Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w (...) Zamiejscowy Wydział Karny w P. w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Radzikowska - Jędrusiak

Protokolant: Aleksandra Malicka

po rozpoznaniu w dniach 23.11.2016 r., 28.12.2016 r.

sprawy T. T. (1)

syna B. i A. z domu L.

ur. (...) w S.

obwinionego o to że: w dniu 21 grudnia 2015 roku w miejscowości D. na ul. (...) dokonał przywłaszczenia wkrętarki o wartości 398 złotych czym działał na szkodę pani G. O.

tj. wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.

I.  uznaje T. T. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że ustala iż obwiniony dopuścił się ww. czynu w dacie bliżej nieustalonej w miesiącu grudniu 2015 roku i za wykroczenie te na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 200 (dwustu) złotych grzywny,

II.  na podstawie art. 119§4 kw orzeka wobec obwinionego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonej G. O. kwoty 398 (trzystu dziewięćdziesięciu ośmiu) złotych tytułem zwrotu równowartości przywłaszczonego mienia,

III.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpow i art. 118 § 1 kpow oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i § 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 100,00 zł (stu złotych) oraz 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII W 368/16

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2015 roku G. O. zakupiła w sklepie (...) wkrętarkę (...) za kwotę 398 złotych. W dacie bliżej nieustalonej w okresie listopada – grudnia 2015 roku kobieta użyczyła ww. przedmiot swojemu synowi Ł. O., który miał go wykorzystać do remontu pokoju należącego do T. T. (1).

Dowód: zeznania pokrzywdzonej G. O. k. 3-5, 42,

zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

faktura k. 8, 38- 40

Ł. O. i T. T. (1) byli wieloletnimi znajomymi. Ww. w miesiącu grudniu 2015 roku zawarli ustną umowę, w ramach której Ł. O. zobowiązał się wyremontować za wynagrodzeniem duży pokój w mieszkaniu należącym do ww. kolegi i jego żony. Lokal położony był w miejscowości D., przy ulicy (...). Prace zostały zaplanowane na okres grudnia 2015 roku i miały zostać zakończone przed świętami Bożego Narodzenia. Zakres robót był szeroki i obejmował wymianę instalacji elektrycznej, podwieszenie sufitu, gładzenie ścian, malowanie i montaż paneli podłogowych.

Ł. O. rozpoczął remont około 5 grudnia 2015 roku. Wcześniej przewiózł do mieszkania T. T. (1) sprzęt niezbędny do przeprowadzenia zleconych prac. Były to między innymi wkrętarki, wyrzynarki, wiertarki, w tym wkrętarka pożyczona przez Ł. O. od matki G. O..

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 12-13, 41

zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

Ł. O. wykonywał remont pokoju w dniach od poniedziałku do piątku. W weekendy nie pracował. Przez pierwszy tydzień jego pracy T. T. (1) przebywał w domu. Razem z Ł. O. zakupywali materiały niezbędne do przeprowadzenia remontu. Później zleceniodawca wyjechał do pracy do (...), z założeniem powrotów do(...) na soboty i niedziele.

Ł. O. sprzęt niezbędny do wykonania remontu składował luzem w odnawianym pokoju. Nie zabierał na weekendy ww. przedmiotów z mieszkania kolegi.

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 12-13, 41

zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

częściowo zeznania świadka L. M. k. 42v-43,

W dacie bliżej nieustalonej w miesiącu grudniu 2015 roku T. T. (1) dokonał przywłaszczenia stanowiącej własność G. O. wkrętarki (...). Mężczyzna wszedł w posiadanie ww. sprzętu pod nieobecność Ł. O., który miał w tym czasie dni wolne od prac remontowych, a wkrętarka znajdowała się w mieszkaniu przy ulicy (...), w D..

Dowód: zeznania świadka Ł. O. k. 9-10

Kiedy Ł. O. przyszedł do mieszkania T. T. (1) celem kontynuowania remontu zorientował się, że nie ma wkrętarki należącej do jego matki. W tym czasie T. T. (2) przebywał na terenie (...). Ł. O. nawiązał kontakt telefoniczny ze zleceniodawcą i dowiedział się od niego, że ten drugi wziął ze sobą wkrętarkę do (...). Powiedział koledze, że ją sobie pożyczył i odda jak przyjedzie do (...) przed świętami.

Dowód: zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

Ł. O. zakończył prace remontowe w mieszkaniu małżeństwa T. kilka dni przed świętami Bożego Narodzenia. Mężczyzna rozliczył się z żoną kolegi, zabrał swój sprzęt z mieszania. W tym czasie T. T. (2) nie było w (...).

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 12-13, 41

zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

częściowo zeznania świadka L. M. k. 42v-43,

Kiedy T. T. (1) wrócił do (...) przyjechał do domu Ł. O.. W rozmowie poinformował go, że nie przywiózł wkrętarki z (...) ponieważ zostawił ją w samochodzie kolegi. Obiecał, że następnym razem na pewno ją odda.

Dowód: zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

zeznania świadka M. S. k. 64

Z uwagi na fakt, iż przez dłuższy okres czasu T. T. (1) nie nawiązywał kontaktu z Ł. O., ten drugi poinformował matkę G. O. o incydencie. Sam wielokrotnie próbował nawiązać telefoniczny kontakt z kolegą w sprawie zwrotu wkrętarki. Okazało się to bezskuteczne. T. T. (1) nie zwrócił Ł. O., ani jego matce wkrętarki.

Dowód: zeznania świadka Ł. O. k. 9-10, 63

zeznania pokrzywdzonej G. O. k. 3-5, 42,

zeznania M. S. k. 64,

W dniu 19 lutego 2016 roku zgłosiła przywłaszczenie przez T. T. (1) należącej do niej wkrętarki na policję.

Dowód: zeznania pokrzywdzonej G. O. k. 3-5, 42,

notatka urzędowa k. 1,

T. T. (1) ma 33 lata. Zdobył wykształcenie .średnie. Z zawodu jest mechanikiem pojazdów samochodowych. Obecnie pracuje dorywczo na terenie (...). Osiąga z tego tytułu dochód w kwotach 2000 – 3000 złotych miesięcznie. Kawaler. Żyje w konkubinacie. Na utrzymaniu posiada dwoje dzieci. Nie posiada większego majątku. Nie karany sądownie. Według oświadczenia nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo.

Dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 12-13, 41

dane osobopoznawcze k. 14,

Na etapie czynności wyjaśniających obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odmówił składania wyjaśnień podnosząc, iż wszystko co ma do powiedzenia w tej sprawie powie przed sądem. W toku rozprawy T. T. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, że w dniu 21 grudnia 2015 roku nie było go w(...). Wrócił dopiero 22 grudnia 2015 roku. Nie wie dlaczego został posądzony o przywłaszczenie wkrętarki. Wyjaśnił, że podczas prac remontowych Ł. O. wykorzystywał różny sprzęt, w tym należący do niego i nie kojarzy żadnej wkrętarki. Kolega zakończył u niego remont dzień przed jego powrotem(...), zabrał swój sprzęt i nie zgłaszał żadnych braków. Podał, że w okresie remontu bywał w (...). Nie rozmawiał z Ł. O. o tej wkrętarce. Nie nawiązywał on z nim z tej sprawie żadnego kontaktu. Chyba w miesiącu styczniu dzwoniła do niego w tej sprawie jego matka ( k. 41).

Przechodząc w dalszej części do oceny materiału dowodowego sprawy wskazać należy, iż sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego w ramach których wskazał, że Ł. O. w miesiącu grudniu 2015 roku wykonywał u niego prace remontowe pokoju, że w tym czasie on przebywał częściowo w (...), a częściowo na terenie (...), że prace zostały zakończone przed świętami i pod jego nieobecność, że ostateczne rozliczenie umowy zostało przeprowadzone przez jego żonę, a nadto że do remontu był wykorzystywany różny sprzęt. W wyżej zaprezentowanym zakresie twierdzenia obwinionego korespondowały z całokształtem materiału dowodowego sprawy, w tym z zeznaniami Ł. O., G. O., L. M., M. S..

Sąd odmówił natomiast przymiotu wiarygodności tym wyjaśnieniom T. T. (1), które sprowadzały się do zanegowania faktu przywłaszczenia przez niego wkrętarki należącej do G. O., a także tego, że Ł. O. nie nawiązywał z nim kontaktu w sprawie braku ww. sprzętu. W tej bowiem części jego oświadczenia procesowe pozostawały w rażącej sprzeczności z zasługującymi na wiarę – z niżej wskazanych względów – twierdzeniami Ł. O., wspartych dodatkowo zeznaniami G. O. oraz M. S.. Rozwijając bliżej tę kwestię wskazać należy, iż sąd dał w pełni wiarę oświadczeniom procesowym Ł. O. albowiem były one jasne, stanowcze, zupełne. Nie cechowała je tendencyjność i chęć przedstawienia osoby obwinionego w niekorzystnym świetle. W swojej relacji był powściągliwy i nastawiony na rzetelne przedstawienie poszczególnych faktów. Krok po kroku opisywał wszystkie zdarzenia z udziałem obwinionego. W ocenie sądu okoliczności te, w powiązaniu z tym, że świadek nie miał żadnego interesu by bezpodstawnie pomawiać obwinionego zadecydowały o uznaniu jego twierdzeń za wiarygodnych i przypisaniu im decydującego waloru dowodowego w niniejszej sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. O. również z tego powodu, że znalazły one wsparcie w zeznaniach pokrzywdzonej G. O. i M. S.. Osoby te wprawdzie nie miały obszernej wiedzy na temat incydentu, jednakże nie mogło to budzić zdziwienia skoro to świadek Ł. O. był w bezpośrednim kontakcie z obwinionym i racji zleconego zadania miał największą wiedzę odnośnie powierzonej mu wkrętarki oraz tego co się z nią stało. Twierdzenia świadków M. S. oraz G. O. wzmocniły relację Ł. O. w zakresie, w jakim odnosiły się do zdarzeń, które miały miejsce po przywłaszczeniu sprzętu, a wiązały się z próbą polubownego odzyskania go od obwinionego. Sąd przypisał zeznaniom pokrzywdzonej i M. S. przymiot wiarygodności albowiem ich oświadczenia były jasne, stanowcze. Żadna z tych osób nie nadbudowywała faktów i wypowiadała się jedynie w zakresie posiadanej wiedzy oraz poczynionych obserwacji.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zeznań świadka L. M. to sąd uznał je za wiarygodne jedynie w takim zakresie w jakim znajdowały potwierdzenie w zeznaniach świadka Ł. O. i G. O.. W pozostałym, jako z nimi sprzeczne nie stały się postawą poczynionych w sprawie ustaleń. Nie można stracić z pola widzenia tego, że świadek jest żoną obwinionego i z racji łączących ich relacji mógł mieć interes w takim przedstawieniu faktów, aby zapewnić osobie najbliższej jak najkorzystniejsze rozstrzygnięcie.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił ponadto w oparciu o wszelkie dokumenty zgromadzone w przedmiotowej sprawie tj. fakturę, notatkę urzędową, dokumenty dotyczące wkrętarki, dane osobopoznawcze bowiem zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami, nie były kwestionowane przez strony i jako takie stały się podstawą dokonanych ustaleń.

Mając na uwadze wyżej poczynione rozważania należało uznać, iż T. T. (1) w bliżej nieustalonej dacie w miesiącu grudniu 2015 roku w miejscowości D. z mieszkania znajdującego się przy ulicy (...) dokonał przywłaszczenia wkrętarki o wartości 398 złotych należącej do G. O., czym wyczerpał znamiona czynu z art. 119§ 1 kw.

W oparciu o przeprowadzone dowody w szczególności zeznania świadka Ł. O. sąd zmienił opis czynu przypisanego obwinionemu w zakresie daty jego popełnienia. Zważyć należy, iż świadek nie był w stanie podać dokładnej daty wejścia T. (...) w posiadanie sprzętu należącego do jego matki. Z uwagi na to, iż miało nastąpić to w okresie przeprowadzania remontu w mieszkaniu kolegi sąd zakreślił czas popełnienia wykroczenia na miesiąc grudzień 2015 roku.

Z uwagi na to, iż T. T. (1) wyczerpał swoim zachowaniem znamiona wykroczenia zagrożonego karą przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, a jednocześnie w sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności które wyłączyłyby odpowiedzialność obwinionego, który rozumiejąc znaczenie podejmowanych działań miał niczym nie zakłóconą możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, lecz tego nie uczynił – sąd uznał go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Obwiniony dopuścił się czynu przeciwko mieniu. Popełnił go na szkodę osoby mu znanej, z którą utrzymywał stosunkowo bliską znajomość. Nie zwrócił sprzętu pomimo tego, iż wielokrotnie zachodziła ku temu sposobność. Z tych względów należało przyjąć, iż stopień społecznej szkodliwości jego czynu był wyższy od znikomego.

Wymierzając karę obwinionemu sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art.33 §1 i 2 k.w.. Powyższe okoliczności uzasadniały wymierzenie kary grzywny we wskazanej w orzeczeniu wysokości, która w ocenie Sądu będzie adekwatna do stopnia winy obwinionego i współmierna do stopnia społecznej szkodliwości jego zachowania, a także osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec ukaranego i zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Z tych względów orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Z uwagi na fakt, iż obwiniony nie zwrócił pokrzywdzonej przywłaszczonego sprzętu w oparciu o zapis art. 119§ 4 kw sąd orzekł o obowiązku zwrotu równowartości przywłaszczonego mienia.

Rozstrzygniecie w przedmiocie kosztów postępowania znajdowało podstawę w przepisach art. 627 kpk, art. 119 kpow, art. 3 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania ( …).