Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII GC 89/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2013r.

Sąd Okręgowy VII Wydział Gospodarczy w Białymstoku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Julita Uryga

Protokolant: Barbara Tomaszuk

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

I. Uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 13 marca 2012r. sygn. akt VII GNc 71/12 i oddala powództwo.

II. Zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę 5.362 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

III.  Nakazuje zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa kwotę 96,10 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt VII GC 89/12

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystąpił przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. z pozwem o zasądzenie na jego rzecz kwoty 141.882,09 złotych wraz z odsetkami liczonymi od dnia 2 marca 2012 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie domagał się zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że strony procesu oraz podmiot łotewski Towarzystwo (...) o firmie (...) (zwanego dalej (...)) łączyła umowa agencyjna z dnia 18 maja 2009 roku dotycząca ubezpieczeń majątkowych. Zgodnie z przedmiotową umową pozwany był zobowiązany do wykonania czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem i wykonaniem umów ubezpieczeń. Miedzy innymi pobierał składki i miał obowiązek w terminach i na zasadach określonych umową przekazywać je powodowi. Prawne zabezpieczenie roszczeń mogących wynikać z umowy stanowił weksel in blanco bez protestu wraz z deklaracją wekslową wystawiony przez pozwaną spółkę. Pozwany nie przekazał powodowi w umówionych terminach należności z tytułu pobranych składek ubezpieczeniowych. Ponadto pozwany, pomimo wezwań powoda, nie uregulował przedmiotowych zaległości, natomiast złożył oświadczenie o potrąceniu jego wierzytelności należnych od litewskiej firmy (...) z tytułu prowizji. Powód twierdzi, że nie było podstaw faktycznych ani prawnych do potrącenia, ponieważ powód nie jest odpowiedzialny za rozliczenie pozwanego z litewską firmą (...). Jednocześnie wezwał pozwanego do zapłaty długu pod rygorem wypełnienia weksla i skierowania sprawy na drogę sądową. Wobec nieuregulowania długu przez pozwanego powód wystąpił z żądaniem do sądu opierając swoje roszczenie na zobowiązaniu wynikającym z weksla.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 13 marca 2012 roku pod sygn. akt VII GNc 71/12 Sąd Okręgowy w Białymstoku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł zarzuty, w których domagał się uchylenia nakazu zapłaty w całości i wnosił o oddalenie powództwa oraz wnosił o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Jednocześnie podnosił, że weksel został wypełniony nieprawidłowo. Wskazywał, że zawarcie trójstronnej umowy (...) oraz jej trwanie było warunkiem zależnym i koniecznym do podpisania umowy porozumienia (deklaracji wekslowej) przez strony (§ 27). Umowa porozumienia dawała możliwość wypełnienia weksla in blanco przez powoda w dochodzeniu należności (...). Zdaniem pozwanego wobec braku podpisania przez powoda deklaracji wekslowej utracił on upoważnienie do uzupełnienia weksla. Umowa trójstronna zdaniem pozwanego wyklucza możliwość uzupełnienia weksla przez powoda bez podpisania deklaracji. Ponadto wskazał, że zakres pełnomocnictwa powoda do działania na rzecz (...) jak to wynika z § 1 ust. 6 umowy trójstronnej, (...) określiła na podstawie odrębnej umowy. Wobec powyższego, zdaniem pozwanego powód wypełnił weksel in blanco nie mając do tej czynności żadnego upoważnienia. Ponadto zdaniem pozwanego skreślenie na wekslu terminowym, z oznaczeniem okresu ważności (skreślenie przez wypełniającego weksel widniejącej na nim daty 2009 r.), zmienia jego treść wobec braku oświadczenia pozwanego i podpisu uwzględniającego zmianę, i przez to czynią weksel nieważnym. Ponadto pozwany z ostrożności procesowej zgłosił zarzut potrącenia. Wskazał, iż nie otrzymał od powoda prowizji za wykonywane usługi na rzecz (...) wobec czego, na podstawie art. 498 § 1 i 2 kc dokonał kompensaty roszczeń. Pozwany zakwestionował legitymację powoda.

Sąd Okręgowy w Białymstoku ustalił, co następuje:

Na wstępie należy stwierdzić, że z uwagi na datę wytoczenia powództwa w sprawie znajdą zastosowanie przepisy działu IVa postępowanie w sprawach gospodarczych art.479 1 - 479 22 kpc obowiązujące w sprawach wszczętych do dnia 3 maja 2012r.

Bezsporne w sprawie było, że strony łączyły dwie trójstronne umowy agencyjne. Pierwsza z dnia 21 kwietnia 2008 r. trwająca do 31 grudnia 2008 r. w której trzecią stroną umowy był (...) z siedzibą w W. (k.66-76). Druga umowa agencyjna z dnia 18 maja 2009 r. pomiędzy powodem (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S., (...) z siedzibą w W., a pozwanym (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (k.24-35).Nie ulega wątpliwości, że roszczenie przedmiotowego pozwu dotyczyło drugiego stosunku prawnego.

Zgodnie z postanowieniami umowy z dnia 18 maja 2009 r. (...) w W. prowadzi działalność ubezpieczeniową zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń majątkowych. Natomiast powód działając jako Agencja, a pozwany działając, jako Agent wykonują pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie ubezpieczeń majątkowych.

Zgodnie z § 1 pkt 6 umowy (...) i Agencja (powód) na podstawie odrębnej umowy zawartej między sobą określiły czynności powierzone przez (...) Agencji, polegające na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych Agenta określonych niniejsza umową, a Agent powyższe przyjął do wiadomości i wyraził zgodę.

Przedmiot działalności pozwanego jako agenta określony został szczegółowo w § 2 umowy, natomiast jego obowiązki wymieniono § 3 umowy. Na podstawie § 2 pkt 1 pozwany zobowiązał się do wykonywania na rzecz (...) czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego tj. wykonywania czynności faktycznych lub prawnych związanych z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia, w tym i do obliczania wysokości należnej (...) składki ubezpieczeniowej i jej inkasowania (pakt 6). Zgodnie z § 3 pkt. 8 był on zobowiązany w szczególności do wpłacania (...) za pośrednictwem Agencji w ustalonym terminie, zainkasowanych składek oraz innych należności. Powyższe zobowiązanie wynikało również z § 5 pkt 5 umowy. W zamian zgodnie z § 14 i 15 (...) zobowiązana była do zapłaty pozwanemu jako agentowi wynagrodzenia prowizyjnego od umów ubezpieczenia zawartych za jego pośrednictwem. Agent i Agencja (tj. strony) postanowili, a (...) zaakceptowała, iż wyżej wymieniona prowizja będzie wypłacana pozwanemu przez powoda (§ 15 umowy).

Zawarcie przedmiotowej umowy oraz jej trwanie zgodnie z zapisem § 27 umowy strony uzależniły od złożenia przez Agenta zabezpieczenia finansowego w postaci weksla in blanco z klauzulą „bez protestu” oraz podpisania przez wszystkie strony deklaracji wekslowej, jak również podpisania przez współmałżonka Agenta zgody na złożenie takiego zabezpieczenia. Deklaracja wekslowa oraz zgoda małżonka Agenta stanowiła Załącznik nr 5 do umowy.

Prowizję Agenta określał załącznik nr 2 do umowy z dnia 18 maja 2009 r.(k.31).
Z kolei procedura pobierania i rozliczania składek oraz przekazywania dokumentów ubezpieczeniowych strony opisały w załączniku nr 3 do wspomnianej umowy (k.31v).

Deklaracja Wekslowa, o której mowa w § 27 umowy została podpisana jedynie przez E. S. (1) tj. Prezesa Zarządu pozwanej spółki. Pozostałe strony umowy nie podpisały przedmiotowej deklaracji wekslowej (k.32v).

Oświadczenie małżonka Agenta na deklaracji wekslowej również nie jest opatrzone żadnym podpisem, jednakże wobec tego, że dłużnikiem wekslowym miała być osoba prawna okoliczna ta pozostaje reelewantna dla oceny tejże deklaracji. E. S. (1) potwierdził, że wystawił weksel in blanco w imieniu spółki w dniu 18 maja 2009 r. i w tym też dniu podpisał deklarację wekslową (k.142-142v).

W 2010 r. pojawiły się problemy rozliczeniowe w kontaktach pomiędzy stronami umowy. Pozwany przekazywał dokumenty dotyczące zawieranych umów ubezpieczenia jednocześnie nie przekazując powodowi zebranych składek (k. 142). E. S. (2) działając jako reprezentant pozwanego potwierdził, że składki opłacał jedynie do października 2010 r. podczas, gdy umowy ubezpieczenia w imieniu (...) zawierał do 10 lutego 2011 r.

W dniu 23 lutego 2011 r. Prezes Zarządu pozwanej E. S. (1) zaproponował powodowi spłatę zaległych należności w ratach tygodniowych (k.15).

W dniu 29 listopada 2011 r. powód skierował do pozwanego wezwanie do zwrotu pobranych składek na ubezpieczenie w łącznej kwocie 111.392,93 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności w nieprzekraczalnym terminie 7 dni od doręczenia wezwania (k.21-22).

W dniu 17 lutego 2012 r. powód wystosował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty wraz z oświadczeniem o wypełnieniu weksla in blanco. Powód w przedmiotowym piśmie wskazał jako kwotę żądania 141.882,09 zł na którą składała się kwota główna i odsetki (k.13).

W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwany poinformował powoda w piśmie z dnia 23 lutego 2012 r. , że (...) Sp. z o.o. jest dłużnikiem pozwanego na kwotę 112.246,13 zł z tytułu niewypłaconych prowizji i złożył oświadczenie o potrąceniu dochodzonej przez powoda od pozwanego wierzytelności wynikającej z nieodprowadzonych składek ubezpieczeniowych na kwotę 111.392,93 zł wynikających z umowy trójstronnej której podmiotem trzecim była (...). Pozwany wywiódł, że po dokonanym potrąceniu powód jest dłużnikiem pozwanego jeszcze do kwoty 853,2 zł (k.14).

W dniu 1 marca 2012 r. wobec nieprzekazywania przez pozwanego jako Agenta składek ubezpieczeniowych zainkasowanych od ubezpieczonych powód wypełnił weksel in blanco, a następnie, wobec braku zapłaty ze strony pozwanego, wystąpił na drogę sądową z pozwem o zapłatę.

Pełnomocnik powoda na rozprawie w dniu 6 września 2012r. potwierdził, że powód domagał się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie weksla.

Sąd Okręgowy w Białymstoku zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie było, iż strony wraz z (...) zawarły w dniu 18 maja 2009 roku umowę nazwaną „umowa agencyjna dotycząca ubezpieczeń majątkowych”.

Zgodnie z art. 758 § 1 kc rzez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

W przedmiotowej sprawie, umowa agencyjna łącząca strony była umową trójstronną. Polegała na tym, że w stosunek prawny prócz stron procesu zaangażowany był także trzeci podmiot, który jednocześnie nie był zaangażowany w toczące się przed sądem postępowanie. Zgodnie z warunkami podpisanej przez strony umowy z dnia 18 maja 2009 r. (...) w W. prowadząca działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń majątkowych podpisała umowę agencyjną z powodem (...) sp. z o.o. w S. działającym jako Agencja oraz pozwanym (...) Sp. z o.o. w S. działającym, jako Agent, które to podmioty miały wykonywać pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie ubezpieczeń majątkowych na rzecz (...).

(...) i Agencja (powód) na podstawie odrębnej umowy zawartej między sobą określiły czynności powierzone przez (...) Agencji. W tym miejscu należy wskazać, iż treść wspomnianej umowy nie była Sądowi znana. Powód pomimo, że umowa załączona do pozwu wskazywała, iż pomiędzy (...) i powodem istnieje umowa dwustronna regulująca warunki zakres współpracy Agencji z (...) wobec Agenta, nie przedłożył jej do akt sprawy.

Przedmiot działalności Agenta oraz jego obowiązki względem (...) oraz Agencji określone zostały w treści umowy trójstronnej. W szczególności sprowadzały się do wpłacanie (...) zainkasowanych składek ubezpieczeniowych oraz innych należności za pośrednictwem Agencji w ustalonym terminie (§ 5 umowy). W zamian (...) zobowiązana była do zapłaty Agentowi, za pośrednictwem Agencji, wynagrodzenia prowizyjnego od umów ubezpieczenia zawartych za jego pośrednictwem (§ 14).

Zabezpieczeniem zawarcia oraz trwania przedmiotowej umowy było złożenie przez Agenta zabezpieczenia finansowego w postaci weksla in blanco z klauzulą „bez protestu” oraz podpisanie przez strony umowy deklaracji wekslowej, jak również podpisanie przez współmałżonka Agenta zgody na złożenie takiego zabezpieczenia, które stanowiły załącznik nr 5 do umowy (§ 27).

Powód z uwagi na nieterminowe odprowadzanie składek, a ostatecznie z uwagi na zaprzestanie ich odprowadzania wypełnił weksel in blanco w dniu 1 marca 2012 r. i obecnie w postępowaniu sądowym dochodzi zapłaty od pozwanego z przedmiotowego weksla.

Pozwany od początku kwestionował wypełnienie weksla in blanco przez powoda w 2012 r. Wskazywał, iż z treści weksla wynika, że można go było wypełnić do końca 2009 r. Ponadto powód zakwestionował legitymację powoda, wskazując, że zgodnie z § 5 umowy z dnia 18 maja 2009 r. Agent zobowiązany jest do przekazania na rzecz (...) za pośrednictwem Agencji zainkasowanej składki zgodnie z załącznikiem nr 3 do umowy. Zdaniem pozwanego powyższy zapis nie daje powodowi legitymacji do dochodzenia przed sądem od Agenta nieprzekazanych Agencji, a pobranych przez Agenta składek na rzecz (...). Wskazując na § 29 umowy pozwany podnosił, że jeżeli na skutek naruszenia przez Agenta warunków umowy (...) poniesie szkodę (...) będzie uprawniony za pośrednictwem Agencji do realizacji złożonego przez Agenta zabezpieczenia w celu zaspokojenia swoich roszczeń.

Ponieważ w sprawie był wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie weksla, zadaniem Sądu w pierwszej kolejności było zbadanie czy zobowiązanie z weksla zaistniało. Wykładnia przepisów przedmiotowej umowy w ocenie Sądu wskazuje bowiem, że legitymacja powoda do dochodzenia od pozwanego składek ubezpieczeniowych w kwocie objętej żądaniem pozwu wynikała tylko i wyłącznie z uprawnienia do uzupełnienia weksla In blanco. Bezspornym pozostaje, że powód przedstawił weksel in blanco, w chwili wystawienia niezupełny. W związku z tym Sąd miał za zadanie zbadać czy powód stał się wierzycielem wekslowym pozwanego.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, zdaniem Sądu, przemawia za uznaniem, iż roszczenie wekslowe w niniejszej sprawie nie zaistniało. Powyższy wniosek Sąd wywiódł dokonując analizy przepisów umowy łączącej strony, w szczególności zaś § 27 umowy trójstronnej, który przewidywał jako warunek ważności umowy (zawarcia i jej istnienia) podpisanie przez strony deklaracji wekslowej. Istotne jest ,iż przedmiotową deklarację podpisał jedynie pozwany. Powyższy fakt skutkuje w konsekwencji ostatecznym ustaleniem, że nie można uznać za istniejącą umowy dołączonej do pozwu oraz zobowiązania wekslowego zabezpieczającego wierzytelności na niej oparte. W tym miejscu należy zaznaczyć że w sprawie mamy do czynienia ze specyficzną sytuacją powiązań między trzema podmiotami, w ramach których upoważnienie do wypełnienia weksla w określonej sytuacji przysługiwało stronie nie uprawnionej do składek wedle samej umowy, o czym wspomniano wyżej. W tym stanie rzeczy zasadnicze znaczenie miał wymóg podpisania deklaracji przez wszystkie trzy strony umowy jako warunku istnienia umowy (§ 27 umowy). Wypada też wspomnieć, że samo porozumienie wekslowe jest umową prawa wekslowego, natomiast sam weksel in blanco nie posiada charakteru abstrakcyjnego i jest ściśle związany z dodatkową umową. Oznacza to, że stworzenie takiego weksla oparte jest na porozumieniu (deklaracji) zawierającej warunki pod którymi weksel może stać się wekslem własnym. W konsekwencji należało przyjąć, iż w braku podpisania porozumienia wekslowego skutkującego nieistnieniem umowy w kształcie określonym zapisem z 18 maja 2009r. nieważne jest zobowiązanie wekslowe. Bez znaczenia pozostają więc zastrzeżenia pozwanego związane z przekreśleniem „2009r.” na wekslu i znaczenia tej okoliczności dla oceny ważności weksla.

Wobec powyższej konstatacji należałoby stwierdzić że roszczenie pozwu, które było wywodzone z zobowiązania wekslowego okazało się niezasadne. W tym miejscu należy przywołać ugruntowany pogląd judykatury (wyartykułowany przykładowo w wyroku SN z dnia 3 października 2000r. sygn. akt I CKN 1120/98) mówiący o tym, że w postępowaniu toczącym się na skutek zarzutów od nakazu zapłaty niedopuszczalna jest zmiana powództwa polegająca na tym, że zamiast świadczenia wynikającego z umowy powód żąda zwrotu tej kwoty jako świadczenia nienależnego ze względu na nieważność tej umowy. Natomiast w wyroku z dnia 11 marca 2011r. sygn. akt II CSK 311/10, SN stwierdził, że nakaz zapłaty zasądzający nieistniejące roszczenie wekslowe nie może być utrzymane w mocy na podstawie niepowołanego w pozwie stosunku cywilnoprawnego innego niż stosunek podstawowy względem dochodzonego roszczenia wekslowego.

W związku z powyższym Sąd uznał, że skoro powód nie wykazał zasadności dochodzonego pozwem roszczenia opartego na zobowiązaniu wekslowym , nie mógł przejść na inny stosunek prawny niż stosunek podstawowy. Nie mniej jednak wobec przywołanego wyżej postanowienia § 27 umowy z dnia 18 maja 2009r. jak również wobec zapisu § 36 brak jest podstaw do uznania za istniejący stosunku podstawowego w kształcie wynikającym z umowy dołączonej do pozwu, a co za tym brak jest podstaw do uznania za zasadne roszczenia pozwu na podstawie umowy z dnia 18 maja 2009r.

Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że nie ulega wątpliwości iż legitymacja powoda formalnie mogła wynikać jedynie z uprawnienia do wypełnienia weksla in blanco Nie mniej jednak Sąd zważył, że powód występując z pozwem, jako podstawę swojego działania wskazywał na zapisy umowy z dnia 18 maja 2009 r. dołączonej do pozwu, która w § 1 ust. 6 k odsyłała do umowy dwustronnej zawartej między powodem a (...), której treści powód w toku całego procesu nie przedłożył. Zgodnie z zapisem powołanego postanowienia umowy trójstronnej (...) i Agencja (powód) oświadczają, iż na podstawie odrębnej umowy (...) powierzył a Agencja podjęła się wykonywania czynności polegających na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych Agenta określonych niniejszą umową. W ocenie Sądu z treści przedmiotowego zapisu, wobec braku możliwości zapoznania się z ustaleniami poczynionymi przez powoda i (...) w umowie dwustronnej je łączącej, nie można wywodzić, iż strona powodowa jest uprawniona do dochodzenia należności wynikającej z niewykonania umowy trójstronnej przez Agenta na rzecz (...). Ponadto pozostałe postanowienia umowy agencyjnej załączonej do pozwu wskazują, zdaniem Sądu, iż Agencja na podstawie wskazanej umowy była uprawniona jedynie do podejmowania działań faktycznych w imieniu (...) i na jej rzecz w zakresie czynności określonych umową trójstronną. Treść § 29 umowy jednoznacznie wskazywała, że „jeżeli na skutek naruszenia przez Agenta warunków niniejszej umowy, (...) poniesie szkodę, (...) będzie uprawniony za pośrednictwem Agencji do realizacji złożonego przez Agenta zabezpieczenia w celu zaspokojenia swoich roszczeń …”. Mając na uwadze również i to, że powód nie podpisał deklaracji wekslowej, na co Sąd zwrócił uwagę we wcześniejszej części uzasadnienia, zdaniem Sądu powód w niniejszym procesie nie wykazał legitymacji czynnej procesowej do dochodzenia wskazanych w pozwie roszczeń we własnym imieniu. Ponadto brak treści umowy dwustronnej wskazanej w § 1 ust. 6 umowy agencyjnej, która być może przewidywała dla Agencji uprawnienia do dochodzenia roszczeń (...) przed sądem, niepozwalający na zweryfikowanie tej okoliczności, również uprawniał sąd do uznania, iż dochodzenie należności przed sądem przez powoda nawet i z tych racji byłoby możliwe. W świetle umowy z 18 maja 2009r. przy założeniu ważności zobowiązania wekslowego jedynym uprawnionym do dochodzenia należności z tytułu składek nie na podstawie weksla był ubezpieczyciel (...). Na marginesie należy wskazać, że w przypadku tej umowy odmiennie niż w odniesieniu do umowy zawartej z (...) z której swoje roszczenia o prowizję wywodził pozwany, brak było pełnomocnictwa powoda takiego jak na k. 57.

W świetle zatem powyższego niedopuszczalne było również przechodzenie w niniejszej sprawie na inny stosunek prawny i inne okoliczności faktyczne niż wskazane w pozwie. Podnoszone przez pełnomocnika powoda umocowanie powoda wynikające z art.518 kc w świetle spłaty długu za pozwanego pozostają bez znaczenia prawnego dla oceny zasadności pozwu. Po pierwsze obowiązek spłaty ciążący na powodzie wynikał z umownego obowiązku do dokonania tej czynności na mocy odrębnych porozumień. Po drugie nie ulega wątpliwości, że zaświadczenie wystawione przez (...) z 30 lipca 2013r. (k.879) (kwestionowane zresztą przez pozwanego) nie jest dowodem na zaistnienie żadnej z przesłanek wymienionych w § 1 w pkt 1) – 4) przywołanego wyżej przepisu. Upatrywanie natomiast przez powoda dodatkowo swojej legitymacji w zapisach § 1 ust.6 w związku z § 28, § 16 ust.3 umowy z k. 24 i nast.) oraz w odrębnej umowie (nie przedstawionej do akt), zwyczaju nie znalazło potwierdzenia z racji wyżej zaprezentowanych.

Stąd tez zdaniem Sądu z tych wszystkich racji powództwo podlegało oddaleniu.

Z ostrożności procesowej, należało jednak zauważyć, iż Sąd w przedmiotowej sprawie zajął się w toku procesu również zgłoszonym przez pozwanego zarzutem potrącenia, a dokładnie podniesionym w zarzutach okolicznością wygaśnięcia zobowiązania na skutek złożonego przed procesem oświadczenia o potrąceniu. Oprócz dokumentów dołączonych do zarzutów pozwany nie zaprezentował wiarygodnych dowodów na istnienie tejże wierzytelności. Badając istnienie należności z tytułu składek nie przekazanych przez pozwanego powodowi Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu księgowości K. K. (k.211-224 wraz z wyjaśnieniami) celem zweryfikowania żądanej w pozwie przez powoda kwoty (na podstawie dostarczonych dokumentów złożonych do akt sprawy i ewentualnych dokumentów źródłowych), z którą można by było potrącić wierzytelność pozwanego w przypadku potwierdzenia zasadności zarzutu potrącenia. Opinia biegłej jako rzetelna, wyczerpująca poparta wyjaśnienia złożonymi na rozprawie) zdaniem Sądu zasługiwałaby na uwzględnienie w całości w sytuacji uznania legitymacji powoda. Jednakże wobec istnienia przesłanek do oddalenia powództwa w sprawie z racji przedstawionych na wstępie rozważań, brak było przełożenia wyników postępowania dowodowego w tym zakresie na końcowy wynik przedmiotowej sprawy.

Dlatego też mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i obciążono nimi powoda jako przegrywającego spór. Wysokość kosztów procesu ustalono na mocy art. 19 ust. 4 i art. 23 pkt. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 z póź. zm.).

Na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyła się opłata od zarzutów wniesionych od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym w wysokości 5.322 złotych oraz opłata od zażalenia w wysokości 40 złotych. Pozwany łącznie poniósł koszty procesu w wysokości 5.362 złotych. W związku z powyższym należało od powoda zasadzić na rzecz pozwanego kwotę 5.362 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na mocy art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 roku, nr 90, poz. 594 z późn. zm.) nakazano zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Białymstoku kwotę 96,10 złotych tytułem nierozdysponowanej w całości zaliczki.