Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 70/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 listopada 2016 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant: st. sekr. sądowy Urszula Krzywoń

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2016 roku

sprawy z powództwa G. H. (1)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą
w W.
na rzecz powoda G. H. (1) kwotę 2.000,00 zł ( dwa tysiące złotych 00/100) tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami:

a) ustawowymi liczonymi od dnia 17 grudnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.,

b) ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od powoda G. H. (1) na rzecz strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 479,20 zł ( czterysta siedemdziesiąt dziewięć złotych 20/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od strony pozwanej (...) S.A.
z siedzibą w W.
na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 96,12 zł ( dziewięćdziesiąt sześć złotych 12/100) tytułem wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  nakazuje pobrać od powoda G. H. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 384,47 zł ( trzysta osiemdziesiąt cztery złote 47/100) tytułem wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 03.01.2014 r. (prezentata Sądu) powód G. H. (1) wystąpił przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą
w W.
o zapłatę. Powód domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty
9.900,00 zł (dziewięć tysięcy dziewięćset złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 12.12.2011 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia na podstawie
art. 445 § 1 k.c. Wniósł też o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za szkody, jakie mogą powstać w związku ze zdarzeniem z dnia 17.12.2010 r. Domagał się także zasądzenia od strony pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, kwoty 60 zł tytułem kosztów uzyskania odpisu pełnego z KRS strony pozwanej oraz kwoty 17,00 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że strona pozwana, tj. (...) S.A. z siedzibą w W., powstała w wyniku przekształcenia się (...) S.A. – poprzedniego likwidatora szkody oraz wystawcy polisy OC dla ubezpieczonego – F. K. (1).

Kolejno powód wskazał, że w dniu 17.12.2010 r., wchodząc do Zakładu (...) przy ul. (...) w O., stanowiącego własność F. K. (1), poślizgnął się na oblodzonych stopniach schodów prowadzących do tego zakładu. Powód upadł i doznał obrażeń ciała. Okoliczności zdarzenia zostały potwierdzone
w oświadczeniu przez właściciela zakładu. W chwili wypadku Zakład (...) posiadał tytuł prawny do władania przedmiotowym lokalem (umowa najmu lokalu) oraz objęty był polisą ubezpieczeniową OC wykupioną w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przewieziony do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego ZOZ w O., w którym stwierdzono uraz z postaci skręcenia prawego stawu kolanowego i stłuczenia śródręcza dłoni prawej. Prawa kończyna dolna została unieruchomiona w opatrunku gipsowym na okres 4 tygodni. Z powodu nasilonych bólów uszkodzonych kończyn powód przez następne kilka miesięcy zażywał silne leki przeciwbólowe. Założone unieruchomienie gipsowe spowodowały ograniczenie ogólnej sprawności powoda w zakresie czynności życia codziennego, takich jak wykonywanie higieny, przygotowanie posiłków, ubieranie i rozbieranie się oraz uniemożliwiały mu swobodne przemieszczenie się.

Po opuszczeniu SOR ZOZ w O. powód kontynuował leczenie ambulatoryjnie
w Poradni Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej. Został też skierowany na rehabilitację, którą prowadził w 2011 r. i 2012 r. W jej trakcie przeszedł m.in. serię 20 zabiegów fizykoterapeutycznych w Gabinecie Fizjoterapii A. w O.. Zabiegi rehabilitacyjne były również wykonywane w okresie od 24.10.2011 r. do 07.11.2011 r. oraz od 20.02.2012 r. do 02.03.2012 r. w gabinecie fizjoterapii G. W. w P.. Korzystanie przez powoda z prywatnej formy rehabilitacji wynika z faktu, iż termin przeprowadzenia zabiegów fizjoterapeutycznych zaproponowany przez uspołecznioną służbę zdrowia był tak odległy,
iż ze względu na stan zdrowia i dobro procesu leczenia nie mógł być przez powoda zaakceptowany.

Proces leczenia powoda w placówkach uspołecznionej służby zdrowia trwał od chwili zdarzenia aż do dnia 15.04.2011 r. czyli prawie 5 miesięcy. W tym czasie powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Dodatkowo, po usunięciu opatrunków gipsowych powód nadal uskarżał się na ograniczenie ruchów oraz na bóle w okolicy uszkodzonych części ciała.

Przed przedmiotowym zdarzeniem powód nie uskarżał się na jakiekolwiek problemy ze zdrowiem w zakresie sprawności fizycznej jak również sfery psychicznej. Był aktywnym, radosnym człowiekiem. Doznane urazy spowodowały nie tylko zmianę w sferze aktywności życiowej i towarzyskiej, ale także zawodowej.

Pismem z dnia 07.11.2011 r. pełnomocnik powoda zgłosił stronie pozwanej szkodę oraz wniósł o zapłatę kwoty 47.915,00 zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia. Strona pozwana na mocy decyzji z dnia 13.01.2012 r. przyznała na rzecz powoda kwotę 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Zdaniem powoda, ww. kwota nie rekompensuje doznanych przez niego cierpień i krzywd oraz nie odzwierciedla wszystkich okoliczności przedmiotowej sprawy. Żądając dodatkowej kwoty 9.900 zł tytułem zadośćuczynienia, powód podkreślił m.in. kompensacyjną funkcję zadośćuczynienia. Nadto zwrócił uwagę na konieczność przejścia wyżej opisanego leczenia i rehabilitacji. W okresie leczenia powód odczuwał silny dyskomfort związany z nieustępującymi bólami kończyn, przyjmował środki przeciwbólowe.

Powód do chwili obecnej odczuwa negatywne następstwa wypadku. Nadal uskarża się na ból, a ponadto nadal nie odzyskał pełnej sprawności prawej kończyny dolnej,
co w bezpośredni sposób przekłada się na obniżenie się komfortu jego codziennego życia.
W dalszym ciągu doświadcza dolegliwości bólowych, które nasilają się przy zmianach pogody. Sam wypadek był dla powoda bardzo stresującym przeżyciem. Doznał uczucia silnego lęku o własne zdrowie i życie. Ponadto, powód w okresie leczenia i rekonwalescencji zdany był na pomoc osób trzecich w wykonywaniu podstawowych czynności życia codziennego. Pomoc tę świadczyła żona powoda.

G. H. (1) podniósł również, że doznane przez niego urazy mogą negatywnie wpłynąć na jego stan zdrowia w przyszłości, w szczególności zaś uraz prawego stawu kolanowego może przyspieszyć powstanie zmian zwyrodnieniowych prawego kolana. Ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość powód uzasadniał faktem, iż nie wiadomo czy u powoda nie wystąpią w przyszłości dodatkowe negatywne skutki związane
z przedmiotowym wypadkiem.

Żądanie odsetek za zwłokę powód uzasadnił treścią art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c.
i art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z ww. przepisami Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powód zgłosił stronie pozwanej szkodę pismem z dnia 07.11.2011 r. Strona pozwana zarejestrowała przedmiotową szkodę w dniu 11.11.2011 r., stąd też ostateczny termin na wypłatę zadośćuczynienia oraz odszkodowania upłynął w dniu 11.12.2011 r. W związku
z powyższym, powód żąda wypłaty odsetek od dnia 12.12.2011 r. - pozew – k. 3 – 6.

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 04.03.2014 r. (prezentata Sądu) strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła
o oddalenie powództwa w całości, obciążenie powoda kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł oraz kosztami opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że przyjęła odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 17.12.2010 r., w wyniku którego powód doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia prawego stawu kolanowego oraz stłuczenia śródręcza dłoni prawej. Strona pozwana przyznała i wypłaciła powodowi zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w wysokości 5.000 zł, odmówiła natomiast przyznania w procesie dalszych kwot tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a zatem kwestionuje roszczenie powoda co do wysokości. Podniosła, że powód w pozwie nie zaprezentował miarodajnych dowodów uzasadniających przyznanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w łącznej kwocie
14.900 zł. W sprawie brak jest także materiału dowodowego obrazującego wpływ skutków wypadku na codzienną egzystencję powoda oraz rokowania wyleczenia na przyszłość. Wobec tego strona pozwana kwestionuje też żądanie powoda ustalenia na przyszłość odpowiedzialności strony pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku. Natomiast przedstawiona dokumentacja lekarska jest częściowo nieczytelna i nie daje podstaw do zmiany stanowiska zajętego przez ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego. - odpowiedź na pozew – k. 66-67.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 grudnia 2010 r. po godzinie 13-tej G. H. (1) poślizgnął się na progu przy wejściu do Zakładu (...) przy ul. (...) w O.. Zarówno schody oraz wejście do zakładu były oblodzone i zaśnieżone oraz nie były posypane piaskiem ani solą. Powód upadł, a po upadku zjechał na dół po schodach. W wyniku tego zdarzenia G. H. (1) uskarżał się na uraz prawej ręki i prawego kolana. Zatelefonował do F. K. (1) – właściciela zakładu - z prośbą o udzielenie pomocy. F. K. (1) wraz ze swoim pracownikiem przewieźli G. H. (1) na Szpitalny Oddział Ratunkowy Zespołu Opieki Zdrowotnej w O..

dowód : - fakty bezsporne.

Na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Zespołu Opieki Zdrowotnej w O. powód przebywał w dniu 17.12.2010 r. niespełna godzinę (13:58-14:37). Rozpoznano u niego stłuczenie śródręcza prawego oraz skręcenie stawu kolanowego prawego. Zastosowano wobec niego leczenie w postaci szyny tutorowej od kostki aż po biodro. Natomiast ręka została zabezpieczona opaską oraz zaaplikowano powodowi maść przeciwbólową. Następnie powód został wypisany z izby przyjęć z uwagi na brak wskazań do hospitalizacji. Zalecona została kontrola w poradni chirurgicznej za 3 dni. Natomiast po 4 tygodniach powód miał się zgłosić do poradni ortopedycznej na zdjęcie gipsu.

dowód : - karta informacyjna leczenia ambulatoryjnego ZOZ w O. SOR z dnia 17.12.2010 r. – k. 40;

- przesłuchanie powoda - protokół rozprawy z dnia 23 kwietnia 2014 r.- k. 76v.-77;

- opinia biegłego sądowego dr n. med. J. N. (1) – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 12.11.2014 . – k. 91 – 95.

W wykonanych powodowi w dniu wypadku radiogramach stawu kolanowego prawego zostały uwidocznione radiologiczne zmiany zwyrodnieniowe wskazujące na istnienie toczącego się już znacznie wcześniej schorzenia w zakresie tego stawu.

dowód : - opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. N. – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 19.03.2015 r. – k. 110-111.

G. H. (1) leczył się ambulatoryjnie w Poradni Chirurgii Ogólnej Zespołu Opieki Zdrowotnej w O.. Odbył jedną wizytę w dniu 20.12.2010 r. Stwierdzono wówczas duży obrzęk okolicy stawu kolanowego prawego z badalnym płynem w jamie stawowej. Podczas analizy zdjęcia rtg nie zostały stwierdzone widoczne zmiany urazowe. Dłoń bez obrzęku. Powód został skierowany do Poradni Urazowo – Ortopedycznej.

dowód :- historia choroby poradni chirurgicznej ZOZ w O. –k. 102, 132;k.149.

W Poradni Chirurgii Urazowo- Ortopedycznej ZOZ w O. powodowi zostały wyznaczone wizyty w dniach:

- 20.12.2010 r. – w tym dniu wykonano punkcję prawego stawu kolanowego powoda
i uzyskano 20 ml krwi oraz założono tutor gipsowy na prawą kończynę dolną;

- 27.12.2010 r. – powód się nie zgłosił na wizytę;

- 17.01.2011 r. – powodowi usunięto gips oraz zalecono ćwiczenia;

- 24.01.2011 r. – z uwagi na obrzęk stawu kolanowego oraz ograniczenie jego ruchomości; wystawiono skierowanie na badanie USG;

- 14.02.2011 r. – powód nie zgłosił się na wizytę.

Płyn występujący w kolanie powoda mógł być wynikiem toczącego się u powoda procesu chorobowego. Uzyskanie podczas punkcji 20 ml krwi oznacza, że uraz dotyczył jedynie tkanek miękkich stawu kolanowego prawego powoda. U G. H. (1) nie zaobserwowano istotnych uszkodzeń wewnątrzstawowych w zakresie prawego kolana.

dowód : - historia choroby poradni ortopedycznej ZOZ w O. – k. 50 – 52, k. 133-133v.; k. 150-151;

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. N. – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 19.03.2015 r. – k. 110-111;

- druga opinia uzupełniająca biegłego sądowego dr n. med. J. N. (1) – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 15.04.2016 r. – k. 164 – 166.

W dniu 25.01.2011 r. G. H. (1) przeszedł badanie USG prawego stawu kolanowego w Zakładzie (...) w P.. Zgodnie z opisem: „Więzadła poboczne przyśrodkowe nieco pogrubiałe, o niejednorodnej echogeniczności. Pomiędzy więzadłem na wysokości przyczepu bliższego, a kłykciem kości udowej widoczne skupisko niewielkich niecieniujących zwapnień. Niewielkie linijne zwapnienie przy przednio-bocznym brzegu kłykcia bocznego prawej piszczeli. Niewielka ilość płynu w stawie kolanowym, nieco większa ilość płynu w zachyłku nadrzepkowym”.

dowód :- opis badania USG prawego stawu kolanowego z dnia 25.01.2011 r.–k. 53.

G. H. (1) przeszedł również kilka serii zabiegów fizjoterapeutycznych
w obrębie stawu kolanowego prawego w dniach 01.02.2011 r. – 16.02.2011 r., 15.02.2011 r. – 28.02.2011 r., 07.03.2011 – 15.04.2011 r., 24.10.2011 r. – 07.11.2011 r., 20.02.2012 - 02.03.2012 r. Również sam wykonywał w swojej siłowni ćwiczenia wzmacniające kolano.

dowód : - skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne z dnia 17.01.2011 r. i 10.02.2011 r. – k. 54;

- kartoteka zabiegów fizjoterapeutycznych – k. 55;

- zaświadczenie z dnia 24.06.2011 r. kierownika Gabinetu Fizjoterapii (...) mgr L. K. o korzystaniu przez powoda z zabiegów fizjoterapeutycznych –k.56;

- dwa zaświadczenia mgr fizjoterapii G. W. o korzystaniu z zabiegów fizjoterapeutycznych (wystawione dnia 07.11.2011 r. i 02.03.2012) – k. 57;

- przesłuchanie powoda - protokół rozprawy z dnia 23 kwietnia 2014 r. -k. 76v.-77.

Powód jest osobą praworęczną. Po stłuczeniu ręki w wypadku jadł sam posiłki stłuczoną ręką, jednak odczuwał ból. Po trzech tygodniach smarowania ręki różnymi maściami opuchlizna zeszła. Obecnie powód nie uskarża się na żadne dolegliwości związane z urazem ręki. Stłuczenie śródręcza prawego nie spowodowało jakiegokolwiek procentowego uszczerbku na zdrowiu.

dowód : - przesłuchanie powoda - protokół rozprawy z dnia 23 kwietnia 2014 r. - k. 76v.-77;

- opinia biegłego sądowego dr n. med. J. N. (1) – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 12.11.2014 . – k. 91 – 95.

Natomiast z uwagi na uraz kolana i założony gips przez pierwsze dwa tygodnie po wypadku powód tylko leżał. Nawet ułożenie się na boku podczas leżenia sprawiało trudności i ból. Nie mógł sam dojść do toalety. Pomagała mu żona i syn. W czasie, gdy powód miał założony gips, miał problemy ze snem, ponieważ odczuwał bóle pulsacyjne w kolanie. Musiał wtedy budzić żonę, żeby pomogła mu się inaczej ułożyć. Po takim wybudzeniu powód nie mógł zasnąć przez 2 godziny. Po 3 tygodniach powód zaczął korzystać z kul, ale potrzebował kogoś do pomocy przy wstaniu i ubraniu się. Żona przygotowywała mu posiłki. Musiała się opiekować sama dziećmi O., który miał 14 lat i K., która miała 19 lat. Córka mieszkała wtedy we W., rodzice nie mogli do niej razem jechać. Przed wypadkiem powód jeździł samochodem, po wypadku nie mógł. Musiał być wożony na wszystkie konsultacje i rehabilitacje. Był dowożony przez swoich znajomych. O kulach powód chodził do końca czerwca 2011 r. Pod koniec kwietnia 2011 r. przestał korzystać z pomocy żony
i syna w przygotowywaniu posiłków, ubieraniu się. Od wypadku do kwietnia powód brał leki przeciwbólowe. W silniejszych bólach to był Ketonal, a doraźnie Apap. Ketonal brał raz dziennie, a na początku nawet dwa. Nadto, smarował kolano maścią Voltaren i zakładał opaskę bandażową. Powód odczuwa dolegliwości w obrębie kolana przy zmianie pogody. Obecnie powód nie jest tak samo sprawny jak wcześniej, gdy grał w siatkówkę, w piłkę nożną, biegał. Teraz jest to niemożliwe. Nie może jeździć na rowerze, ponieważ nie może swobodnie zgiąć do końca kolana z uwagi na przykurcz. Nie potrafi uklęknąć w kościele. Przestał chodzić z żoną na zabawy, ponieważ ma ograniczone możliwości tańca. Przy dłuższym staniu czuje przeskok kolana w bok. Gdy natrafi na nierówność na chodniku, kolano „ucieka w bok”. Powód nie może fizycznie pracować. Nie może obciążać prawego kolana. Gdy wstaje z pozycji siedzącej to rozciera kolano.

Po wypadku powód stał się nerwowy. Był zły na siebie i żonę. Powód nie lubi o nic prosić, a wówczas był zdany na innych. Cała ta sytuacja odbiła się negatywnie na relacjach rodzinnych.

dowód : - przesłuchanie powoda - protokół rozprawy z dnia 23 kwietnia 2014 r. - k. 76v.-77;

- zeznania świadka E. H. (żony powoda) – protokół rozprawy z dnia 25.09.2014 r. - k. 85-85v.

W dacie zdarzenia powód G. H. (1) miał 45 lat (ur. (...)). Powód jest
z zawodu policjantem. W dacie wypadku powód był już na emeryturze i w dalszym ciągu na niej pozostaje. Nie pracuje.

dowód : - przesłuchanie powoda - protokół rozprawy z dnia 23 kwietnia 2014 r. - k. 76v.-77;

- zeznania świadka E. H. (żony powoda) – protokół rozprawy z dnia 25.09.2014 r. - k. 85-85v.

Obecnie w zakresie stawu kolanowego prawego powoda występuje deficyt pełnego zgięcia o około 15 do 20 stopni w porównaniu do prawidłowego zakresu ruchomości po stronie przeciwnej, przy zachowaniu pełnego wyprostu. Nadto, występują wyraźne trzeszczenia podczas ruchu oraz niestabilność przyśrodkowa (poluzowane więzadło poboczne przyśrodkowe kolana prawego). Nadto, obecnie u powoda występują „zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego z wtórną niestabilnością przyśrodkową w tym stawie”.

Istniejące obecnie u powoda zmiany chorobowe w zakresie stawu kolanowego prawego obrazują chorobę „o typie zwyrodnieniowym w zakresie przedziału przyśrodkowego tego stawu”. W wykonanym w dniu wypadku badaniu radiologicznym widoczne są zmiany zwyrodnieniowe. „Sam uraz mógł raczej spowodować jedynie nasilenie dolegliwości, a nie być przyczyną istniejących obecnie zmian chorobowych – co nie upoważnia do ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu w tym zakresie”. Tym samym na skutek wypadku
z dnia 17.12.2010 r. u powoda doszło do znikomego uszkodzenia stawu kolanowego prawego. Brak jest podstaw do ustalenia trwałego lub też długotrwałego procentowego uszczerbku na zdrowiu.

dowód : - opinia biegłego sądowego dr n. med. J. N. (1) – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 12.11.2014 . – k. 91 – 95.

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. N. – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 19.03.2015 r. – k. 110-111;

- druga opinia uzupełniająca biegłego sadowego dr n. med. J. N. (1) – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa z dnia 15.04.2016 r. – k. 164 – 166.

F. K. (1) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) Zakład (...) z siedzibą w O. na ul. (...) w O. był w dacie
ww. wypadku najemcą ww. lokalu użytkowego przy ul. (...) w O. na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego zawartej w dniu 08.01.2009 r. z Gminą O. reprezentowaną przez: s.c. (...) L. i K. K. (2) (wynajmującym) - § 1 umowy. Najemcy przysługiwało również prawo użytkowania pomieszczeń ogólnodostępnych znajdujących się w budynku (§ 2 umowy). Przedmiot najmu najemca wykorzystywał na prowadzenie działalności gospodarczej związanej z usługami
z wyłączeniem działalności zagrażającej zdrowiu i życiu mieszkańców (§ 3). Umowa została zawarta na czas określony tj. od dnia 01.01.2009 r. do dnia 31.12.2011 r. na podstawie uchwały Nr XXXV/202/08 Rady Miejskiej w O. z dnia 10.12.2008 r. w sprawie wyrażenia zgody na oddanie w dzierżawę i najem nieruchomości Gminy O. (§ 11).

dowód :- umowa najmu lokalu użytkowego zawarta dnia 08.01.2009 r. – k. 33 – 35.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod nazwą Zakład (...) K. F. zawarł umowę ubezpieczenia (...) z (...) S.A. Oddział C.. Umowa obejmowała m.in. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC) deliktowej i kontraktowej. Okres ubezpieczenia wskazany w Polisie to: 09.09.2010 r. – 08.09.2011 r.

dowód :- polisa (...) Seria (...) Ubezpieczenie (...)–k.36-37.

Pismem z dnia 16.06.2011 r. G. H. (1) zwrócił się do F. K. (1) prowadzącego ww. zakład elektryczny, domagając się, w związku ze szkodą zaistniałą w dniu 17.12.2010 r., wypłaty stosownego odszkodowania za doznany uraz kolana i ręki. G. H. (1) wskazał, że powyższego urazu doznał w trakcie wejścia do tego zakładu (poślizgnął się podczas wejścia na progu zakładu). W piśmie tym G. H. (1)wskazał na winę F. K. (1) za zaistniałe zdarzenie, która to wina polegała na tym, że schody oraz wejście nie były odśnieżone i posypane. Pod powyższym żądaniem G. H. (1) F. K. (1) złożył pisemne oświadczenie, w którym potwierdził fakt zaistniałego zdarzenia, poinformował poszkodowanego o posiadanym ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej zawartym w (...) Oddział C., załączył kserokopię polisy OC oraz wskazał poszkodowanemu, by tam kierował swoje roszczenia.

dowód : - pismo G. H. (1) opatrzone datą 16.06.2011 r. do F. K. (1) wraz
z oświadczeniem F. K. (1) – k. 38.

Kolejno, pismem opatrzonym datą 07.11.2011 r., wysłanym w dniu 08.11.2011 r. do Powszechnego (winno być Polskiego) Towarzystwa (...) S.A. Oddział
w C., pełnomocnik G. H. (1) dokonał zgłoszenia szkody na osobie poszkodowanego G. H. (1) i wezwał ubezpieczyciela do zapłaty w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania należnego odszkodowania i zadośćuczynienia za szkodę na osobie Poszkodowanego w kwocie 47.915,00 zł, w tym:

- 32.500,00 zł – odszkodowanie za trwały uszczerbek na zdrowiu 6,5% x 5.000 zł

- 13.500,00 zł – zadośćuczynienie za doznany ból i cierpienie, utracone perspektywy oraz doznaną krzywdę;

- 1.200,00 zł – zwrot poniesionych kosztów

- 100,00 zł honorarium za opinię biegłego lekarza

- 615,00 zł honorarium za przygotowanie roszczenia (przez Biuro (...) sp. z o.o.).

dowód : - pismo z dnia 07.11.2011 r. zgłoszenie szkody i wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 41 – 45.

Zgłoszenie szkody dotarło do ubezpieczyciela w dniu 16.11.2011 r.

dowód : - dokumenty zawarte w aktach szkody, w szczególności: formularz zgłoszenia szkody z ubezpieczenia majątkowego przez G. H. (1); pismo (...) S.A. do pełnomocnika poszkodowanego z dnia 16.11.2011 r.; pismo ubezpieczyciela do F. K. (1) z dnia 16.11.2011 r.; odpowiedź F. K. (1) na ww. pismo; stanowisko (decyzja) Ubezpieczyciela z dnia 15.02.2012 r. - akta szkodowe na płycie CD – k. 74.

Na potrzeby dochodzenia roszczeń od ubezpieczyciela w postępowaniu likwidacyjnym G. H. (1) przedłożył ubezpieczycielowi prywatną opinię lekarską
z dnia 14.09.2011 r. sporządzoną przez lek. med. M. C. – specjalistę chirurga oraz specjalistę medycyny ratunkowej. Lekarz ten stwierdził, że w następstwie zdarzenia
z dnia 17.12.2011 r. G. H. (1) doznał następujących obrażeń ciała: stłuczenia prawego śródręcza, skręcenia prawego stawu kolanowego z krwiakiem wewnątrzstawowym, częściowego uszkodzenia więzadła pobocznego przyśrodkowego prawego kolana z niewielką niestabilnością stawu.

dowód : - prywatna opinia lekarska lek. med. M. C. specjalisty chirurga oraz specjalisty medycyny ratunkowej z dnia 14.09.2011 r. – k. 48-49.

W piśmie z dnia 16.12.2011 r. wystosowanym do (...) Oddział w K., w odpowiedzi na pismo z dnia 16.11.2011 r., F. K. (1) opisał okoliczności zdarzenia z dnia 17 grudnia 2010 r., wskazał jako jego przyczynę fakt, iż oblodzone i zaśnieżone schody oraz samo wejście do warsztatu nie zostały odśnieżone oraz posypane środkiem uszorstniającym. F. K. (1) wskazał też w tym piśmie, że za utrzymanie wejścia do zakładu w należytym stanie był on odpowiedzialny osobiście jako właściciel firmy i przyznał, iż ponosi winę za powstałą szkodę. O zdarzeniu szkodowym F. K. (1) wiedział od razu, ale z roszczeniem do niego poszkodowany G. H. (1) wystąpił przy piśmie z dnia 16.06.2011 roku.

dowód : - pisemne wyjaśnienia F. K. (1) z dnia 16.12.2011 r. skierowane do (...) Oddział w K. – k. 39.

Decyzją z dnia 13.01.2012 r. (...) S.A. Oddział
w K. przyznał G. H. (1) zadośćuczynienie w kwocie 5.000 zł na podstawie art. 445 § 1 w zw. z art. 444 k.c.

dowód : - decyzja ubezpieczyciela z dnia 13.01.2012 r. – k. 46.

(...) Spółka Akcyjna (KRS nr (...)) działa obecnie pod firmą (...) Spółka Akcyjna (KRS nr (...)). Wpis zmiany w KRS-ie został dokonany w dniu 28.09.2012 r.

dowód : - Informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców KRS strony pozwanej – k. 10-14v.;

-odpis aktualny z Rejestru Przedsiębiorców KRS strony pozwanej – k. 71 – 73v.;

- odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców KRS strony pozwanej – k. 15 – 31.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało jedynie na częściowe uwzględnienie co do żądanej kwoty zadośćuczynienia i odsetek. Natomiast żądanie ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki zdarzenia należało oddalić. Koszty procesu zostały stosunkowo rozdzielone.

W przedmiotowej sprawie bezsporne były okoliczności zdarzenia szkodowego,
w którym powód doznał urazu ręki i kolana. Poza sporem była również odpowiedzialność właściciela Zakładu (...) F. K. (1), tj. najemcy lokalu przy
ul. (...) w O. ( oświadczenie F. K. (1) – k. 38; pisemne wyjaśnienia
F. K. (1) z dnia 16.12.2011 r. skierowane do (...) Oddział
w K. – k. 39
). Bezspornie również strona pozwana - (...) S.A. z siedzibą w W., występująca wówczas pod firmą: (...) Spółka Akcyjna - przyjęła na siebie odpowiedzialność cywilną za skutki zdarzenia z dnia 17.12.2010 r. na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej
z przedsiębiorcą F. K. (1) ( polisa k. 36-37). Strona pozwana przyznała także, co potwierdza ww. dokumentacja z postępowania likwidacyjnego, że wypłaciła dotychczas G. H. (1) tytułem zadośćuczynienia za krzywdę kwotę 5.000 zł. Natomiast sporne w niniejszej sprawie pozostaje dochodzenie przez powoda dalszych roszczeń tytułem zadośćuczynienia oraz ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela na przyszłość za skutki zdarzenia.

Sąd ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie na podstawie przedłożonych przez obie strony dokumentów, wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia, których prawdziwość i treść nie były kwestionowane przez strony procesu, a także na podstawie zeznań świadka E. H. (żony powoda) oraz przesłuchania stron ograniczonego do powoda (strona pozwana zrezygnowała z przesłuchania w charakterze strony – k. 67 odpowiedź na pozew). Nadto, w zakresie urazów doznanych przez powoda na skutek zdarzenia szkodowego z dnia 17.12.2010 r. i ich konsekwencji dla zdrowia powoda Sąd oparł się na sporządzonych na zlecenie Sądu trzech pisemnych opiniach (w tym dwóch uzupełniających) biegłego sądowego dr n. med. J. N. (1) – specjalisty chirurga ortopedy traumatologa. Wszystkie trzy opinie są spójne ze sobą oraz ze znajdującą się
w aktach sprawy dokumentacją medyczną z leczenia powoda. Nadto, opinie zostały sporządzone rzetelnie, są logiczne i wyczerpujące. Strona pozwana nie kwestionowała tych opinii w toku procesu, natomiast zastrzeżenia powoda biegły wyjaśnił wyczerpująco w dwóch opiniach uzupełniających. Natomiast, wobec treści art. 278 § 1 k.p.c. tj. konieczności zasięgnięcia wiadomości specjalnych posiadanych przez biegłych sądowych, załączona przez powoda opinia prywatna lek. med. M. C. z dnia 14.09.2011 r., traktowana jest jedynie jako dowód z dokumentu prywatnego stanowiącego dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.).

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Z kolei - na podstawie art. 445 § 1 k.c. - w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Definicja krzywdy, ugruntowana w judykaturze i doktrynie, zawiera
w sobie wszystkie ujemne następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia zarówno
w sferze psychicznej jak i fizycznej. Celem zadośćuczynienia pieniężnego jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Zadośćuczynienie powinno mieć charakter całościowy
i obejmować wszelkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Wysokość należnej kwoty tytułem zadośćuczynienia zależna jest od rozmiaru doznanej krzywdy. Powinna odzwierciedlać doznany uszczerbek na zdrowiu oraz być zauważalna, a także przynosić poszkodowanemu satysfakcję. Zasądzając określoną kwotę zadośćuczynienia, Sąd zobowiązany jest uwzględnić stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu, wiek poszkodowanego oraz ograniczenie lub niemożność wykonywania zawodu, jak również innych zajęć, wpływ skutków wypadku na dotychczasowy styl życia poszkodowanego, szanse na przyszłość. Należy uwzględnić także indywidualne odczucia osoby pokrzywdzonej, jej indywidualne właściwości, poczucie nieprzydatności społecznej czy też wywołaną następstwem deliktu bezradność życiową poszkodowanego. Podstawową funkcją zadośćuczynienia jest funkcja kompensacyjna, spełniona wówczas, gdy suma pieniężna jest zasądzona na odpowiednim poziomie adekwatnym do rodzaju naruszonego dobra i rozmiaru doznanej szkody. Kompensacja dokonuje się przede wszystkim wtedy, gdy przywrócona zostaje równowaga emocjonalna, naruszona przez doznane cierpienia psychiczne (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2015 r., V CSK 317/14, LEX nr 1666914; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r., I CSK 74/12, LEX nr 1226824; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r., I PK 275/10, LEX nr 1164114; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2012 r., V CSK 332/11, LEX nr 1228612; Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 lipca 2013 r., I ACa 195/13, LEX nr 1363278).

Z kolei w odniesieniu do podstawy prawnej odpowiedzialności ubezpieczyciela
w przedmiotowej sprawie wyjaśnić należy, że powód wskazał w pozwie niewłaściwą podstawę tejże odpowiedzialności, tj. ustawę z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2013 r., poz. 392 j.t. ze zm.). Zakres przedmiotowy tej ustawy obejmuje jedynie ubezpieczenia obowiązkowe dookreślone
w szczególności w artykułach 1, 3 i 4. Natomiast w okolicznościach przedmiotowej sprawy strona pozwana ponosi odpowiedzialność na podstawie zawartej z F. K. (1) dobrowolnej umowy ubezpieczenia pod nazwą (...) (polisa k. 36-37), która to umowa obejmowała w dacie zdarzenia szkodowego objętego przedmiotowym postępowaniem m.in. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej deliktowej i kontraktowej. Zgodnie z treścią art. 821 k.c. przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu. Artykuł 822 k.c. stanowi,
że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (§ 1). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela
(§ 4).

W ocenie Sądu, mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, adekwatną kwotą zadośćuczynienia za doznaną krzywdę należną powodowi w związku ze zdarzeniem z dnia 17.12.2010 r. jest łączna kwota 7.000 zł, na którą składa się przyznana w wyniku postępowania likwidacyjnego kwota 5.000 zł oraz przyznana w wyroku od strony pozwanej kwota 2.000 zł. Natomiast w pozostałym zakresie żądanie zadośćuczynienia należało oddalić.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia i przyznając dodatkową kwotę 2.000 zł Sąd miał na uwadze w szczególności: przebyte leczenie i rehabilitację, dolegliwości bólowe towarzyszące powodowi w obrębie stawu kolanowego prawego i prawego śródręcza, jak również unieruchomienie i niewygodę związaną koniecznością noszenia gipsu od stopy aż po biodro. Sąd uwzględnił również okoliczność, że powód, jako policjant (choć już na emeryturze), jest osobą sprawną i samodzielną, natomiast w okresie rekonwalescencji
i unieruchomienia w gipsie był zdany na pomoc osób trzecich, a także nie mógł kontynuować aktywnego trybu życia.

Jednak w zakresie przewyższającym zasądzoną kwotę, powód nie udowodnił krzywdy uzasadniającej przyznanie należności do żądanej wysokości 9.900 zł. W szczególności Sąd miał na uwadze, że stłuczenie śródręcza prawego nie pozostawiło po sobie żadnych dolegliwości, czy też uszczerbku na zdrowiu, na co wskazał biegły sądowy J. N., a po trzech tygodniach dolegliwości bólowe i obrzęk ustąpiły – co potwierdził sam powód podczas przesłuchania. Nadto, po zaopatrzeniu ambulatoryjnym na SORze powód został wypisany do domu tego samego dnia z uwagi na brak wskazań do hospitalizacji. Odbył tylko jedną wizytę w poradni chirurgicznej (k. 102) w dniu 20.12.2010 r. W opisie wizyty wskazano, że analiza zdjęcia rtg nie wykazała widocznych zmian urazowych. Powód dwukrotnie nie stawił się natomiast na wyznaczone mu wizyty w poradni ortopedycznej w dniach 27.12.2010 r. oraz 14.02.2011 r., co świadczy o dobrym przebiegu procesu gojenia i braku konieczności zasięgnięcia pomocy lekarza, co również podkreślił biegły J. N. w drugiej opinii uzupełniającej (k. 165). Należy podkreślić, że w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu na to, jakoby powód miał przejść dwie punkcje stawu kolanowego. Z dokumentacji medycznej, w szczególności historii choroby z poradni ortopedycznej wynika jednoznacznie, że powód przeszedł tylko jedną punkcję stawu kolanowego w dniu 20.12.2010 r., podczas której ściągnięto z kolana jedynie 20 ml krwi. Potwierdził to biegły sądowy J. N.
w swojej drugiej opinii uzupełniającej. Nadto, biegły ten wskazał jednoznacznie, że uzyskanie podczas punkcji 20 ml krwi oznacza, że: uraz dotyczył jedynie tkanek miękkich stawu kolanowego prawego powoda. Biegły ten wyjaśnił, że „w przypadku uszkodzeń chrzęstno-kostnych objętość uzyskanej krwi byłaby znacząco wyższa, a nadto byłby opisany szczególny charakterystyczny obraz pozyskanego punktaku. Ponadto wykonujący zabieg lekarz zdecydował o założeniu pełnego opatrunku gipsowego, co z kolei wskazuje, że obraz kliniczny nie wskazywał na możliwość dalszego krwawienia do stawu kolanowego prawego powoda i tym samym na ewentualną konieczność wykonania kolejnej punkcji”. (k. 165). Ponadto, biegły J. N. wyraźnie stwierdził, że u powoda brak jest „istotnych uszkodzeń wewnątrzstawowych w zakresie kolana prawego powoda, ponieważ punkcja była tylko jedna i uzyskano jedynie znikomą ilość treści krwistej, a także przebieg dalszego leczenia był niepowikłany, o czym świadczy typowy (jak przy błahym skręceniu) tryb wdrożonego postępowania oraz absencje powoda na wyznaczonych terminach wizyt kontrolnych. Wystąpienie obrzęku i bólowego ograniczenia ruchomości stawu kolanowego prawego motywujące powoda do zgłoszenia się w (...) w dniu 24 stycznia 2011 roku było zapewne spowodowane znacznym przeciążeniem tego stawu po prawie miesięcznym unieruchomieniu gipsowym, co również dowodzi, że powód po usunięciu gipsu nie odczuwał istotnych dolegliwości, bo wówczas unikałby większego wysiłku i nie spowodowałby wystąpienia klinicznych objawów przeciążeniowych”. (k. 165 – II opinia uzupełniająca). Sąd w pełni podziela powyższe logiczne wnioski biegłego.

Należy wskazać w tym miejscu, że Sąd zwracał się, na wniosek powoda, do Poradni Chirurgii Ogólnej ZOZ w O. o nadesłanie dokumentacji medycznej w odniesieniu do powoda G. H. (1) oraz o udzielenie informacji czy powodowi wykonywano punkcje stawu kolanowego prawego, jeżeli tak to w jakich dniach (k. 129 – zarządzenie z dnia 09.06.2015 r., k. 130 – pismo z 10.06.2015 r. na zarządzenie sędziego). W odpowiedzi ZOZ w O. przesłał Sądowi jedynie tę samą dokumentację z poradni ortopedycznej i poradni chirurgicznej, która już znajdowała się w aktach sprawy. Nadto, dokumentacja z poradni ortopedycznej jest napisana odręcznie przez lekarzy ortopedów – traumatologów i w wielu miejscach jest nieczytelna. Kolejno, na zarządzenie z dnia 22.09.2015 r. (k. 146) ponownie zwrócono się (k. 147-148) do ZOZ w O. Poradni Chirurgicznej i Poradni Ortopedycznej o udzielenie informacji, czy powodowi G. H. (1) wykonywano punkcję stawu kolanowego prawego, jeżeli tak, to w jakich dniach. Wskazano również ZOZ-owi,
że doręczone kserokopie historii choroby są nieczytelne. W odpowiedzi ZOZ w O. przesłał ponownie tę samą dokumentację (plus jedną dodatkową stronę z Poradni Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej z wizyty w dniu 20.12.2010 r. z kodami diagnoz, procedur
i świadczeń rozliczeniowych – który to dokument niczego istotnego nie wniósł do przedmiotowej sprawy). W kontradyktoryjnym procesie inicjatywa dowodowa należy do stron (art. 232 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Uraz w obrębie kolana, jakiego powód doznał
w wypadku, tj. skręcenie stawu kolanowego prawego, nałożył się na wcześniejsze schorzenie w postaci zmian zwyrodnieniowych, na co zwracał uwagę biegły J. N.. W opinii uzupełniającej z dnia 19.03.2015 r. (k. 110-111) biegły wskazał, że: „przy braku obiektywnych dowodów wskazujących ewidentnie na istotny wpływ zaistniałego
w przeszłości zdarzenia urazowego na obecny stan kliniczny w zakresie stawu kolanowego prawego powoda, nie można stwierdzanego aktualnie upośledzenia funkcjonalnego wiązać bezpośrednio z zaistniałym w 2010 roku wypadkiem. Stwierdzenie obecności płynu w jamie stawowej może równie dobrze być wynikiem toczącego się procesu chorobowego, zatem brak jasnego zapisu o ewakuacji krwiaka śródstawowego, z dodatkowym opisem jego makroskopowego wyglądu oraz objętości, eliminuje możliwość wiązania późniejszych zmian wewnątrzstawowych z przebytym zdarzeniem”. Należy także zwrócić również uwagę na dokonaną przez biegłego J. N. w opinii uzupełniającej z dnia 19.03.2015 r. (k.110-111) analizę radiogramu kolana powoda wykonanego w dniu wypadku. Radiogram ten wykazał zmiany zwyrodnieniowe, tj. schorzenie znacznie wcześniejsze niż wypadek. Biegły wskazał, że: „Sam uraz mógł raczej spowodować jedynie nasilenie dolegliwości, a nie być przyczyną istniejących obecnie zmian chorobowych – co nie upoważnia do ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu w tym zakresie”. Tym samym na skutek wypadku
z dnia 17.12.2010 r. u powoda doszło do znikomego uszkodzenia stawu kolanowego prawego. Brak jest podstaw do ustalenia trwałego lub też długotrwałego procentowego uszczerbku na zdrowiu. (k. 166).

Powyższe wyjaśnienia i uwagi dotyczące: po pierwsze braku trwałych następstw zdarzenia z dnia 17.12.2010 r. w zakresie urazu śródręcza prawego oraz po drugie braku możliwości wykazania związku pomiędzy wypadkiem z 17.12.2010 r. a aktualnym stanem zdrowia powoda w zakresie kolana prawego przekładają się nie tylko na częściowe oddalenie powództwa w zakresie żądanej kwoty zadośćuczynienia, ale również na konieczność oddalenia żądania ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki zdarzenia z dnia 17.12.2010 r. na przyszłość. Roszczenie to znajduje swoją podstawę normatywną w treści
art. 189 k.p.c., zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Biegły sądowy
J. N. wyraźnie stwierdził, że na skutek wypadku z dnia 17.12.2010 r. u powoda doszło do znikomego uszkodzenia stawu kolanowego prawego oraz uznał, że brak jest podstaw do ustalenia trwałego lub też długotrwałego procentowego uszczerbku na zdrowiu. Tym samym żądanie powoda w przedmiocie ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela na przyszłość za skutki zdarzenia należało oddalić.

Zgodnie z treścią art. 817 k.c. Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie
w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku (§ 1). Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1 (§ 2). Strona pozwana nie wskazywała w toku procesu na istnienie jakichkolwiek okoliczności opisanych w § 2 ww. artykułu, a tym samym przeszkód w wypłacie poszkodowanemu należnego odszkodowania (zadośćuczynienia) w podstawowym ustawowym terminie 30 dni. Powód wskazywał
w pozwie, że strona pozwana zarejestrowała zgłoszoną pismem z dnia 07.11.2011 r. szkodę
w dniu 11.11.2011 r. Jednak żaden z dokumentów przedłożonych przez powoda, a także żaden z dokumentów znajdujących się w aktach szkody nie wskazuje na datę 11.11.2011 r. Powód nie przedłożył również zwrotnego potwierdzenia odbioru przez ubezpieczyciela zgłoszenia szkody. W aktach znajduje się tylko potwierdzenie nadania. Natomiast
z dokumentów znajdujących się w aktach szkody i wyliczonych w poprzedniej części uzasadnienia wynika wyraźnie, że zgłoszenie szkody dotarło do ubezpieczyciela w dniu 16.11.2011 r. Tym samym, uwzględniając przewidziany w art. 817 § 1 k.c. 30-dniowy termin likwidacji szkody, roszczenie powoda stało się wymagalne w dniu 17 grudnia 2011 r., dlatego dopiero od tej daty (w miejsce żądań pozwu: 12.12.2011 r.) Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda odsetki od uwzględnionej w wyroku kwoty zadośćuczynienia.

Nadto, wskazać należy, że w dniu 01.01.2016 r. weszła w życie ustawa z dnia
9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1830). Zmieniła ona m.in. brzmienie art. 481 k.c. Natomiast stosownie do treści art. 56 tej ustawy do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Artykuł 481 § 2 k.c. w dotychczasowym brzmieniu przewidywał, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Po zmianie wprowadzonej powyższą ustawą powyższy paragraf stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego
i 5,5 punktów procentowych. Mając na uwadze powyższe, Sąd w pkt I lit. a) i b) sentencji wyroku podzielił należności odsetkowe na okresy do 31.12.2015 r. i od 01.01.2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zdanie pierwsze oraz na podstawie § 2 ust. 1 i 2 oraz § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 490 j.t. ze zm.). Koszty procesu zostały stosunkowo rozdzielone. Powód poniósł w sprawie koszty w wysokości: 2.472 zł (w tym: 495 zł opłata sądowa od pozwu, 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 60 zł – opłata za odpis pełny KRS strony pozwanej, 700 zł – zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego w całości wykorzystana oraz 1.200 zł – wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego). Natomiast strona pozwana poniosła koszty procesu w kwocie: 1.217 zł (w tym: 1.200 zł – wynagrodzenie pełnomocnika w sobie radcy prawnego i 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Razem koszty procesu poniesione przez obie strony wyniosły 3.689 zł. Powód przegrał sprawę w ok. 80%, więc taki procent wszystkich celowych kosztów procesu winien ponieść (80% x 3.689 zł = 2.951,20 zł). Wobec tego różnicę (2.951,20 zł – 2.472 zł) tj. 479,20 zł Sąd zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt III sentencji wyroku).

Ponadto, Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Oleśnie wyłożył tymczasowo
w niniejszym postępowaniu kwotę 480,59 zł (w tym: 65,68 zł – na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego J. N. w części nieobjętej zaliczką – postanowienie z dnia 16.04.2015 r. k. 114; kwota 4,40 zł – dla ZOZ w O. za kserokopię przesłanej dokumentacji medycznej faktura (...) z dnia 15.06.2015 r. – k. 137; kwota
5,15 zł - dla ZOZ w O. za kserokopię przesłanej dokumentacji medycznej - faktura (...) z dnia 13.10.2015 r. – k. 155; kwota 405,36 zł – należność biegłego
J. N. za opinię pisemną uzupełniającą z dnia 15.04.2015 r. – postanowienie z dnia 02.06.2016 r. – k. 167). Powyższą należnością Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w O. należało więc, mając na uwadze wynik postępowania, obciążyć stosunkowo jego strony na podstawie art. 100 k.p.c. oraz art. 83 ust. 1 i 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 623 j.t.). Tym samym Sąd obciążył stronę pozwaną w punkcie IV sentencji wyroku kwotą 96,12 zł (tj. 20% x 480,59 zł), a powoda w punkcie V sentencji wyroku Sąd obciążył kwotą 384,47 zł (tj. 80% x 480,59 zł).

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.