Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 625/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: sek. sąd. Iwona Górska

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa L. G.

przeciwko (...) SA w W.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego;

I.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty z dnia 02 grudnia 2002 roku wydanego przez Sąd Rejonowy w Zamościu w sprawie o sygn. VII Nc 1869/02 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 05 lutego 2003 roku - w całości;

II.  zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda L. G. kwotę 91 zł. ( dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

Sygn. akt I C 625/16

UZASADNIENIE

Powód L. G. pozwem przeciwko (...) S.A. w W. domagał się pozbawienia w całości wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Zamościu w dniu 2 grudnia 2002r. w sprawie o sygn. akt VII Nc 1869/02 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 5.02.2003r. z uwagi na przedawnienie roszczenia.

(pozew k. 2 - 3).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż nie doszło do przedawnienia roszczenia, albowiem w dniu 20 sierpnia 2008r.
Sąd Rejonowy w Zamościu w sprawie sygn. akt VII Co 29/08 nadał przedmiotowemu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności przeciwko małżonce dłużnika – T. G.. Czynność ta przerwała zatem bieg terminu przedawnienia. Ponadto pozwany zaznaczył, iż bieg terminu przedawnienia był przerywany kilkukrotnie w związku z nadaniem klauzuli wykonalności w dniu 5 lutego 2003r., następnie na skutek wszczęcia egzekucji przed komornikiem przy Sądzie Rejonowym w Gdyni w sprawie I Km 1591/03, które zakończyło się umorzeniem postępowania w dniu 22.11.2003r. i ostatnio w dniu 27.08.2015r. przez wszczęcie egzekucji przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w sprawie KM 69712/2015.

(odpowiedź na pozew k. 19 – 20).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 grudnia 2002r. Sąd Rejonowy w Zamościu w sprawie o sygn. akt VII Nc 1869/02 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazując L. G. zapłacić na rzecz (...) sp. z o.o. spółki komandytowej w Z. (obecnie pozwany) kwotę 1.811,81 zł wraz z odsetkami i kosztami. Postanowieniem z dnia 5 lutego 2003r. Sąd Rejonowy w Zamościu nadał przedmiotowemu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności jako orzeczeniu prawomocnemu.

(okoliczność bezsporna)

W oparciu o powyższy tytuł wykonawczy wierzyciel wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko powodowi, które toczyło się przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Gdyni pod sygn. akt KM 1591/03 i postanowieniem z dnia 24 listopada 2003r. zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

(okoliczność bezsporna: postanowienie k. 21)

Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2008r. Sąd Rejonowy w Zamościu nadał przedmiotowemu nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności również przeciwko małżonce dłużnika – T. G..

(okoliczność bezsporna: postanowienie k. 23)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy oraz aktach Sądu Rejonowego w Zamościu o sygn. VII Co 29/08, a także zgodnych twierdzeń stron, które nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

W niniejszej sprawie powód domagał się pozbawienia wykonalności wskazanego w pozwie tytułu wykonawczego tj. nakazu zapłaty z dnia 2 grudnia 2002r., któremu w dniu 5 lutego 2003r. nadana została klauzula wykonalności z uwagi na przedawnienie roszczenia. Roszczenie powoda oparte było zatem na podstawie przepisu art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c., który stanowi, że dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Sąd zważył, iż w myśl art. 125 § 1 k.c. roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Przepis art. 125 § 1 k.c. nie wskazuje początku biegu przewidzianego w nim terminu przedawnienia, poprzestając na wskazaniu kategorii roszczeń, których ono dotyczy. W tym zakresie należy więc sięgnąć do art. 124 § 2 k.c., który jako początek biegu takiego terminu wskazuje zakończenie postępowania. W przypadku roszczeń zasądzonych prawomocnym orzeczeniem jest bezsporne, że zdarzeniem wyznaczającym początek biegu terminu przedawnienia przewidzianego w art. 125 § 1 k.c. jest uprawomocnienie się orzeczenia.

W realiach niniejszej sprawy bezspornym było, iż powyższy nakaz zapłaty uprawomocnił się, a następnie postanowieniem z dnia 5 lutego 2003r. nadana mu została klauzula wykonalności. Ponadto nie ulegało również wątpliwości, iż w oparciu o ten tytuł na wniosek wierzyciela zostało wszczęte przeciwko powodowi postępowanie egzekucyjne przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Gdyni o sygn. Km 1591/03, które zostało umorzone postanowieniem z dnia 24 listopada 2003r. z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Biorąc pod uwagę powyższe daty nie ulega zatem wątpliwości, iż zarówno od momentu uprawomocnienia się nakazu zapłaty, do chwili nadania mu klauzuli wykonalności czy wszczęcia postępowania egzekucyjnego nie upłynął 10 letni okres wymagany do przedawnienia roszczenia. Sąd zważył jednak, iż po tym okresie nie doszło po raz kolejny do przerwania biegu przedawnienia. Podkreślić bowiem należy, iż termin przedawnienia zaczął biec na nowo od dnia 24 listopada 2003r. i jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego przez okres kolejnych 10 lat pozwany jako wierzyciel nie podjął żadnych czynności skutkujących możliwością przerwania biegu terminu przedawnienia, a tym samym roszczenie uległo przedawnieniu z dniem 24 listopada 2013r. Wbrew bowiem twierdzeniom pozwanego czynnością taką nie jest złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności spornemu tytułowi wykonawczemu przeciwko małżonce dłużnika czy też nawet uzyskanie takiego tytułu przeciwko małżonce dłużnika. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż zgodnie z art. 123 pkt. 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Jakkolwiek art. 123 § 1 pkt 1 k.c. nie zawiera bliższego określenia przesłanek, jakim powinna odpowiadać dana czynność, aby mogła skutecznie przerwać bieg terminu przedawnienia, to jednak z istoty tej instytucji wynika, że czynność ta może przerwać bieg terminu nie "w ogóle", lecz tylko w stosunku do konkretnej osoby, przeciwko której była skierowana. Przerwanie przedawnienia ma bowiem charakter osobowy, a nie przedmiotowy. Do przerwania biegu terminu nie wystarczy identyczność wierzytelności, lecz niezbędna jest identyczność osób, na rzecz których i przeciwko którym dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana (Postanowienie SN z dnia 29 października 2010r., I CSK 705/09). Tym samym wystąpienie przez pozwanego z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika nie odnosi żadnego skutku w stosunku do dłużnika. Podkreślić bowiem należy, iż dłużnik nie jest uczestnikiem takiego postępowania, a jego przedmiotem nie jest odpowiedzialność dłużnika, który ponosi odpowiedzialność za zobowiązania całym swoim majątkiem, w tym majątkiem wspólnym, do którego jest bezudziałowo współuprawniony w oparciu o wydany już przeciwko niemu tytuł wykonawczy. Przedmiotem postępowania toczącego się na podstawie art. 787 k.c. jest ochrona interesu małżonka dłużnika jako współuprawnionego do masy majątkowej, z której wierzyciel dłużnika zamierza prowadzić egzekucję.

Mając na uwadze powyższe nie ulega wątpliwości sądu, iż skoro w okresie 10 lat od umorzenia postępowania egzekucyjnego przeciwko powodowi tj. 24.11.2003r. pozwany nie podjął żadnej czynności przeciwko powodowi jako dłużnikowi zmierzającej do zabezpieczenia czy wyegzekwowania stwierdzonej tytułem wykonawczym należności, to roszczenie uległo przedawnieniu z dniem 24.11.2013r. Z tych też względów Sąd w punkcie I wyroku na podstawie art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c. w zw. z art. 125 k.c. uwzględnił powództwo i pozbawił wykonalności sporny tytuł wykonawczy w całości.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu obciążył nimi pozwanego jako stronę przegrywającą niniejsze postępowanie zasadzając od niego na rzecz powoda kwotę 91 zł, na którą składa się opłata sądowa od pozwu.