Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 917/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

protokolant: sekr. sąd. Łukasz Sierdziński

przy udziale prokuratora Jerzego Kopeć

po rozpoznaniu dnia 4 listopada 2016 r.

sprawy W. S. s. J. i G. ur. (...) w E.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim

z dnia 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt II K 109/16

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec W. S. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres
2 (dwóch) lat; na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27 grudnia 2015 r. do 2 maja 2016 r.; na podstawie art. 43 § 3 k.k. w zw. z art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do zwrotu posiadanego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów do Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego
w E.; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

VI Ka 917/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2016 roku, II K 109/16 orzekł:

I.  ustalił, że oskarżony W. S. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpując znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. oraz przyjął, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 k.k. i art 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umorzył na okres 2 lat próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 3 000 zł na rzecz funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 220 zł tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 100 zł tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator. Wyrok ten zaskarżył na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej rozstrzygnięcia co do środka karnego. W konkluzji prokurator wniósł o zmianę wyroku i orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona przez prokuratora apelacja co do zasady zasługuje na uwzględnienie. Jedynie nadmienić należy, iż wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, a ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa i zgodna z zasadami kodeksu postępowania karnego. Spełnione są przesłanki warunkujące dopuszczalność zastosowania instytucji z art. 66 k.k., a skarżący nie kwestionował słuszności zastosowania warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Sporną kwestią okazał się jednak środek karny, a konkretnie brak jego orzeczenia przez Sąd Rejonowy, z którym to poglądem słusznie nie zgodził się prokurator.

Kontrola instancyjna sprawy i argumentacja zawarta w apelacji potwierdzają słuszność przedstawionego w niej zarzutu. Celny jest argument prokuratora, że oskarżony właśnie jako zawodowy kierowca winien wykazywać się wzmożoną ostrożnością przy spożywaniu alkoholu. Praca na stanowisku kierowcy obliguje oskarżonego do unikania jego spożywania w dniu pracy, czy też w okresie bezpośrednio poprzedzającym i to w ilości mogącej skutkować wysokim stężeniem alkoholu we krwi w czasie prowadzenia samochodu. Tym samym fakt, że oskarżony jest zawodowym kierowcą należy traktować w niniejszej sprawie jako okoliczność dla niego obciążającą. Niewątpliwe, choćby przez wzgląd na łączny czas spożywania alkoholu, oskarżony dopuszczał możliwość przekroczenia dozwolonego stężenia alkoholu we krwi w dniu pracy, co jednak zignorował. A przecież decydując się na spożywanie alkoholu powinien mieć na uwadze tak istotną kwestię jak specyfika jego zawodu będącego źródłem utrzymania rodziny. W odpowiedzi na apelację oskarżony podkreślał, że praca kierowcy to jedyny zawód, jaki wykonuje od lat. Tym bardziej, w ocenie Sądu Odwoławczego, winien on przykładać szczególną uwagę do stanu trzeźwości, bowiem jako doświadczony kierowca bez wątpienia ma świadomość możliwych konsekwencji spożywania alkoholu na koncentrację w czasie jazdy, a także na szybkość reagowania w sytuacjach niebezpiecznych, czy nagłych. Z kolei fakt utrzymywania dorosłego syna nie jest okolicznością uzasadniającą odstąpienie od orzekania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zwłaszcza, że syn oskarżonego jako młody człowiek ma możliwość podjęcia pracy zarobkowej. Również stopa bezrobocia na terenie województwa (...), powołana w odpowiedzi na apelację przez oskarżonego, nie jest okolicznością, która uzasadniałaby rezygnację z orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów. Tym bardziej, że oskarżony miał jej świadomość w momencie, w którym decydował się na kierowanie pojazdem, mimo spożytego wcześniej alkoholu.

Jednocześnie w aktach sprawy na k. 100 znajduje się informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Wynika z niej, że oskarżony został kilkukrotnie ukarany za nieprzestrzeganie przepisów ruchu drogowego. Co istotne, także za spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego – kolizji drogowej. Powyższe zestawienie w powiązaniu z zachowaniem oskarżonego objętym niniejszym postępowaniem pozwala na wniosek, że wyeliminowanie oskarżonego z ruchu drogowego jest konieczne.

Zakaz prowadzenia pojazdów jest środkiem o charakterze głównie prewencyjnym, stanowiącym jedno z narzędzi walki z przestępczością drogową. W ocenie Sądu Odwoławczego jest to instrument o istotnej wadze w zwalczaniu przestępstw komunikacyjnych, zaś jego zastosowanie w realiach niniejszej sprawy jest jak najbardziej zasadne. Instytucja pociągnięcia do odpowiedzialności za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwym ma za zadanie prowadzić do eliminacji zagrożeń na drodze, a zakaz ten spełnia to zadanie poprzez wykluczenie z ruchu niebezpiecznych kierowców. Ma on bezpośredni wpływ na samego sprawcę, który po odzyskaniu uprawnień poczuwał się będzie do zachowania w większym stopniu ostrożności w komunikacji, a nadto przestrzegania przepisów prawa. Oskarżony jako kierowca zawodowy tym bardziej nie powinien prowadzić pojazdu w stanie nietrzeźwym. Tego rodzaju czyn nie powinien pozostać całkowicie bezkarnym, w szczególności w odczuciu społecznym.

Dlatego też sąd odwoławczy mając również na uwadze cel zapobiegawczy orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów wobec oskarżonego na okres 2 lat. W tym zakresie nie mógł uwzględnić wniosku prokuratora o orzeczenie 3 –letniego zakazu, bowiem z treści art. 67 § 3 k.k. jasno wynika, że w przypadku warunkowego umorzenia postępowania nie obowiązują ogólne reguły co do okresu orzekania tego środka i przy zastosowaniu tej instytucji może być on orzeczony maksymalnie na 2 lata. Na poczet orzeczonego zakazu Sąd Okręgowy zaliczył faktyczny czas zatrzymania prawa jazdy od 27 XII 2015 r. do 2 V 2016 r. i zobowiązał oskarżonego do zwrotu posiadanego przez niego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów wskazanemu podmiotowi.

Z tych względów Sąd Odwoławczy orzekł jak w wyroku.