Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

Sędziowie: SO Aleksandra Mazurek

SO Sebastian Mazurkiewicz

protokolant: sekr. sąd. Łukasz Sierdziński

przy udziale prokuratora Jerzego Kopeć

po rozpoznaniu dnia 4 listopada 2016 roku

sprawy E. Z. (1) córki H. i K., ur. (...) w B.

oskarżonej o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez obrońcę oskarżonego i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego – syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o. Sp. k. w upadłości likwidacyjnej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 3 grudnia 2015 roku sygn. akt IV K 1356/12

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w ramach orzeczenia z punktu V zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody w całości przez zapłatę kwoty 172 752,12 zł (sto siedemdziesiąt dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt dwa złotych dwanaście groszy); w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od E. Z. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1700 zł tytułem opłaty za drugą instancję oraz pozostałe koszty procesu w postępowaniu odwoławczym.

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Aleksandra Mazurek SSO Sebastian Mazurkiewicz

VI Ka 797/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 roku, IV K 1356/12 uznał E. Z. (1):

I. w ramach zarzucanego jej czynu uznał ją za winną tego, że w okresie od 19 czerwca 2009 do 11 lipca 2011 działając z góry powziętym zamiarem i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółkę (...) Sp. z o.o. Sp.k. wprowadzając w błąd członka zarządu odnośnie faktycznego odbiorcy wykonywanych przelewów w ten sposób, że zajmując się wprowadzaniem danych do elektronicznego systemu bankowego przedłożyła dokumenty do podpisu osobie upoważnionej do polecenia przelewów podając każdorazowo nieprawdziwe dane kontrahenta oraz nie należący do kontrahenta numer rachunku (...), do którego to rachunku sama posiadała pełnomocnictwo, i tak w dniu w dniu 19 czerwca 2009 r. został wykonany przelew na kwotę 15.620,00 zł, w dniu 06 lipca 2009 r. został wykonany przelew na kwotę 19.273,90 zł, w dniu 20 sierpnia 2009 r. został wykonany przelew na kwotę 6.524,33 zł, w dniu 05 października 2009 r. został wykonany przelew na kwotę 11.513,74 zł, w dniu 12 stycznia 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 19.662,46 zł, w dniu 09 lutego 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 6.734,00 zł, w dniu 17 marca 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 14.885,04 zł, w dniu 08 lipca 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 5.107,14 zł, w dniu 16 lipca 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 9.516,02 zł, w dniu 07 października 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 14.208,64 zł, w dniu 09 listopada 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 7.320,00 zł, w dniu 22 grudnia 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 24.116,08 zł, w dniu 31 grudnia 2010 r. został wykonany przelew na kwotę 18.270,77 zł, w dniu 6 maja 2011 został wykonany przelew na kwotę 15.685,50 zł, w dniu 11 lipca 2011 został wykonany przelew na kwotę 9.399,99 zł i za tak opisany czyn na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazał oskarżoną, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. i w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył jej karę roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 1,2,3 k.k. wymierzył oskarżonej grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na kwotę 35 zł;

II. na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie wymierzonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat tytułem próby;

III. na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody w części przez zapłatę na rzecz (...) sp. z o.o. sp. k. w upadłości likwidacyjnej kwoty 150.000,00 zł;

IV. na podstawie art. 73 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oddał oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora;

V. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.170,00 zł tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 1.700,00 zł tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelacje wnieśli obrońca oskarżonej i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego. Obrońca oskarżonej zaskarżając wyrok w całości zarzucił obrazę prawa procesowego, błąd w ustaleniach faktycznych. W konkluzji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od postawionego jej zarzutu. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zaskarżył wyrok w części dotyczącej obowiązku naprawienia szkody. Podnosząc zarzut obrazy prawa materialnego pełnomocnik wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zobowiązanie oskarżonej do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 172.752,12 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zasługiwała na akceptację, co też prowadziło do modyfikacji zaskarżonego wyroku w zakresie obowiązku naprawienia szkody. Druga z wniesionych apelacji tj. obrońcy oskarżonej nie zasługuje na uwzględnienie.

W istocie zarzuty podniesione w apelacji obrońcy sprowadzają się do uzasadnienia tezy, że przelewy wskazane w zarzucie były wykonane w ramach rozliczenia wynagrodzenia oskarżonej, które miała ona otrzymywać od spółki poza oficjalnym systemem płac. Tymczasem w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności z treści widniejącej w przedmiotowych przelewach, nie sposób kierując się logiką i doświadczeniem życiowym zaakceptować argumentacji przedstawionej na poparcie wyżej podanego poglądu. Wbrew twierdzeniu apelacji w świetle zeznań świadków zatrudnionych w pokrzywdzonej spółce brak jest podstaw do przyjęcia, że funkcjonował w niej system wypłat pozostający poza jakąkolwiek kontrolą. Świadkowie ci zgodnie wskazywali na otrzymywanie wynagrodzeń zgodnie z wysokością wynikającą z zawieranych z nimi umowami, co do zasady wynagrodzenia otrzymywali na konto bankowe, a w sytuacji otrzymywania wynagrodzenia czy też premii w formie gotówkowej kwitowali ich odbiór. Oskarżyciel posiłkowy dostarczył także kopie kart wynagrodzeń gotówkowych, w których odnotowane były wysokości wynagrodzenia za dany okres oraz podpisy pracowników je otrzymujących. Analiza tychże zeznań wskazuje, że niezależnie od formy wypłaty, czy to przelewem czy gotówką, po pobranych przez pracowników kwotach pozostawał ślad potwierdzający ich wypłatę bez względu na to, z czego ona wynikała. A zatem niezrozumiałe jest, dlaczego w przypadku oskarżonej pokrzywdzona spółka miałaby odstępować od tych zasad rozliczania, decydując się na zupełnie bezsensowną procedurę kamuflowania wypłat dla oskarżonej w sposób prezentowany w apelacji jej obrońcy. Przecież właśnie przy założeniu, że oskarżona miała otrzymywać wynagrodzenie poza tzw. „oficjalnym obiegiem” procedura jego wypłacania powinna przebiegać w sposób, który nie pozostawiałby ewentualnych śladów w dokonywanych oficjalnie operacjach finansowych spółki, z czego niewątpliwie oskarżona, jako księgowa, zdawała sobie sprawę. Zatem w świetle doświadczenia życiowego, jak i zasad logiki zupełnie niezrozumiałe jest, dlaczego miałaby godzić się na rozliczanie swojego nieoficjalnego wynagrodzenia w sposób, który nawet dla laika jest ryzykowny, zamiast pobierać je po prostu „do ręki”. Powyższych rozważań w żaden sposób nie podważa argument, że w części dokonanych przelewów objętych aktem oskarżenia jako tytuł przelewu zostało wpisane jedynie „tyt. zobowiązań”. Podnosząc tę okoliczność obrońca z niezrozumiałych względów nie dostrzega wskazanych w tych przelewach odbiorców (np.k.49,52) nie będących przecież oskarżoną, co w kontekście całokształtu okoliczności wynikających z dołączonych zestawień bankowych i chociażby zeznań świadków J. S. oraz E. Z. (2) czyni tę argumentację zupełnie bezskuteczną. Ze zgromadzonego materiału dowodowego jasno wynika, że oskarżona pozorowała jedynie dokonanie przelewu na rzecz określonej firmy wpisując dane tego podmiotu. podczas gdy w pełni świadomie wpisywała numer rachunku bankowego, którego była dysponentem.

Reasumując - Sąd Rejonowy w sprawie niniejszej przeprowadził prawidłowe postępowanie dowodowe, wystarczające do wyjaśnienia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności sprawy. W świetle wcześniejszych rozważań nieskuteczny jest zarzut podniesiony w pkt. 1 apelacji obrońcy, bowiem zdaniem Sądu Okręgowego brak wskazanej dokumentacji w niczym nie zmienia ustalonych okoliczności w zakresie przypisanego oskarżonej czynu. Zebrane dowody zostały poddane przez Sąd I instancji analizie zgodnej z regułami art. 7 kpk, a obrońca nie przedstawił argumentów, które mogłyby tę analizę podważyć. Ustalenia faktyczne w zakresie przypisanego oskarżonej czynu poczynione przez sąd I instancji znajdują pełne oparcie w ujawnionym w toku przewodu sądowego materiale dowodowym, a lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku pozwala na prześledzenie toku rozumowania Sądu I instancji, a szczególnie w kwestii ocen związanych z wiarygodnością zgromadzonego materiału dowodowego. Kontrola zaprezentowanego toku rozumowania prowadzi do wniosku, że zarówno ustalenia faktyczne, jak i wyprowadzone wnioski w zakresie winy oskarżonej, a także przyjęta kwalifikacja prawna czynu jej przypisanego są prawidłowe.

Również wymierzona kara pozbawienia wolności została ukształtowana w sposób prawidłowy, jest kara wyważoną i w żadnym razie nie nosi cech rażącej surowości.

Sąd Okręgowy dostrzegając słuszność argumentacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zmienił zaskarżony wyrok poprzez modyfikację rozstrzygnięcia w zakresie orzeczonego obowiązku naprawienia szkody. Zsumowanie kwot z wyszczególnionych przelewów dokonanych na numer rachunku bankowego oskarżonej obligował tutejszy Sąd do dokonania zmiany. Całkowitą rację ma pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, iż łączna suma „zobowiązania” oskarżonej wynosiła 197 837, 61 zł. Po potrąceniu zwróconej kwoty 25 085, 49 zł (k.48) pozostała kwota, na jaką wyrządzona została szkoda, wynosi 172 752, 12 zł i taka też kwota powinna zostać zwrócona przez oskarżoną tytułem naprawienia wyrządzonej przez nią szkody w całości.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Aleksandra Mazurek SSO Sebastian Mazurkiewicz