Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 1138/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: Sędzia SR del. Jolanta Malik

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2016 r. we Wrocławiu

na posiedzeniu niejawnym

we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...)S.A. w K.

przeciwko P. K. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu

z dnia 1 kwietnia 2016 roku

sygn. akt I C 2372/15

oddala apelację.

SSR del. Jolanta Malik

Sygn. akt II Ca 1138/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu oddalił powództwo.

Apelacja strony powodowej (...) SA w K. jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Na wstępie należy zaznaczyć, że ponieważ Sąd Okręgowy będący sądem drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku zawiera stosownie do treści art. 505 13 § 2 k.p.c. jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Podnosząc zarzut naruszenia art. 339 § 2 k.p.c. skarżąca zaprezentowała błędny pogląd, iż wydanie wyroku zaocznego wiąże się z niemal automatycznym uznaniem wszelkich twierdzeń strony powodowej za prawdziwe. Tymczasem tak nie jest, o czym świadczy już końcowa część powołanego przepisu. Uprawnia on Sąd do kontroli twierdzeń powołanych przez powódkę i ich negatywnej oceny, co nie jest przeszkodą do wydania wyroku zaocznego.

Wyrok zaoczny różni się od wyroku zwykłego nie przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz warunkami jego wydania. Trafnie podkreślił Sąd Rejonowy, że niezależnie od wynikającego z art. 339 § 2 k.p.c. domniemania prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, sąd ma każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. W przypadku wątpliwości w tym przedmiocie, sąd ma obowiązek przeprowadzić postępowanie dowodowe. Ocena co do istnienia uzasadnionych wątpliwości i zgodności z prawdą twierdzeń powoda, następuje na podstawie materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Wydaje się. iż w przedmiotowej sprawie powinny były nasunąć się Sądowi Rejonowemu wątpliwości co do legitymacji czynnej powoda albowiem dokumenty dołączone do pozwu na powyższą okoliczność nie potwierdzają tego faktu. Sąd Okręgowy dokonując ponownej analizy materiału dowodowego doszedł do przekonania, że dokonana przez Sąd Rejonowy ocena materiału dowodowego była prawidłowa, zgodna z zasadą wszechstronności oraz całokształtu materiału dowodowego. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego, a wyciągnięte wnioski mieszczą się w granicach zastrzeżonych przez art. 233 §1 k.p.c.

Przede wszystkim należało wskazać, że dołączona umowa z dnia 19 lutego 2015 r. przelewu wierzytelności nie została przedstawiona w sposób kompletny, mianowicie brak było jej integralnej części w postaci załącznika numer 1 określającego listę dłużników oraz dane dotyczące nabytych wierzytelności. Powodowa spółka przedstawiła wydruk komputerowy - wyciąg z załącznika numer 1 tej umowy, który nie stanowi dokumentu prywatnego, gdyż nie został przez nikogo podpisany, nie zawiera więc niczyjego oświadczenia. Na dokumencie zawarto klauzulę poświadczającą za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego, jednakże przez to wydruk ten nadal nie zyskał mocy dokumentu prywatnego, a więc rangi dowodu. Dokument ten zawiera jedynie twierdzenia strony podane w pozwie i słusznie Sąd Rejonowy odmówił mu mocy dowodowej. Nadto zauważyć należy, iż strona powodowa zawarła przedłożona umowę przelewu z (...) Sp. z o.o. , zaś do pozwu załączono wydruk umowy pożyczki, którą pozwany miał zawrzeć z (...) Sp. z o.o. Skoro brak było podstaw do przyjęcia, że przedstawiony wydruk stanowił wyciąg z załącznika numer 1 do umowy cesji wierzytelności, to należało uznać, iż z żadnego dokumentu załączonego przez powoda nie wynika, że nabyła ona wierzytelność względem pozwanego. Wątpliwości Sądu Rejonowego były zatem słuszne co do prawdziwości twierdzeń powoda zawartych w pozwie.

Strona powodowa reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika nie wskazała wystarczających dowodów na okoliczność przejścia wierzytelności dochodzonej niniejszym pozwem przeciwko P. K. (2), a zatem należało ostatecznie ocenić, iż strona powodowa nie wykazała, iż posiada legitymację procesową w niniejszej sprawie.

Należy bowiem podkreślić, że w każdym razie w myśl ogólnej reguły rozkładu ciężaru dowodu wyrażonej w art. 6 k.c. oraz stosownie do treści art. 232 k.p.c. to na stronie powodowej spoczywa ciężar dowodu okoliczności uzasadniającej roszczenie pozwu oraz to strona powodowa winna wskazywać dowody na te okoliczności. W tej sytuacji trudno podzielić zarzuty apelującego, iż Sąd nie przeprowadził dowodu z przesłuchania strony powodowej, skoro dowód taki nie był wnioskowany. Sąd nie ma bowiem obowiązku wyręczania strony reprezentowanej przez zawodowego pełnomocnika w prezentowaniu dowodów. W konsekwencji powyższego powództwo słusznie w niniejszej sprawie podlegało oddaleniu.

Wskazywane przez apelującą zarzut naruszenia naruszenie art. 60 k.c. w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. ustawa o kredycie konsumenckim był chybiony albowiem Sąd I instancji nie kwestionował w rozważaniach okoliczności zawarcia umowy pomiędzy pozwanym a poprzednikiem prawnym powoda i nie na fakcie braku podpisu pod tą umową oparł swoje rozstrzygniecie.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy podzielił ocenę twierdzeń faktycznych dokonaną przez Sąd Rejonowy oraz dokonaną przezeń ocenę prawną stanu faktycznego ustalonego na podstawie dowodów zaprezentowanych przez stronę powodową, a tym samym stwierdził brak przesłanek do uwzględnienia zarzutów apelacji.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

SSR del. Jolanta Malik

ZARZĄDZENIE

- odpis uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi strony powodowej k. 17.

- kal. 7 dni.