Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 stycznia 2017r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie - VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – SSO Iwona Kowalczyk

Protokolant: st. sekr. sądowy Kamila Pawłowska

po rozpoznaniu w sprawie S. D.

s. J. i I. z d. N., ur. (...) w P.

ukaranego za wykrocznie z art. 96 § 3 k.w.

zażalenia wniesionego przez ukaranego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie
z dnia 11.10.2016r., sygn. akt III W 2818/15

w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.

postanawia

zażalenia nie uwzględnić i utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Częstochowie, na podstawie art. 126 k.p.k. nie uwzględnił wniosku ukaranego S. D. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 21 grudnia 2015r. w sprawie III W 2818/15.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wniosek ukaranego nie zasługuje na uwzględnienie po pierwsze z uwagi na złożenie go po terminie, a po drugie z uwagi na niewykazanie ,że niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych. Podniesiono, że ukarany dowiedział się o wydaniu wyroku najpóźniej w dniu 13.09.2016r., kiedy to wniósł spóźniony sprzeciw , a zatem 7-dniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął z dniem 20.09.2016r., podczas gdy wniosek o przywrócenie terminu został złożony w dniu 04.10.2016r. Nadto Sąd Rejonowy wskazał, że wniosek również z przyczyn merytorycznych nie zasługuje na uwzględnienie , bowiem korespondencja wysyłana przez Sąd w sprawie była adresowana do ukaranego na prawidłowy adres- taki jaki podał w swoim sprzeciwie i wniosku o przywrócenie terminu. Podkreślono ,że pomimo podwójnego awizowania przesyłki zawierającej odpis wyroku, ukarany nie odebrał jej w terminie i nie złożył sprzeciwu od wyroku, a we wniosku o przywrócenie terminu nie podał żadnych racjonalnych powodów dla których nie odebrał korespondencji, a tym samym nie dochowanie terminu do złożenia sprzeciwu było zawinione przez ukaranego.

Powyższe postanowienie zaskarżył ukarany. Zakwestionował skuteczność doręczenia mu wyroku. Skarżący podał również, że nie jest winny przypisanego mu czynu, a faktyczny sprawca udał się do Straży Miejskiej celem zapoznania się z materiałem dowodowym i złożenia wyjaśnień w sprawie, jednak został,, zbyty’’. W dalszej części uzasadnienia zażalenia skarżący podjął merytoryczną polemikę z treścią wydanego wyroku nakazowego. Nadto ukarany podał, że gdyby wiedział o toczącej się sprawie to z pewnością byłby zainteresowany jej wyjaśnieniem.

Z treści pisma wynika, że skarżący wnosi o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie jego wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jako bezzasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zaskarżone postanowienie co do zasady jest trafne, gdyż domaganie się przez ukaranego przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od wyroku nakazowego należało ocenić jako nieuzasadnione.

Wyrokiem nakazowym z dnia 21 grudnia 2015r., sygn. III W 2818/15, Sąd Rejonowy w Częstochowie uznał obwinionego S. D. za winnego wykroczenia z art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 78 ust. 4 i 5 PRD. Odpis wyroku został wysłany na adres ustalony w toku postępowania wyjaśniającego, tj. ul. (...), (...)-(...) S. z adnotacją „Do rąk własnych adresata”. Przesyłka pocztowa zawierająca odpis wyroku nakazowego była dwukrotnie awizowana, w datach 05.01.2016r. oraz 13.01.2016r., a następnie wobec nie odebrania jej przez adresata została zwrócona do nadawcy, to jest do Sądu Rejonowego w Częstochowie. Zarządzeniem z dnia 28.01.2016r. stwierdzono prawomocność wyroku nakazowego z dniem 28.01.2016r.

Sprzeciw od wyroku ukarany złożył w dniu 14.09.2016r. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od wyroku ukarany złożył natomiast dopiero 04.10.2016r. (data nadania przesyłki pocztowej), a więc po upływie ponad 8 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku. W tym miejscu należy wskazać ,że Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska Sądu I instancji w zakresie stwierdzenia ,że wniosek ukaranego został złożony z uchybieniem 7-dniowgo terminu do jego złożenia. Zgodnie bowiem z art. 126 § 1 k.p.k., który ma zastosowanie w niniejszej sprawie o wykroczenie na mocy art. 38 § 1 k.p.w., strona może złożyć wniosek o przywrócenie terminu w terminie zawitym 7 dni od daty ustania przeszkody. Należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, że ukarany dowiedział się o zapadłym wobec niego wyroku najpóźniej w dniu 13.09.2016r., kiedy to sporządził od niego sprzeciw z tym ,że nie można przyjąć ,iż od tej daty należy liczyć 7-dniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu ,bowiem nie sposób jest w realiach niniejszej sprawy przyjąć ,że dysonował wiedzą w zakresie tego ,iż upłynął mu ten termin. Taką wiedzę bezspornie nabył w dacie otrzymania z Sądu zarządzenia o odmowie przyjęcia złożonego przez niego sprzeciwu, a więc w dniu 27 września 2016 roku. Termin ten więc zatem nie upłynął bezskutecznie wbrew twierdzeniom Sądu I instancji w dniu 20.09.2016r., i tym samym złożony przez ukaranego wniosek w przedmiocie przywrócenia terminu w dacie 04.10.2016r. podlegać musi merytorycznemu rozpoznaniu , co zresztą zostało uczynione . W tym miejscu na marginesie zauważyć należy, że w sytuacji stwierdzenia ,że wniosek o przywrócenie terminu, jest spóźniony , powinna zostać wydana decyzja w formie zarządzenia, o jakim mowa w art. 93 § 2 k.p.k. i wniosek taki uznaje się za bezskuteczny i tym samym nie podlega on merytorycznemu badaniu . Uznanie wniosku za bezskuteczny oznacza bowiem ,że kwestia samego przywrócenia terminu , o które w nim wnoszono, staje się nieaktualna . Tak więc jedynie ustalenie ,że został dochowany 7 - dniowy termin pozwala na badanie zasadności wniosku .

Odnośnie zaś kwestii braku wystąpienia przesłanki merytorycznej określonej w art. 126 § 1 k.p.k., a mianowicie niedotrzymania terminu z przyczyn od strony niezależnych, wskazać należy, że trafnie Sąd Rejonowy uznał, że niedochowanie terminu do złożenia sprzeciwu nie było niezawinione przez ukaranego. Należy podkreślić, że przyczyna od strony niezależna to okoliczność obiektywna, której strona nie mogła usunąć i przez to dokonanie czynności w terminie stało się niemożliwe. W realiach niniejszej sprawy brak było podstaw do przyjęcia, że w odniesieniu do ukaranego zaistniała tego rodzaju sytuacja. Pisma w sprawie, w tym odpis wyroku nakazowego, były przesyłane do ukaranego na prawidłowy adres. Ukarany potwierdził go, podając ten sam adres w sprzeciwie, jak i we wniosku o przywrócenie terminu. Faktem jest, że odpis wyroku nakazowego został obwinionemu doręczony w sposób zastępczy, ale było to w ocenie Sądu Odwoławczego doręczenie prawidłowe i skuteczne, jak wskazuje na to treść załączonej do akt sprawy przesyłki (k.13 ) .

Nadto wskazać należy, że już na etapie postępowania wyjaśniającego ukarany był dwukrotnie wzywany do siedziby (...). W tej sytuacji zasadnie uznać można, że ignorował on przesyłki nadawane do niego przez (...) (...) oraz przez Sąd. Trudno bowiem przyjąć, aby ani sam ukarany, ani żaden domowników nie zauważył awiz pozostawionych w skrzynce pocztowej. Powyższe okoliczności wskazują na zawinienie ukaranego w złożeniu sprzeciwu od wyroku po terminie.

W tym miejscu należy podnieść, że wskazane przez skarżącego okoliczności dotyczące trafności wydanego orzeczenia merytorycznego w postaci wyroku nakazowego nie mogą w niniejszym postępowaniu podlegać kontroli.

Podzielając ostateczne zapadłe rozstrzygnięcie w sprawie, jak również argumenty Sądu Rejowego przemawiające za merytoryczną bezzasadnością wniosku, Sąd Okręgowy utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w.

(...)

(...)

(...)

(...)