Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora Jacka Grabonia z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2016 r., 12 stycznia 2017 r.

sprawy A. K. (K.)

syna P. i R. z d. L.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 maja 2016 roku w miejscowości (...), gmina M., będąc w stanie nietrzeźwości kierował groźby pozbawienia życia I. K. i M. K. (1), trzymanym w ręku nożem, a groźba ta wzbudziła u nich uzasadnioną obawę spełnienia,

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego A. K. za winnego tego, że w dniu 29 maja 2016 roku w miejscowości (...), gmina M., wymachując trzymanym w ręku nożem wypowiadał pod adresem I. K. i M. K. (1) groźby pozbawienia ich życia, które wzbudziły u nich uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 1 (jeden) roku próby;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

IV.  na podstawie art. 72 § 2 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 1.000 zł (tysiąca złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków sądowych poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 120 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony A. K. zamieszkuje w Ł. wraz z matką R. K. i siostrą I. K.. Oskarżony wykonuje pracę w tzw. delegacjach, wyjeżdżając na dłuższy czas do innych miejscowości.

Dowód:

zeznania świadka I. K., k. 4, 57v – 58,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. K., k. 14, 56 – 57.

W przerwach pomiędzy delegacjami A. K. przyjeżdża do domu do Ł.. Oskarżony nadużywa wówczas alkoholu, wszczyna awantury domowe.

Dowód:

zeznania świadka I. K., k. 4, 57v – 58,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. K., k. 14, 56 – 57.

W dniu 29 maja 2016r. A. K. spożywał przez cały dzień alkohol na terenie Ł., wypijając łącznie ponad 1 litr wódki. Gdy oskarżony w godzinach wieczornych wracał do domu, wywrócił się na pobocze drogi i nie był w stanie się podnieść. Zauważyli go przechodzący obok mieszkańcy Ł. - M. K. (1) i M. K. (2), którzy pomogli mu wstać i zaprowadzili go do miejsca zamieszkania.

Dowód:

zeznania świadka M. K. (1), k. 7,

zeznania świadka M. K. (2), k. 23 – 24,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. K., k. 14, 56 – 57.

Po przyjściu do domu matka oskarżonego i jego siostra, wiedząc że A. K. następnego dnia wyjeżdża do pracy, chciały aby poszedł spać. Podczas próby zaprowadzenia go do pokoju, oskarżony wyszarpnął się i chwycił za nóż myśliwski, którym zaczął wymachiwać. I. K. zaczęła do niego krzyczeć aby rzucił nóż.

Dowód:

zeznania świadka I. K., k. 4, 57v – 58.

Zareagowali na to M. K. (1) i M. K. (2), którzy wbiegli do mieszkania. A. K. mimo próśb nie chciał odłożyć noża i kierując go w stronę siostry i M. K. (1) mówił, że ich zabije. Obawiając się, że oskarżony może zrealizować swoje groźby, M. K. (1) wraz z M. K. (2) oraz matką i siostrą oskarżonego, złapali go i wyrwali mu nóż z ręki.

Dowód:

zeznania świadka I. K., k. 4, 57v – 58,

zeznania świadka M. K. (1), k. 7,

zeznania świadka M. K. (2), k. 23 – 24.

Po chwili uspokojenia A. K. chwycił za nóż kuchenny, grożąc w dalszym w ciągu I. K. i M. K. (1) pozbawieniem życia. Obawiali się oni, że może on zrobić im krzywdę i próbowali go uspokajać, co nie przyniosło rezultatu. W pewnym momencie A. K. zamachnął się nożem, rozcinając koszulkę, w którą był ubrany M. K. (1). W związku z tym został on ponownie obezwładniony przez osoby znajdujące się w mieszkaniu.

Dowód:

zeznania świadka I. K., k. 4, 57v – 58,

zeznania świadka M. K. (1), k. 7,

zeznania świadka M. K. (2), k. 23 – 24.

A. K. pomimo obietnic, że będzie spokojny, wybiegł z domu, wziął szpadel i zaczął gonić M. K. (1) i M. K. (2). Mężczyznom tym udało się obronić przed atakiem oskarżonego i wyrwać mu z rąk niebezpieczny przedmiot. Pod koniec zajścia oskarżony kopnął w twarz M. K. (2), który stracił przytomność. W związku z tym, na miejsce została wezwana karetka Pogotowia (...) i patrol Policji. Przybyli funkcjonariusze Policji zatrzymali A. K. do wytrzeźwienia

Dowód:

zeznania świadka I. K., k. 4, 57v – 58,

zeznania świadka M. K. (1), k. 7,

zeznania świadka M. K. (2), k. 23 – 24,

opinia sądowo – lekarska, k. 32.

Oskarżony A. K. ma 28 lat, jest kawalerem, posiada na utrzymaniu jedno dziecko. Oskarżony pracuje jako elektroinstalator, uzyskując miesięcznie 2.500 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. K., k. 14, 56 – 57,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 22,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 18.

A. K. nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. W krytycznym czasie oskarżony nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód:

opinia sądowo – psychiatryczna, k. 64 – 67.

A. K. będąc przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż z powodu upojenia alkoholowego nie pamięta przebiegu zdarzenia, lecz „jeżeli tak zeznają pokrzywdzeni i świadkowie, tak musiało być”. Oskarżony dodał ponadto, że jest agresywny „jak wypije”, co skutkowało interwencjami Policji we wcześniejszym czasie. Podczas rozprawy głównej, oskarżony nie przyznał się do zarzucanego czynu, wskazując że nie pamięta zajścia, a wie że osoby będące świadkami lubią koloryzować.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd Rejonowy oparł się na zeznaniach świadków I. K., M. K. (1) oraz M. K. (2). Zdaniem sądu świadkowie ci w sposób zgodny z prawdą opisali okoliczności, które były ich udziałem. Analizując złożone przez nich relacje, które jawią się jako w pełni spójne i logiczne, sąd nie dopatrzył się przesłanek, które podważałyby ich wiarygodność. Zdaniem sądu świadkowie ci nie mają jakichkolwiek powodów aby w sposób nieprawdziwy opisać zachowanie oskarżonego, pomawiając go o czyn, który nie miał miejsca.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień oskarżonego, sąd jedynie częściowo wziął je pod uwagę, tj. w takim zakresie w jakim korespondowały one z zeznaniami wskazanych powyżej świadków. Zdaniem sądu na wiarę zasługuję pierwsze wyjaśnienia złożone przez A. K., w których przyznał się on do zarzucanego czynu i opisał w jaki sposób zachowuje się pod wpływem alkoholu. Późniejsze zmiana relacji przez oskarżonego, sprowadzająca się do kwestionowania własnego sprawstwa, została pominięta przez sąd, który uznał ją wyłączenie za wyraz przyjętej przez niego linii obrony.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się ponadto na zgromadzonych dowodach o charakterze materialnym wyszczególnionych w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako w pełni wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Oceniając przeprowadzone w toku postępowania dowody sąd uznał oskarżonego A. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu występku z art. 190 § 1 k.k. Sąd ustalił, że oskarżony w dniu 29 maja 2016r. w Ł. wypowiadał pod adresem I. K. i M. K. (1) groźby pozbawienia ich życia, wymachując przy tym trzymanym w ręku nożem. Powyższe zachowanie oskarżonego wywołało u pokrzywdzonych obawę, że groźby zostaną spełnione. Obawa ta, wziąwszy pod uwagę stan nietrzeźwości oskarżonego i poziom jego agresji, pozostawała w pełni uzasadniona.

Czyn oskarżonego był umyślny. Nie zachodziły okoliczności wyłączające winę ani bezprawność.

Wymierzając A. K. karę za przypisane mu przestępstwo, sąd baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Czyn A. K. podlegał ocenie jako społecznie szkodliwy i zawiniony w znacznym stopniu. Na powyższą ocenę wpływa przede wszystkim sposób działania oskarżonego, który nie ograniczył się do zachowania o charakterze werbalnym, lecz wypowiadając groźby sięgnął po niebezpieczny przedmiot, jakim jest nóż. Pozostawał on ponadto pod wpływem alkoholu, co stanowi dodatkową okoliczność obciążającą jego osobę.

Mając powyższe na uwadze, sąd wymierzył A. K. za popełnione przez niego przestępstwo karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu kara ta pozostaje adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, jak również spełnia pozostałe cele kary określone w art. 53 k.k. Sąd nie znalazł podstaw do orzeczenia wobec oskarżonego kary łagodniejszego rodzaju a tym bardziej zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, o co wnosił jego obrońca.

Skazując oskarżonego na karę pozbawienia wolności, sąd uznał za uzasadnione warunkowe zawieszenie jej wykonania na okres 1 roku próby, stwierdzając że wskazany środek probacyjny spełni swe wychowawczo – prewencyjne cele wobec jego osoby. Wydając powyższe rozstrzygniecie, sąd uwzględnił dotychczasową niekaralność oskarżonego, która pozwala na przyjęcie pozytywnej prognozy kryminalistycznej. Mając na uwadze okoliczność działania przez oskarżonego pod znacznym wpływem alkoholu, sąd zastosował względem jego osoby również obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Aby wzmocnić wychowawcze oddziaływanie wyroku na oskarżonego, sąd na podstawie art. 72 § 2 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. orzekł wobec A. K. świadczenie pieniężne w kwocie 1000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Wydając wyrok skazujący wobec A. K., sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 627 k.p.k. i obciążył nimi oskarżonego. W ramach powyższego rozstrzygnięcia sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków sądowych, poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie, które zostaną ustalone odrębnym postanowieniem oraz wymierzył mu opłatę w wysokości przewidzianej ustawą.

SSR Radosław Gluza

.