 r. powód winien domagać się zapłaty za diety, a wniósł tylko o wynagrodzenie za maj 2014 r.

- Strony w sprawie IV P 139/14 ( połączonej ze sprawą IV P 140/14) dot. rozwiązania umowy zawarły ugodę sądową, mocą której między innymi pozwany zobowiązał się zapłacić powodowi kwotę 600 złotych ( pkt 3 ugody) i strony postanowiły w ugodzie, że uznają się za rozliczone z łączącego ich stosunku pracy.

W świetle powyższych ustaleń Sąd uznał i przyjął , że powód otrzymał należności wynikające z wyjazdów służbowych w wysokości i za okresy podane w 9 delegacjach, których rozliczenia powód nie kwestionował.

Powód nie udowodnił, że wykonał inne wyjazdy służbowe niż rozliczone, ponieważ co do rozliczonych delegacji okresy i kraje powód podał w pozwie zgodnie z pozwanym, natomiast co do innych krajów umieścił te wyjazdy w miesiącach, w których raczej nie mógł je wykonać np. na Litwę i do Szwajcarii miał jechać między marcem i kwietniem 2014 r. a z delegacji wynika, że od 11.02.2014 r. do 06.03.2014 r. był w Wielkiej Brytanii i od 13.03.2014 r. do 02.04.2014 r. Niemcy i Czechy i od 08.04.2014 r. do 17.04.2014 r. Niemcy , co oznacza, że podanej podróży nie było

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd oddalił powództwo – jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego strony pozwanej Sąd orzekł na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych … ( Dz. U. z 2013 r., poz. 490-wyciąg) zasądzając kwotę 1800 złotych – jak w punkcie 2 wyroku.

Sędzia