Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 1035/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Halina Doroz

Protokolant:

st. sekr. sądowy Ewelina Lubecka

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r.

na rozprawie

odwołania C. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 10 maja 2013 roku nr (...)

w sprawie C. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o emeryturę

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje C. B. emeryturę

od 30 kwietnia 2013 roku.

II.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie

ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt V U 1035/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 maja 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił C. B. prawa do emerytury.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł C. B., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury. Wskazywał, że organ rentowy nie uwzględnił do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 7 czerwca 1982 roku do 31 stycznia 1996 roku w Przedsiębiorstwie (...) SA w K.. (k. 2)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniósł o oddalenie odwołania. Podniesiono , że ubezpieczony udowodnił ogółem 27 lat, 5 miesięcy i 10 dni stażu pracy w tym 2 lata, 5 miesięcy i 2 dni stażu pracy w warunków szczególnych. (k. 4-4v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

C. B.urodził się w dniu (...)

Ubezpieczony w okresie od 7 czerwca 1982 roku do 31 stycznia 1996 roku zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w K., które następnie przekształciło się w Przedsiębiorstwo (...) S.A. w K.. Były pracodawca w świadectwie pracy z dnia 2 lutego 1996 roku potwierdził powyższy okres zatrudnienia, jednocześnie wskazując, że ubezpieczony wykonywał prace betoniarza, montera konstrukcji stalowych, montera –dekarza, montera – spawacza, spawacza. Jednocześnie były pracodawca zaświadczył, iż ubezpieczony od 21 stycznia 1992 roku do 15 lutego 1992 roku oraz od 26 czerwca 1992 roku do 3 lipca 1992 roku przebywał na urlopie bezpłatnym.

Do obowiązków montera –spawacza należało przygotowanie materiału, spawanie i skręcanie na śruby, ale przede wszystkim spawanie elementów metalowych. Praca polegała na wykonywaniu montażu konstrukcji stalowych na wysokościach a następnie na spawaniu konstrukcji metalowych (stalowych), jak również obejmowało szlifowanie, cięcie elementów potrzebnych do spawania. Ubezpieczony pracę wykonywał na gruncie a następnie na wysokości w miarę jak budowano konstrukcję stalową wykonywano obkładanie blach do wysokości nawet 12 metrów.

W trakcie zatrudnienia ubezpieczony oddelegowany był do prac na budowie eksportowej w C.gdzie pracował na budowach w: B., B.oraz T.. W B.ubezpieczony pracował przy budowie rafinerii (...). Wykonywał wówczas prace montera konstrukcji stalowych przy czym prace te były wykonywane na wysokości przy budowie estakady oraz tzw. „nitki” propylenu tj. rurociągu do przesyłu tworzyw sztucznych.

C. B. posiadał uprawnienia do wykonywania pracy na stanowisku spawacza, bowiem ukończył kurs spawania gazowego i elektrycznego oraz kurs spawania w osłonie dwutlenku węgla.

Udowodniony okres zatrudnienia wyniósł 27 lata, 5 miesiące i 10 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych .

W dniu 30 kwietnia 2013 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków: M. M. k. 25, J. T. k. 26, akt emerytalnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. oraz akt osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) oraz (...) w K..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009 Nr 153 poz. 1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. 1 stycznia 1999 roku osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa ( art. 184 ust. 2 ).

W przedmiotowej sprawie nie jest spornym między stronami ogólny staż pracy ubezpieczonego przypadający do dnia 31 grudnia 1998 roku. Spór dotyczył natomiast tego, czy praca ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w K. była zatrudnieniem w warunkach szczególnych a tym samym, czy ubezpieczony legitymuje się wymaganym 15 – letnim okresem świadczenia pracy warunkach szczególnych.

Organ rentowy nie uznał powyższych okresów zatrudnienia z uwagi na nieprzedłożenie świadectw pracy w szczególnych warunkach za sporny okres.

W ocenie Sądu stanowisko zaprezentowane w sprawie przez ubezpieczonego jest prawidłowe.

Ubezpieczony co prawda nie przedłożył świadectw pracy w szczególnych warunkach obejmujących sporne okresy zatrudnienia, jednakże w tym miejscu zauważyć należy, że w praktyce ubezpieczeni ubiegający się o emeryturę w wieku obniżonym mają problemy z dostarczeniem wymaganej dokumentacji (świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach), co skutkuje odmową przyznania przez organ rentowy świadczenia. Okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane w postępowaniu odwoławczym także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy (por. uchwała SN z 10 marca 1984 r., III UZP 6/84, LEX nr 14625). Dlatego w sytuacji, gdy ubezpieczony wykaże, że nie może przedstawić na okoliczność zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zaświadczenia zakładu pracy, sąd jest uprawniony do przeprowadzenia dowodu na okoliczność takiego zatrudnienia - jeżeli się to okaże konieczne dla wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy.

Dokonując ustaleń w zakresie charakteru pracy ubezpieczonego w okresie od dnia 7 czerwca 1982 roku do 31 stycznia 1996 roku, kiedy to ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) S.A.w K.Sąd oparł się na zeznaniach świadków M. M.oraz J. T.współpracowników ubezpieczonego. Sąd dał wiarę zeznaniom wymienionych świadków, gdyż są one, bowiem konsekwentne, logiczne, spójne i uzupełniają się wzajemnie. Jak wynika zatem z zeznań świadków w pełnym wymiarze czasu pracy C. B.wykonywał prace montera konstrukcji stalowych, spawacza. Do jego obowiązków należało przygotowanie materiału, spawanie i skręcanie na śruby, ale przede wszystkim spawanie elementów metalowych. Praca polegała na wykonywaniu montażu konstrukcji stalowych na wysokościach a następnie na spawaniu konstrukcji metalowych (stalowych), jak również obejmowało szlifowanie, cięcie elementów potrzebnych do spawania. Ubezpieczony pracę wykonywał początkowo na gruncie a następnie na wysokości w miarę jak budowano konstrukcję stalową wykonywano obkładanie blach do wysokości nawet 12 metrów. Świadkowie ponadto zeznali, iż w trakcie zatrudnienia ubezpieczony oddelegowany był do prac na budowie eksportowej w C. gdzie pracował na budowach w: B., B.oraz T.. W B.ubezpieczony pracował przy budowie rafinerii (...). Wykonywał wówczas prace montera konstrukcji stalowych przy czym prace te były wykonywane na wysokości przy budowie estakady oraz tzw. „nitki” propylenu tj. rurociągu do przesyłu tworzyw sztucznych. Charakter pracy ubezpieczonego poza zeznaniami świadków znajduje potwierdzenie w przedłożonym przez ubezpieczonego świadectwie pracy oraz angażach znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) S.A.w K.. Ponadto zaznaczyć należy, iż C. B.ukończył kurs spawania gazowego i elektrycznego oraz posiadał uprawnienia do spawania w osłonie dwutlenku węgla, a zatem posiadał kwalifikacje do wykonywania pracy na stanowisku spawacza.

Z powyższych dowodów w ocenie Sądu wynika jednoznacznie, że w okresie od dnia 7 czerwca 1982 roku do 31 stycznia 1996 roku z wyłączeniem okresu od 21 stycznia 1992 roku do 15 lutego 1992 roku oraz od 26 czerwca 1992 roku do 3 lipca 1992 roku, kiedy to przebywał na urlopie bezpłatnym, będąc zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w K. ubezpieczony na stanowiskach montera konstrukcji stalowych, montera –dekarza, montera – spawacza, spawacza wykonywał prace w warunkach szczególnych opisane w wykazie A, Dział XIV, poz. 12, ujętą jako prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym, oraz w wykazie A, Dział V poz. 5 ujętą jako prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Istotna jest przy tym, zdaniem Sądu, faktycznie wykonywana przez ubezpieczonego praca, a nie sama nazwa zajmowanego stanowiska. Podobnie wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 kwietnia 2004 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II UK 337/03 (OSNP 2004/22/392). Tym samym wskazany wyżej okres zatrudnienia podlega zaliczeniu do stażu pracy wnioskodawcy jako zatrudnienie w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów w/w rozporządzenia.

Reasumując należy wskazać, iż uwzględnienie spornego okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) SA w K. od 7 czerwca 1982 roku do 31 stycznia 1996 roku (poza okresem urlopu bezpłatnego od 21 stycznia 1992 roku do 15 lutego 1992 roku oraz od 26 czerwca 1992 roku do 3 lipca 1992 roku) wraz z uznanym przez organ rentowy okresem 2 lat, 5 miesięcy i 2 dni pozwala stwierdzić, że ubezpieczony na dzień 31 grudnia 1998 roku legitymuje się wymaganym stażem pracy w szczególnych warunkach.

Należało zatem uznać, że skoro C. B. ukończył 60 lat i legitymuje się wymaganym stażem pracy przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku – dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej , w tym - w szczególnych warunkach ponad 15 lat, to tym samym spełnia przesłanki, od których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury.

Ubezpieczony co prawda wiek 60 lat ukończył w dniu (...)roku to jednak wniosek o świadczenie emerytalne złożył dopiero w dniu 30 kwietnia 2013 roku. Stosownie do przepisu art. 129 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd - na podstawie art. 477 14 § 2 kpc - zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 30 kwietnia 2013 roku tj. od dnia w którym zgłoszono wniosek o świadczenie emerytalne. (punkt I wyroku)..

Z uwagi na to, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie dysponował materiałem dowodowym dającym podstawy do przyznania wnioskowanego świadczenia, Sąd stwierdził, w kierując się dyspozycją art. 118 ust. 1a zd. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Sąd uznał bowiem, że dla ustalenia tej okoliczności konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego przed Sądem z uwagi na nieprzedłożenie przez ubezpieczonego świadectwa pracy w szczególnych warunkach obejmującego sporny okres. (pkt. II wyroku).