Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Mirosław Barszcz

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2016 r. w Pruszkowie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich L. M. i M. M. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową B. M.

przeciwko E. M. (1)

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa z dniem 4 maja 2016 roku alimenty zasądzone uprzednio

wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia (...) roku sygnatura akt IV C 1459/11 od pozwanego E. M. (1) na rzecz małoletniej córki L. M. urodzonej (...) z kwoty 550 (pięćset pięćdziesiąt) złotych do kwoty 900 (dziewięćset) złotych miesięcznie płatnej do rąk matki małoletniej B. M. do dnia 10 – tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki z płatnością którejkolwiek z rat;

II.  podwyższa z dniem 4 maja 2016 roku alimenty zasądzone uprzednio

wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia (...) roku sygnatura akt IV C 1459/11 od pozwanego E. M. (1) na rzecz małoletniej córki M. M. urodzonej (...) z kwoty 550 (pięćset pięćdziesiąt) złotych do kwoty 800 (osiemset) złotych miesięcznie płatnej do rąk matki małoletniej B. M. do dnia 10 – tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki z płatnością którejkolwiek z rat;

III.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

IV.  wyrokowi z pkt. I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego E. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa - kasa Sądu Rejonowego w Pruszkowie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

VI.  znosi koszty procesu między stronami.

UZASADNIENIE

Do Sądu Rejonowego w Pruszkowie w dniu 4 maja 2016 r. wpłynął pozew małoletnich L. M. i B. M. reprezentowanych przez przedstawiciela ustawowego B. M. przeciwko pozwanemu E. M. (1) o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział VII Cywilny z dnia (...) r. sygn. akt IV C 1459/11 z kwoty po 550 zł miesięcznie do kwoty po 1500 zł miesięcznie na każdą z małoletnich płatnych do rąk ich matki do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia wniesienia powództwa z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu przedstawicielka ustawowa wskazała min., że od dnia uprzednio zasądzonych alimentów nastąpiła istotna zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletnich oraz kosztów ich utrzymania. Małoletnia L. M. wymaga kosztownego leczenia ortodontycznego, ponadto czynnie uprawia sport. Zarówno małoletnia L. jak i M. uczęszczają na pozalekcyjne zajęcia językowe, co wiąże się z dodatkowym nakładem finansowym. Sytuacja materialna i osobista przedstawicielki ustawowej nie uległa zmianie. B. M. wskazała na poprawę sytuacji materialnej pozwanego, który zakupił nowy samochód marki V., ubiera się w ubrania najdroższych marek. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez przedstawicielkę ustawową małoletnich pozwany wygrał pieniądze w lotto. Poza zasądzonymi alimentami pozwany nie uczestniczy w kosztach utrzymania dzieci.

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 20 czerwca 2016 r. pozwany E. M. (1) wnosił o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał m.in. na znaczne zawyżenie oszacowanych przez matkę małoletnich kosztów utrzymania L. i M. M., które z pewnością odbiega od rzeczywiście ponoszonych wydatków. Kwota alimentów której domaga się B. M. stanowczo wykracza poza potrzeby małoletnich. Większość przedstawionych przez nią rachunków pochodzi z 2013 i 2014 r., co czyni je nieprzydatnymi w sprawie. M. uczęszcza raz, a nie jak wskazuje przedstawicielka ustawowa małoletniej, dwa razy w tygodniu na dodatkowe lekcje języka angielskiego. Większość kosztów jakie są związane z uprawnianiem piłki ręcznej przez L. są pokrywane przez klub sportowy. Pozwany również kwestionuje koszty mieszkania, jakie zostały przedstawione w zestawieniu przez matkę powódek, tj. łącznie 1089,88zł miesięcznie. Powód wskazał, iż łoży na utrzymanie córek łącznie 1100 zł miesięcznie. Ponadto ponosi koszty utrzymania i wychowania podczas wykonywanych przez niego kontaktów, w tym wyjazdów wakacyjnych, ferii zimowych, świąt, wyjścia do kina oraz innych imprez kulturalnych. Również w razie potrzeby kupuje dla córek odzież, obuwie, sprzęt rekreacyjno-sportowy czy zabawki i leki. Córki otrzymują od niego kieszonkowe w wysokości ok. 50 zł miesięcznie. Wskazał, iż samochód, który obecnie posiada, zakupił w 2012 r., z czego kwotę na jego zakup pokrył ze sprzedaży innego samochodu oraz we środków jakie otrzymał w ramach darowizny od rodziców. Zaprzeczył, by kiedykolwiek wygrał pieniądze w lotto. Pozwany wskazał, iż jest zatrudniony w charakterze (...)w firmie (...) w B. i osiąga wynagrodzenie w kwocie 1800 zł brutto. (...) pomagają mu rodzice.

Strony w toku procesu podjęły próby zwarcia ugody, do której ostatecznie nie doszło. Przedstawicielka ustawowa małoletnich wyrażała zgodę na zawarcie ugody na kwotę łącznie 2000 złotych miesięcznie, z kolei pozwany E. M. (1) zgadzał się na ugodę na kwotę 1650 zł miesięcznie (k. 263, CD- k. 264).

Przedstawicielka ustawowa powódek przed zamknięciem rozprawy popierała powództwo i wnosiła o podwyższenie alimentów do łącznej kwoty na rzecz obu córek 3000 zł miesięcznie, zaś pozwany wnosił o oddalenie powództwa ( k. 261, CD-k. 264).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia L. M. urodzona w dniu (...) oraz małoletnia M. M. (2) urodzona w dniu (...) pochodzą ze związku małżeńskiego E. M. (1) oraz B. M..

Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny w wyroku orzekającym rozwód z dnia 5 marca 2012 r. w sprawie o sygn. IV C 1459/11 zasądził od E. M. (1) na rzecz małoletnich alimenty w kwocie łącznej 1100 zł, tj. po 550 zł miesięcznie na każdą z nich płatnych do rąk matki małoletnich do dnia 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Przed Sądem Okręgowym nie było prowadzone szczegółowe postępowanie dotyczące kosztów utrzymania małoletnich. M. M. (2) w chwili orzekania wyroku rozwodowego miała 6 lat. Uczęszczała do przedszkola, za które była ponoszona opłata.

Obecnie małoletnia M. M. (2) ma 10 lat i uczy się w szkole podstawowej w P.. Jej potrzeby są standardowe, jak rówieśników. Mieszka razem z matką i siostrą. Pozostaje pod bezpośrednią opieką matki. Ma ok. 152 cm wzrostu i rozmiar obuwia 39. W wakacje była na obozie sportowym, którego koszt poniosła matka. W skład usprawiedliwionych kosztów małoletniej M. M. wchodzą: żywność – 400 zł, udział w kosztach mieszkaniowych ok. 500 zł, koszty szkolne 100 zł, koszty związane z uprawianiem sportu 100 zł, koszty leczenia 50 zł, koszty ubraniowe 150 zł, koszty kursu języka angielskiego ok.160 zł miesięcznie, koszty wakacyjne ok.100-150 zł miesięcznie. Jej potrzeby wzrosły w okresie ostatnich czterech lat z uwagi na pojawienie się wydatków na potrzeby szkolne, lekcje języka angielskiego, wzrost potrzeb ubraniowych z uwagi na jej wysokość i rozmiar obuwia i żywieniowych z uwagi na ogólny rozwój.

Z kolei L. M. w chwili orzekania wyroku rozwodowego miała 10 lat. Uczęszczała do 3 klasy szkoły podstawowej w P.. Koszt jej utrzymania matka wskazywała na 500 zł miesięcznie (ubrania, lekarstwa, zajęcia pozalekcyjne).

Obecnie małoletnia L. M. ma 14 lat i uczy się w gimnazjum w P.. Jej usprawiedliwione potrzeby są w przeważającej części standardowe. Jednak jeśli chodzi o jej rozwój to ma ona ok. 180 cm wzrostu, rozmiar obuwia 42 i waży ok. 85 kg. Mieszka razem z matką i siostrą. Pozostaje pod bezpośrednią opieką matki. Z uwagi na (...) wymaga leczenia ortodontycznego. Małoletnia uprawia czynnie sport – piłkę ręczną. Uczy się w szkole sportowej. W wakacje była na obozie sportowym oraz w 2016r. wyjeżdżała również na zawody do W.. Koszty tych wyjazdów ponosiła matka małoletniej. Od 2013r. leczy się ortodontycznie z uwagi na (...). We wrześniu 2014 r. na aparat ortodontyczny została wydana kwota 1400 zł. To wymaga dalszych stałych wydatków rzędu 100 zł za comiesięczną kontrolę oraz średnio ok.50 zł na miesiąc na leczenie przeprowadzone co kilka miesięcy. W 2015r. przebyła (...), co wymagało wcześniejszej i następczej odpłatnej rehabilitacji. Na ten cel została wydana kwota co najmniej 3375 zł. Rehabilitacja dalej jest prowadzona teraz z częstotliwością raz na dwa tygodnie – 150 zł jedna wizyta. Dotychczas uczęszczała na lekcje języka angielskiego odpłatne między 140-170 zł miesięcznie. Od trzech lat uczęszcza na korepetycje z matematyki raz w tygodniu – 45 zł za godzinę. Wydatki mieszkaniowe w przeliczeniu na jednego mieszkańca obecnie są taki same. Usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej L. M. są one trochę większe niż koszty utrzymania jej młodszej siostry. W skład usprawiedliwionych kosztów wchodzą: żywność – 500 zł, udział w kosztach mieszkaniowych ok.500 zł, koszty szkolne 100 zł, koszty związane z uprawianiem sportu 100-150 zł (składka, obuwie), koszty leczenia 150-200 zł, koszty ubraniowe 150-200zł, koszty zajęć dodatkowych ok.180 zł miesięcznie, koszty wakacyjne ok.100 zł miesięcznie. Jej potrzeby wzrosły w okresie ostatnich czterech lat z uwagi na wyższe potrzeby żywnościowe, koszty związane ze sportem, wzrost potrzeb ubraniowych z uwagi na wysokość, aktualnie jak dorosłej osoby, koszty związane z ortodoncją i rehabilitacją.

B. M. w dacie orzekania wyroku rozwodowego miała 34 lata, mieszkała wraz z dwoma małoletnimi córkami. Była zatrudniona na stanowisku (...) za wynagrodzeniem w kwocie 3500 zł netto.

Obecnie B. M. ma 38 lat, ma wykształcenie (...). Mieszka wraz z małoletnimi córkami w tym samym mieszkaniu o pow. 100 m ^{( 2)} w kamienicy w P.. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania w zależności od opłat wynosi ok. 1500 zł. Jest zatrudniona w (...) na czas nieokreślony na stanowisku (...) za średnim wynagrodzeniem 4018, 26zł netto.

E. M. (1) w chwili orzekania wyroku rozwodowego miał 36 lata. Zatrudniony był w (...) w B. prowadzonym przez jego ojca za wynagrodzeniem 1500 zł brutto miesięcznie. Mieszkał z rodzicami.

E. M. (1) obecnie ma 39 lat. Jest zatrudniony na czas nieokreślony na stanowisku (...)w (...) w B. za wynagrodzeniem 1850 zł brutto - 1 355,69 zł netto miesięcznie oraz od początku obecnego roku szkolnego na stanowisku (...)w (...)w P. na ¼ etatu za wynagrodzeniem 732, 92 zł brutto miesięcznie. Jest właścicielem samochodu marki V. o wartości ok. 30 tys. złotych. Mieszka z rodzicami w B.. Wbrew twierdzeniom byłej żony po dacie rozwodu, nie uzyskał wygranej przekraczającej 20.000 zł z gier L. organizowanych przez (...) w W.. Posiada oszczędności w kwocie ok. 4000 zł, które pochodzą z darowizny od rodziców, które to środki wtedy w wyższej wysokości pozyskał jeszcze w trakcie trwania małżeństwa. Wtedy też środki takie uzyskała również B. M., która przeznaczyła je na zakup nowego samochodu. Ponosi poza alimentami koszt utrzymania córek podczas ich pobytów. Kupuje dodatkowe ubrania, które pozostają u niego, gdyż córki na kontakty trafiają bez dodatkowych rzeczy. Zapewniał córkom krótkie wyjazdy w wakacje.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o następujące dowody: przesłuchanie E. M. (1) (k. 262-263, płyta CD – k. 264), przesłuchania B. M. (k. 262, płyta CD – k. 264), zeznania świadka H. M. (k. 261, płyta CD – k., 264), zeznania świadka E. M. (2) (k. 261-262, płyta CD – k. 264), wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie rozwodowej oryginał w aktach dołączonych IV C 1459/11 (odpis k. 7-8), zestawienie kosztów utrzymania powódki (k. 9-13), zestawienie kosztów utrzymania powódki (k. 14-17), kopia zaświadczenia o zarobkach (k. 51), zeznanie PIT (k. 175-176), kopia zaświadczenia o zarobkach (k. 178), kopia dowodu rejestracyjnego (k. 179), faktura VAT (k. 180-181), umowa sprzedaży (k. 182), umowa darowizny (k. 183), zgłoszenie (k. 184-185), zgłoszenie (k.186-187), aneks do umowy (k.188-192), zaświadczenie o zatrudnieniu (k. 194), zeznanie PIT (k. 195-198), zeznanie PIT (k. 199-201), zeznanie PIT (k. 204-205), zeznanie PIT (k. 206-207), zaświadczenie o zatrudnieniu (k. 217), faktura (k. 218-219), zestawienie kosztów leczenia (k. 220), faktura (k. 221), umowa kredytu (k. 222-233), umowa kredytu (k. 234-235), faktura (k. 241-243), skierowanie (k. 244), zaświadczenie lekarskie (k. 245), skierowanie (k.246), zaświadczenie (k. 247), faktura (k. 248-251), wyniki badań (k. 252-253), zlecenie lekarza (k. 254), karta informacyjna (k.255), faktura (k. 256), skierowanie (k. 257), karta ortopedyczna (k. 258-260), zaświadczenie totalizatora sportowego (k. 214).

Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie w przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej w niniejszej sprawie. Należy także wskazać, iż niektóre z pism zostały złożone w kserokopiach, to jednak nic nie wskazuje na to, by ich treść nie odzwierciedlała wiernie treści dokumentów oryginalnych. Podnieść też należy, że strony wiarygodności i mocy dowodowej tych dowodów nie kwestionowały.

Paragony dołączone do akt sprawy jako dokumenty, które nie zawierają danych identyfikujących kupującego nie stanowiły istotnego dowodu w sprawie. Prócz tego Sąd nie wziął pod uwagę faktur oraz pozostałych rachunków przedstawionych przed przedstawicielkę ustawową, gdyż są to dokumenty w głównej mierze z 2013 i 2014 r., zatem nie odnoszą się do obecnego stanu faktycznego. Również zeznania PIT z lat 2010, 2013, kopie umów spłaconego kredytu, nieaktualne umowy ubezpieczenia nie stanowiły przydatnych dowodów w sprawie.

Sąd Rejonowy określając koszty utrzymania dziecka opiera się na zasadach doświadczenia życiowego, które pozwalają na określenie kosztów codziennego życia i zaspokajania takich potrzeb jak m.in. wyżywienie, ubranie, środki czystości i kosmetyki. Sąd zgodnie z tymi zasadami krytycznie ocenił przedstawione przez przedstawicielkę ustawową małoletnich pisemne zestawienie rozliczenia kosztów utrzymania powódek i nie dał im wiary co do wysokości wskazanych w nim kwot. Zdaniem Sądu kwota całości wydatków była w znacznej mierze przeszacowana.

Przesłuchania stron oraz świadków Sąd uznał za wiarygodne w częściach wzajemnie się pokrywających i korespondujących z innymi dowodami w sprawie.

W zakresie stanu poprzedniego Sąd posiłkował się ustaleniami Sądu Okręgowego w Warszawie dokonanymi w sprawie rozwodowej o sygn. akt IV C 1459/11.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 kro na obydwojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, stosownie do przepisu 135 kro, wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale także takie, które stworzą uprawnionemu normalne warunki bytowe odpowiadające jego wiekowi, stanowi zdrowia, wykształceniu i statusowi rodziców.

Stosownie do treści przepisu art. 138 kro w zakresie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może zatem prowadzić do obniżenia alimentów wówczas gdy zmianie ulegną potrzeby uprawnionego albo zmienią się możliwości zarobkowe lub majątkowe strony do alimentacji zobowiązanej.

Wysokość alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletnich M. i L. M. została ustalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia (...)roku sygn. akt IV C 1459/11 na kwotę po 550zł miesięcznie na każdą z córek, płatne do rąk matki małoletnich do dnia 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Dla oceny zasadności powództwa należy zatem ustalić czy od tej ostatniej daty nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadnia podwyższenie alimentów na rzecz małoletnich powódek.

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę w okresie będącym przedmiotem zainteresowania nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadnia podwyższenie alimentów na rzecz małoletnich L. M. i M. M.. Niewątpliwie bowiem przez okres czterech lat potrzeby dzieci wzrosły. W dacie orzekania w poprzedniej sprawie powódka M. miała 6 lat i uczęszczała do przedszkola. Obecnie uczy się w szkole podstawowej w P.. Uprawia czynnie sport – piłkę ręczną. Uczęszcza na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego. Z kolei małoletnia L. w dacie orzekania w poprzedniej sprawie miała 10 lat i uczęszczała do szkoły podstawowej. Obecnie uczy się w gimnazjum w P.. Również uczęszcza na dodatkowe lekcje języka angielskiego. Ze względu na (...)problemy z uzębieniem leczy się stomatologicznie. Z uwagi na uszkodzenie (...) małoletnia uczęszcza na rehabilitację. Koszt jednej rehabilitacji to 150 zł. Małoletnie powódki są niewątpliwe w okresie intensywnego wzrostu i konieczna jest częsta wymiana garderoby i dlatego też nie ulega wątpliwości, iż te wydatki także wzrosły. W rozpoznawanej sprawie B. M. określiła koszty utrzymania córki L. M. na kwotę 3 474, 14zł oraz M. M. na kwotę 3 229, 97zł. Zdaniem Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę kwoty te zostały przeszacowane. Nie sposób bowiem przyjąć, aby samo wyżywienie ogólnie zdrowego dziecka, niewymagającego specjalnej żywności, uczęszczającego na obiady w szkole wynosiło ponad 850 złotych.

Określając koszty utrzymania małoletnich powódek Sąd miał na względzie zasady doświadczenia życiowego, które pozwalają na określenie kosztów codziennego życia i zaspokajania podstawowych potrzeb. Zdaniem Sądu kwoty na poziomie wskazanym w stanie faktycznym winny być wystarczające na zaspokojenie podstawowych usprawiedliwionych potrzeb powódek.

Nie budzi wątpliwości Sądu teza, że im dziecko starsze tym większe są jego potrzeby. Aktualnie koszty utrzymania małoletnich są wyższe niż w okresie poprzedniego ustalania obowiązku alimentacyjnego. Na zmianę kosztów utrzymania wskazują wydatki związane z edukacją, korepetycjami, rozwojem oraz leczeniem. W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl art. 96 kro rodzic jest zobowiązany do zapewnienia dziecku środków do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środków wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności oraz dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Wszystkie powyższe ustalenia uzasadniały podwyższenie wysokości obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem córek. Kwota niezbędna do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powódek winna być w ramach możliwości zarobkowych i majątkowych pokryta przez obojga rodziców. W zakresie przesłanek wpływających na wysokość obowiązku alimentacyjnego należy podkreślić, iż wysokość świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej do alimentacji zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej, ale także od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, które stanowią górną granicę tego obowiązku.

Decydująca zatem dla ustalenia wysokości obowiązku alimentacyjnego E. M. (1) w niniejszej sprawie stała się ocena jego możliwości zarobkowych i majątkowych.

W sprawie zostało ustalone, iż pozwany jest zdrowym mężczyzną, nieobciążonym obowiązkiem codziennej pieczy nad dziećmi. Jest osobą wykształconą, posiadającą doświadczenie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Uprzednio przed wytoczeniem sprawy rozwodowej prowadził sam działalność gospodarczą. W późniejszym okresie został zatrudniony przez swojego ojca, który otworzył analogiczną działalność gospodarczą i zatrudnił syna- E. M. (1). Dla podkreślenia należy zwrócić uwagę, iż pozwany jest zatrudniony za najniższe wynagrodzenie krajowe, co jest nielogiczne i nie zasługuje na uwzględnienie w sytuacji prowadzenia przez pozwanego uprzednio samodzielnej działalności i uzyskiwania w ten sposób wyższego wynagrodzenia. Sąd nie kwestionuje rozliczeń podatkowych pozwanego, jednak znając realia prowadzenia działalności gospodarczej nie można jednak przyjąć, iż wynagrodzenie E. M. (1) uzyskiwane w firmie ojca to jego maksimum możliwości zarobkowych. Dysponuje on z pewnością wyższymi środkami. Jego wykazywane wynagrodzenie wzrosło o ok. 350 zł brutto z uwagi na wzrost minimalnego wynagrodzenia. Doszło dodatkowe wynagrodzenie w kwocie 753,92 zł brutto z uwagi na podjęcie pracy w charakterze nauczyciela. W takiej sytuacji nawet wykazywane wynagrodzenie wynosi obecnie o 1100 zł brutto miesięcznie.

Po przeanalizowaniu aktualnej sytuacji E. M. (1) Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, iż winien on łożyć na rzecz małoletnich córek kwotę wyższą niż dotychczas. Należy bowiem pamiętać, iż o wysokości alimentów nie decydują faktycznie osiągane dochody, czy jak bywa to najczęściej, tylko deklarowane, dochody, a możliwości zarobkowe oceniane w sposób hipotetyczny, a więc dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosowanie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

W ocenie Sądu Rejonowego E. M. (1) posiada takie możliwość, umiejętności i doświadczenie zawodowe, które, o ile dołoży należytej staranności i wykorzysta je w pełni pozwolą mu na wywiązanie się z obowiązku alimentacyjnego w podwyższonej wysokości. Sąd doszedł do przekonania, że dochody pozwanego, pomimo tych deklarowanych są wyższe.

Sąd uwzględnił powództwo tylko w części biorąc pod uwagę okoliczność, iż pozwany E. M. (1) poza płaceniem alimentów uczestniczy w życiu i wychowaniu córek. Pozwany spędza z córkami co drugi weekend, część wakacji, ferii zimowych oraz świąt, zatem podobnie jak matka małoletnich pozwany swój obowiązek alimentacyjny w części wykonuje poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie powódek. Podczas pobytu pozwany zapewnia im koszty utrzymania oraz finansuje koszt zakupu ubrań, butów oraz innych rzeczy niezbędnych podczas pobytu w jego domu. Wydatki te nie mogą jednak być dublowane i wymagają wymiany informacji i wydawania ubrań na planowane kontakty.

W ocenie Sądu alimenty w kwocie 800 zł miesięcznie na córkę M. M. oraz w kwocie 900 zł miesięcznie na córkę L. M. nie są kwotą najniższą, ale też nie jest to kwota nadmierna i nie przekracza możliwości powoda, a jednocześnie pozwala na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletnich i zapewnienie kosztów własnego utrzymania powoda, pokrycia jego własnych usprawiedliwionych potrzeb. Sąd uwzględnił również, iż powód nie posiada żadnych innych osób na utrzymaniu oraz że posiada wsparcie swoich rodziców. Należy jednak zauważyć, że poza środkami na świadczenie alimentacyjne pozwany musi mieć także środki finansowe, aby zabrać dzieci na kontakty, co wiąże się z wyjściami np. do kina, na basen, jak również obiadami, wakacjami czy prezentami. Przekazywanie całego swojego dochodu do rąk matki byłoby nieracjonalne i nie wskazane z punktu widzenia małoletnich, które mają prawo do takich samych kontaktów i na takiej samym poziomie zarówno z matką jak i z ojcem.

Należy też pamiętać, iż do alimentowania L. oraz M. M. zobowiązany jest nie tylko pozwany, ale również matka małoletnich. W przedmiotowym okresie w jej sytuacji także zaszły takie istotne zmiany, które miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. B. M. w dacie orzekania rozwodu zarabiała 3500 zł netto miesięcznie. Obecnie otrzymuje wynagrodzenie w kwocie ponad 4000 zł netto miesięcznie. Zatem jej możliwości zarobkowe uległy zwiększeniu i niewątpliwie będzie ona w stanie pokryć kwotę potrzebną do zaspokojenia pozostałych usprawiedliwionych potrzeb córki. Jej obowiązek alimentacyjny w znacznej części polega wprawdzie na osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie małoletnich córek, co zobowiązuje pozwanego do większego finansowego udziału w kosztach utrzymania małoletnich, jednak z uwagi na możliwości zarobkowe pozwanego, jak również jego aktywny udział w życiu córek nieuzasadnione było podwyższenie alimentów w większym zakresie niż Sąd to uczynił.

Z wszystkich wyżej wymienionych względów, na podstawie art. 138 kro, orzeczono jak w sentencji, podwyższając alimenty do określonych kwot i oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany wyrokowi na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Sąd obciążył pozwanego kosztami sądowymi na podstawie art. 98 § 1 kpc, na które składa się częściowa opłata od pozwu liczona od uwzględnionego powództwa, od której uiszczenia strona powodowa była zwolniona.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc.