Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Zenon Węcławik

Protokolant: Anna Gembalska

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2016 r. w Kamiennej Górze na rozprawie

sprawy z powództwa H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.

przeciwko G. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej G. B. na rzecz strony powodowej H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. kwotę 3.487,28 zł (trzy tysiące czterysta osiemdziesiąt siedem i 28/100 złotych) odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego liczonymi od kwoty 1.745,18 zł poczynając od dnia 28.07.2016 r., jednak nie przekraczającymi dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie,

II.  zasądza od pozwanej G. B. na rzecz strony powodowej H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. kwotę 1.317,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.217,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

sygn. akt I C 814/16

UZASADNIENIE

Strona powodowa H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z/s w K., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, w pozwie złożonym dnia 29.07.2016 r., domagała się zasądzenia na jej rzecz od pozwanej G. B. kwoty 3.487,28 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 1.745,18 zł poczynając od dnia 28.07.2016 r. Wniosła także o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania. Uzasadniając żądanie wywiodła, że zobowiązanie pozwanej do zapłaty dochodzonej pozwem kwoty wynika z umowy pożyczki gotówkowej z dnia 29.04.2010 r., nr (...), zawartej przez nią z poprzednikiem prawnym powoda – bankiem (...) S.A. we W. ( cedentem ), przy czym na kwotę 3.487,28 zł policzyła 1.745,18 zł tytułem niespłaconego kapitału, 184,19 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek za opóźnienia spłaty kapitału, 1.449,14 zł odsetek karnych i 108,77 zł kosztów windykacji.

Pozwana G. B. w złożonym przed rozprawą piśmie procesowym z dnia 14.11.2016 r. przyznała fakt istnienia jej zobowiązań mających wynikać z umowy pożyczki z dnia 29.04.2010 r., podniosła jednak zarazem, iż zaległości powstałe wskutek niewykonania przez nią zobowiązań umownych wynikły z jej trudnej sytuacji finansowej ( k. 33 akt ). Na rozprawie pozwana uznała żądanie pozwu i jednocześnie wskazała, że pozostaje bez pracy od 15 lat, jedynym zaś jej dochodem pozostaje renta rodzinna po zmarłym mężu w wysokości około 700,00 zł miesięcznie netto. Naprowadziła też, że mieszka z konkubentem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

Ustalono:

(...) Bank S.A. we W. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na między innymi udzielaniu pożyczek bankowych, natomiast H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z/s w K. w zakresie statutowej działalności uzyskuje przychody z lokat netto funduszu.

( dowód: wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych na k. 17 akt i odpisy KRS na k. 18 – 21 akt )

W dniu 29.04.2010 r. (...) Bank S.A. we W. zawarł z G. B. umowę pożyczki gotówkowej nr (...). Umowa została zawarta na kwotę pożyczki wynoszącą 2.466,23 zł z zastrzeżeniem jej spłaty w 36 ratach miesięcznych. Pozwana nie wywiązała się ze spłaty rat pożyczki w terminach przewidzianych umownym harmonogramem i do chwili złożenia pozwu zalega z kwotą 1.745,18 zł tytułem niespłaconego kapitału, kwotą 184,19 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w spłacie kapitału, kwotą 1.449,14 zł odsetek karnych i kwotą 108,77 zł tytułem kosztów windykacji.

( dowód: umowa pożyczki na k. 5 – 6 akt i wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego na k. 9 akt i zestawienie należności powoda na k. 12 – 15 akt )

W dniu 2.04.2012 r. (...) Bank S.A. we W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny dotyczący zaległości pozwanej wynikających z umowy pożyczki gotówkowej nr (...) z dnia 29.04.2010 r. W dniu 28.06.2012 r. Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze nadał temu tytułowi egzekucyjnemu sądową klauzulę wykonalności.

( dowód: postanowienie sądowe na k. 7 akt i wyciąg z ksiąg bankowych na k. 8 akt )

Poza sporem między stronami pozostał fakt, że na podstawie powyższego tytułu wykonawczego wszczęta została egzekucja sądowa, prowadzona pod sygnaturą akt KM 2330/13 przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mławie C. F..

W dniu 7.06.2013 r. (...) Bank S.A. we W., dokonał przelewu wierzytelności z umowy pożyczki gotówkowej nr (...) na rzecz strony powodowej H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z/s w K.. Pismem z dnia 5.07.2013 r. cedent zawiadomił pozwaną o cesji.

( dowód: umowa przelewu na k. 22 – 25 akt i zawiadomienie o cesji na k. 10 akt )

Pismem z dnia 22.03.2016 r. H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z/s w K. wezwał pozwaną do zapłaty.

( dowód: wezwanie do zapłaty na k. 11 akt )

Sąd zważył:

Powództwo było uzasadnione.

Roszczenie strony powodowej miało swoje źródło w odpowiedzialności kontraktowej, a ściślej w zobowiązaniach pozwanej wynikających z umowy bankowej pożyczki konsumpcyjnej z dnia 29.04.2010 r., nr (...), zawartej z (...) Bank S.A. we W. ( art. 5 pkt 3, art. 69 pkt 1 i art. 78a Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe - Dz.U.2015.128 ). Zgodnie z art. 78a Prawa Bankowego przepisy tej ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w ustawie. Wypada zauważyć, że w świetle treści art. 22 ¹ k.c., pozwaną należało traktować jako konsumenta, albowiem uzyskana przez nią pożyczka nie była przeznaczona na cele związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową, natomiast bank udzielił jego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Taki stan rzeczy nakazywał do przedmiotowej umowy pożyczki – zważywszy datę jej zawarcia – stosować przede wszystkim Ustawę z dnia 20.07.2001 r. o kredycie konsumenckim ( t.j.: Dz.U.2001.100.1081 ), a w zakresie nią nie unormowanym - przepisy kodeksu cywilnego ( art. 720 i nast. k.c. ). Zgodnie bowiem z art. 66 ust. 1 Ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim ( Dz.U.Nr 126 z 2011 r., poz. 715 ) – która weszła w życie z dniem 18 grudnia 2011 r. – do umów zawartych przed dniem jej wejścia w życie stosować należy przepisy cytowanej właśnie wyżej ustawy. Przedmiotowa umowa pożyczki spełniała warunki ustawowe przewidziane dla niej cytowaną ustawą, zwłaszcza w jej artykułach 7 i 7a. Nie zawierała także klauzul abuzywnych ( art. 385 ¹ § 1 k.c. i art. 385 ³ § 1 k.c. ). Zastrzeżone odsetki umowne nie naruszały – w świetle art. 359 § 2 ¹ k.c. – zakazu zastrzegania ich w wysokości przekraczającej czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne). Za zwłokę w ich płatności należały się już tylko odsetki ustawowe ( art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 359 § 1 i 2 k.c. ). Tytułem komplementarności dodać można, że treść umowy pożyczki była jasna, zrozumiała i jednoznaczna oraz zawierała wszystkie konieczne elementy pożyczki konsumenckiej.

Również w świetle przedstawionych przez stronę powodową dowodów nie budziło wątpliwości przeniesienie powyższych wierzytelności przez (...) Bank S.A. we W. na powodowy Fundusz Inwestycyjny ( art. 509 § 1 k.c. ).

W powyższym kontekście kapitalne znaczenie miało, uznanie powództwa przez pozwaną. Zważywszy tę czynność procesową pozwanej podnieść należy, iż – na podstawie art. 213 § 2 k.p.c. – Sąd był związany rzeczonym uznaniem i ostatecznie zobligowany do uwzględnienia powództwa, albowiem powyższa czynność nie pozostawała w sprzeczności z prawem i zasadami współżycia społecznego, ani też nie zmierzała do obejścia prawa. Za takim stanowiskiem przemawiał materiał dowodowy w sprawie, zwłaszcza przedstawione przez stronę powodową dokumenty i w takiej sytuacji możliwe było zaniechanie prowadzenia dalszego postępowania dowodowego.

Z uwagi na fakt, że od dnia 1.01.2016 r. odsetki umowne nie mogą przekraczać dwukrotnej wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie ( odsetki maksymalne ), na podstawie art. 359 § 2 ¹ i 2 ² k.c., w punkcie I wyroku ograniczono dochodzone pozwem odsetki umowne w tym zakresie.

Mając na uwadze ustalone w sprawie okoliczności faktyczne oraz przywołane wyżej motywy – na podstawie art. 213 § 2 k.p.c. w związku z art. 5 pkt 3, art. 69 pkt 1 i art. 78a Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe ( Dz.U.2015.128 ) oraz art. 359 § 2 ¹ i 2 ² k.c. – orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu objętych punktem II wyroku rozstrzygnięto w oparciu o treść art. 98 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony ( koszty procesu ). W niniejszej sprawie należne stronie powodowej od pozwanej niezbędne koszty procesu, to opłata sądowa w wysokości 100,00 zł i koszty zastępstwa procesowego wynoszące 1.217,00 zł, to jest łącznie kwota 1.317,00 zł. Taką właśnie kwotę zasądzono powodowemu Funduszowi od pozwanej.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c., Sąd nadał z urzędu wyrokowi w punkcie III rygor natychmiastowej wykonalności, zasądził bowiem roszczenie uznane przez pozwaną.

Na marginesie zauważyć jedynie należy, że wniosek zawodowego pełnomocnika strony powodowej o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku w przedmiotowej sprawie, w sytuacji, gdy żądanie pozwu zostało uwzględnione w całości, uchybia dobrym obyczajom, o których mowa w dyspozycji art. 3 k.p.c. Żądanie pisemnego uzasadnienia powinno stanowić zapowiedź apelacji, która w realiach niniejszej sprawy i jej rozstrzygnięcia jest bezprzedmiotowa ze strony powoda ( brak gravamen ). Nawet przy braku możliwości uzyskania informacji o fakcie wydania wyroku i jego treści istnieje możliwość sformułowania wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia w sposób alternatywny, jak to zresztą czyni już wielu profesjonalistów.