Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Aleksandra Konkel

Protokolant:(...)

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2016 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Związku (...) w W. (...) O. (...) (...) w G.

przeciwko J. K.

o nakazanie

1.  nakazuje pozwanemu J. K. aby wydał powodowi (...) Związkowi (...) w W. (...) O. (...) (...) w G. grunt o powierzchni 244 m ^{( 2)} stanowiący część nieruchomości położonej w G., przy ul. (...) objetej księgą wieczystą (...) oznaczonej jako indywidualna działka nr (...) pozostająca w zasobach (...) O. (...) (...) w G.;

2.  nakazuje sprzedaż nasadzeń, urządzeń i obiektów posadowionych na działce nr (...) znajdującej się w zasobach(...) O. (...) (...) w G., opisanej w punkcie 1 sentencji, w drodze licytacji;

3.  zasądza od J. K. na rzecz (...) Związku (...) w W. (...) O. (...) (...) w G. kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  nakazuje ściągnąć od J. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

IC 840/16

UZASADNIENIE

Powód, (...) Związek (...), Rodzinny O. (...) w G. domagał się nakazania pozwanemu J. K. sprzedaży urządzeń, nasadzeń i obiektów posadowionych na indywidualnej działce nr (...) w(...) w G., w drodze licytacji, a nadto wydania stronie powodowej wskazanej działki i obciążenia pozwanego kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pomimo wielu wezwań do zapłaty, pozwany nie regulował opłat działkowych, względnie dokonywał płatności nieterminowo. Z uwagi na powyższe w dniu 24 października 2015 r. podjęta została, po uprzednim poinformowaniu o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczeniu dodatkowego terminu na zapłatę – uchwała o wypowiedzeniu pozwanemu umowy dzierżawy działkowej, o czym został on powiadomiony. Pomimo tego, pozwany w dalszym ciągu korzysta z działki. Na skutek wezwania do zapłaty zaległych opłat oraz wydania działki, po wygaśnięciu tytułu prawnego do niej, pozwany uregulował należności, jednak działki nie opuścił. Pomimo inicjatywy ze strony powoda, J. K. nie wyraził zainteresowania zawarciem porozumienia w kwestii ustalenia warunków zapłaty i wysokości wynagrodzenia za nasadzenia, urządzenia i obiekty posadowione na działce.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, natomiast na posiedzeniu w dniu 22 września 2016 r. sprzeciwił się żądaniu pozwu, wskazując, że nie otrzymał wypowiedzenia umowy dzierżawy działkowej, zatem nadal ma tytuł prawny do spornej działki.

W piśmie przygotowawczym z dnia 21 września 2016 r. pozwany, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w zakresie oddalenia powództwa, złożył wniosek o „zasądzenie od zarządu ogrodu (...) 50 tysięcy zł. na cele charytatywne i 5 tysięcy zł. odszkodowania dla mojej osoby za złośliwe i bezmyślne naruszenie mojego spokoju i mojej godności”.

W piśmie z dnia 27 września 2016 r. pozwany złożył dodatkowo wniosek o „zamieszczenie przeprosin na tablicach w ogrodzie (...) (…)”.

Na posiedzeniu w dniu 7 listopada 2016 pozwany – wyjaśniając znaczenie wskazanych żądań – oświadczył, że w razie niekorzystnego dla niego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy zamierza wystąpić z powództwem o zapłatę i nakazanie przeproszenia go, wskazanych w złożonych pismach procesowych, natomiast aktualnie nie występuje z takim powództwem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwanemu J. K. przysługiwało prawo dzierżawy działkowej w stosunku do działki nr (...) znajdującej się w zasobach(...) O. (...) (...), wchodzącej w skład nieruchomości przy ul. (...) w G., objętej księgą wieczystą (...), stanowiącej własność Gminy M. G., oddanej w użytkowanie wieczyste (...) Związkowi (...) w W..

/bezsporne, nadto dowód: wypis z rejestru gruntów, k.10; pismo z dnia 13.04.1995 r. - informacja o podjęciu uchwały, k.11/

Pozwany od maja 2013 r. pozostawał w opóźnieniu z zapłatą opłat ogrodowych i składek członkowskich. Powód wzywał pozwanego do uiszczenia należności pismami z dnia 8 września 2014 r. i 31 lipca 2015 r. wyznaczając dodatkowy, miesięczny, termin na ich dokonanie pod rygorem wypowiedzenia umowy dzierżawy. Korespondencja kierowana była na znane powodowi adresy pozwanego, w tym aktualny, również wtedy, adres zamieszkania przy ul. (...). Pozwany odmówił przyjęcia korespondencji z 31 lipca 2015 r.

/ dowody: wezwania do zapłaty wraz z dowodami nadania, k.12-15, 92-94; kopia koperty wraz z adnotacją o odmowie przyjęcia, k.88-89/

Pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. J. K. zrezygnował z członkostwa w (...) Związku (...).

/bezsporne/

Wobec bezskutecznego upływu terminu wyznaczonego na zapłatę zaległości, pismem z dnia 9 września 2015 r. powód wezwał pozwanego na posiedzenie zarządu wyznaczone na dzień 24 października 2015 r., na którym miała być podjęta decyzja o wypowiedzeniu dzierżawy działki nr (...).

/ dowód: wezwanie wraz z dowodem nadania, k.16-17, k.95-96/

Uchwałą z dnia 24 października 2015 r. zarząd powoda wypowiedział pozwanemu umowę dzierżawy działkowej, uzasadniając to zaległościami w płatnościach należności działkowych sięgającymi maja 2013 r. Uchwała zawierała pouczenie o możliwości jej zaskarżenia w drodze powództwa o uznanie wypowiedzenia umowy za bezskuteczne albo o przywrócenie prawa do działki na poprzednich warunkach. Korespondencja została wysłana na oba, znane powodowi, adresy pozwanego.

/ dowody: wypowiedzenie wraz z dowodami nadania, k.18-21, 97-100/

Pismem z dnia 16 marca 2016 r. powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty oraz do wydania nieruchomości z uwagi na utratę tytułu prawnego do niej. W odpowiedzi na powyższe pozwany zakwestionował wyliczenie opłat domagając się przedstawienia kalkulacji i kosztorysów będących podstawą ich ustalenia. Jednocześnie poinformował o zawarciu umowy „sprzedaży” działki w dniu 8 sierpnia 2015 r.

/dowód: wezwanie wraz z dowodem doręczenia, k.23-26; pismo pozwanego, k.27-30/

Pozwany pozostawał w sporze z zarządem powoda powstałym na tle ustalania opłat działkowych, których wysokość J. K. kwestionował. W kierowanym do zarządu piśmie z 29 kwietnia 2014 r. pozwany wskazał adres w G. przy ul. (...) jako swój adres, natomiast pismem z dnia 14 maja 2015 r. poinformował powoda, że ów adres jest już nieaktualny, zaś adres aktualny zostanie podany po zwrocie teczki zawierającej dane osobowe pozwanego.

/dowód: pismo z 29.04.2014 r., k.90; pismo z 14.05.2015 r., k.91/

Odpis pozwu wraz z załącznikami został doręczony J. K. w dniu 16 sierpnia 2016 r.

/dowód: elektroniczne potwierdzenie odbioru, k.59/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na powołanych w poprzedzającej części niniejszego uzasadnienia dokumentach i kopiach dokumentów, których autentyczność nie była przez strony kwestionowana, a Sąd nie znalazł podstaw by podważać nie tylko ich wiarygodność, ale też moc dowodową.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, zawnioskowany na okoliczność ustalenia prawidłowości naliczania opłat ogrodowych. Zdaniem pozwanego bowiem, uchwały aktualnego zarządu (...) dotyczące opłat nie wiążą działkowców, bowiem nie zostały przegłosowane. Zdaniem Sądu, po pierwsze materia objęta żądaniem ustalenia nie wymaga wiadomości specjalnych a po drugie nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej.

Wnioski procesowe pozwanego dotyczące personalnie prezesa zarządu (...) T. M. Sąd oddalił, uznawszy, że nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia a nadto są wysoce niestosowne.

Powód domagał się nakazania pozwanemu wydania działki nr (...) a nadto nakazania sprzedaży urządzeń, nasadzeń i obiektów posadowionych na wskazanej działce, w drodze licytacji.

Zgodnie z art.222§1 kc właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Unormowanie to, pomimo braku wyraźnego odesłania, jednakże w związku z treścią przepisu art. 233 zd. 1 kc – analogiczną jak treść kształtującego uprawnienia właścicielskiej art. 140 kc – znajduje zastosowanie do prawa użytkowania wieczystego. Użytkowanie wieczyste podlega bowiem takiej samej ochronie jak prawo własności (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2000 r., I CKN 287/00, OSNC 2001, nr 3, poz. 43). Z przywołanego art. 222 § 1 kc wynika przy tym, iż zarzut tamujący powództwo windykacyjne sprowadza się do dysponowania przez pozwanego skutecznym względem właściciela uprawnieniem do władania rzeczą.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, iż powód jest użytkownikiem wieczystym spornej nieruchomości. Bezsporny był również fakt, iż doszło do nawiązania łączącej pozwanego z powodem umowy dzierżawy działkowej. Niesporna była również okoliczność w postaci zalegania przez pozwanego z zapłatą opłat ogrodowych (wysokość zadłużenia nie była przy tym na gruncie niniejszego postępowania istotna). Bezspornym pozostawał fakt podjęcia przez zarząd powoda uchwały o wypowiedzeniu umowy J. K.. Ze względu zaś na zakwestionowanie przez pozwanego powództwa co do samej zasady, sporna pozostawała w szczególności kwestia, czy wypowiedzenie umowy nastąpiło z zachowaniem przesłanek z art. 36 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. z 2014, poz. 40 ze zm.), a tym samym czy pozwanemu przysługuje skuteczny względem powoda tytuł prawny do władania nieruchomością.

Mając na względzie powyższe, w przedmiotowej sprawie należało rozstrzygnąć, czy umowa dzierżawy działkowej została wypowiedziana pozwanemu skutecznie. Kwestię wypowiedzenia tej umowy reguluje art. 36 ust. 3 pkt 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, przewidujący, iż stowarzyszenie ogrodowe może wypowiedzieć umowę, nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, jeżeli działkowiec jest w zwłoce z zapłatą opłat ogrodowych lub opłat związanych z utrzymaniem działki na rzecz stowarzyszenia ogrodowego za korzystanie z działki co najmniej przez 6 miesięcy pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budziło wątpliwości Sądu, że pozwany pozostawał w zwłoce z płatnościami wobec powoda przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Spełniony został również warunek poinformowania pozwanego o zamiarze wypowiedzenia umowy dzierżawy, jak również wymóg wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego, terminu do dokonania spłaty zaległości. Tym samym, zdaniem Sądu, wypowiedzenie umowy dzierżawy działkowej było skuteczne.

Wskazać należy w tym miejscu, że jakkolwiek pozwany oświadczył, że nie otrzymał uchwały o wypowiedzeniu, zarówno wezwania do zapłaty jak i samo oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, kierowane były na adres zamieszkania pozwanego. Oświadczenie J. K., że adres jest nieaktualny bez wskazania adresu aktualnego nie może skutkować uznaniem nieprawidłowości doręczeń dokonanych na adres dotychczasowy. Skoro pozwany zaniechał aktualizacji adresu, powinien ponieść skutki swojego zaniechania, tym bardziej, że musiał liczyć się z konsekwencjami zalegania z płatnościami przez okres ponaddwuletni. Pozwany musiał liczyć się z tym, że korespondencja będzie wysyłana na adres dotychczasowy. Zdaniem Sądu w świetle art. 61§1 zd.1 kc oświadczenie woli powoda zostało złożone skutecznie. Powołany przepis stanowi bowiem, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Niezależnie od powyższego, wskazać należy, iż pozwany miał wiedzę o wypowiedzeniu mu dzierżawy działkowej, bowiem informacja w tej kwestii zawarta była w ostatecznym wezwaniu do zapłaty z dnia 16 marca 2016r., na które pozwany odpowiedział. Co więcej, załącznikiem do pozwu w sprawie niniejszej był odpis wskazanej uchwały, zatem pozwany niewątpliwie zapoznał się z jej treścią. Pomimo kwestionowania zasadności wypowiedzenia pozwany uchwały nie zaskarżył. Na rozprawie w dniu 7 listopada 2016 r. pozwany oświadczył, że rozważał możliwość zaskarżenia omawianej uchwały, ale ostatecznie z możliwości tej zrezygnował.

Mając na względzie powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że pozwany utracił tytuł prawny do spornej działki. Z tych względów, na mocy art.222§1 kc Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

Jakkolwiek w korespondencji kierowanej do pełnomocnika powoda J. K. wskazał, że „sprzedał” działkę, okoliczność ta pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie. W myśl bowiem art.41 ust.1 i 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe. Pozwany nie wykazał, aby przed dokonaniem mu wypowiedzenia umowy, skutecznie przeniósł prawo do działki na rzecz innej osoby.

W związku z utratą tytułu prawnego do działki pozwany był wzywany do zawarcia porozumienia dotyczącego wynagrodzenia za, znajdujące się na działce, nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące, w myśl art.30 ust.2 omawianej ustawy, jego własność. Powyższe skutkuje prawem powoda domagania się, w drodze procesu, nakazania sprzedaży tychże nasadzeń, urządzeń i obiektów, a to wobec treści art.42 ust.4 w związku z ust.3 powołanej ustawy.

Z przytoczonych względów uznawszy powództwo za uzasadnione również w tym zakresie, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 3 wyroku na mocy art. 98 § 1 i 3 kpc, mając na względzie wynik procesu. Na koszty te złożyła się opłata sądowa od pozwu w części uiszczonej przez powoda (30 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego, liczone od wartości przedmiotu sporu, w zakresie żądania nakazania sprzedaży (120 zł) oraz liczone od wartości sześciomiesięcznego czynszu – w zakresie roszczenia o wydanie (120 zł). Łącznie zatem, koszty należne od pozwanego stronie powodowej wynoszą 270 zł.

Zważywszy, że powód nie uiścił opłaty od pozwu w zakresie żądania wydania nieruchomości (200 zł), na podstawie art.113 ustawy o kosztach sądowych Sąd nakazał jej ściągnięcie na rzecz Skarbu Państwa od pozwanego, jako strony przegrywającej proces, o czym orzeczono w punkcie 4 sentencji.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)