Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 grudnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił W. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca nie spełnia warunków do uzyskania emerytury, gdyż do dnia 1 stycznia 1999 r. nie udokumentował co najmniej 15 lat stażu pracy w szczególnych warunkach, a nadto na wymagane 25 lat okresu składkowego i nieskładkowego pracy udowodnił staż wynoszący jedynie 24 lata, 5 miesiące i 3 dni.

/decyzja k. 15 akt ZUS/

W. K. uznał powyższą decyzję za krzywdzącą i w dniu 25 stycznia 2016 roku złożył odwołanie podnosząc, że pracował w warunkach szczególnych.

/odwołanie k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniósł argumentację, jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 3 i odwrót/

Na rozprawie w dniu 27 października 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zaliczenie do ogólnego stażu pracy urlopu bezpłatnego od 27 lipca 1989 roku do 28 lutego 1990 roku.

/protokół rozprawy od 1.16 do 3.05 k. 13 w zw. z k 10 /

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. urodził się w dniu (...).

/bezsporne/

W dniu 14 grudnia 2015 roku wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

/wniosek k. 1 – 4 akt ZUS/

W dniu 28 grudnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. zaskarżoną decyzją odmówił skarżącemu prawa do emerytury, w związku z nieudokumentowaniem co najmniej 25-letniego stażu pracy oraz nieudokumentowaniem 15 letniego stażu pracy w warunkach szczególnych.

/decyzja k. 15 akt ZUS/

W okresie od 27 lipca 1989 roku do 28 lutego 1990 roku skarżący przebywał na urlopie bezpłatnym, który wziął gdyż chciał jechać na urlop do Bułgarii i również ze względów zdrowotnych

/bezsporne/

Wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku wnioskodawca udokumentował 24 lata, 5 miesięcy i 3 dni okresów składkowych.

/bezsporne; karta przebiegu zatrudnienia k 14 akt ZUS/

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył i ocenił, co następuje:

Odwołanie nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa i jako takie podlega oddaleniu.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Jak wynika z cytowanych przepisów datą istotną, dla oceny uprawnień wnioskodawcy, jest w przypadku art. 184, data 1 stycznia 1999 roku. Skarżący musiałaby zatem spełnić wskazane w przepisie art. 184, wymogi w dniu 1 stycznia 1999 roku, aby uzyskać emeryturę na jego podstawie po osiągnięciu wieku emerytalnego.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 w/w ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 – 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn , liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia.

Art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowi, iż prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje
z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa.

W myśl art. 46 ust. 1 tej ustawy prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 przysługuje również ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

2) warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r.

Jeżeli ubezpieczony, o którym mowa w ust. 1, nie zawrze umowy o przystąpieniu do otwartego funduszu emerytalnego w terminie do dnia 31 grudnia 1999 r., uważa się, że ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (ust. 2).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy ustalił, że wnioskodawca posiada 24 lata, 5 miesięcy i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych, co zostało potwierdzone zgromadzonymi w postępowaniu przed organem rentowym dokumentami.

W toku postępowania pełnomocnik skarżącego wniósł o zaliczenie do ogólnego stażu pracy urlopu bezpłatnego, na jakim wnioskodawca przebywał od 27 lipca 1989 roku do 28 lutego 1990 roku, nie wskazując żadnej podstawy prawnej. Jak podał odwołujący się w swoich wyjaśnieniach, co nie było kwestionowane przez organ rentowy, wziął on wskazany urlop bezpłatny, gdyż chciał jechać na urlop do Bułgarii i również ze względów zdrowotnych.

Należy zauważyć, iż Ustawa o emeryturach i rentach z FUS, w sposób jak najbardziej jasny reguluje kwestie, jakie okresy ustawodawca uznaje za okresy składkowe (art. 6), a jakie uznaje za okresy nieskładkowe ( art. 7). Brak jest możliwości uznania wskazanego wyżej okresu za okres nieskładkowy, gdyż nie jest to okres wymieniony w art. 7 Ustawy. Nadto nie jest to także okres wymieniony w treści art. 6 Ustawy.

Stosownie do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tymczasem wnioskodawca nie wskazywał w toku postępowania, jakoby miał dodatkowe okresy składkowe bądź nieskładkowe niezliczone przez organ rentowy i nie złożył na tą okoliczność żadnych wniosków dowodowych.

Zatem w oparciu o poczynione ustalenia i obowiązujące przepisy prawa Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków do nabycia prawa do emerytury, gdyż nie legitymuje się 25-letnim stażem pracy, bowiem posiada łącznie 24 lata, 5 miesięcy i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Ponieważ wskazane wyżej przesłanki muszą by spełnione łącznie, a brak którejkolwiek z nich skutkuje brakiem możliwości przyznania prawa do emerytury, zbędnym było badanie czy wnioskodawca posiada ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Podobnie nieistotnym dla rozstrzygnięcia jest to, czy pracodawca wskazywał skarżącemu, że wzięcie urlopu bezpłatnego nie spowoduje dla niego żadnych konsekwencji. Z tego względu Sąd oddalił wnioski dowodowe odwołującego się o przesłuchanie wnioskodawcy na okoliczność kwestii związanych z urlopem bezpłatnym i pracy w warunkach szczególnych oraz świadków na okoliczność pracy w warunkach szczególnych.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie wnioskodawcy oddalił.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. wnioskodawcy.