Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7.09.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu K. L. prawa do renty socjalnej ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 5.09.2012r. ubezpieczony nie został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony nie zgadzając się z opinią Komisji Lekarskiej ZUS. Wydanej w jego sprawie decyzji zarzucił natomiast, że jest niezgodna z przepisami i obowiązującym prawem a także niemoralna. Z powyższych względów ubezpieczony domagał się zweryfikowania wydanej w jego sprawie decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony urodzony w dniu (...) złożył w wniosek o ustalenie prawa do renty socjalnej. W efekcie został poddany badaniom przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie stwierdzili u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy.

Dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych o specjalnościach: laryngolog, psychiatra, psycholog i specjalista medycyny pracy.

W opinii z dnia 4 grudnia 2012 roku biegli lekarze sądowi I zespołu stwierdzili u powoda następujące schorzenia:

- zaburzenia zachowania i emocji u osoby głuchoniemej z mową niewykształconą

Zdaniem biegłych sądowych aktualny stan zdrowia badanego upośledza sprawność jego organizmu w stopniu powodującym okresową całkowitą niezdolność do pracy. Ubezpieczony nie jest zdolny do wykonywania zatrudnienia w celach zarobkowych, praca może być traktowana wyłącznie jako forma rehabilitacji społecznej. Stopniowo narastające trudności emocjonalne i behawioralne powodują u badanego niezdolność do radzenia sobie w efektywnym pełnieniu ról społeczno-zawodowych. W przypadku chorób mających początek w wieku rozwojowym podstawowym wyznacznikiem niezdolności do pracy jest poziom przystosowania w środowisku społecznym ze szczególnym uwzględnieniem aktywności zawodowej. U ubezpieczonego stwierdzono ograniczony zakres i czas zajęć, zawsze bowiem należy oceniać poziom funkcjonowania społecznego przy tego typu schorzeniach.

We wnioskach orzeczenia biegli podali, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy na okres dwóch lat od daty wpłynięcia wniosku czyli do grudnia 2014r. Przyczyną jest stan układu psychicznego u osoby głuchoniemej. Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem wydanym przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS.

dowód: opinia biegłych sądowych, k.16-17 akt sądowych

Pozwany organ rentowy po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią wniósł do niej zastrzeżenia, w których stwierdził, że głuchoniemota nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczony w toku rozprawy podał za pośrednictwem pełnomocnika – swojego ojca - że nie pracuje, jest na utrzymaniu rodziców, natomiast nie chce nosić aparatu słuchowego a także nie zgadza się na wszczepienie implanta.

Sąd dopuścil dowód z opinii II zespołu biegłych sądowych lekarzy o takich samych specjalnościach którzy dokonali identycznej diagnozy . Biegli doszli do wniosku po przeprowadzeniu badań podmiotowych i przedmiotowych iż stan zdrowia ubezpieczonego uległ pogorszeniu ; występuje lęk, bezsenność i agresja w stosunku do otoczenia . Całkowitą niezdolność orzeczono na okres 2 lat . Zdaniem biegłych naruszenie sprawności organizmu nastąpiło przed 18 rokiem życia.

Sad nie uwzględnił zarzutów organu rentowego podzielił natomiast stanowisko biegłych sądowych zaprezentowane w opiniach albowiem są one wnikliwe i skrupulatne, wydane zostały po zapoznaniu się z dokumentami leczenia i po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego. Biegli obu zespołów fachowo i logicznie uzasadnili swoje stanowisko, wobec czego brak było podstaw do kwestionowania powyższych orzeczeń.

Wobec tego zarzuty organu rentowego, stanowią jedynie nietrafną polemikę z wnioskami sformułowanymi przez biegłych w zaaprobowanych opiniach.. Zastrzeżenia pozwanego nie są niewystarczające dla podważenia opinii zawierających wszechstronną analizę stanu psychicznego ubezpieczonego, uwzględniających cały przebieg schorzenia oraz wszystkie aspekty tej choroby.

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z 27.06.2003 r. o rencie socjalnej ( tekst jednolity Dz. U. z 2003 roku Nr 135, poz.1268 z późn. zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie wymagane przesłanki do przyznania ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej od dnia 1 stycznia 2011 r. do 30 czerwca 2013 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w punkcie 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że nadal występuje u badanego całkowita niezdolność do pracy. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan ubezpieczonego również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to by powód w trakcie badania przez biegłych zgłaszał i cierpiał na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład Komisji Lekarskiej ZUS.

Z uwagi na powyższe w punkcie II wyroku stwierdzono, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Anna Brudkowska – Lau