Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wieliczce Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Paweł Styrna

Protokolant starszy protokolant sądowy Barbara Wiśniewska

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2016 r. w Wieliczce

sprawy z powództwa Kancelarii (...) S.A. w K.

przeciwko J. L.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1562/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 listopada 2016r.

Strona powodowa Kancelaria (...) S.A. w K. pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym skierowanym przeciwko J. L. domagała się zasądzenia kwoty 1.565,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty, tytułem należności wynikającej z zawartej przez pozwanego z (...) sp. z o.o. w W. umowy pożyczki. Na uzasadnianie zgłoszonego żądania strona powodowa wskazała, iż dochodzona pozwem kwota 1.565,00 zł obejmuje kapitał pożyczki w wysokości 1.250,00 zł, prowizję za udzielenie pożyczki w wysokości 125,00 zł oraz opłaty dodatkowe za monity telefoniczne i pisemne w kwocie 190,00 zł.

W dniu 9 września 2016 r. Sąd Rejonowy w Wieliczce Wydział I Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Od wydanego nakazu zapłaty pozwany J. L. wniósł sprzeciw, w którym domagał się oddalenia powództwa. Pozwany zarzucił, że strona powodowa nie wykazała, by pozwany zawarł umowę pożyczki z (...) sp. z o.o. w W.. Ponadto pozwany wskazał, iż przedstawione twierdzenia strony powodowej w pozwie nie są prawdziwe.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. L. w umowie ramowej pożyczki nr (...) został wskazany, jako pożyczkobiorca, na którego konto miała zostać przelana kwota 1.250,00 zł. Umowę tą podpisał jedynie przedstawiciel pożyczkodawcy, nie został zaś ona podpisana przez pożyczkobiorcę.

dowód: umowa ramowa pożyczki nr (...) k. 14-17

potwierdzenie przelewu k. 29

Umową z dnia (...) r. Kancelaria (...) spółka akcyjna w K. nabyła od (...) sp. z o.o. w W. portfel wierzytelności ujętych w załączniku nr 1 do powyższej umowy, wśród których miała znajdować się wierzytelność względem J. L.. Według pisma z dnia (...) r. J. L. miał zostać poinformowany przez stronę powodową o dokonanej cesji wierzytelności pieniężnej z tytułu pożyczki nr (...) oraz miał zostać wezwany ostatecznie do dokonania zapłaty kwoty 1.628,11 zł z tytułu umowy pożyczki (...).

dowód: umowa z dnia(...) r. k. 9-11

pismo z dnia 30 września 2015 r. k. 12-13

Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o powołane dokumenty prywatne, który cześć nie była kwestionowana przez strony postępowania, a co do których także Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić im przymiotu wiarygodności. Pozwany też nie zaprzeczał wiarygodności wskazanych dokumentów, podnosząc jedynie, że pomimo wskazania jego danych osobowych w umowie, nie podpisywał tego dokumentu i w związku z tym nie jest on dowodem powstania stosunku zobowiązaniowego pomiędzy poprzednikiem prawnym strony powodowej, a pozwanym.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było niezasadne.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. W niniejszej sprawie zaś strona powodowa w żaden sposób nie wykazała zasadności roszczenia, w szczególności nie wykazała, by (...) sp. z o.o. w W., tj. poprzednik prawny powoda, skutecznie zawarł z pozwanym J. L. umowę pożyczki. Co prawda, strona powodowa przedstawiła dokument zatytułowany umowa pożyczki (...), która miała być źródłem przedmiotowego zobowiązania. Na powyższym dokumencie pomimo wskazania danych osobowych pozwanego, nie widniał jednak jego podpis. W konsekwencji, nie można przypisać pozwanemu złożenia oświadczenia woli, objętego treścią wskazanej umowy, a wiec umowa ta nie jest źródłem zobowiązania J. L.. Nie można bowiem traktować niepodpisanej umowy przez pozwanego jako dokumentu potwierdzającego istnienie wymagalnej wierzytelności po jego stronie.

Powód nie przedstawił także, żadnych innych dowodów, które by potwierdzały, że pozwany złożył chociażby konkludentnie oświadczenie woli o zawarciu umowy pożyczki. Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z postanowieniem pkt 3.4 umowy, dokonanie przelewu opłaty rejestracyjnej, z rachunku bankowego pożyczkodawcy na rachunek pożyczkobiorcy, jest akceptacją przez pożyczkobiorcę warunków umowy pożyczki ramowej, jednakże do akt sprawy nie dołączono dokumentu przelewu tzw. opłaty rejestracyjnej, który ewentualnie mógłby potwierdzać wolę zawarcia przez pozwanego umowy pożyczki.

Konsekwentnie Sąd uznał, że wobec nieprzedstawienia dowodów potwierdzających złożenie przez pozwanego oświadczenia woli akceptującego treść umowy pożyczki, strona powodowa nie udowodniła, że jej poprzednik prawny zawarł taką umowę z pozwanym, a więc że przysługuje mu roszczenie objęte pozwem i powództwo oddalił.

Na koniec należy dodatkowo wyjaśnić, że w postępowaniu procesowym, zgodnie z art. 321 kpc, funkcjonuje kardynalna zasada wyrokowania dotycząca przedmiotu orzekania, według której sąd związany jest żądaniem zgłoszonym przez powoda w powództwie ( ne eat iudex ultra petita partium), a więc nie tylko nie może wbrew żądaniu powoda (art. 187 § 1 pkt. 1) zasądzić czegoś jakościowo innego albo w większym rozmiarze, ale także nie może zasądzić powództwa na innej podstawie faktycznej niż wskazana przez powoda (np. wyrok SN z dnia 18 marca 2005 r., II CK 556/04, OSNC 2006, nr 2, poz. 38). Przedmiotem niniejszego postępowania było natomiast roszczenie o wykonanie umowy pożyczki ramowej, której zawarcie przez strony nie zostało udowodnione. W myśl więc zasady wynikającej z art. 321 kpc, Sąd nie analizował ani nie poszukiwał innych podstaw faktycznych zobowiązania pozwanego.

sek.

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).