Pełny tekst orzeczenia

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:03.118]

Także... początek uzasadnienia. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 maja 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi w III Wydziale Cywilnym po rozpoznaniu sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...) przeciwko ma..., J. S., zasądził od niej na rzecz Wspólnoty kwotę 7.026 złotych 37 groszy wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 listopada 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.769 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się pozwana, która zarzuciła naruszenie przepisów prawa procesowego mianowicie artykułu 227 kpc a polegającym na pominięciu dowodu z akt sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi I Nc 550/11 oraz naruszenie prawa materialnego to jest artykułu 451 paragraf 1 Kodeksu cywilnego przez jego zastosowanie podczas gdy pozwany wpłacając kwotę 6.072 złote 42 grosze wyraźnie wskazał, który dług chce zaspokoić, artykułu 405 Kodeksu cywilnego przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że kwota wyegzekwowana przez komornika na podstawie tytułu wykonawczego i przekazana wierzycielowi mimo wcześniejszego dobrowolnego uiszczenia jej przez dłużnika nie stanowi wierzytelności przysługującej z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia dłużnikowi wobec wierzyciela, artykułu 498 paragraf 1 kc przez jego niezastosowanie podczas gdy pozwana mogła dokonać skutecznego potrącenia oraz paragrafu 6 punkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w sprawie opłat za czynności adwokackie przez jego zastosowanie podczas gdy w przedmiotowej sprawie zastosowanie powinien znaleźć paragraf 6 punkt 4 Rozporządzenia Ministra z 2002 roku i na podstawie artykułu 368 paragraf 1 punkt 5 wnosi się o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych za obie instancje. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja w swej istocie jest bezzasadna, jedynie podzielić należy zarzuty apelującego co do naruszenia przepisów określających zasady wynagrodzenia kosztów zastępstwa adwokackiego. W pełni ma rację apelująca, że koszty te zostały przez Sąd błędnie obliczone, ponieważ w, uwzględniając przepisy aktualnie obowiązującego postanowienia Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia stawki wynagrodzenia adwokackiej obowiązującej w data, w dacie wydawania zaskarżonego rozstrzygnięcia koszty te zostały błędnie przez Sąd wyliczone i powinny wynosić 1.200 złotych. Natomiast nie można podzielić zarzutów apelującego o naruszeniu przepisów prawa procesowego i materialnego jeżeli chodzi o zastosowanie do dochodzonego roszczenia przez stronę powodową. No stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego odpowiada prawu aczkolwiek pewne rozstrzygnięcia i oceny dotyczące analizy stosunku prawnego są zbędne bądź chybione. Zdaniem Sądu Okręgowego strona powodowa Wspólnota była uprawniona do zaliczenia kwoty przekazanej przelewem przez pozwaną, mianowicie chodzi o kwotę stwierdzoną nakazem zapłaty III Nc 532/13, mianowicie kwota 6.072 złote 42 grosze na poczet zaległych świadczeń związanych z korzystaniem z lokalu przez pozwaną. Wskazać należy, że apelujący bezzasadnie zarzuca, iż Sąd Rejonowy nie sięgnął do załączonych akt I Nc 550/11 co miałoby wykazać, iż należność stwierdzona w tym postępowaniu została, no uiszczona, ponieważ nie ulega wątpliwości, że na datę wytoczenia powództwa pozwana zalegała z zapłatą kwoty stwierdzonej prawomocnym nakazem zapłaty w sprawie III Nc 347/13, mianowicie na kwotę 13.995 złotych 75 groszy. Należność ta dotyczyła okresu za, od ma..., za maj 2011 roku do października 2012 roku. Dlatego też ustalenia w oparciu o, o akta wskazywane w apelacji są zbędne. Odnosząc się natomiast do istoty rzeczy, mianowicie do odpowiedzi na pytanie w jaki sposób może dojść do zaliczenia płaconej przez pozwaną kwoty bezpośrednio przelewem 29 października 2013 roku to, po wtóre należy odnieść, że tego typu zarachowanie mogło być dokonane przez Wspólnotę na rzecz wcześniejszego zobowiązania, mianowicie stwierdzonego nakazem z 5 sierpnia 2013 roku. Zdaniem Sądu Okręgowego uprawnienie takie wynika z interpretacji artykułu 451 paragraf 1 zdanie drugie Kodeksu cywilnego. Przepis ten odnosi się do korekty wierzyciela do wskazania dłużnika. W niniejszej sprawie dłużnik dokonał określonego wskazania, no niemniej jednak ustawodawca w tymże przepisie dopuszcza możliwość dokonania tego wskazania poprzez korektę wierzyciela. Stanowisko to wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego jakby, choćby wyrok Sądu Najwyższego IV CKN 1155/00, publikowany w biuletynie Sądu Najwyższego z 2003 roku numer 2 pozycja 10, w myśl artykułu 451 paragraf 1 zdanie drugie Kodeksu cywilnego może wierzyciel, co przypada na poczet danego długu zaliczyć przede wszystkim na związane z tym długiem zaległe świadczenie uboczne oraz zalegające świadczenia główne. Zdaniem Sądu Okręgowego przepis ten w swym określeniu zalegające świadczenia główne otwiera możliwości do działania wierzyciela aby zaliczyć wpłaconą kwotę właśnie na te wcześniejsze zobowiązania. W zakresie zaległości, zaległych należności wybór co do kolone..., kolejności zaliczenia przysługuje wierzycielał..., wierzycielowi. Podnieść należy, że gdyby oświadczenia z jego strony nie było, to należy domniemywać, że wierzyciel chciał zaliczyć świadczenie na poczet najdawniej wymagalnej należności. Tego rodzaju interpretacja wynika z analogicznego zastosowania artykułu 451 paragraf 3 Kodeksu cywilnego. W ustalonym stanie faktycznym nie było oświadczenia wierzyciela w jaki sposób dokonuje zarachowania wpłaconej kwoty, no niemniej jednak kwota ta w sposób faktyczny została zarachowana właśnie na poczet dawn..., dawniejszej kwoty. Odnosząc się jeszcze do modyfikacji sposobu zarachowania przez wierzyciela, no stwierdzić należy, że gdy dłużnik ma względem wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju to wprawdzie przy spełnieniu świadczenia może on wskazać, który dług chce zaspokoić jednakże to wierzyciel ostatecznie decyduje czy zaliczyć otrzymane świadczenie zgodnie z dyspozycją dłużnika, czy też w ramach danego długu zaspokoić w pierwszej kolejności należność główną oraz w jakich to proporcjach uczynić. Rozwiązanie dopuszczające możliwość modyfikacji wskazanego przez dłużnika sposobu zarachowania ma na cele, celu ochronę uzasadnionego interesu wierzyciela, dla którego zwykle korzystniejsze jest zaspokojenie w pierwszej kolejności wymagalnych, najbardziej zaległych świadczeń. Dlatego też Sąd Re..., Okręgowy uznał, iż zarzuty apelacji są bezzasadne w swej istocie a podstawą rozstrzygającą istotę sporu jest prawidłowa interpretacja artykułu 451 paragraf 1 co czyni zbędnym odnoszenie się do innych kwestii podnoszonych zarówno przez pozwaną jak i Sąd Rejonowy w swym uzasadnieniu, a odnoszącym się do bezpodstawnego wzbogacenia. Dlatego też Sąd Okręgowy w oparciu o artykuł 385 kpc i artykuł 386 paragraf 1 kpc oraz stosowne przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości o opłatach za czynności adwokackie mające zastosowanie i na podstawie artykułu 98 paragraf 1 kpc w związku z artykułem 391 paragraf 1 kpc orzekł jak w sentencji. Koniec uzasadnienia.

[koniec 00:14:02.285]