Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VIII Gz 201/16

POSTANOWIENIE

Dnia 21 listopada 2016

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

Sędziowie: SSO Agnieszka Kądziołka

SSO Piotr Sałamaj

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2016 w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z urzędu dotyczącej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w S.

przy uczestnictwie (...)

o wymuszenie obowiązku rejestrowego

na skutek zażalenia złożonego przez (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w S. na punkt I postanowienia Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 21 marca 2016 roku (sygnatura akt XIII Ns Rej. KRS (...)).

postanawia:

odrzucić zażalenie.

Agnieszka Kądziołka Leon Miroszewski Piotr Sałamaj

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 marca 2016, w postępowaniu o sygnaturze SZ XVII Ns. Rej. KRS (...), po rozpoznaniu skargi na postanowienie referendarza sądowego z dnia 14 października 2015 roku, Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie – Sąd Rejestrowy w punkcie I nałożył na (...) grzywnę w kwocie 1.000 złotych, a w punkcie II wezwał (...) (ujawnionego w rejestrze przedsiębiorców jako reprezentant komplementariusza (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.), jako uprawnionego do reprezentacji (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w S., do złożenia dokumentów sprawozdawczych, których złożenie jest obowiązkowe, z uchwałami o ich zatwierdzeniu, podziale zysku lub sposobie pokrycia straty, za lata 2012 i 2013, wniosku o wpis wzmianek o tym złożeniu, dowodu uiszczenia opłaty sądowej i opłaty za ogłoszenie wpisu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Rejestrowy stwierdził, że wezwanie kierowane na podstawie postanowienia z dnia 3 grudnia 2015 roku do (...) o złożenie wymienionych dokumentów, wniosków i opłat pozostało bez jakiejkolwiek odpowiedzi. Dodał, że sprawa skuteczności rezygnacji (...) z dnia 3 listopada 2014 roku z zarządu spółki, która jest komplementariuszem spółki, której dotyczy sprawa, nie ma wpływu na tok niniejszego postępowania, bowiem (...) jest ujawniony w rejestrze spółki komplementariusza jako prezes jej zarządu, a sprawa obejmuje sprawozdawczość spółki, której dotyczy sprawa, za lata 2012 i 2013, a zatem za okres poprzedzający moment ewentualnego złożenia oświadczenia o rezygnacji (...). Tym samym to na nim, jako z pewnością członku zarządu spółki komplementariusza w tym czasie, spoczywa obowiązek przedłożenia w sądzie rejestrowym tych dokumentów.

Zażalenie na to postanowienie w zakresie jego punktu I wniosła (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w S., wnosząc o uchylenie tego postanowienia w zaskarżonym zakresie i umorzenie w tej części postępowania. W uzasadnieniu zażalenia skarżąca stwierdziła, że (...) nie wchodzi obecnie w skład zarządu komplementariusza skarżącej, mimo że inna informacja znajduje się w Rejestrze. Wyjaśniła, że postępowanie rejestrowe w sprawie zgłoszenia zmiany danych o osobach wchodzących w skład zarządu spółki komplementariusza jest w toku, przy czym skarżąca nie ma możliwości doprowadzenia do jego zakończenia. Jej zdaniem nie budzi wątpliwości skuteczność rezygnacji złożonej przez (...) z mandatu członka zarządu spółki komplementariusza w dni 3 grudnia 2014 roku, złożonej prokurentowi tej spółki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

W niniejszej sprawie wstępnym zagadnieniem jest kwestia interesu prawnego po stronie skarżącego. Istnienie interesu prawnego przy wnoszeniu środka odwoławczego wiąże się z pokrzywdzeniem skarżącego (gravamen).

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że skarżąca spółka była uczestnikiem postępowania pierwszoinstancyjnego, o czym można wnioskować na podstawie art. 694 3 § 2 k.p.c. Powyższe nie oznacza natomiast, że status skarżącej spółki w tym postępowaniu jest tożsamy ze statusem osoby, do której zostało skierowane wezwanie po wszczęciu postępowania, będącego wszczętym z urzędu postępowaniem przymuszającym w rozumieniu przepisów art. 24 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej jako: „ustawa o KRS”). Tym samym nie oznacza, że posiadanie interesu prawnego w zaskarżeniu podlegających środkom odwoławczym orzeczeń w postępowaniu pierwszoinstancyjnym przez tą osobę, przesądza też o interesie prawnym skarżącej spółki, jako uczestnika postępowania. Istotne jest, czy doszło do pokrzywdzenia skarżącej spółki, pozwalającego jej na złożenie środka odwoławczego.

Trzeba zauważyć, że zaskarżone postanowienie nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie przymuszające, dotyczy natomiast, w części podlegającej zaskarżeniu, wyłącznie osoby, na którą nałożono tym postanowieniem grzywnę. Jednocześnie należy zauważyć, że osoba ta, choć została wezwana do złożenia dokumentów i wniosku, których złożenie jest obowiązkowe, jako członek zarządu komplementariusza, nie występuje w tym postępowaniu przymuszającym jako reprezentant spółki komandytowej, która jest obok tej osoby uczestnikiem postępowania. To właśnie odrębne uczestnictwo tej spółki skutkuje tym, że osoba wzywana do złożenia dokumentów lub wniosków, których złożenie jest obowiązkowe, ma odrębny status w niniejszym postępowaniu, niż ta spółka.

Tym samym to nie skarżąca spółka jest pokrzywdzoną, a więc ma interes prawny w zaskarżeniu postanowienia o nałożeniu grzywny na osobę, która była wcześniej została wezwana do złożenia dokumentów lub wniosków, których złożenie jest obowiązkowe, lecz osoba, wobec której grzywna została zastosowana.

Ocena pokrzywdzenia podmiotu wnoszącego środek odwoławczy, jako warunku dopuszczalności zaskarżenia, musi poprzedzać badanie zasadności środka zaskarżenia, nie jest więc badaniem legitymacji skarżącego w postępowaniu (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2015 roku, IV CZ 18/15). Wobec zatem stwierdzenia, że skarżąca nie jest pokrzywdzona zaskarżonym orzeczeniem, poza kontrolą instancyjną w postępowaniu wszczętym jej zażaleniem pozostaje kwestia zasadności nałożenia grzywny na osobę wymienioną w treści tego orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że wobec braku interesu prawnego w zaskarżeniu przez spółkę, której dotyczyło niniejsze postępowanie, orzeczenia o zastosowaniu grzywny wobec (...), zażalenie tej spółki na wymienione orzeczenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne (art. 370 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 7 ustawy o KRS w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).

Agnieszka Kądziołka Leon Miroszewski Piotr Salamaj