Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

Protokolant: apl. adw. Jan Borowski

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2015 r. w Warszawie

sprawy A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o emeryturę

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 15 stycznia 2015 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 335/15

UZASADNIENIE

Odwołująca A. S. w dniu 12 lutego 2015 r. wniosła do Sądu, za pośrednictwem organu rentowego, odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. z dnia 15 stycznia 2014 r., znak: (...), na mocy której organ rentowy przyznał jej prawo do emerytury od dnia 1 lutego 2014 r. W uzasadnieniu odwołania odwołująca podniosła, że wnosi o przyznanie jej świadczenia emerytalnego od 2010 r. Wskazała, że składki na emeryturę opłacała przez cały czas pracy zawodowej, a ZUS dysponował pieniędzmi ze składek na wypłatę jej świadczeń. Ponadto uważała, że wypłata emerytury należała się jej obligatoryjnie po osiągnięciu wieku emerytalnego (odwołanie k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie
z dnia 3 marca 2015 r. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., gdyż odwołująca nie spełniła przesłanek z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. 2013.1440 j.t.) niezbędnych do przyznania jej emerytury od 2010 r. Organ rentowy wskazał, że emeryturę wypłaca się od dnia złożenia wniosku, a nie od daty, w której ubezpieczony faktycznie miał prawo do pobierania tego świadczenia (odpowiedź na odwołanie k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny

Odwołująca A. S., urodzona (...), w dniu 6 lutego 2014 r. złożyła wniosek o emeryturę. Do wniosku odwołująca załączyła kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych (k. 1-12 a. r.).

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ rentowy ustalił, że odwołująca
nabyła prawa do emerytury od dnia 1 lutego 2014 r., ponieważ 6-tego dnia miesiąca złożyła wniosek
o świadczenie. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił 33 lata, 8 miesięcy
i 8 dni okresów składkowych oraz 10 miesięcy i 7 dni okresów nieskładkowych. W oparciu
o powyższe ustalenia, organ rentowy decyzją z dnia 15 stycznia 2015 r., znak: (...) odmówił A. S. prawa do emerytury od daty ukończenia przez nią 60 lat.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż przeliczył odwołującej wysokość emerytury poczynając od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożyła wniosek z uwagi na fakt, że przyznanie świadczenia emerytalnego ubezpieczonemu jest postępowaniem wnioskowym (k . 189-195 a. r.).

Podczas rozprawy w dniu 8 maja 2015 r. odwołująca zeznała, iż nie złożyła wniosku
o emeryturę, ponieważ znajdowała się w ciężkim rozstroju emocjonalnym w związku z problemami małżeńskimi. W związku z tym wyjechała zagranicę i nie pomyślała, aby złożyć wniosek w momencie ukończenia przez nią 60 roku życia (zeznania odwołującej k. 14 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach rentowych i zeznań odwołującej. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. z dnia 12 lutego 2015 r., znak: (...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Na wstępie rozważań niniejszej sprawy Sąd Okręgowy wskazuje, iż elementem spornym niniejszego postępowania było ustalenie czy organ rentowy do wypłaty emerytury prawidłowo nie zaliczył odwołującej okresu poczynając od dnia powstania prawa do tego świadczenia.

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Jednocześnie na podstawie art. 129 ust. 1 ww. ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca,
w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

O zasadności przyznawania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poczynając od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek wypowiedział się Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 13 stycznia 2015 r. I UK 174/14: ,,Generalną zasadą prawa ubezpieczeń społecznych w zakresie, w jakim reguluje ono uprawnienia do świadczeń emerytalno-rentowych, jest to, że owe świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty, to jest od dnia spełnienia ustawowych warunków. (…) O nabyciu prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego stanowi art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (z zastrzeżeniem ust. 2), przewidujący powstanie prawa do świadczeń z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, natomiast
o wypłacie - art. 129 ust. 1 powołanej ustawy, nakazujący wypłacanie świadczenia od dnia powstania prawa, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję
z urzędu. Wynika stąd, że istnienia prawa do świadczeń, związanego ze spełnieniem ustawowych warunków nabycia tego prawa nie można utożsamiać z przyznaniem (i wypłatą) świadczenia’’.

Przeprowadzone postępowanie wykazało, iż odwołująca złożyła wniosek o wypłatę emerytury 6 lutego 2014 r. Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił odwołanie A. S.. W związku
z tym Sąd uznał za prawidłową decyzję organu rentowego przyznającą odwołującej prawo do emerytury od dnia 1 lutego 2014 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożyła wniosek.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

(...)