Pełny tekst orzeczenia

Sygn. Akt I C-upr 586/16

UZASADNIENIE

Powód – (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł pozew o zapłatę przeciwko J. L. (1), w którym domagał się zasądzenia kwoty 2.244,07 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód podał, że roszczenie wynika z umowy zawartej przez pozwanego z (...) Bank (...) S.A. w dniu 02.11.2007r.. Pozwany otrzymał do dyspozycji środki pieniężne, zobowiązując się do zwrotu ich kwoty wraz z odsetkami w ustalonych terminach. Pozwany nie spełnił swojego zobowiązania, wobec czego bank wypowiedział umowę. Przeciwko pozwanemu został wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny, który następnie został zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Na wniosek banku prowadzone było przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne, które okazało się bezskuteczne. W dniu 29.06.2015r. bank zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności obejmującą m.in. roszczenie o zapłatę wobec pozwanego. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się: niespłacony kapitał w wysokości 872,42 zł, koszty w wysokości 311,87 zł oraz skapitalizowane odsetki umowne w wysokości 191,61 zł oraz odsetki za opóźnienie za okres od dnia rozwiązania umowy do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w łącznej kwocie 1.059,78 zł.

Nakazem zapłaty z 10 września 2015r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanemu J. L. (1), aby zapłacił powodowi kwotę 2.244,07 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 04.08.2015r. do dnia zapłaty oraz kwotę 630,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu albo wniósł sprzeciw.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu.

Postanowieniem z 26 stycznia 2016r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie odrzucił wniosek pozwanemu o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z 10.09.2015r. i odrzucił sprzeciw.

Na skutek skargi pozwanego na orzeczenie referendarza sądowego z dnia 26.01.2016r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 5 maja 2016r. odrzucił wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu na podstawie art. 505 36 § 1 kpc.

W odpowiedzi na pozew pozwany J. L. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. Pozwany wskazał, że powództwo zostało prawomocnie rozstrzygnięte postanowieniem Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 13.06.2016r. , a prowadzący postępowanie egzekucyjne komornik umorzył je postanowieniem z dnia 19.05.2016r. Ponadto pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Na rozprawie w dniu 22 listopada 2016r. pozwany podtrzymał stanowisko wyrażone w odpowiedzi na pozew.

Na rozprawie w dniu 22 grudnia 2016r. i 26 stycznia 2017r. strony nie zmieniły dotychczasowych żądań i twierdzeń o okolicznościach faktycznych sprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 listopada 2007r. w T. P. J. L. zawarł umowę o kredyt z (...) Bankiem S.A. we W. oraz umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej (...). Na mocy umowy J. L. otrzymał do wykorzystania limit kredytowy do kwoty 1.000zł przy użyciu karty kredytowej. Oprocentowanie limitu było zmienne i na dzień zawarcia umowy wynosiło 21,90%. Pozwany zobowiązał się do spłaty limitu w okresach miesięcznych do 17 dnia każdego miesiąca w wysokości i terminach określonych w wyciągu z rachunku wysyłanym na adres korespondencyjny obejmującej opłaty, prowizje i odsetki.

W dniu zawarcia umowy J. L. nabył towary w sklepie (...), zapłacił gotówką 10% ceny, pozostałą część uiścił używając otrzymanej karty kredytowej. J. L. nie dokonał spłaty wykorzystanego limitu w terminie i wysokości ustalonej przez bank.

Dowód:

umowa o kredyt – k. 71,

przesłuchanie pozwanego J. L. – k. 146

J. L. w 2008 roku zmienił miejsce zamieszkania, o czym nie informował (...) Banku S.A.

Dowód:

- przesłuchanie J. L. – k. 146.

W dniu 20 kwietnia 2010r. (...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny , w którym stwierdził istnienie zobowiązania wynikającego z umowy o kredyt w wysokości 1.819,56 zł.

Postanowieniem z 17 grudnia 2010r. w sprawie II Co 761/10 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Poznań -Grunwald i Jeżyce w Poznaniu nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 20.04.2010r.

Dowód:

bankowy tytuł egzekucyjny z 20.04.2010r. - k. 72,

postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności z 17.12.2010r. - k. 73

Na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności wszczęte zostało przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Obornikach T. C. postępowanie egzekucyjne przeciwko J. L. w sprawie Km 1249/11. Postanowieniem z dnia 19 maja 2011r. komornik sądowy uznał się niewłaściwym do dalszego prowadzenia sprawy i przekazał ją Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w P..

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012r. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. w P. umorzył postępowanie egzekucyjne przeciwko J. L..

Dowód:

- postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z 11.12.2012r. – k. 140,

- postanowienie komornika sądowego z dn. 19.05.2011r. – k. 142

W dniu 29 czerwca 2015r. (...) Bank S.A. Zawarł z (...) Wierzytelności Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. umowę przelewu wierzytelności obejmująca m.in. wierzytelność wobec J. L. o zapłatę kwoty wykorzystanego kredytu wraz z kosztami i odsetkami.

W dniu 4 sierpnia 2015r. Zostało sporządzone pismo zawiadamiające J. L. o przelewie wierzytelności na rzecz (...) w W. wynikającej z umowy o kredyt z dnia 02.11.2007r.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z 29.06.2015r. - k. 77-85

- zawiadomienie z 04.08.2015r. - k. 69-70

Pismem z 05.10.2015r. (...) Wierzytelności (...) wezwał J. L. do zapłaty kwoty 2.451,56 zł.

Dowód:

- wezwanie z 05.10.2015r. - k. 68.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Podstawami prawnymi powództwa był art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 1988) oraz art. 481 § 1 k.c.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W myśl art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (§ 2).

Pozwany nie zaprzeczył zawarciu z (...) Bankiem S.A. umowy o kredyt, podnosił natomiast że według zapewnień przedstawiciela banku był to kredyt darmowy, polegający na nieobciążeniu pozwanego odsetkami i kosztami. Pozwany podniósł ponadto zarzut przedawnienia roszczenia, nie kwestionował wysokości dochodzonego pozwem żądania przez powoda.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów. Dokumenty prywatne w postaci – zawartej umowy o kredyt w dniu 02.11.2007r., umowy przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika z dn. 29.06.2015r., zawiadomień o przelewie i bankowego tytułu egzekucyjnego, a także dokumenty urzędowe – postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności, postanowienie o przekazaniu sprawy przez komornika sądowego oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego P. w P. nie były przez pozwanego kwestionowane, a sąd nie miał powodu aby odmówić im wiarygodności z urzędu.

Mając na uwadze treść zawartej umowy o kredyt nie można uznać za słuszne twierdzeń pozwanego o darmowym kredycie udzielonym mu przez (...) Bank S.A. W treści podpisanej przez pozwanego umowy wyraźnie zamieszczono postanowienie o wysokości oprocentowania od wykorzystanego kredytu, które na dzień zawarcia umowy wynosiło 21,90 % i było zmienne (§ 4 umowy o przyznanie limitu kredytowego). Z kolei spłata limitu miała być dokonywana w okresach miesięcznych i obejmować należne bankowi opłaty, prowizje i odsetki (§ 5 umowy). Pozwany nie kwestionował prawdziwości i autentyczności dokumentu umowy o kredyt, potwierdził, że złożył swój podpis pod treścią umowy, przyznał jednocześnie że nie czytał jej ani przed podpisaniem , ani później. W konfrontacji z treścią umowy twierdzenia pozwanego co do braku kosztów związanych z korzystaniem z kredytu nie zasługują zatem na uwzględnienie, są w ocenie Sądu niewiarygodne i nie zostały poparte żadnymi dowodami.

Podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia był niezasadny. Powód przedstawił dowody – wskazujące na to, że w oparciu o tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko pozwanemu dotyczący roszczenia wynikającego z zawartej umowy o kredyt, była przeciwko J. L. prowadzona egzekucja. Okoliczność ta ma znaczenie dla oceny, czy doszło do przerwania biegu przedawnienia. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (art. 124 § 1 k.c.). W orzecznictwie wskazuje się, że taką czynnością prowadzącą do przerwania biegu przedawnienia jest złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28 czerwca 2016r., sygn.. I ACa 1576/15, uchwała Sądu Najwyższego z 16 stycznia 2004r., III CZP 101/03) . Postanowieniem z dnia Postanowieniem z 17 grudnia 2010r. w sprawie II Co 761/10 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Poznań -Grunwald i Jeżyce w Poznaniu nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 20.04.2010r. , w którym (...) Bank S.A. stwierdził istnienie zobowiązania pozwanego do zapłaty wynikającego z zawartej umowy o kredyt w dniu 2 listopada 2007r. Nie ulega wątpliwości, że doszło w związku z tym do przerwania biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego bankowym tytułem egzekucyjnym.

W oparciu o tytuł wykonawczy wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Obornikach, które zostało następnie przekazane Naczelnikowi Urzędu Skarbowego P. w P.. Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012r. Naczelnik US umorzył postępowanie egzekucyjne. Z tą datą ponownie rozpoczął się bieg 3-letniego okresu przedawnienia roszczenia. W dniu 4 sierpnia 2015r., a więc przed upływem terminu przedawnienia roszczenia, powód wniósł do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę świadczenia na podstawie zawartej przez pozwanego z bankiem umowy o kredyt i z tą czynnością ponownie wiązał się skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia. Nie jest zatem tak jak twierdził pozwany i nie doszło do chwili wydania wyroku w sprawie do przedawnienia roszczenia, mającego podstawę w umowie o kredyt z 02.11.2007r. Dla przyjęcia, że doszło do przedawnienia roszczenia nie ma znaczenia brak wiedzy pozwanego o prowadzonym postępowaniu, tym bardziej że jak wskazywał J. L. o zmianie miejsca zamieszkania w 2008 roku nie informował L. Banku.

Wysokość roszczenia Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez powoda. W bankowym tytule egzekucyjnym wskazana została kwota niespłaconego kredytu w wysokości 872,42 zł od której przysługiwały odsetki, zgodnie z zawartą umową o kredyt. Z kolei zawiadomienia kierowane do pozwanego o przelewie wierzytelności wskazują kwotę nabytej przez powoda wierzytelności zgodnie z wyciągiem z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 04.08.2015r. i załącznikiem do umowy przelewu wierzytelności zawartej z bankiem w dniu 29.06.2015r. (k. 67 akt). Pozwany nie kwestionował wysokości dochodzonego przez powoda roszczenia, zatem uznając podniesiony zarzut przedawnienia za niezasadny, należało uwzględnić powództwo w całości.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd zasądził od pozwanego J. L. (1) na rzecz powoda (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 2.244,07 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 4 sierpnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc oraz art. 99 kpc w zw. z § 2 ust. 1 i 2, § 3 ust. 1, §4 ust. 1 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Z 2013, poz. 490 ze zm.). Zgodnie z art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W myśl § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W myśl art. 99 kpc stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata.

Pozwany przegrał proces w całości, zatem jest obowiązany do zwrotu na rzecz powoda celowych kosztów procesu. Na koszty te składają się: uiszczona przez powoda opłata od pozwu w kwocie 30 zł oraz ustalona na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia kwota kosztów zastępstwa procesowego pozwanego w wysokości 600 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 zł oraz opłatą manipulacyjną w wysokości 0,38 zł za uiszczenie przez powoda opłaty od pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym.