Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2016 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSR Przemysław Chrzanowski

Protokolant Patrycja Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)w W.

o jednorazowe odszkodowanie

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)roku znak: (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu B. K. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku z dnia 25 lutego 2016 roku w wysokości 10 % (słownie: dziesięć procent) stałego uszczerbku na zdrowiu.

Sygn. akt VI U 262/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...)roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. odmówił B. K. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku z dnia 25 lutego 2016 roku. Organ rentowy uznał, że zdarzenie, któremu uległ B. K. w dniu 25 lutego 2016 roku, nie wyczerpywało znamion definicji wypadku przy pracy zgodnie z art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Przy przedmiotowym zdarzeniu brak było bowiem nagłej przyczyny zewnętrznej.

decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)roku znak (...), akta ZUS-u

Odwołanie od tej decyzji w dniu 13 czerwca 2016 roku złożył B. K.. W jego ocenie uraz jakiego doznał w wyniku zdarzenia z dnia 25 lutego 2016 roku wynikał z przyczyny zewnętrznej, a zatem zdarzenie to uznać należy za wypadek przy pracy w rozumieniu ustawy wypadkowej.

odwołanie, k. 1 akt

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu ponownie wskazał, że na podstawie przedłożonej dokumentacji ustalono, że przedmiotowe zdarzenie z dnia 25 lutego 2016 roku nie wyczerpuje definicji wypadku przy pracy.

odpowiedź na odwołanie, k. 3 akt

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. K. jest zatrudniony przez (...) w W., obecnie na stanowisku kierowcy operatora sprzętu specjalnego w (...).

W dniu 25 lutego 2016 roku odwołujący dokonywał sprawdzenia sprzętu poprzez jego próbne uruchomienie. Z uwagi na problemy z uruchomieniem piły do cięcia betonu, B. K. pociągnął energicznie za linkę urządzenia ruchowego piły i nagle poczuł ból w prawym ramieniu.

W chwili wypadku poszkodowany posiadał ważne do 4 maja 2017 roku badania okresowe oraz aktualne szkolenie okresowe z zakresu BHP.

W protokole powypadkowym zostało stwierdzone, że przyczyną wypadku przy pracy jest obciążenie mięśnia prawego ramienia na skutek energicznego wyciągnięcia linki z urządzenia rozruchowego piły do betonu. Pracownik doznał urazu mięśnia i ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia.

akta ZUS-u, zeznania odwołującego

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu ortopedii i traumatologii celem ustalenia, czy zdarzenie, które miało miejsce w dniu 25 lutego 2016 roku, wywołane było przyczyną zewnętrzną, czy też było wywołane przyczyną wewnętrzną tkwiącą w organizmie, a także, czy w wyniku zdarzenia odwołujący doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i w jakiej procentowej wysokości.

k. 6 akt

Zdarzenie z dnia 25 lutego 2016 roku, w wyniku którego B. K. doznał urazu, było wywołane przyczyną zewnętrzną. Zerwanie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego prawego ramienia było uszkodzeniem wypadkowym i nie powstało z powodu przyczyny wewnętrznej. Stały uszczerbek na zdrowiu wynosi 10% wg p. 114a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku.

opinia biegłego – k. 13 akt

Strony zgodziły się z opinią biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii K. K..

k. 22 akt, k. 30 akt

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym o wskazaną powyżej dokumentację znajdującą się w aktach sprawy i organu rentowego oraz w oparciu o zeznania odwołującego i sporządzoną opinię biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii K. K..

Sąd swoje rozstrzygnięcie oparł na wiarygodnych zeznaniach odwołującego oraz rzetelnej i przekonywującej opinii biegłego sądowego. Opinia biegłego jest jasna, spójna i logiczna. Została sporządzona przez specjalistę z zakresu schorzenia odwołującego, w tym biegły ustosunkował się do żądania odwołującego i stanowiska organu rentowego po dogłębnej analizie całej dokumentacji medycznej oraz dodatkowo po przeprowadzeniu przez biegłego badania lekarskiego. Biegły szczegółowo uzasadnił swoje stanowisko zawarte w opinii w zakresie przyczyny i uszczerbku na zdrowiu.

W konsekwencji zdaniem Sądu niezasadne jest kontynuowanie procesu i zasięganie kolejnej opinii. Wielokrotnie też Sąd Najwyższy stwierdzał, że potrzeba powołania innego bie­głego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z sa­mego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (4 sierpnia 1999 r., l PKN 20/99, OSNAPUS 2000, nr 22, poz. 807, z dnia 14 maja 1997 r., II UKN 108/97, OSNAPUS 1998, nr 5, poz. 161, z dnia 18 września 1997 r., II UKN 260/97, OSNAPUS 1998, nr 13, poz. 408 oraz z dnia 10 grudnia 1997 r., II UKN 391/97, OSNAPUS 1998, nr 20, poz. 612). Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu wszystkie okoliczności dotyczące sprawy zostały wyjaśnione treścią opinii biegłego, zeznaniami odwołującego i protokołem powypadkowym. Dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego nie było zatem celowe i konieczne.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej „ustawa wypadkowa”) ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy wypadkowej za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych.

W ocenie Sądu nie ma wątpliwości, że uraz, którego doznał B. K. w dniu 25 lutego 2016 roku, powstał podczas świadczenia przez niego pracy. Powstał on podczas sprawdzenia sprzętu, przy jego próbnym uruchomieniu. Z uwagi na problemy z uruchomieniem piły do cięcia betonu, B. K. pociągnął energicznie za linkę urządzenia ruchowego piły i nagle poczuł ból w prawym ramieniu. W chwili wypadku poszkodowany posiadał ważne do 4 maja 2017 roku badania okresowe oraz aktualne szkolenie okresowe z zakresu BHP.

Aby dane zdarzenie mogło zostać uznane za wypadek przy pracy, musi być ono wywołane nagłą przyczyną zewnętrzną. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że co do zasady wykonywanie zwykłych (typowych, normalnych), choćby stresujących lub wymagających dużego wysiłku fizycznego, czynności (obowiązków) przez pracownika, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy, gdyż sama praca nie może stanowić zewnętrznej przyczyny w rozumieniu definicji wypadku przy pracy, ale może nią być dopiero określona nadzwyczajna sytuacja związana z tą pracą, która staje się współdziałającą przyczyną zewnętrzną (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 marca 2015 r., sygn. akt I PK 162/14, Lex nr 1678949, zob. także wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2014 r., sygn. akt III UK 32/14, Lex 1628875, czy też z dnia 4 kwietnia 2012 r, sygn. akt II UK 181/11, Lex nr 1216850).

W niniejszej sprawie taka nadzwyczajna okoliczność wystąpiła. Jak bowiem zeznał odwołujący „zbyt bogata mieszanka powoduje stworzenie lewych obrotów i szarpnięcie, zerwanie linki” w w/w urządzeniu. Uraz, którego doznał odwołujący, powstał – jak podkreślił biegły – z przyczyny zewnętrznej, nie tkwiącej w organizmie poszkodowanego. Także w protokole powypadkowym zostało stwierdzone, że przyczyną wypadku przy pracy jest obciążenie mięśnia prawego ramienia na skutek energicznego wyciągnięcia linki z urządzenia rozruchowego piły do betonu. Pracownik doznał urazu mięśnia i ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia.

Z tych wszystkich przyczyn należy uznać, że uraz, którego doznał B. K. podczas wykonywania przez niego pracy w dniu 25 lutego 2016 roku, powstał z przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej. Tym samym zdarzenie to musi być zakwalifikowane jako wypadek przy pracy.

Dodatkowo jest spełniona pozostała przesłanka, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy wypadkowej. Jak stwierdził biegły lekarz sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii K. K., odwołujący doznał w wyniku przedmiotowego zdarzenia stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10 %.

W ocenie Sądu opinia biegłego nie budzi wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania.

Przedstawioną opinię biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii K. K.Sąd uznał za miarodajny dowód w sprawie, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia.

W świetle poczynionych powyżej ustaleń faktycznych, w tym na podstawie w/w opinii, w ocenie Sądu należało zmienić zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)roku i przyznać odwołującemu B. K. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku z dnia 25 lutego 2016 roku w wysokości 10 % stałego uszczerbku na zdrowiu.