Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2015r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Adam Wrzosek

Sędziowie: SA – Józef Ciurko (spr.)

SO (del.) – Ewa Jethon

Protokolant: – st. sekr. sąd. Anna Grajber

przy udziale Prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2015 r.

sprawy B. S. córki S. i J. z
d. Z. urodz. (...) w W.

oskarżonej z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 22 maja 2015 r. sygn. akt V K 169/14

wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K., Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 zł łącznie z 23% VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu wykonywaną w postępowaniu odwoławczym;

zwalnia oskarżoną B. S. od uiszczenia opłaty, zaś zasądza od niej na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie wyrokiem z dnia
9 maja 2014 r. sygn. akt V K 42/13 uznał oskarżoną B. S. za winną zbrodni z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i wymierzył jej karę, przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia, w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny w Warszawie, po rozpoznaniu apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonej wyrokiem z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt II AKa 297/14 utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w części zawinienia oskarżonej, zaś uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w części wymierzonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie wyrokiem z dnia
22 maja 2015 r. sygn. akt V K 169/14, na mocy art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt 2 k.k. wymierzył oskarżonej B. S. karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 5 października 2012 r. do 9 maja 2014 r. oraz zasądził od niej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 400 zł i 1.000 zł kosztów.

Apelację od wyroku wywiodła obrończyni oskarżonej, zaskarżając go w części orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz zasądzonych kosztów sądowych.

Obrończyni zarzuciła obrazę prawa karnego procesowego:

- z art. 627 k.p.k. poprzez obciążenie skazanej opłatą w kwocie 400 zł oraz kosztami postępowania w części, w kwocie 1.000 zł, w sytuacji orzeczenia wobec niej bezwzględnej kary pozbawienia wolności, a nadto w której istnieją podstawy do uznania, że wobec sytuacji majątkowej, zarobkowej oraz osobistej skazanej, ich uiszczenie jest zbyt uciążliwe dla B. S.;

- rażącą niewspółmierność kary 4,5 roku pozbawienia wolności, wymierzonej B. S., będącej wynikiem niedostatecznego uwzględniania zaistniałych w sprawie okoliczności łagodzących, z jednoczesnym nadmiernym wyeksponowaniem okoliczności obciążających, a nadto - w odniesieniu do kwestii znajdowania się skazanej w stanie nietrzeźwości - okoliczności wadliwie ustalonych jako obciążających, co w konsekwencji doprowadziło do wyraźnej dysproporcji pomiędzy charakterem kary orzeczonej a karą, która powinna zostać orzeczona przy zastosowaniu dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez judykaturę;

dlatego wniosła o zmianę wyroku poprzez obniżenie kary 4,5 roku pozbawienia wolności za czyn przypisany oskarżonej do 3 lat pozbawienia wolności, a nadto w całości zwolnił skazaną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa opłaty oraz kosztów postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrończyni oskarżonej nie była zasadna, zaś wnioski w niej zawarte nie zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy rozpoznając ponownie sprawę w części orzeczonej kary pozbawienia wolności, nie ujawnił dowodów mogących mieć wpływ na zmianę ustaleń faktycznych w zakresie prawomocnego zawinienia oskarżonej i wbrew zarzutom skarżącej wymierzył oskarżonej karę pozbawienia wolności współmierną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, zaś skarżąca nie przedstawiła w apelacji argumentu świadczącego o rażącej surowości wymierzonej kary.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary jest ocenny i zasługuje na uwzględnienie tylko wówczas, gdy skarżący wykaże, że Sąd orzekający pominął istotne okoliczności mające wpływ na wymiar kary, bądź tym okolicznościom nie nadał właściwego znaczenia i w konsekwencji wymierzył karę niewspółmierną w stopniu rażącym, nie dającą się zaakceptować.

W realiach niniejszej sprawy zarzut obrończyni nie zasługiwał na uwzględnienie, gdyż Sąd Okręgowy starannie i wyczerpująco uzasadnił swoje stanowisko w zakresie wymierzonej oskarżonej kary, wskazując i oceniając okoliczności obciążające, łagodzące, świadczące o jej osobowości i okolicznościach popełnionej zbrodni. Uczynił to mając na uwadze relacje oskarżonej, opinie biegłych sądowych psychiatrów i psychologa oraz naganną postawę pokrzywdzonego.

Sąd Apelacyjny podzielił w pełni stanowisko Sądu Okręgowego przedstawione w szczegółowym uzasadnieniu wyroku, tym bardziej, że słusznie wymierzył oskarżonej karę pozbawienia wolności przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

W tej sytuacji trudno podzielić zarzut obrończyni, że Sąd Okręgowy nadmiernie wyeksponował okoliczności obciążające, skoro nadzwyczajnie złagodził wymierzoną karę.

Wbrew stanowisku skarżącej, słusznie uczynił Sąd Okręgowy przyjmując, jako okoliczność obciążającą, działanie oskarżonej pod wpływem alkoholu. Sama oskarżona przyznała w śledztwie, że piła alkohol w postaci wódki (k. 6 – 6 odw.). Sąd Okręgowy ocenił wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie na stronie 15 uzasadnienia.

Biegli psychiatrzy wypowiedzieli się w swojej opinii na okoliczność wypitego przez oskarżoną alkoholu i jego wpływu na zachowanie się w trakcie zdarzenia (k. 721 odw. – 722 odw.). Biegli nie wykluczyli wpływu alkoholu wypitego przez oskarżoną na to co się stało w trakcie zdarzenia. W tej sytuacji słusznie postąpił Sąd Okręgowy uznając wypity przez oskarżoną alkohol, jako jedną z okoliczności obciążających przy wymiarze kary.

Nie można było podzielić stanowiska skarżącej obrończyni, że Sąd Okręgowy w stopniu niedostatecznym uwzględnił przy wymiarze kary okoliczności łagodzących, skoro wymierzył oskarżonej karę pozbawienia wolności z zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia, ferując jej wysokość o blisko połowę poniżej ustawowego zagrożenia z art. 148 § 1 k.k.

Z kolei skarżąca obrończyni nie przedstawiła w apelacji argumentu pozwalającego Sądowi Apelacyjnemu na dalsze obniżenie oskarżonej wymierzonej jej kary. Sąd Okręgowy wymierzając karę pozbawienia wolności uwzględnił w równym stopniu okoliczności obciążające i łagodzące, a wnioskowana przez skarżącą kara 3 lat pozbawienia wolności, byłaby niewspółmiernie łagodna i nie spełniałaby swoich celów.

Sąd Okręgowy zasądzając od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa, w części koszty sądowe miał na uwadze przesłanki z art. 627 k.p.k. i należycie uzasadnił swoje stanowisko, z którym skarżąca jedynie polemizuje w apelacji. Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd Okręgowy w kwestii kosztów sądowych miał na uwadze sytuację majątkową i rodzinną oskarżonej, skoro zwolnił ją w części od wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa. Skarżąca obrończyni nie wskazała w apelacji argumentu, który pozwoliłby Sądowi Apelacyjnemu na całkowite zwolnienie oskarżonej od ponoszenia kosztów sądowych, tym bardziej że oskarżona pracowała i nie posiadała nikogo na utrzymaniu, zaś orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności nie stanowi obligatoryjnej podstawy do zwolnienia od uiszczenia kosztów.

Z tych wszystkich względów Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku, zgodnie z wnioskiem skarżącej, dlatego orzekł jak na wstępie.

Mając na uwadze sytuację majątkową i rodzinną oskarżonej (pracowała i nie posiadała nikogo na utrzymaniu) Sąd Apelacyjny uznał, że uiszczenie wydatków postępowania odwoławczego nie będzie dla oskarżonej zbyt uciążliwe, dlatego zasądził je na rzecz Skarbu Państwa.

Wobec tego, że oskarżona nie uiściła na rzecz obrońcy z urzędu kosztów obrony, Sąd Apelacyjny zasądził je od Skarbu Państwa, za postępowanie odwoławcze zgodnie z przepisami.