Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IX GC 1146/15

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (dalej jako T.- Dar) wniósł o zasądzenie od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej jako E.) kwoty 9.209, 59 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 lutego 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, iż powód wykonywał usługi sprzątania na rzecz pozwanego. Pomimo należytego wykonania usługi i wystawienia faktur VAT pozwany nie zapłacił dochodzonej pozwem należności (pozew k. 2-4v).

W dniu 20 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Koninie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt V GNc 1095/14, w którym uwzględnił żądanie zgłoszone w pozwie w całości ( nakaz zapłaty, k. 36).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazał, iż powód jako podwykonawca wykonywał usługi sprzątania w placówkach (...) Bank S.A. Podniósł, iż z uwagi na rażąco złą jakość usług bank nie przedłużył z pozwanym współpracy, wobec czego strona pozwana wystawiła na rzecz powoda notę obciążeniową i złożyła oświadczenie o potrąceniu wierzytelności wynikającej z w/w noty (sprzeciw k. 41-43)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. zawarł z (...) Bank S.A.(dalej jako S.) umowę na okres próbny o świadczenie usług sprzątających. W ramach zawartej umowy pozwany wykonywał usługi sprzątania w placówkach banku. T.-Dar świadczył z kolei na rzecz pozwanego usługi sprzątania w ramach podwykonawstwa w obiektach banku (...). S. nie przedłużył współpracy z E. (okoliczności bezsporne, zeznania świadka A. O. k. 103, CD k. 105, zeznania świadka M. A. k. 171-172, zeznania świadka J. M. k. 173-174, zeznania świadka D. G. k. 144-145, CD k.143).

T.- Dar wystawił w dniu 2 stycznia 2014 roku na rzecz E. fakturę VAT nr (...) na kwotę 7.487, 47 zł netto tj. 9.209, 59 zł tytułem sprzątania pomieszczeń. W.w faktura nie została zapłacona przez E. (okoliczności bezsporne, faktura vat k. 6).

W dniu 3 kwietnia 2014 roku E. wystawiło na rzecz T.- Dar notę obciążeniową nr 01/04/2014/PO na kwotę 9.209, 59 zł tytułem częściowej szkody poniesionej na skutek nienależytego wykonania na terenie obiektów S. usług w zakresie sprzątania (nota obciążeniowa k. 50).

Również w dniu 3 kwietnia 2014 roku E. złożyło T.-Dar oświadczenie o potrąceniu wierzytelności. W treści wskazano, iż w związku z nienależytym wykonaniem usług sprzątania na terenie obiektu S., E. potrąca wierzytelność objętą notą obciążeniowa nr 01/- (...) w wysokości 9.209, 59 zł (oświadczenie o potrąceniu k. 48).

Zastrzeżenia otrzymywane przez T.-Dar nie dotyczyły jakości świadczonych usług, a mycia okien i banerów, które miały być wykonywane w określonym terminie (zeznania świadka M. A. k. 171-172, korespondencja e- mail k. 52-59v).

W dniu 15 marca 2014 roku T.-Dar wystosowało do E. ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty, wzywając do uiszczenia kwoty 18.063, 67 zł (pismo k. 23, potwierdzenie doręczenia k. 24).

Pismem datowanym na dzień 27 marca 2014 roku T.-Dar wezwało E. do zapłaty kwoty 18. 063, 67 zł tytułem wykonanych usług (pismo k. 25).

Ostatecznym, przedsądowym wezwaniem do zapłaty T.-Dar wezwało E. do zapłaty kwoty 9.209, 59 zł tytułem wykonanych usług (pismo k. 26).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, gdyż ich autentyczność nie budziła wątpliwości, a ich wiarygodność i moc dowodowa nie została podważona żadnym innym środkiem dowodowym.

Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął również zeznania świadków A. O., M. A., J. M. oraz D. G..

Sąd zeznania świadków ocenił z dużą ostrożnością bowiem byli oni byłymi bądź obecnymi pracownikami pozwanej bądź powodowej spółki.

Pomimo powyższego Sąd dał wiarę w/w świadkom, uznając, iż ich zeznania były co do zasady szczere oraz korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w toku niniejszego postępowania.

Sąd pominął dowód z przesłuchania stron z uwagi na ich niestawiennictwo na termin przesłuchania.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości tj. do kwoty 9.209, 50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 lutego do dnia zapłaty.

Strona powodowa T.-Dar dochodziła od strony pozwanej E. należności wynikającej z faktury VAT z tytułu nieopłaconego wynagrodzenia za wykonanie usługi sprzątania, który były wykonywane na terenie banku (...).

Pomiędzy stronami nie była sporna sama okoliczność zawarcia umowy, której przedmiotem były usługi sprzątania, jest treść oraz zakres obowiązywania.

Spór pomiędzy stronami dotyczył zasadności potrącenia przez pozwanego wierzytelności wynikającej z noty obciążeniowej nr 01/04/2014/PO w wysokości 9.209, 59 zł.

Przechodząc do podstawy prawnej roszczenia wskazać należy, iż zgodnie z art. 750 k.c., do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie zaś z treścią art. 734 § 1 k.c., przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Natomiast, w myśl art. 735 § 1 k.c., jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Z kolei stosownie do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Jak natomiast stanowi art. 232 k.p.c., będący procesowym odpowiednikiem powołanego wyżej przepisu, strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

W ocenie Sądu zgłoszone przez pozwanego oświadczenie o potrąceniu jest bezzasadne, bowiem nie istnieje wierzytelność, która mogłaby zostać potrącona.

Wykonanie prawa potrącenia polega na złożeniu drugiej stronie oświadczenia woli o charakterze prawokształtującym (art. 499 k.c.), którego skutkiem, niezależnym od woli uprawnionego do wierzytelności objętej potrąceniem, jest umorzenie się obydwu wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 k.c.), ze skutkiem czasowym określonym w art. 499 k.c., tj. od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe. Oświadczenie o potrąceniu może być złożone w dowolnej formie. Co oczywiste, podstawowym warunkiem jego skuteczności jest, by z treści oświadczenia w sposób niebudzący wątpliwości wynikała wola potrącenia (zamiar wywołania skutku w postaci umorzenia wzajemnych wierzytelności) oraz to, jaka wierzytelność przedstawiona została do potrącenia. Niezbędne jest zatem sprecyzowanie wzajemnej wierzytelności potrącającego pod względem rodzajowym, terminowym i wartościowym, w tym dokładne określenie kwoty pieniężnej, w jakiej ta wierzytelność się wyraża (por. wyrok SN z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 299/2006, wyrok SN z dnia 30 maja 1968 r., II PR 202/68, wyrok SN z dnia 4 lutego 2000 r., II CKN 730/98, wyrok SA w Warszawie z dnia 26 marca 2009 r., VI ACa 1278/08). Składając oświadczenie o potrąceniu i podnosząc zarzut potrącenia strona jest zobowiązana wykazać fakt dokonania potrącenia oraz udowodnić wierzytelność przedstawioną do potrącenia co do zasady i co do wysokości, składając stosowne wnioski dowodowe i przedstawiając dowody (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 2 grudnia 2005 r., II CK 268/05). Zgodnie z art. 6 k.c., określającym zasadę rozkładu ciężaru dowodu, obowiązek udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

W toku postępowania strona pozwana podnosiła, iż wierzytelność wynikająca z noty obciążeniowej ma charakter odszkodowawczy w związku z nieprawidłowym wykonaniem umowy, przez co pozwany utracił możliwość przedłużenia współpracy z S..

W ocenie Sądu uzasadnione wątpliwości wzbudza zarówno sama podstawa potrącenia jak i jego wysokość.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż stosownie do art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z powyższego przepisu wywieść należy, iż odpowiedzialność kontraktowa dłużnika powstaje na skutek niewykonania, tj. niespełnienia świadczenia należnego wierzycielowi zgodnie z treścią stosunku obligacyjnego, lub nienależytego wykonania zobowiązania, tj. spełnienia świadczenia przez dłużnika, ale w sposób nienależyty. Wskazać należy, iż odpowiedzialność dłużnika została ukształtowana na zasadzie winy i uzależniona jest od wystąpienia przesłanek odpowiedzialności, tj. szkody, którą poniósł wierzyciel, niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania na skutek okoliczności, za które dłużnik z mocy umowy lub ustawy ponosi odpowiedzialność, oraz związku przyczynowego między faktem nienależytego wykonania lub niewykonania zobowiązania a szkodą. Ciężar dowodu w tym zakresie, zgodnie z art. 6 k.c., spoczywa na wierzycielu.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż strona pozwana nie zdołała wykazać przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej spółki (...).

Przede wszystkim strona pozwana nie przedstawiła rzeczywistych przyczyn zerwania współpracy z pozwanym przez S.. W ocenie Sądu kluczowe byłoby np. oświadczenie bądź wspomniane w sprzeciwie od nakazu zapłaty wypowiedzenie umowy pochodzące od S., z którego wynikałoby, iż przyczyną zakończenia współpracy jest niewłaściwe wykonywanie usługi sprzątania przez podwykonawcę. Strona pozwana zaś opierała się jedynie na twierdzeniach, nie przedstawiając stosownego materiału dowodowego, wobec czego Sąd nie mógł oprzeć się jedynie na domniemaniu przedstawionym przez E..

Strona pozwana nie zdołała również wykazać podstaw ustalenia kwoty wynikającej z noty obciążeniowej. Nie przedstawiono bowiem żadnego dowodu, z którego wynikałoby, iż w istocie szkodę powstałą przez E. wyraża kwota 9.209, 59 zł. Dowodem na tę okoliczność nie mogły być zeznania świadków, bowiem świadek A. O. stwierdziła, iż nie zna podstaw ustalenia kwoty odszkodowania.

Stwierdzić zatem należy, iż oświadczenie o potrąceniu jest bezpodstawne co czyni je również bezskutecznym.

Niezależnie od powyższego, Sąd był również zobligowany do oceny kwestii nienależytego wykonania umowy przez T.-Dar.

Dowodem na tę okoliczność nie mogły być jednak zeznania świadków, bowiem świadek M. A. wskazał klarownie, iż zastrzeżenia dotyczące usług świadczonych przez powoda nie dotyczyły jakości usług sprzątania, a jedynie mycia okien i banerów, ponieważ miały one być wykonywane w określonym terminie. Analizując zaś treść faktury VAT wskazać należy, iż przedmiotem usługi było sprzątanie pomieszczeń. Brak jest z kolei jakiejkolwiek podstawy, z której wynikałoby, iż w istocie powodowa spółka była również zobowiązana do mycia okien i banerów.

Należy również zwrócić uwagę na zeznania świadka D. G., który podniósł, iż S. nie wypowiedział umowy z E., tylko wybrał inną spółkę, która oferowała atrakcyjniejszą cenę za wykonywane usługi. Także świadek A. O. wskazała, iż spółki (...) łączyła jedynie umowa próbna.

Wobec powyższego nie sposób stwierdzić nawet aby faktycznie doszło do wypowiedzenia umowy współpracy przez S., klarowanym zaś jest, iż bank dokonał wyboru innego podmiotu, z którym nawiązał współpracę. Brak podstaw do przyjęcia, iż przyczyną tego stanu rzeczy był powód.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9.209, 59 złotych.

O odsetkach od zasądzonej kwoty sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Wskazać należy, iż termin płatności faktury nr (...) mijał w dniu 1 lutego 2014 roku (k. 6). Wobec powyższego zasługuje na uwzględnienie żądanie powoda o zasądzeni odsetek od dnia 2 lutego 2014 roku do dnia zapłaty.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

Powód wygrał w całości sprawę i na należne mu od pozwanego koszty złożyła się opłata sądowa i koszty zastępstwa procesowego według stawki minimalnej wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa oraz od pełnomocnictwa substytucyjnego.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.