Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2016 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie :

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach Grzegorza Bedrijczuka

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2016 roku sprawy

M. W. s. M. i J.

ur. (...) w O.

oskarżonego z art. 296 § 1 i 3 k.k.

na skutek apelacji prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 22 października 2015 roku, sygn. akt V K 228/13

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę

do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach.

SSO del. Marcin Ciepiela SSA Mirosław Ziaja SSA Waldemar Szmidt

Sygn. akt: II AKa 136/16

UZASADNIENIE

M. W. został oskarżony o to, że w okresie od 18 lipca 2001 r. do dnia 25 marca 2002 r. w K.: pełniąc jednoosobowo funkcję Prezesa Zarządu (...) — Sp. z o.o. z siedzibą w K. mocą uchwały Rady Nadzorczej tej Spółki z dnia 19 maja 2000 r., nr: (...) oraz będąc zobowiązanym do prowadzenia spraw majątkowych Spółki na podstawie Ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., nr 94, póz. 1037, wraz z późn. zm.), nie dopełnił ciążących na nim obowiązków prawidłowego gospodarowania mieniem Spółki poprzez:

•

zawarcie w dniu 18 lipca 2001 r. w K. porozumienia z J. F.
— Doradcą Prezesa Zarządu w/wym. Spółki, o wypłacie odszkodowania z tytułu
wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę na czas określony w kwocie 62.917,07
złotych brutto i poprzez wypłatę powyższej kwoty w okresie od dnia 31 sierpnia 2001
r. do dnia 28 września 2001 r.,

•

zakup w dniu 27 lipca 2001 r. od firmy (...) S.A. dwóch gwinciarko —
walcarek za kwotę łączną 670.000 złotych, bez uprzedniej wyceny, o wartości
złomowej - 10.000 złotych, ze szkodą w wysokości 660.000 złotych,

•

zawarcie w dniu 20 lutego 2002 r. umowy kupna - sprzedaży od firmy (...), z
siedzibą w L., urządzeń w postaci kruszarki udarowej o symbolu 40.78 i
przesiewacza wibracyjnego o symbolu 30.91 za łączną kwotę 976.000 złotych, bez
uprzedniej wyceny i planu wykorzystania tychże urządzeń, których wartość rynkowa z
uwzględnieniem zużycia fizycznego, funkcjonalnego i ekonomicznego wynosiła
łączną kwotę 134.300 złotych, ze szkodą w wysokości 841.700 złotych,

•

zawarcie w dniu 25 marca 2002 r. w K. trzech umów cesji wierzytelności z
Klubem Sportowym (...) z siedzibą w S., na przelew wierzytelności
przysługujących KS (...) w łącznej wysokości 43.999,53 złotych względem
dłużników: P. B., M. K. i M. S., za kwotę
odpowiadającą pełnej wysokości wierzytelności, bez uprzedniego sprawdzenia
wymagalności należności i możliwości skutecznej ich egzekucji, czym spowodował
łącznie szkodę w wysokości 1.608.616,50 złotych, stanowiącą szkodę w wielkich
rozmiarach w mieniu (...) Sp. z o.o.; tj. o przestępstwo z art. 296
§ l i 3 k.k.

Wyrokiem z dnia 22 października 2015 r. (sygn. akt V K 228/13) Sąd Okręgowy w Katowicach:

1.  oskarżonego M. W. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu z art.
296 § l i 3 k.k., a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa,

2.  na mocy art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 616 § l pkt 2 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa
na rzecz oskarżonego M. W. kwotę 2.220,00 zł (dwa tysiące dwieście
dwadzieścia złotych) tytułem wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem
obrońcy z wyboru.

Od powołanego wyroku apelację wniósł prokurator i na podstawie art. 425 § l, 2 i 3 k.p.k., art. 427 § l i 2 k.p.k., art. 428 § l k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. zaskarżając go w całości na niekorzyść oskarżonego, a na podstawie art. 427 § l i § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż oskarżony M. W. swoim zachowaniem nie wyczerpał ustawowych znamion czynu zabronionego z art. 296 § l i § 3 k.k., podczas gdy

l

prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego, a w tym zeznań świadków takich jak: W. I., P. O., T. K. (1) czy E. K. oraz opinii biegłego sądowego I. K. z dnia 10 czerwca 2015 r. i innych, prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

Stawiając powyższy zarzut apelujący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sad I instancji.

Sąd Apelacyjny w Katowicach rozpoznając niniejszą sprawę następuje.

stwierdził co

Wniesiona od wyroku sądu okręgowego apelacja wywołała skutek w postaci uchylenia zaskarżonego wyroku celem ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji. Uznał bowiem orzekający w sprawie sąd odwoławczy , iż zgromadzone w sprawie dowody , winne być poddane ponownej analizie i ocenie przez sąd okręgowy , głównie w kontekście zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego. W świetle przedstawionej przez sąd I instancji argumentacji oraz ostatecznych wniosków odnoszących się do prawnomaterialnej oceny zachowania oskarżonego - nie można wykluczyć błędu sądu meriti. Konsekwencją zaś powyższego , stosownie do treści art. 454 §2 k.p.k. musi być ponowne poddanie sprawy kognicji orzekającemu w I instancji Sądowi Okręgowemu w Katowicach.

In concreto natomiast odnosząc się do zarzutów apelacji prokuratora , podzielić należy pogląd, iż zasadnicze zastrzeżenia budzi przedstawiony tok wnioskowania sądu okręgowego co do określenia zamiaru, z jakim / hipotetycznie przyjąwszy jego sprawstwo oraz winę umyślna / działał oskarżony a także świadomości co do prawnych i gospodarczych skutków podejmowanych działań. Apelacja prokuratora formułując zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przedstawiła w tym zakresie szereg istotnych okoliczności , które sąd orzekający w I instancji zweryfikował w sposób kontrowersyjny , i. jak się wydaje - pozostający w opozycji do reguł wnioskowania swobodnego.

Sąd I instancji czyniąc ustalenia faktyczne a następnie motywując je w pisemnym uzasadnieniu ocenił dowody z ewidentnym naruszeniem normy art. 7 k.p.k. Nie można bowiem inaczej określić sytuacji w której sąd ignoruje dowody przeciwne tezie uznanej ostatecznie za odpowiednią do konstrukcji stanu faktycznego i następnie prawnej jego oceny.

Przyczyną uchylenia wyroku sądu I instancji jest zatem nie tyle wadliwe uzasadnienie /choć i ono w oczywisty sposób nie odpowiada regułom określonym w art. 421 §1 k.p.k./, lecz ocena dowodów na podstawie których sąd doszedł do przekonania, że oskarżony powinien zostać uniewinniony.

Nie można zatem zaakceptować sytuacji w której sąd meriti oceniając wartość dowodowa złożonych w sprawie wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków i opinii biegłych — wszystkie ocenił jako wiarygodne i stanowiące podstawie ustaleń. Rzecz jasna, gdyby te wszystkie wskazane wyżej dowody jednoznacznie przemawiały za wersją zdarzeń forsowaną przez oskarżonego, powyższego zarzutu nie można byłoby czynić. Tak jednak w niniejszej sprawie nie jest.

Zeznania świadków E. K., G. T. opisujące liczne nieprawidłowości, które oskarżony albo inspirował albo był ich w pełni świadomy przeczą tezie o jego dbałości o sprawy spółki i prawidłowej realizacji zawieranych umów. Świadkowie P. O. I T. K. (2) wskazywali w swoich relacjach na faktyczną nieprzydatność zakupywanych przez oskarżonego urządzeń. Świadkowi K. P. i K. I., a także pozostali przesłuchani na okoliczność funkcjonowania spółki i zakresu kompetencji oskarżonego stanowczo przeczyli aby był on w swoich działaniach ograniczany przez Radę Nadzorczą, albo też aby to Rada nakazywała podejmowanie działań z

które następnie wyłącznie on byłby odpowiedzialny. Bez stosownej analizy pozostają również opinie biegłych odnoszące się do drastycznie zawyżonych kwot, które zostały zapłacone za zakupione maszyny /wobec ich realnie niskiej wartości/. Nie do zaakceptowania jest pogląd sądu, jakoby oskarżony nie miał możliwości ustalenia wiarygodności /w kontekście możliwości uzyskania spłaty/pozyskanych wierzytelności. Stwierdzenie że nie mógł tego uczynić w żaden sposób gdyż „nie jest komornikiem" jest w sposób oczywisty błędne.

Wobec zasadności zarzutów prokuratora sprawa wymaga ponownego rozpoznania, w trakcie którego sad I instancji uprawnionym będzie, o ile uzna to za stosowne, do ograniczenia bezpośredniego przeprowadzenia na rozprawie dowodów z osobowych źródeł dowodowych /zeznań świadków i opinii biegłych/. Upływ czasu od zdarzeń będących przedmiotem procesu, zeznania i opinie już złożone w sprawie i niekwestionowanie ich treści przez strony /które koncentrują swoja argumentację na odmiennej ocenie dowodów nie zarzucając ich niezupełności/ uzasadniają postępowanie po myśli art. 442§2 k.p.k. Koniecznym będzie również aby sąd I instancji rozstrzygając, rozważył, czy czyn zarzucany oskarżonemu w istocie stanowi -jak to oświadczył na rozprawie odwoławczej - przestępstwo trwałe. Zważywszy na zapatrywanie doktryny i orzecznictwo sądów, teza taka wydaje się być wysoce wątpliwą.

Mając zatem na uwadze wszystkie wyżej wskazane argumenty, które świadczą o konieczności ponownego rozstrzygnięcia sprawy przez sąd I instancji, Sąd Apelacyjny w Katowicach orzekł jak w wyroku, zaskarżone orzeczenie uchylając i przekazując sprawę Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania.