Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa E. S.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda E. S. kwotę 4.407,35 zł (cztery tysiące czterysta siedem złotych trzydzieści pięć groszy) z odsetkami ustawowymi, a od dnia 1 stycznia 2016 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 maja 2015 roku do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  koszty procesu znosi wzajemnie.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 638/15 upr.

UZASADNIENIE

Powód E. S. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 7 567,00 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 7 266,98 zł od dnia 22 maja 2015 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 300,00 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 9 lutego 2015 roku w domu powoda doszło do szkody w postaci popękania ścian kominowych na skutek zapalenia się sadzy w kominie. W chwili przedmiotowego zdarzenia, powoda łączyła z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń umowa ubezpieczenia „Bezpieczny Dom w InterRisk”, w związku z czym powód zgłosił pozwanemu szkodę, który w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego przyznał mu odszkodowanie w kwocie 2 293,52 zł. Powód podkreślił, iż prywatnie zlecił specjaliście ds. wyceny szkód A. D. wykonanie kosztorysu naprawczego celem zweryfikowania przyznanej przez pozwanego kwoty odszkodowania, który ustalił, iż wartość prac naprawczych to kwota 13 279,20 zł. Otrzymany kosztorys powód przesłał powodowi w celu zweryfikowania przyznanego odszkodowania, jednak pozwany nie odpowiedział na pismo powoda. Dopiero po wezwaniu do wypłacenia różnicy pomiędzy sporządzonym kosztorysem a przyznanym odszkodowaniem tj. kwoty 10 985,58 zł, pozwany przyznał powodowi dodatkowo odszkodowania w kwocie 1 551,32 zł w dniu 10 czerwca 2015 roku, w kwocie 1 050,00 zł w dniu 23 lipca 2015 roku, oraz w kwocie 2 167,38 zł w dniu 10 września 2015 roku. Powód podkreślał, iż przyznana przez pozwanego łączna kwota odszkodowania nie jest wystarczająca do przywrócenia uszkodzonego komina do stanu poprzedniego. Wskazał również, iż na dochodzoną pozwem kwotę składa się kwota 7 266,98 zł tytułem różnicy pomiędzy wartością prac naprawczych ustalonych w kosztorysie z dnia 18 marca 2015 roku a wypłaconą przez pozwanego sumą odszkodowania, oraz kwota 300,00 zł tytułem kosztu opinii.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Człuchowie w sprawie I Nc 995/15 uwzględnił powództwo w całości.

Pozwany (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. w ustawowym terminie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, iż łączy go z powodem umowa dobrowolnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stwierdzona polisą (...), w ramach której pozwany zgłosił szkodę. Pozwany podkreślił, iż w ramach przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego dokonał gruntowej analizy przedmiotowego roszczenia w świetle przedstawionych przez powoda okoliczności prawnych i faktycznych i przyznał powodowi odszkodowanie w kwotach wskazanych przez powoda. Wskazał, iż żądanie powoda w pozostałym zakresie jest bezzasadne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W budynku mieszkalnym położonym w C. przy ul. (...), stanowiącym własność powoda E. S., w ścianach środkowych przebiegają dwa trzony kominowe od poziomu fundamentów ponad pokrycie dachowe.

(bezsporne, nadto dowód: opinia biegłej sądowej W. B. (1) z dnia 03/10/2016r. k. 76-103)

W dniu 9 lutego 2015 roku w kominie wewnętrznym zlokalizowanym w centralnej części budynku zapaliła się sadza, powodując przedostawanie się kłębów czarnego dymu do wnętrza domu. Po opanowaniu sytuacji, powód o zdarzeniu powiadomił kominiarza, który następnego dnia zrobił przegląd komina i wyczyścił go. Kominiarz stwierdził, iż przewody kominowe nie nadają się do dalszego użytkowania z powodu powstania pęknięć lica komina od podstawy do wylotu oraz przerwania ściany grodziowej pomiędzy przewodem dymowym a wentylacyjnym. Na zewnątrz trzonu kominowego na poszczególnych kondygnacjach wystąpiły nieregularne pęknięcia na wyprawie tynku w okolicy prowadzonego kanału dymowego przebiegające w pomieszczeniach.

(bezsporne, nadto dowód: protokół kontroli przewodów kominowych po interwencji palenia się sadzy nr (...) z dnia 10/02/2015r. k. 17-17v, opinia biegłej sądowej W. B. (1) z dnia 03/10/2016r. k. 76-103,

porównaj: wysłuchanie informacyjne powoda na rozprawie w dniu 05 maja 2016r. w okresie od 00:05:21 do 00:11:01 – protokół k. 65v).

W momencie zdarzenia powód posiadał u pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej „Bezpieczny Dom w InterRisk”.

(bezsporne, nadto dowód: polisa seria DI-J/P nr (...) z dnia 11/07/2014r. k. 10-10v).

Na skutek zgłoszenia szkody przez powoda, pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń wszczęło postępowanie likwidacyjne, w toku którego decyzją z dnia 6 marca 2015 roku przyznało powodowi odszkodowanie w kwocie 2 293,52 zł na podstawie sporządzonego przez siebie kosztorysu.

(bezsporne, nadto dowód: decyzja z dnia 06/03/2015r. k. 11v).

W celu zweryfikowania przyznanej kwoty odszkodowania powód zlecił prywatnie wykonanie kosztorysu naprawczego specjaliście ds. wyceny szkód A. D.. Kosztorysant dokonał oględzin ścian w pomieszczeniach, przez które przebiega komin w domu powoda. Na ścianach w pokojach i w piwnicy, w miejscu gdzie biegnie komin, stwierdził mało widoczne pęknięcia o szerokości około 1 mm. Uwzględniając średnie koszty zakupu materiałów oraz średnie koszty roboczogodziny, opracował kosztorys, w którym ustalił wartość robót naprawczych na kwotę w łącznej wysokości 13 279,20 zł. Jako najlepszy i najtańszy sposób naprawy uszkodzonego komina wskazał zainstalowanie wkładu kominowego.

(dowód: kosztorys z dnia 18/03/2015r. k. 12-15, zeznania świadka A. D. na rozprawie w dniu 05 maja 2016r. w okresie od 00:34:55 do 00:46:44 – protokół k. 66-66v)

Otrzymany kosztorys powód przesłał pozwanemu Towarzystwu Ubezpieczeń w celu zweryfikowania przyznanej kwoty odszkodowania. Wobec braku odpowiedzi, pismem z dnia 13 maja 2015 roku powód wezwał pozwanego do wypłaty różnicy pomiędzy sporządzonym kosztorysem a przyznanym odszkodowaniem w kwocie 10 985,58 zł.

(dowód: pismo z dnia 13/05/2015r. k. 16).

Pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń, na podstawie dokonanych ustaleń oraz zgromadzonej dokumentacji, przyznał powodowi dodatkowe odszkodowanie w kwocie 1 551,32 zł. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, iż jego zdaniem w przedstawionym przez powoda kosztorysie zastosowane zostały zawyżone narzuty, w związku z czym sporządzony został kosztorys porównawczy. Zdaniem pozwanego koszt wkładu kominowego z blachy kwasoodpornej to kwota 2 738,00 zł. Pozwany nie uwzględnił jednocześnie kosztów prac związanych z montażem wkładu aluminiowego w kanale wentylacyjnym, o którym była mowa w kosztorysie przedłożonym przez powoda.

(dowód: decyzja z dnia 10/06/2015r. k. 18, kosztorys porównawczy k. 19-21).

W dniu 23 lipca 2015 roku pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń przyznało powodowi dodatkowe odszkodowanie w kwocie 1 050,00 zł.

(bezsporne, nadto dowód: decyzja z dnia 23/07/2015r. k. 22)

Powód zgłosił pozwanemu Towarzystwu swoje uwagi do sporządzonego przez pozwanego kosztorysu porównawczego. Po ponownej analizie dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania likwidacyjnego, pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń ustaliło wartość szkody w łącznej wysokości 6 012,22 zł, na którą składały się: wartość robót remontowo – budowlanych wewnątrz pomieszczeń według kosztorysu sporządzonego przez rzeczoznawcę po oględzinach uszkodzonego mienia na kwotę 2 167,38 zł oraz wstawienie wkładu kominowego ze stali kwasoodpornej według kosztorysu weryfikującego na kwotę 3 844,84 zł. Po odjęciu wypłaconej do tej pory kwoty odszkodowania, przyznano dodatkowo powodowi kwotę 2 167,38 zł.

(bezsporne, dowód: treść e-maila powoda z dnia 22/08/2015r. k. 23v, decyzja z dnia 10/09/2015r. k. 24, kosztorys remontowy k. 25-29)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia na swoją rzecz dodatkowego odszkodowania w kwocie 7 266,98 zł stanowiącego różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń a wysokością szkody ustaloną przez kosztorysanta na zlecenie powoda oraz kwoty 300,00 zł tytułem kosztów poniesionych w związku ze zleceniem sporządzenia kosztorysu. Zdaniem powoda wypłacone przez stronę pozwaną odszkodowanie nie jest wystarczające na pokrycie kosztów naprawy uszkodzonego komina.

Pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń zakwestionowało powództwo co do zasady, jak i co do wysokości. W jego ocenie wypłacone do tej pory odszkodowanie w łącznej kwocie 7 062,22 zł w zupełności pokryło szkodę poniesioną przez powoda i dochodzenie dalszego odszkodowania jest bezzasadne.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 i 2 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę, przy czym świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

W przedmiotowej sprawie odpowiedzialność pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń nie była kwestionowana. Również stan faktyczny ustalony w niniejszej sprawie pozostawał bezsporny.

Kwestionowana była natomiast wysokość dochodzonego przez powoda odszkodowania. Pozwany twierdził, iż w ramach przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego dokonał gruntownej analizy przedmiotowego roszczenia w świetle wszystkich przedstawionych przez powoda okoliczności prawnych i faktycznych, w wyniku czego przyznano i wypłacono powodowi odszkodowanie w łącznej wysokości 7 062,22 zł. Kwota ta, zdaniem pozwanego, w pełni zaspokaja roszczenia powoda i dochodzenie odszkodowania ponad tę kwotę jest bezzasadne.

Zgodnie z treścią art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje m. in. straty, które poszkodowany poniósł, przy czym, według art. 363 § l k.c. takie naprawienie, w przypadku gdy czyni to zakład ubezpieczeń, powinno nastąpić przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Regulacja ta wprowadza zasadę pełnego odszkodowania, ale jednocześnie należy z niego wyprowadzać zakaz przyznawania odszkodowania przewyższającego wysokość faktycznie poniesionej szkody. Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego – o ile jest to możliwe i ekonomicznie uzasadnione – stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę.

W świetle zaś art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Tym samym, jak wskazuje art. 363 § 2 k.c., jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba, że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. Zauważyć należy, iż istnieją dwa możliwe sposoby wyznaczenia wysokości należnego odszkodowania. Jednym ze sposobów jest jego matematyczne wyliczenie w oparciu o przedstawione rachunki, po dokonanej już uprzednio naprawie. Drugim zaś jest jedynie przeprowadzenie oszacowania w sytuacji, gdy do naprawy szkody jeszcze nie doszło. Obowiązek naprawienia szkody powstaje już w momencie jej wystąpienia, a nie dopiero po jej uprzednim zniwelowaniu przez samego poszkodowanego ( porównaj: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2004 r., V CK 187/03, z dnia 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 oraz z dnia 27 czerwca 1988 r., I CR 151/88).

W niniejszej sprawie powód – wykazując wysokość dochodzonego roszczenia – powołał się na sporządzony na prywatne zlecenie kosztorys, przy czym w celu ustalenia faktycznej szkody wniósł również o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa.

W tym miejscu zauważyć należy, iż sporządzona na prywatne zlecenie ekspertyza przedstawiona przez stronę wraz z pozwem nie jest wiążąca dla Sądu na potrzeby ustalenia wysokości szkody. W orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych utrwalonym poglądem, że jeżeli strona przedstawia ekspertyzę pozasądową i powołuje się na jej twierdzenia i wnioski, ekspertyzę tę należy traktować jako część argumentacji faktycznej i prawnej przytaczanej przez stronę. Gdy strona składa ekspertyzę z intencją uznania jej przez sąd za dowód w sprawie, wówczas istnieją podstawy do przypisania jej także znaczenia dowodu z dokumentu prywatnego (art. 245 k.p.c.). Pozasądowa opinia rzeczoznawcy jako dokument prywatny stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która ją podpisała wyraziła zawarty w niej pogląd, nie korzysta natomiast z domniemania zgodności z prawdą zawartych w niej twierdzeń ( porównaj: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2010 r., I CSK 199/09, LEX nr 570114). Dokument prywatny jest zatem jednym z dowodów wymienionych w kodeksie postępowania cywilnego i podlega ocenie tak, jak wszystkie inne dowody. Podobnie więc jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia ( porównaj: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2004 r., IV CK 474/03, OSNC 2005, Nr 6, poz. 113).

W celu ustalenia wysokości kosztów naprawy szkody oraz metody naprawy szkody, Sąd dopuścił zawnioskowany przez stronę powodową dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa. Powołana w niniejszej sprawie biegła sądowa z zakresu budownictwa i kosztorysowania prac budowlanych W. B. (2) dokonała oszacowania robót naprawczych zgodnie z zasadami kalkulacji szczegółowej i ustalania cen w budownictwie przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów konstrukcji elementów obiektu, uwzględniając wszystkie czynności i wymagania składające się na jej wykonanie (robocizna bezpośrednia, wartość zużytych materiałów, wartość pracy sprzętu). Zdaniem biegłej w celu naprawy przewodu dymowego należałoby zastosować system jednościenny – żaroodporny wkład kominowy przeznaczony do odprowadzenia dymu od kotłów na paliwo stałe, drzewo lub węgiel. Biegła swoje stanowisko uzasadniała tym, iż wkład żaroodporny pozwala na renowację kominów murowanych, a taki niewątpliwie komin znajduje się w domu powoda. Podkreśliła, iż system kominowy winien składać się z gładko ściennych rur i części formowanych z wysokostopowej stali nierdzewnej żaroodpornej, gat. stal 1.4828 o przekroju owalnym i grubości ścianki blachy 0,8 – 1 mm, a łączony za pomocą kielicha o długości 100 mm, zapewniając szczelność oraz kompensację wydłużeń liniowych wkładu wynikających z możliwości wystąpienia bardzo wysokich temperatur. Biegła wskazała, iż pakiet wkładu kominowego powinien zawierać: daszek kominowy, płytę kominową, rury owalne, trójnik przyłączeniowy z odejściem, wyczystkę ze szczelnymi drzwiczkami oraz odskraplacz. Biorąc to wszystko pod uwagę biegła ustaliła, iż wartość kosztorysowa robót związanych z montażem wkładu kominowego w budynku mieszkalnym powoda wynosi 8 252,19 zł, przy czym na tę kwotę składają się: robocizna w kwocie 1 768,42 zł, materiały w kwocie 4 882,67 zł oraz sprzęt w kwocie 1 601,10 zł ( dowód: opinia k. 76-103).

Opinia biegłej została doręczona w toku procesu stronom, którym zakreślono termin do złożenia ewentualnych zastrzeżeń do opinii. Wskazany termin upłynął bezskutecznie. Pełnomocnicy stron nie wnieśli żadnych zastrzeżeń do opinii biegłej.

Złożona przez biegłą opinia – w ocenie sądu – jest wiarygodna, albowiem biegła w sposób rzetelny, fachowy i niezwykle wnikliwy rozważyła przedstawione jej do zaopiniowania zagadnienia.

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty odszkodowania za naprawę komina i nie kwestionował wysokości przyznanego przez pozwane towarzystwo odszkodowania z tytułu robót remontowo-budowlanych wewnątrz budynku. Określając zatem wysokość należnego powodowi odszkodowania, Sąd przyjął w całości wysokość kosztów naprawy ustaloną przez biegłą sądową w opinii z dnia 3 października 2016 roku tj. kwotę 8 252,19 zł. Kwotę należnego odszkodowania Sąd pomniejszył o wypłacone przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowanie w łącznej kwocie 3 844,84 zł ( dowód: decyzja z dnia 10/09/2015r. k. 24). Nie uwzględniono natomiast wypłaconego przez pozwane Towarzystwo Ubezpieczeń odszkodowania w kwocie 2 167,38 zł, albowiem kwota ta została przez pozwanego przyznana na poczet robót remontowo – budowlanych wewnątrz pomieszczeń.

Ustalając wysokość należnego powódce odszkodowania, Sąd rozstrzygnął również w zakresie kosztów poniesionych przez powoda w związku ze sporządzeniem prywatnej ekspertyzy. W ocenie Sądu koszty te nie mogły zostać zaliczone do odszkodowania, albowiem sporządzenie prywatnej ekspertyzy nie ma bezpośredniego związku ze szkodą spowodowaną przez stronę pozwaną, czy też wynikającą z odpowiedzialności ubezpieczeniowej pozwanego. Powództwo w tym zakresie zostało zatem oddalone.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń na rzecz powoda kwotę 4 407,35 zł tytułem odszkodowania, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Orzekając o odsetkach od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia Sąd przyjął za podstawę przepis art. 481 § 1 k.c., który stanowi, iż opóźnienie ze strony dłużnika kreuje po stronie wierzyciela uprawnienie do żądania odsetek za opóźnienie, chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z uwagi na fakt, iż powód pismem z dnia 13 maja 2015 roku, które zostało pozwanemu doręczone w dniu 14 maja 2015 roku, wezwał pozwanego do zapłaty dodatkowego odszkodowania w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, a termin ten upłynął bezskutecznie z dniem 21 maja 2015 roku, Sąd zasądził odsetki od należności głównej od dnia 22 maja 2015 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Zatem z uwagi na fakt, iż powództwo w niniejszej sprawie zostało uwzględnione tylko w części, orzeczono o wzajemnym zniesieniu kosztów procesu.