Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 14 listopada 2016 r. (Nr (...))

w sprawie K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo K. S. do emerytury od dnia 1 października 2016 roku.

Sygn. akt IV U 1000/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 listopada 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz.887) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr8, poz.43 ze zm.) odmówił K. S. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Staż pracy ubezpieczonego w takich warunkach wynosi 5 lat, 2 miesiące i 26 dni, na co składa się zatrudnienie w (...) w Pilawie od 24 października 1974r. do 27 kwietnia 1976r. oraz w (...) w S. od 11 maja 1978r. do 31 stycznia 1982r. Organ rentowy podał, że ubezpieczony tylko za te okresy zatrudnienia przedstawił świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. S. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć pominięty organ rentowy okres pracy w Spółdzielczym Przedsiębiorstwie (...) Oddział w G. od 1 lutego 1982r. do 30 czerwca 1991r., od 1 lipca 1991r. do 30 września 1991r. oraz w (...) Sp. z o. o. Zakład w G. od 1 czerwca 1992r. do 31 października 1992r. W przedstawionych okresach ubezpieczony pracował jako kierowca samochodu ciężarowego (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie przestawił świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które obejmowałoby sporne okresy pracy (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. S. w dniu (...) ukończył 60-ty rok życia. W dniu 3 października 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 3 października 2016r. k.1-3 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w rolnictwie, w wymiarze 25 lat. Organ rentowy uznał, iż ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych 5 lat, 2 miesiące i 26 dni, tj. w (...) w Pilawie od 24 października 1974r. do 27 kwietnia 1976r. oraz w (...) w S. od 11 maja 1978r. do 31 stycznia 1982r. W konsekwencji, ubezpieczony nie wykazał, by do 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 15 lat i dlatego zaskarżoną decyzją z 14 listopada 2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 14 listopada 2016r. k.19 akt emerytalnych).

W dniu 1 lutego 1982r. ubezpieczony został zatrudniony Zakładzie (...) w W. Oddział w G. na stanowisku kierowcy (skierowanie do pracy z dnia 28 stycznia 1982r.- akta osobowe, świadectwo pracy z 28 czerwca 1991r. k.7 akt ZUS z wniosku o świadczenie przedemerytalne). Z dniem 1 stycznia 1988 r. pracodawcę ubezpieczonego włączono do nowoutworzonego Spółdzielczego Przedsiębiorstwa (...) Oddział w G. (informacja z dnia 12 maja 1988 r.- akta osobowe). Przedsiębiorstwo to uległo przekształceniu, w związku z czym zmieniło nazwę na (...) Spółka z o. o. Oddział Przedsiębiorstwo (...) w G.. Pracę w tym przedsiębiorstwie ubezpieczony kontynuował do 30 września 1991r., a następnie również w okresie od 1.06.1992r. do 31.10.1992 r. W przedstawionych okresach ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze i wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Do zadań ubezpieczonego należał przewóz po terenie całej Polski m. in. owoców, warzyw oraz artykułów przemysłowych. Przewóz ten odbywał się przy użyciu pojazdów marki S. i J., które wyposażone były w przyczepy. Ubezpieczony nie zajmował się załadunkiem oraz rozładunkiem (dokumenty zgromadzone w aktach osobowych m.in. karty pracy, angaże płacowe, umowy o pracę z 1 lipca 1991r., 2 czerwca 1992r., 1 września 1992r., 1 października 1992r., świadectwa pracy: z 28 czerwca 1991r., 30 września 1991r., 31 października 1992r., zeznania świadków: T. O. oraz M. W. k. 14v-15 akt sprawy, zeznania ubezpieczonego k.14-14v oraz k. 15 akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.8 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie K. S. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 wyżej wymienionej ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl art. 32 ust.1 i 4 przywołanej wyżej ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 3 i § 4 ust.1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 20 lat w przypadku kobiety i 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, gdyż poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada wymagany okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wskazując, że do stażu tego powinien być zaliczony okres zatrudnienia w Spółdzielczym Przedsiębiorstwie (...) Oddział w G. oraz w (...) Sp. z o. o. Zakład w G., gdzie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego.

Z przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego tj. z treści dokumentów zgromadzonych: w aktach organu rentowego (świadectwa pracy „ogólne”) oraz w aktach osobowych (w tym m. in. umów o pracę, „ogólnych” świadectw pracy) jak i ze spójnych i logicznych zeznań świadków T. O. i M. W. oraz samego ubezpieczonego wynika, że w okresie od 1 lutego 1982r. do 30 września 1991r. oraz od 1 czerwca 1992r. do 31 października 1992r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze w Zakładzie (...) w W. Oddział w G. (poźn. Spółdzielcze Przedsiębiorstwo (...) Oddział w G., (...) Spółka z o. o. Oddział Przedsiębiorstwo (...) w G.) i wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego tj. pojazdów marki S. oraz J. z przyczepą. Zauważyć należy, iż wskazani świadkowie byli również zatrudnieni u tego samego pracodawcy w podobnym co ubezpieczony okresie na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Pracę w całych tych okresach zakwalifikować należy jako pracę w warunkach szczególnych. Praca kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony została bowiem wymieniona w wykazie A, dziale VIII, poz.2 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. Okresy rozpatrywanego zatrudnienia wynoszą kolejno 9 lat i 7 miesięcy oraz 5 miesięcy, czyli 10 lat, a zatem łącznie z już uwzględnionym okresem pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 5 lat, 2 miesięcy i 26 dni stanową wymagane co najmniej 15 lat. Podkreślić przy tym należy, że fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach może być wykazany różnymi środkami dowodowymi. Stąd brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, na co powoływał się organ rentowy, nie stanowi przeszkody do ustalenia, że praca ubezpieczonego w powyższych okresach stanowiła pracę w takich właśnie warunkach.

W konsekwencji przyjąć należy, iż ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się ponad 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze całokształt przedstawionych okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo K. S. do emerytury od 1 października 2016r., tj. od początku miesiąca, w którym złożył on wniosek o ustalenie prawa.