Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P. , dnia 16 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Ewa Pijańska

Protokolant:Starszy sekretarz sądowy Iwona Zawodna-Ratajczak

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 r. w Poznaniu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko R. D. (1)

- o zapłatę

1.  powództwo oddala;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 7 217 (siedem tysięcy dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

/-/ SSO Ewa Pijańska

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 31 maja 2016 roku powód (...) (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. D. (1) kwoty 96.963,99 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód wniósł także o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwany w dniu 12 września 2011 roku zawarł z bankiem (...) S.A. umowę kredytową, jednakże nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania, gdyż nie regulował rat kredytowych. W związku z powyższym kredytodawca wypowiedział ww. umowę. W dniu 8 października 2014 roku (...) Bank (...) S.A. jako komandytariusz wniósł aportem do spółki (...) sp. z o.o. sp.k. wkład niepieniężny – wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek. Jednocześnie w tym samym dniu pomiędzy (...) Bank (...) S.A. a (...) sp. z o.o. została zawarta umowa przeniesienia ogółu praw i obowiązków komandytariusza w spółce (...) sp. z o.o. sp.k., w wyniku czego (...) sp. z o.o. stał się jedynym komandytariuszem w spółce (...) sp. z o.o. sp.k. Z kolei w dniu 7 października 2014 roku (...) sp. z o.o. i powód zawarli umowę przedwstępną sprzedaży wierzytelności, na mocy której strony zobowiązały się zawrzeć umowę przyrzeczoną przelewu wierzytelności z tytułu umów bankowych, przysługujących poprzednio (...) Bank (...) S.A. jako wierzycielowi pierwotnemu. W dniu 24 października 2014 roku wspólnicy (...) sp. z o.o. sp.k. podjęli uchwałę o wyrażeniu zgody na zmniejszenie udziału kapitałowego komandytariusza (...) sp. z o.o., w wyniku czeg (...) sp. zo.o. przysługiwało względem B. sp. zo.o. sp.k. roszczenie o zwrot wniesionych wkładów. W celu zwolnienia (...) sp. z o.o. od zobowiązania wynikającego z umowy przedwstępnej zawartej z powodem, (...) sp. z o.o. za zgodą powoda spełniła inne świadczenie, tj. na podstawie umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 roku przeniosła na powoda wierzytelności względem (...) sp. z o.o. sp.k. o zwrot części wniesionych wkładów, w tym wierzytelność dochodzoną niniejszym pozwem. Powód wyjaśnił, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się: niespłacona należność główna w kwocie 70.742,19 zł, opłaty, prowizje i koszty w kwocie 200,00 zł oraz skapitalizowane odsetki umowne wraz ze kapitalizowanymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w kwocie 26.021,80 zł (k. 1-2).

W dniu 15 czerwca 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Okręgowym w Poznaniu, w (...), wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanemu, aby zapłacił powodowi kwotę 96.963,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 31 maja 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 6.629,25 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5.417,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (k. 47).

Sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty złożył pozwany R. D. (1), zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 7.200,00 zł i 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwany przedstawił następujące zarzuty: całkowitą bezzasadność roszczenia dochodzonego przez powoda, brak istnienia dochodzonego roszczenia, brak wykazania przez powoda wysokości i wymagalności roszczenia, a w razie uznania przez Sąd, że roszczenie istnieje – zgłosił zarzut jego przedawnienia. Podkreślił także, że powód nie wykazał, iż porozumienie dotyczące restrukturyzacji roszczenia zostało wypowiedziane, zaś do pozwu nie zostały załączone żadne załączniki, o których mowa w umowie (k. 53-56).

Powód, w odpowiedzi na argumentację pozwanego zawartą w sprzeciwie od nakazu zapłaty, podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko oraz wniósł o przeprowadzenie dowodu z kolejnych dokumentów na okoliczność posiadania legitymacji czynnej oraz dokonania uznania długu przez pozwanego (k. 67-70).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22 maja 2006 roku pozwany R. D. (1), prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) złożył w (...) wniosek o wypłatę kredytu: (...) w wysokości 120.000,00 zł. Kredyt został pozwanemu przyznany przez (...) ( (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.) w dniu 9 czerwca 2006 roku, na podstawie umowy Limitu Firmowego nr (...) w wysokości 80.000,00 zł z przeznaczeniem na finansowanie bieżącej działalności. Kredyt został udzielony na okres od 9 czerwca 2006 roku do 9 czerwca 2007 roku.

W dniu 15 czerwca 2010 roku zawarte zostało pomiędzy pozwanym a (...) ( (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.) porozumienie o restrukturyzacji ww. kredytu, w którym strony oświadczyły (§ 1), że pozwany jako kredytobiorca posiada zadłużenie wobec banku, które na dzień 7 czerwca 2010 roku wynosi łącznie 83.885,40 zł, w tym 78.399,65 zł – kapitał kredytu, 3.698,72 zł – wymagalne odsetki, 400,00 zł – opłaty i prowizje. Wśród postanowień restrukturyzacyjnych strony ustaliły okres spłaty ostatecznej kwoty restrukturyzacji na 72 miesiące, licząc od dnia wejścia w życie porozumienia (§ 2 ust. 1).

Z kolei w dniu 7 września 2011 roku pomiędzy pozwanym a (...) ( (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.) zawarte zostało kolejne porozumienie restrukturyzacyjne do ww. umowy kredytowej, w którym strony oświadczyły (§ 1), że pozwany jako kredytobiorca posiada zadłużenie wobec banku, które na dzień 12 sierpnia 2011 roku wynosi łącznie 85.663,40 zł, w tym 78.918,72 zł – kapitał kredytu, 6.277,68 zł – odsetki ustawowe, naliczone od dnia postanowienia kwoty kredytu w stan wymagalności, 500,00 zł – prowizje i opłaty. Strony ustaliły okres spłaty ostatecznej kwoty restrukturyzacji wraz z odsetkami na 58 miesięcy, licząc od dnia wejścia w życie porozumienia (§ 2 ust. 1).

Dowód: bezsporne, kopia wniosku kredytowego z dnia 22 maja 2006 roku oraz danych kredytowych o współmałżonku (k. 27-28, 29-30), kopia umowy Limitu Firmowego z dnia 9 czerwca 2006 roku (k. 14-18), kopia porozumienia o restrukturyzacji kredytu z dnia 15 czerwca 2010 roku (k. 10-13), kopia porozumienia o restrukturyzacji kredytu z dnia 7 września 2011 roku (k. 5-9).

W dniu 31 grudnia 2012 roku nastąpiło połączenie prawne (...) Bank (...) S.A. i (...) S.A.

Dowód: bezsporne, okoliczność powszechnie znana.

W dniu 8 października 2014 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna, jako komandytariusz spółki pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, wniósł do tej spółki wkład niepieniężny w postaci wymagalnych wierzytelności pieniężnych, wynikających z umów kredytowych, których stroną jest (...) Bank (...) Spółka Akcyjna i do chwili obecnej niespłaconych, obejmujących roszczenia o spłatę kapitałów tych kredytów i roszczenia o wszystkie świadczenia uboczne związane z tymi kredytami.

Dowód: kopia zmiany umowy spółki komandytowej z dnia 08.10.2014 r. (k. 36 - 37v.).

Z kolei w dniu 24 października 2014 roku pomiędzy spółką (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w W. a (...) (...) z siedzibą w W. została zawarta umowa świadczenia w miejsce wykonania, na mocy której spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w W. dokonała przelewu na rzecz (...) (...)z siedzibą w W. wierzytelności z tytułu umów bankowych, przysługujących poprzednio (...) Bank (...) Spółka Akcyjna jako wierzycielowi pierwotnemu, wskazanych w załączniku nr 1 do umowy, których wartość nominalna na dzień 8 października 2014 roku wynosi 1.555.077.345,38 zł (pkt B Preambuły oraz § 1 ust. 3).

W dniu 12 sierpnia 2015 roku zawarty został aneks nr (...) do ww. umowy świadczenia w miejsce wykonania, na mocy którego określono, że załącznik nr 1 do umowy obejmuje elektroniczne zestawienie wszelkich wierzytelności i pisemne zestawienie wierzytelności stwierdzonych tytułem egzekucyjnym, a załącznik nr 2 pisemne zestawienie pozostałych wierzytelności.

Dowód: kopia umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 roku (k. 35), aneks nr (...) z dnia 12.08.2015 r. do umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24.10.2014 r. (k. 72)

W dniu 25 maja 2016 roku powód (...) (...)wystawił, na podstawie art. 194 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych, wyciąg ze swych ksiąg rachunkowych, w którym oświadczył, że w dniu 24 października 2014 roku nabył od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. wymagalną wierzytelność, wniesioną do spółki w dniu 8 października 2014 roku jako wkład niepieniężny przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wobec dłużnika R. D. (2), wynikającą z tytułu umowy bankowej, gdzie wysokość zobowiązania dłużnika według stanu na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 96.963,99 zł, przy czym na kwotę tę składają się: 70.742,19 zł z tytułu kapitału, 26.021,80 zł z tytułu odsetek oraz 200,00 zł z tytułu kosztów.

(...) (...) figuruje w rejestrze funduszy inwestycyjnych, prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Warszawie, (...), pod numerem (...)

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 25.05.2016 r. (k. 3), kopia wyciągu z rejestru funduszy inwestycyjnych z dnia 15 stycznia 2016 roku (k. 32).

Pismem z dnia 4 listopada 2014 roku spółka (...) S.A. z siedzibą we W. poinformowała pozwanego, że wierzytelności z tytułu umów przysługujących (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wraz z prawami z tytułu tych umów zostały przeniesione na (...) (...) z siedzibą w W.. Sprecyzowano, że zadłużenie na dzień 4 listopada 2014 roku wynosi 87.937,81 zł i obejmuje: 70.742,19 zł tytułem należności kapitałowej, 16.995,62 zł tytułem naliczonych odsetek oraz 200,00 zł tytułem opłat i prowizji. W związku z powyższym spółka ta wezwała pozwanego do natychmiastowej spłaty zadłużenia na wskazany w wezwaniu rachunek bankowy do dnia 17 listopada 2014 roku. Jako wierzytelności przelane spółka wskazała: umowę numer (...) z dnia 12 września 2011 roku (kredyt zrestrukturyzowany).

Dowód: kopia wezwania do zapłaty po cesji wierzytelności z dnia 04.11.2014 r. (k. 4).

W dniu 17 listopada 2014 roku pozwany przesłał do powoda wiadomość e-mail, w której potwierdził otrzymanie wezwania do zapłaty po cesji wierzytelności z dnia 4.11.2014 roku. Wskazał także, że aktualnie nie dysponuje żadnymi środkami mogącymi spowodować umniejszenie zadłużenia, a byłoby to jedynie możliwe w razie w razie sprzedaży jego nieruchomości.

Dowód: wydruk wiadomości e-mail z dnia 17.11.2014 r. (k. 72), zeznania pozwanego złożone na rozprawie w dniu 7 grudnia 2016 roku (k. 92).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dokumenty prywatne oraz częściowo zeznania pozwanego.

Zgodnie z treścią art. 245 k.p.c. dokumenty prywatne stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Zgromadzone w sprawie dokumenty nie były kwestionowane przez strony, za wyjątkiem komputerowego wydruku zatytułowanego: „Wyciąg z elektronicznego załącznika do Umowa świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 r.” (k. 31) oraz kserokopii jednej strony tabeli, opatrzonej pieczęciami notarialnymi, gdzie pod pozycją 3.835 widnieje nazwisko pozwanego wraz z adnotacją: „Zrestrukturyzowany kredyt” (k. 72). Zostały one zakwestionowane przez stronę pozwaną. Zdaniem Sądu wydruki te nie mogą zostać uznane za dokumenty, albowiem nie zostały opatrzone podpisem, jak też nie zostały poświadczone przez pełnomocnika strony powodowej za zgodność z oryginałem. Tym samym nie stanowią one dowodu na okoliczność, że wierzytelność, objęta pozwem, została przeniesiona na powoda w drodze umowy cesji na podstawie umowy o świadczenie w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 roku.

Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty prywatne z urzędu.

Zeznania pozwanego Sąd uznał za wiarygodne w części, w której potwierdził on fakt zaciągnięcia kredytu wobec (...) oraz wysłania wiadomości e-mail w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty, przesłane przez spółkę (...) S.A. W pozostałym zakresie, tj. dotyczącym uznania zobowiązania, określonego w wezwaniu z dnia 4 listopada 2014 roku, Sąd uznał zeznania pozwanego za niewiarygodne. Wprawdzie pozwany wskazywał, że w jego odczuciu wezwanie dotyczyło kredytu hipotecznego zaciągniętego w G. Bank, jednakże w wezwaniu wyraźnie zaznaczono, iż dotyczy ono zobowiązań (...) Bank (...) S.A. Pozwany w wiadomości e-mail zaznaczył, iż stanowi ona odpowiedź na wezwanie z dnia 4 listopada 2014 roku, zatem zdawał sobie sprawę z tego, jakiego ona zobowiązania dotyczy.

Sąd zważył, co następuje

W niniejszej sprawie powód nie wykazał zasadności zgłoszonego w przedmiotowej sprawie roszczenia, co uzasadniało oddalenie powództwa.

Podkreślić należy, że na gruncie procesu cywilnego strony mają obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, co wynika z reguły art. 6 k.c. Konsekwencją norm zawartych w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. jest nie tylko obowiązek wykazywania wysuwanych twierdzeń dowodami, ale także ponoszenia ryzyka niekorzystnego rozstrzygnięcia dla strony, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał.

Jak wynika z uzasadnienia pozwu, w niniejszej sprawie powód wykazywał swoją legitymację czynną oraz okoliczność istnienia wierzytelności opisanej w pozwie kopią wyciągu aktu notarialnego Repertorium A nr (...)z dnia 8 października 2014 roku oraz kopią umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 roku, jak też wyciągiem z ksiąg rachunkowych powodowego funduszu nr (...) z dnia 25 maja 2016 roku.

Zdaniem Sądu dokumenty te nie są wystarczające do stwierdzenia, że opisana w pozwie wierzytelność przeszła na rzecz powoda na skutek zawarcia umowy cesji pomiędzy powodem a (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. z siedzibą w W..

Z przedłożonej przez stronę powodową umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 roku (k. 35), której elementem była cesja wierzytelności z tytułu umów bankowych, przysługujących poprzednio (...) Bank (...) S.A., w żaden sposób nie wynika, iż umową tą objęta była wierzytelność z tytułu zadłużenia pozwanego. Fakt zawarcia umowy cesji powoduje, iż po stronie powodowej winna istnieć legitymacja czynna do brania udziału w niniejszym postępowaniu. Stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela.

Skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło. Wierzytelność, co do której nabywca rości sobie pretensje wobec dłużnika, musi być w sposób dostateczny oznaczona i udowodnione musi być przejście tejże wierzytelności na stronę powodową.

Z pkt. B Preambuły umowy świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 roku wynika, że objęte przelewem wierzytelności wskazane zostały w załączniku nr 1 do umowy. W aneksie nr (...) do ww. umowy strony postanowiły uzupełnić umowę o załącznik nr 2, wskazując jednocześnie, że załącznik nr 1 obejmuje elektroniczne zestawienie wszelkich wierzytelności i pisemne zestawienie wierzytelności stwierdzonych tytułem egzekucyjnym, a załącznik nr 2 pisemne zestawienie pozostałych wierzytelności.

Strona powodowa do pozwu załączyła komputerowy wydruk zatytułowany: „Wyciąg z elektronicznego załącznika do Umowa świadczenia w miejsce wykonania z dnia 24 października 2014 r.” (k. 31), określający: nr konta, nr umowy, PESEL, dłużnika, ulicę, nr domu, miejscowość, kod, datę zawarcia umowy, datę wymagalności. Nadto do pisma procesowego z dnia 8 sierpnia 2016 roku (k. 67-70) załączona została kserokopia jednej strony tabeli, opatrzonej pieczęciami notarialnymi, gdzie pod pozycją 3.835 widnieje nazwisko pozwanego wraz z adnotacją: „Zrestrukturyzowany kredyt” (k. 72).

Powyższy wydruk i kserokopia, wbrew stanowisku strony powodowej, nie mogą zostać uznane za dokumenty potwierdzające przejście wierzytelności objętej pozwem na powoda. Po pierwsze brak jest dowodu jakiegokolwiek ich powiązania z umową świadczenia w miejsce wykonania. Umowa ta wyraźnie odwołuje się w ostatecznym brzmieniu do załącznika nr 2, zaś w treści tych dokumentów nie ma odniesienia do tego załącznika. Co więcej ani wydruk, ani kserokopia nie zostały poświadczone przez pełnomocnika procesowego strony pozwanej za zgodność z oryginałem stosownie do treści art. 129 § 2 k.p.c. W judykaturze wskazuje się, że nie można takich wydruków czy kserokopii kwalifikować jako dokumentów i przypisywać im takiej mocy dowodowej, jak dokumentom prywatnym (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie - I Wydział Cywilny z dnia 19 czerwca 2013 roku, sygn. akt: I ACa 166/13, opubl. w L. pod nr.: (...), postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie - I Wydział Cywilny z dnia 5 listopada 2012 roku, sygn. akt: I ACa 1121/12, opubl. w L. pod nr.: (...)). Nie zostały też opatrzone podpisem osoby, która je wystawiła, stąd też nie zachodzi możliwość identyfikacji ich wystawcy.

W takim też wypadku nie można przyjąć, że powód przedstawił wyciąg z załącznika nr 2 do umowy świadczenia w miejsce wykonania.

Nadto z treści dokumentu znajdującego się na karcie 31 akt wynika, że dotyczy on umowy z dnia 12 września 2011 roku. Tymczasem żadna z umów, kreujących zobowiązanie pozwanego, a załączonych do pozwu, nie została zawarta w tej dacie. Umowa limitu finansowego została zawarta w dniu 9 czerwca 2006 roku (k. 14-18), zaś porozumienia restrukturyzacyjne zawarto w dniach: 15 czerwca 2010 roku (k. 10-13) oraz 7 września 2011 (k. 5-9).

Dowodem przelewu tej konkretnie wierzytelności wobec pozwanego nie może być również wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu. Zgodnie z przepisem art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 157) w obowiązującym brzmieniu, księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1 , nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym (ust. 2). Obecne brzmienie powołanego przepisu jest wynikiem obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 roku, sygn. akt: P 1/10, w którym Trybunał Konstytucyjny uznał art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych , w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) oraz za zgodny z art. 20 Konstytucji . W związku z powyższym aktualnie wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego winien być traktowany jako dokument prywatny ( art. 245 k.p.c. ), w związku z czym nie korzysta z domniemania prawdziwości. Wobec tego umieszczenie w nim określonej wierzytelności, gdy jej cesja kwestionowana jest przez pozwanego, musi być udowodnione przez powoda i nie wystarczy samo powołanie się na zapisy we wspomnianym wyciągu.

Niezależnie od nie wykazania przelewu wierzytelności, podnieść również należy, że powód nie zaoferował dowodów na okoliczność wypowiedzenia porozumienia kredytowego z dnia 7 września 2011 roku, a w umowie z dnia 8 października 2014 roku jest mowa o wniesieniu aportem wymagalnych wierzytelności. Nadto kwestia ta rzutuje na wysokość odsetek ustawowych.

Sąd podzielił stanowisko powoda, że wysyłając wiadomość e-mail w dniu 17 listopada 2014 roku, pozwany uznał swój dług wobec powoda. Wprawdzie z zeznań pozwanego wynikało, że wiązał on przesłane mu wezwanie do zapłaty z umową kredytu hipotecznego, zawartą z G. Bankiem, niemniej jednak w treści tej wiadomości wyraźnie wskazał, że stanowi ona odpowiedź na wezwanie do zapłaty z dnia 4 listopada 2014 roku. Natomiast w treści tego wezwania wskazano, że dotyczy ono wierzytelności przysługujących (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.. ( uznanie niewłaściwe, vide: wyrok SN z dnia 23.06.1972 r. I CR 142/72, OSNCP 1973 Nr 4, poz. 61, wyrok SN z dnia 19.03.1997r. II CKN 46/97, OSNC 1997, nr 10, poz. 143)

Powyższy argument podniesiony został w kontekście zarzutu przedawnienia, zgłoszonego przez stronę pozwaną, jednakże wobec niewykazania przez powoda, od kiedy wierzytelność dochodzona pozwem jest wymagalna, nie mógł on odnieść oczekiwanego rezultatu.

Powyższa okoliczność nie ma jednak istotnego znaczenia dla niniejszego rozstrzygnięcia, skoro powód nie wykazał skuteczności cesji dochodzonej pozwem wierzytelności.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku jakichkolwiek dowodów świadczących o legitymacji czynnej powoda, orzeczono jak w pkt. 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty te składało się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego strony pozwanej w wysokości 7.200,00 zł, ustalone zgodnie z § 2 pkt 6) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) w brzmieniu sprzed nowelizacji oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

SSO Ewa Pijańska