Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR R.-Natalia Wójtowicz

Protokolant: st. prot. sąd. K. Ż.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2016 r. w S. sprawy

z powództwa Gminy W. z siedzibą we W.

przeciwko P. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. C. na rzecz powoda Gminy W. z siedzibą we W. kwotę 153,00 zł (sto pięćdziesiąt trzy złote i 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 18.09.2014r. do dnia 31.12.2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego P. C. na rzecz powoda Gminy W. z siedzibą we W. kwotę 103,80 zł (sto trzy złote i 80/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  przyznaje kuratorowi ustanowionemu dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego P. C. w osobie r. pr. J. K. wynagrodzenie w kwocie 60,00 zł (sześćdziesiąt złotych 00/100), plus należny podatek VAT- łącznie 73,80 zł (siedemdziesiąt trzy złote i 80/100) które nakazuje wypłacić z zaliczki wpłaconej na ten cel przez powoda Gminę W. z siedzibą we W..

Sygn. akt I C 2386/15

UZASADNIENIE

Powód Gmina W. z siedzibą we W. wniosła w dniu 19.08.2015 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanego P. C. kwoty 153,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 18.09.2014 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż dochodzona kwota stanowi równowartość nałożonych na pozwanego opłat dodatkowych (150,00 zł) oraz należności przewozowych (3,00 zł) z tytułu korzystania z komunikacji miejskiej bez ważnego dokumentu przewozu w dniu 3.09.2014 r. na linii 33. Argumentował, iż pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie uregulował dochodzonej kwoty.

Postanowieniem z dnia 16.10.2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uchylił nakaz zapłaty z dnia 16.09.2015 r. w całości i przekazał rozpoznanie niniejszej sprawy do tut. Sądu (k. 7 akt).

W piśmie procesowym z dnia 14.03.2016 r. powód wskazał, iż wnosi o zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty 153,00 zł od dnia 18.09.2014 r. do dnia 31.12.2016 r. i odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty (k. 27 akt).

Zarządzeniem z dnia 5.05.2016 r. r. Sąd ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego P. C., kuratora w osobie radcy prawnego (k. 32 akt).

Kurator procesowy dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego P. C., w odpowiedzi na pozew (k. 49 - 52 akt) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Zakwestionował aby w dniu 3.09.2014 r. pozwany korzystał z usług powoda na linii 33.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3.09.2014 r. P. C. jechał pojazdem komunikacji miejskiej, linii nr 33, należącym do Gminy Miejskiej W.. W trakcie jazdy o godzinie 12:25 przeprowadzono kontrolę biletów, w wyniku której stwierdzono brak ważnego biletu u podróżnego P. C.. W trakcie kontroli kontrolowany okazał swój dowód osobisty, którego numer i serię kontroler wpisał w wezwanie do zapłaty, który to dokument kontrolowany osobiście podpisał.

W sporządzonym w dniu 3.09.2014 r. wezwaniu do zapłaty nr (...) wpisano także dane osobowe PESEL nr (...), imię ojca K. D. te wpisano na podstawie okazanego dowodu osobistego nr (...).

Pod wezwaniem do zapłaty z dnia 3.09.2014 r. nr (...) widnieje także podpis (...).

Na P. C. została nałożona opłata przewozowa w wysokości 3,00 zł oraz opłata dodatkowa 150,00 zł.

dowód: wezwanie do zapłaty (...) z dnia 3.09.2014 r. k. 12

Zgodnie z § 8 ust. 2 uchwały nr (...)Rady Miejskiej W.z dnia 15.05.2008 r. w sprawie zmiany uchwały nr (...)Rady Miejskiej W.w sprawie zasad odpłatności za usługi przewozowe świadczone środkami lokalnego transportu zbiorowego – zasady odpłatności za przejazdy środkami komunikacji zbiorowej organizowanej przez Gminę W., w razie stwierdzenia braku ważnego biletu na przejazd osoby lub przewóz bagażu pasażer jest zobowiązany do uiszczenia należności przewozowej oraz opłaty dodatkowej.

dowód: uchwała nr XXI/682/08 Rady Miejskiej W. z dnia 15.05.2008 r. k. 62 – 63 akt

Pozwany P. C. legitymuje się nr PESEL (...) i dowodem osobistym seria (...).

dowód: zaświadczenie z systemu PESEL – SAD z dnia 8.09.2016 r. k. 43 - 44

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu strona powodowa za pomocą dokumentu – tj. wezwania do zapłaty o nr (...) z dnia 3.09.2014 r. wykazała, że pozwany P. C. w dniu 3.09.2014 r. jechał pojazdem komunikacji Gminy Miejskiej W. linii 33, gdzie o godzinie 12:25 był kontrolowany z zakresie posiadania ważnego dokumentu przewozu na tej linii. Okoliczność powyższą potwierdza fakt, iż w treści wystawionego wezwania do zapłaty widnieje nie tylko jego wyraźny podpis ( (...)), ale i dane osobowe przez kontrolowanego wskazane zostały stwierdzone na podstawie dowodu osobistego nr (...). Jak sąd ustalił na podstawie zaświadczenie z systemu PESEL – SAD z dnia 8.09.2016 r. takim własnie dowodem osobistym legitymuje się pozwany. Okazywany kontrolującemu dowód zawiera zdjęcie, które łatwo można porównać z osobą, która takim dowodem tożsamości się w czasie kontroli posługuje. Jeśli istniałaby jakakolwiek wątpliwość co do tożsamości kontrolowanej osoby – wiadomym z doświadczenia- jest, iż kontroler wzywa w celu ustalenia tożsamości policję. Takiej sytuacji nie było w niniejszej sprawie. Brak zatem wątpliwości, iż to nie pozwany P. C. jechał w danym dniu na tej trasie. Kurator ustanowiony dla nieobecnego z miejsca pobytu pozwanego- prócz twierdzenia- nie przeprowadził żadnego dowodu obalającego twierdzenie powoda, iż to P. C. jechał 3 września na trasie linii 33 we W.. Twierdzenia te pozostawały nieudowodnione.

Do powstałego stosunku prawnego zastosowanie znajdzie ustawa z dnia 15.11.1984 roku Prawo przewozowe (Dz. U. 2015, poz. 916 t.j.). Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 powołanej ustawy, umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. W razie stwierdzenia w czasie kontroli przeprowadzonej przez przewoźnika lub osobę przez niego upoważnioną braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawiają wezwanie do zapłaty (art. 33a ust. 1 i 3 ustawy Prawo przewozowe).

W świetle powyższego uznać należało, iż powodowi przysługuje w stosunku do pozwanego roszczenie o zapłatę kwoty 153,00 zł wynikające z łączącego strony stosunku prawnego.

Zgodnie bowiem z §2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20.01.2005 roku w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej (Dz.U. 2005, poz. 14, nr 117) wysokość opłaty dodatkowej ustala się, biorąc za podstawę cenę najtańszego biletu jednorazowego normalnego stosowaną przez danego przewoźnika, w następujący sposób: jako 50-krotność tej ceny - za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. uwzględniając zmianę jego treści obowiązującą od dnia 1.01.2016 r., zgodnie z żądaniem strony powodowej.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie 103,80 zł, z czego tytułem opłaty od pozwu 30,00 zł, zaliczka na poczet ustanowienia kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego w części wykorzystanej tj. kwota73,80 zł. Powód wygrał sprawę w całości.

Na mocy przepisu art. 98 k.p.c. sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 103,80 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w pkt II sentencji wyroku.

Na mocy przepisu § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13.11.2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z dnia 9 grudnia 2013 r.; Dz.U 2013, poz. 1476) w zw. z § 6 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013, poz. 490 j.t.) sąd przyznał i nakazał wypłacić z zaliczki wpłaconej na ten cel, kuratorowi ustanowionemu dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego P. C. – radcy prawnemu J. K. wynagrodzenie w kwocie 60,00 zł powiększone o należny podatek VAT, łącznie 73,80 zł, o czym orzekł w pkt. III sentencji wyroku.

I C 2386/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować uzasadnienie w kontrolce,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć kuratorowi ustanowionemu dla pozwanego,

3.  akta przedłożyć sekretarzowi K. Ż. celem podpisania zaświadczenia z systemu PESEL – SAD (k. 44 – brak podpisu),

4.  (...),

5.  akta z wpływem lub za 21 dni (zwrot części niewykorzystanej zaliczki).

S., dnia 28.12.2016