Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Korfanty

Protokolant: Anna Szner

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2016 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A w W. na rzecz powódki M. M. kwotę 20 540 zł (dwadzieścia tysięcy pięćset czterdzieści złotych) z każdoczesnymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie od następujących kwot:

- 15 000 zł (piętnaście tysięcy złotych) od dnia 01.03.2015 r. do dnia zapłaty

- 5 000 zł (pięć tysięcy złotych) od dnia 30.05.2016 r. do dnia zapłaty

- 540 zł (pięćset czterdzieści złotych) od dnia 01.03.2015 r. do dnia zapłaty

oraz kwotę 4 444 zł (cztery tysiące czterysta czterdzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A w W. na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 636,76 zł (sześćset trzydzieści sześć złotych i 76/100).

SSR Grzegorz Korfanty

Sygn. akt I C 551/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 08 kwietnia 2015 roku powódka M. M. , zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz
z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 01 marca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 540,00 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 450,00 zł za okres od dnia 01 marca 2015 do dnia zapłaty, a od kwoty 90,00 zł za okres od dnia doręczenia pozwu pozwanemu do dnia zapłaty. Nadto, powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że w dniu 10 października 2014 roku, doszło do wypadku komunikacyjnego , którego sprawcą był B. F. kierujący samochodem osobowym marki R. (...) . Sprawca wypadku naruszając zasady prawa o ruchu drogowym doprowadził do zderzenia z pojazdem którego pasażerką była powódka .W ocenie powódki wina sprawcy wypadku nie budzi wątpliwości , a postępowanie przygotowawcze odnośnie tego zdarzenia prowadziła KMP w G. .Odpowiedzialność pozwanego In solidum z właścicielem pojazdu według pozwanego wynika z faktu , że zawarł on obowiązkową umowę ubezpieczenia w Towarzystwie (...) pozwanego .Ponadto odpowiedzialność ta została przesądzona poprzez wypłatę na rzecz męża powódki odszkodowania z tytułu uszkodzenia samochodu R. (...) . Na skutek wypadku powódka doznała licznych obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, wykręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa oraz wykręcenia stawu mostkowo-obojczykowego prawego co wymagało odpowiedniego leczenia w poradni neurologicznej a dodatkowo terapii psychologicznej . Doznane przez powódkę w wyniku wypadku urazy, a także komplikacje
związane z deformacją miejsca urazu i zaburzeniami funkcji i zakresu ruchu. Powodują , że dolegliwości są odczuwane przez powódkę do chwili obecnej . W związku z likwidacją skutków wypadku i koniecznością ich rychłego podjęcia, powódka podjęła się leczenia w warunkach prywatnych (odpłatnych), na które złożyły się konsultacje medyczne, rehabilitacja, zakup leków, na które to poniósł wydatki w łącznej kwocie 540,00 zł. Powódka wezwała pozwanego do dobrowolnej wypłaty na jej rzecz zadośćuczynienia i odszkodowania, Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, nie wypłacił na jej rzecz żadnej kwoty tytułem zadośćuczynienia odszkodowania. Odsetek ustawowych od dochodzonego roszczenia powód żądał od dat wymagalności poszczególnych roszczeń przypadających na dni następujące po dniach zapłaty wyznaczonych w skierowanych do pozwanego wezwaniach do zapłaty i częściowo od dnia doręczenia pozwu .

W odpowiedzi na pozew (...) Zakład (...) w W., zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych Pozwany stwierdził , że jakkolwiek odpowiedzialność pozwanego za skutki zdarzenia jest poza sporem to jednak zasadność roszczeń powódki jest wątpliwa. W ocenie pozwanego w trakcie postępowania likwidacyjnego powódka poddana została szczegółowym badaniom przez lekarza orzecznika który stwierdził ,że powódka nie odniosła trwałego uszczerbku na zdrowiu. Ponadto przeprowadzone badanie MR kręgosłupa szyjnego wykazało ,ze w wyniku wypadku nie doszło do zmian pourazowych, a stwierdzone zmiany są zmianami zwyrodnieniowymi bowiem cierpi ona na wielopoziomowa dyskopatię. Ponadto ustalono, że odbyte przez powódkę płatne wizyty lekarskie były nieuzasadnione ponieważ mogła korzystać z nich w ramach NFZ.

W piśmie procesowym z dnia 16 marca 2016 roku powódka stwierdziła , że biorąc za podstawę wnioski opinii chirurga –ortopedy ustalono ,że następstwa zdrowotne wypadku , któremu uległa powódka są poważniejsze niż w momencie konstruowania roszczenia ujętego w pozwie . Ekspertyzy biegłych pozwoliły dopiero ustalić wysokość należnego zadośćuczynienia . Mając na względzie także negatywne rokowania odnośnie stanu zdrowia powódki w przyszłości uzasadnione jest rozszerzenie powództwa w zakresie zadośćuczynienia z kwoty 15.000,00 zł do kwoty 20.000,00 zł z odsetkami od rozszerzonego roszczenia od dnia 16 kwietnia 2016 do dnia zapłaty .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 października 2014 roku w G., powódka M. M. jechała jako pasażer siedząc na przednim siedzeniu w pojeździe marki R. (...) . którego sprawcą był B. F. kierujący samochodem osobowym marki R. (...) . Sprawca wypadku naruszając zasady prawa o ruchu drogowym doprowadził do zderzenia z pojazdem w którym podróżowała powódka Po zdarzeniu w związku z jego przebiegiem powódkę przewieziono do Izby Przyjęć Szpitala (...) z Przychodnią (...) w G. gdzie przeprowadzono badania w tym rtg odcinka szyjnego kręgosłupa .W wyniku badan ustalono u powódki zespoły bólowe okolic dolnych segmentów odcinka szyjnego kręgosłupa i wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych . Założono powódce kołnierz miękki unieruchamiający szyję .

/dowody: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii (k. 98-101),dokumentacja medyczna

Powódka kontynuowała leczenie w gabinecie lekarskim neurologa od dnia 23.10.2014 do dnia 18.12.2014r – 3 wizyty. Ponadto Zgłosiła się na kontrole do (...). Skorzystała także w okresie czasu od dnia 04.05.2015 do dnia 15.05.2015 z zabiegów fizjoterapeutycznych w postaci tensu i lasera .

/dowody: karta informacyjna leczenia szpitalnego (k. 7), wyniki badań (k. 11-19), zeznania powódki (k. 48)/

Skutkiem bezpośrednio wynikającym z wypadku było powstanie u powódki obrażeń ciała w postaci urazu skrętnego kręgosłupa typu smagnięcie biczem oraz urazowe zespoły korzonkowe , bólowe, ruchowe i mieszane odpowiadających 5% uszczerbkowi na jej zdrowiu . U powódki biegły ortopeda ujawnił zmiany zwyrodnieniowe w odcinku szyjnym kręgosłupa jako schorzenie samoistne . Według biegłego dopiero wypadek komunikacyjny zainicjował i zdynamizował przebieg kliniczny schorzenia o podłożu pierwotnie samoistnym. Wobec faktu , że u powódki nie można w sposób precyzyjny oddzielić następstw wypadku od następstw schorzenia samoistnego znajdą zastosowanie wytyczne zawarte w par 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 20102r w sprawie szczegółowych zasad orzekania ostałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu , trybie postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowaniu o wypłatę jednorazowego odszkodowania który stanowi ,że w razie utraty lub uszkodzenia organu ,narządu lub układu , którego funkcje były naruszone przed wypadkiem przy pracy lub choroba zawodową , stopień trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się w wysokości różnicy pomiędzy stwierdzonym stopniem tego uszczerbku , a stopniem naruszenia istniejącego bezpośrednio przed wypadkiem przy pracy lub choroba zawodową . Jeżeli nie jest możliwe określenie w jakim stopniu organ ,narząd lub układ był upośledzony przed wypadkiem przy pracy lub choroba zawodowa przyjmuje się ,ze upośledzenia nie było . Rokowania odnośnie stanu zdrowia powódki określane są jako negatywne . W związku wypadkiem powódka leczyła sie też u lekarza specjalisty – psychologa w gabinecie prywatnym ( 3 wizyty) . Biegły psycholog potwierdził wystąpienie u powódki zaburzeń adaptacyjnych i przedłużającej się reakcji depresyjnej o łagodnym nasileniu co spowodowało uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 5% .

( opinia biegłego psychologa k 70-76 , zaświadczenie - opinia psychologiczna z 01.12.2014r k 8 , opinia lekarska z dnia 20.12.2014k 9 -10 wyniki badań k 11-19 ) .Leczenie podstawowe i rehabilitację powódka kontynuowała w ramach świadczeń pełnopłatnych, poza publiczną służbą zdrowia ze względu na długi termin oczekiwania na wizytę . Łączna suma kosztów wydatkowanych przez M. M. na zabiegi rehabilitacyjne i badania wyniosła 540,00 zł .

/dowody: faktury VAT z 23.10.2014r, 22.12.2014r,13.11.2014r paragon fiskalny (k. 20-23), zeznania powódki /

.

M. M. stale odczuwa skutki zdarzenia – dokuczają jej bóle prawej reki i w mostku promieniujące do głowy, ma osłabiony chwyt w ręce, bóle kręgosłupa. Ma także problem wykonywaniem prac domowych , nie może nic robić szybko , nie może się schylać. Wypadek był dla niej traumatycznym przeżyciem .

/dowód: zeznania powódki)/

Obrażenia, których doznała powódka wymagały rozpoczęcia leczenia neurologicznego i ortopedycznego już w pierwszych dobach po wypadku .

Pismem z dnia 23 stycznia 2015 roku powódka za pośrednictwem ustanowionego pełnomocnika, wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty na jej rzecz zadośćuczynienia
i odszkodowania powstałe w związku ze zdarzeniem z dnia 10.10.2014 roku w kwotach wynoszących odpowiednio 20.000,00 zł oraz 450,00 zł

/dowody: wezwanie do zapłaty z dnia 23.01.2015r k24-26/

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. nie wypłacił na rzecz powódki żadnej kwoty tytułem zadośćuczynienia odszkodowania za poniesione koszty leczenia .

Powyższy stan faktyczny został częściowo ustalony w oparciu o okoliczności bezsporne, zaś w pozostałym zakresie w oparciu o wymienione wyżej dowody
z dokumentów, zeznań powódki , dokumentacji lekarskiej , opinii psychologa i ortopedy sporządzonych w trybie przedprocesowym , faktu VAT i paragonu fiskalnego oraz opinii biegłych sądowych psychologa i ortopeda a nadto opinii uzupełniającej biegłego ortopedy z dnia 30.06.2016r .

Zarówno treść jak i autentyczność dokumentów zgromadzonych w materiale dowodowym nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. W konsekwencji, Sąd przydał tym dokumentom moc dowodów w całości.

Sąd przydał moc dowodu zeznaniom powódki albowiem były one logiczne, zbieżne
z pozostałym materiałem zebranym w sprawie oraz wiarygodne. Powódka w sposób precyzyjny opisała przebieg zastosowanego u niej leczenia, a także skutki zdarzenia i ich wpływ na codzienne jej życie .

Sąd w całości oparł się również na opiniach biegłych sądowych z zakresu ortopedii
i psychologii oceniając je jako rzetelne, wyczerpujące i fachowe. Wiedza i doświadczenie biegłych sądowych nie budziły wątpliwości Sądu. Biegły sądowy ortopeda w opinii uzupełniającej stwierdził ,że ustalił uszczerbek na zdrowiu powódki wyłącznie odnośnie obrażeń z zakresu ortopedii i w tym zakresie swoje stanowisko stanowczo podtrzymał w całości . W opinii pierwotnej biegły szczegółowo wyjąśnił zarówno podstawę prawną jak i wskazania medyczne ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu powódki wskazując ,że nie jest możliwe oddzielenie skutków schorzenia samoistnego w postaci zwyrodnienia kręgosłupa a obrażeń w zakresie kręgosłupa powstałych w wypadku . Sąd nie znalazł podstaw, by dopuścić dowód z opinii innego biegłego z zakresu ortopedii, albowiem opinia sporządzona w toku procesu była pełna, natomiast kolejne zarzuty do opinii formułowane przez pełnomocnika powoda stanowiły jedynie gołosłowną polemikę
z wnioskami biegłego. Na marginesie należy zwrócić przy tym uwagę, że wobec niezgłoszenia przez pełnomocnika powoda zastrzeżenia w trybie przepisu art. 162 k.p.c., formułowanie zarzutów opartych na oddaleniu opisanego wyżej wniosku dowodowego, nie może być skutecznie podnoszone w ewentualnej apelacji strony powodowej.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uznać za uzasadnione w przeważającej części za wyjątkiem daty naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie odnośnie rozszerzonego powództwa .

Zgodnie z treścią przepisu art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego
w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Treść przepisu art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi zaś, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Do zadań Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego należy zaspokajanie roszczeń z tytułu ubezpieczeń obowiązkowych, za szkody powstałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na osobie, gdy szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości (art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Ze wskazanych przepisów wynika, że pozwany ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną w takim zakresie, jak sprawca szkody. Pozwany uznał swą odpowiedzialność co do zasady.

Oś sporu w niniejszej sprawie zasadzała się na ustaleniu wysokości należnego zadośćuczynienia oraz odszkodowania wynikającego z poniesionych przez powódkę kosztów leczenia.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że stosownie do treści przepisu art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Obejmuje ona zarówno cierpienie fizyczne, jak i cierpienie moralne (porównaj: wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 4 lipca 1969 roku, I PR 178/69, OSNCP 1970, nr 4, poz. 71). Krzywdy, jako szkody niemajątkowej, nie sposób wymierzyć w kategoriach ekonomicznych. Polega ona na ujemnych przeżyciach poszkodowanego związanych
z cierpieniem fizycznym i psychicznym. Tego rodzaju uszczerbki mogą być łagodzone przez dostarczenie poszkodowanemu środków materialnych, pozwalających mu zaspokoić
w szerszej mierze jego potrzeby. Ustalając wysokość zadośćuczynienia winno się wziąć pod uwagę przede wszystkim obiektywne czynniki, jak stopień i czas trwania cierpień fizycznych oraz psychicznych, ich rodzaj i intensywność, trwałość skutków czynu niedozwolonego, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, bezradność życiową, utratę kontaktów towarzyskich (porównaj: Dyka I., Zasady przyznawania i ustalania wysokości zadośćuczynienia pieniężnego w razie naruszenia dobra osobistego, KPP 2001, z. 3). Wysoki stopień winy sprawcy wpływa na podwyższenie zadośćuczynienia. Rozmiar krzywdy jest tym większy, im bardziej bezpodstawnie krzywda została wyrządzona.

Obrażenia ciała, jakich doznał powódka, niewątpliwie wiązały się z dawką cierpień fizycznych i psychicznych, mających cechy cierpień o długotrwałym stopniu nasilenia. Powódka w chwili zdarzenia miała 71 lat i przez długi okres czasu odczuwała traumatyczne skutki wypadku . Do chwili obecnej odczuwa dolegliwości związane z wypadkiem , a przez pierwszy okres po wypadku musiała nosił kołnierz ortopedyczny miękki. Rozstrój zdrowia powstały w wyniku zdarzenia u powódki został ustalony jako 5 % - długotrwały uszczerbek na zdrowiu odnośnie schorzeń ortopedycznych i 5 % odnośnie zaburzeń emocjonalnych , w sumie 10%. Niewątpliwie, stopień uszczerbku na zdrowiu odzwierciedlał wagę doznanych przez powódkę cierpień związanych z likwidacją powstałych
u niej obrażeń ciała. Obrażenia te wymagały wszczęcia długotrwałego leczenia ortopedycznego i rehabilitacyjnego. Rokowania co do stanu zdrowia jej zdrowia są negatywne biorąc pod uwagę aktualny stan kliniczny i okres czasu jaki upłynął od chwili zdarzenia w związku z postępującym u charakterem spendylozy szyjnej. Zdarzenie miało niebagatelny wpływ na życie powódki oda – przed wypadkiem nie leczyła się ortopedycznie ani nie korzystała z opieki psychologa poruszał się swobodnie, jak na swój wiek był człowiekiem aktywnym. Doznane przez nią obrażenia zmusiły ją do zmiany dotychczasowego stylu życia i poddania się leczeniu w zakresie, w którym dotychczas nie doskwierały jej żadne dolegliwości.

Jako, że celem zadośćuczynienia jest złagodzenie doznanej krzywdy i ma ono charakter kompensacyjny, uwzględniając opisane obrażenia, Sąd doszedł do przekonania, że uzasadnioną rekompensatą z tytułu wypadku będzie dla powoda zadośćuczynienie w łącznej wysokości 20.000,00 zł. Wysokość zadośćuczynienia w takiej wysokości nie jest nadmierna w stosunku do doznanej przez powoda krzywdy oraz aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, w ocenie Sądu jest utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej.

Jeśli natomiast chodzi o żądanie zasądzenia odszkodowania wymaga wskazania, że zgodnie z treścią przepisu art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe (porównaj: M. Nesterowicz [w:] Kodeks..., s. 425; G. Bieniek [w:] Komentarz..., s. 416; wyrok Sądu Najwyższego z dnia
9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, M. Praw. 2008, nr 3, s. 116).

Sąd uznał za zasadne domaganie się przez powoda zwrotu poniesionych kosztów leczenia w łącznej kwocie 540,00 zł, na którą składały się koszty , wizyt lekarskich i badań diagnostycznych, albowiem w przekonaniu Sądu w tym zakresie koszty te pozostawały w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem.

O odsetkach ustawowych od zasądzonych roszczeń Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c., za pierwsze dni terminu wymagalności poszczególnych roszczeń przyjmując te następujące po upływie ostatnich dni terminu zapłaty wyznaczonych w skierowanych do pozwanego wezwaniach do zapłaty zadośćuczynienia
oraz odszkodowania. Roszczenie odsetkowe odnośnie rozszerzonego powództwa kwocie 5.000,00 zł sąd zasadził od dnia w którym pełnomocnik pozwanego otrzymał odpis pisma procesowego z dnia 16 marca 2016 to jest od dnia 30 maja 2016r od tego dnia powziął bowiem wiedzę o treści rozszerzonego powództwa . Jako ,że powód domagał się odsetek w tym zakresie od 16.04.2016 w tym zakresie powództwo polega oddaleniu .

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 par 1 k.p.c. Suma kosztów poniesionych przez powoda wyniosła 4.444,00 zł, na które złożyła się opłata od pozwu i rozszerzonego powództwa w łącznej kwocie 1027,00 zł , zaliczka na wynagrodzenie biegłego -1000,00 zł i wynagrodzenie adwokata w kwocie 2.400,00 zł wraz z opłata skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł zatem pozwany winien zwrócić na jego rzecz kwotę
4.444,00 zł .

Na rzecz Skarbu Państwa, z racji poniesienia wydatków tymczasowo kredytowanych do kwoty 636,76 zł, pozwany powinny uiścić w całości jako przegrywający .

SSR Grzegorz Korfanty