Pełny tekst orzeczenia

VIII GC 397/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 sierpnia 2016 roku powód M. W. wniósł przeciwko (...) spółce z ograniczona odpowiedzialnością w S. o uchylenie uchwały wspólników nr 2 z dnia 5 lipca 2016 roku w sprawie powołania likwidatora spółki jako sprzecznej z dobrymi obyczajami i mającą na celu pokrzywdzenie wspólnika M. W. oraz godzącej w interesy spółki. W uzasadnieniu powód wskazał, iż jest wspólnikiem pozwanej Spółki. Wskazał nadto, iż na podstawie upoważnienia Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum z dnia 23 maja 2016 roku L. G. (drugi ze wspólników) zwołał nadzwyczajne zgromadzenie wspólników, na które zaprosił powoda. Zgromadzenie odbyło się 5 lipca 2016 roku i zapadły trzy uchwały, z czego jedna, o numerze 2, o powołaniu na likwidatora Spółki (...). Powód wskazał, iż jest to osoba bez kwalifikacji, niegodna zaufania i to ona doprowadziła do konieczności rozwiązania spółki.

Do pozwu dołączono akt notarialny – protokół nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników, z którego wynika, że za uchwałami oddano 99% głosów „za”, zaś powód odmówił złożenia oświadczenia w przedmiocie głosowania nad uchwałami. (k. 11- 13).

Pozwana Spółka nie wdała się w spór. W takiej sytuacji Sąd wydaje wyrok zaoczny przyjmując za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 k.p.c.).

W okolicznościach niniejszej sprawy trzeba w pierwszej kolejności odnieść się do podstawy prawnej żądania powoda i przesłanek ustawowych determinujących możliwość dochodzenie roszczenia o uchylenie uchwały. Dopiero bowiem po ustaleniu tych przesłanek można poddać ocenie twierdzenia faktyczne zawarte w pozwie.

Podstawę prawną żądania uchylenia wymienionej w petitum pozwu uchwały stanowi przepis art. 249 § 1 ksh, według którego uchwała wspólników sprzeczna z umową spółki bądź dobrymi obyczajami i godząca w interesy spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika może być zaskarżona w drodze wytoczonego przeciwko spółce powództwa o uchylenie uchwały. Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsze powództwo spełnia określony w kodeksie spółek handlowych wymóg odnoszący się do zachowania terminów zaskarżenia uchwał. Zgodnie z art. 251 ksh powództwo o uchylenie uchwały wspólników należy wnieść w terminie miesiąca od dnia otrzymania wiadomości o uchwale, nie później jednak niż w terminie sześciu miesięcy od dnia powzięcia uchwały. Zaskarżona uchwała została podjęta w dniu 5 lipca 2016 roku, pozew został nadany w urzędzie pocztowym w dniu 4 sierpnia 2016 roku (k. 24). Tym samym, mając na uwadze treść art. 165 § 2 kc oraz art. 130 § 3 kpc, dzień nadania na poczcie przesyłki zawierającej pozew jest tożsamy z dniem wniesienia powództwa. Wobec tego nie ulega wątpliwości, że zachowany został termin z art. 251 ksh. W sprawie o uchylenie uchwały wspólników legitymację do wytoczenia powództwa reguluje art. 250 ksh. Powód wywodziła swoją legitymację do zaskarżenia uchwał z art. 250 pkt 2 ksh, który stanowi, że prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały wspólników przysługuje wspólnikowi, który głosował przeciwko uchwale, a po jej powzięciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu. W tym przypadku muszą być spełnione trzy przesłanki: wspólnik brał udział w głosowaniu, głosował przeciwko uchwale, a po jej podjęciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu. Chodzi tu o udział w akcie głosowania z wyraźnym oznaczeniem głosowania przeciwko. Wspólnik skarżący uchwałę musi wykazać zatem, że głosował przeciwko uchwale oraz że zgłosił sprzeciw po jej podjęciu. Są to dwa warunki które muszą być spełnione łącznie. Żądanie zaprotokołowania następuje - jak to wynika z przytoczonego art. 250 pkt 2 ksh - po powzięciu uchwały, czyli po ogłoszeniu, że uchwała zapadła. Nie zastępuje tego, jednoznacznie sformułowanego przez ustawę wymagania, zachowanie się wspólnika przed powzięciem uchwały mające cechy sprzeciwu nawet jeżeli wiadomo jaka będzie jej treść. Natomiast żądanie zapisania sprzeciwu powinno być zgłoszone w sposób jednoznaczny i stanowczy po powzięciu uchwały. Do wytoczenia powództwa wystarczy tylko zgłoszenie żądania zaprotokołowania sprzeciwu.. Nie ma natomiast znaczenia, czy sprzeciw został faktycznie zaprotokołowany (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2006 r., I CSK 12/06, LEX nr 376311).

W niniejszej sprawie w pozwie brak jest jakichkolwiek przytoczeń faktycznych, co do sposobu głosowania przez powoda oraz co do żądania zaprotokołowania sprzeciwu. Sad sięgnął więc do treści protokołu, na który w pozwie powoływał się powód, a który dołączył do akt sprawy. Z jego treści wynika jednoznacznie, iż powód był obecny na zgromadzeniu, jednak nie brał udziału w głosowaniu, a co więcej oświadczył po każdej z podjętych uchwał, iż odmawia złożenia oświadczenie w przedmiocie głosowania. Nie sposób więc nie tylko uznać, iż głosował przeciw uchwale, ale tym bardziej, iż żądał zaprotokołowania sprzeciwu. Wobec odmiennych twierdzeń pozwu co do sposobu głosowania i zachowania powoda po podjęciu uchwały, a także wobec wyraźnej treści protokołu dołączonego przez samego powoda i powoływanego przez niego w twierdzeniach pozwu - zachowanie powoda zaprezentowane na zgromadzeniu, zdaniem Sądu nie spełniało warunków sprzeciwu przeciwko podjętej uchwale. Powód nie dopełnił wymagania odnośnie żądania zaprotokołowania przewidzianego w art. 250 pkt 2 ksh, samodzielnie i w sposób wyczerpujący regulującego kwestię skutecznego zgłoszenia sprzeciwu. Przyjąć zatem należało, że powód nie głosował przeciw uchwale, choć miał taką możliwość i nie zgłosił formalnie sprzeciwu co do treści uchwały. Wskazać przy tym należy, że od wspólnika spółki kapitałowej można i należy oczekiwać wyższej niż przeciętna wiedzy w zakresie podstawowych procedur regulujących zarówno tryb zwoływania zgromadzenia wspólników jak i procesów w jakich zapadają decyzje zgromadzenia, w szczególności wyrażania sprzeciwu co do uchwał, których wspólnik nie akceptuje i nie wyraża woli by znalazły się w obrocie prawnym. W świetle powyższego, zdaniem Sądu, warunek z art. 250 pkt 2 ksh co do objętej zaskarżeniem uchwały nie został spełniony, powód nie głosował przeciwko podjęciu zaskarżonej uchwały i nie zgłosił formalnie sprzeciwu co też skutkowało utratą przez prawa do zaskarżenia uchwały i z tego powodu powództwo podlega oddaleniu. Tym samym niecelowe było odnoszenie się do przesłanek merytorycznych opisanych w pozwie, a mających wykazać, iż uchwała jest sprzeczna z umową spółki bądź dobrymi obyczajami i godząca w interesy spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)