Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1842/16

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Zgierzu, w sprawie z wniosku Gminy Z. z udziałem J. B., dokonał w dziale III księgi wieczystej (...) wpisu wzmianki o wszczęciu przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Zgierzu C. K. postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 550/16 z wniosku Gminy Z. przeciwko dłużnikowi J. B..

Apelację od tego wpisu wywiódł uczestnik J. B., który domagał się wykreślenia wpisu, argumentując, iż wójt Gminy Z. posługuje się tytułem wykonawczym uzyskanym w drodze matactwa i składania fałszywych zeznań przez niekompetentnych podwładnych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i jako taka podlegała oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 626 8 § 2 k.p.c., dotyczącego zakresu kognicji sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym, sąd, rozpoznając wniosek o wpis, bada jedynie treść i formę wniosku i dołączonych do niego dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Z powyższego wynika, że zakres działań sądu wieczystoksięgowego ogranicza się do sprawdzenia, czy wniosek o wpis odpowiada wymogom formalnym, zbadania i oceny pełnej treści wniosku, w tym zwłaszcza ustalenia treści żądania, skontrolowania legitymacji czynnej wnioskodawcy, zbadania treści i formy dokumentów przedstawionych przez wnioskodawcę jako podstawa żądanego wpisu oraz dotychczasowej treści księgi wieczystej.

Zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie, ugruntowany jest pogląd – podzielany w pełni przez Sąd odwoławczy – zgodnie z którym zawarte w powołanym wyżej przepisie sformułowanie „bada jedynie” podkreśla ograniczony charakter kognicji sądu wieczystoksięgowego, który nie ma uprawnień ani możliwości prowadzenia postępowania dowodowego wykraczającego poza badanie dokumentów, nie może więc weryfikować danych podawanych przez strony (tak m. in. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 października 2009 r., II CSK 209/09, Legalis nr 288234, w postanowieniu z dnia 5 stycznia 2011 r., III CSK 84/10, Legalis nr 378381, czy w postanowieniu z dnia 5 grudnia 2014 r., III CSK 45/14, Legalis nr 1187042). Sąd wieczystoksięgowy w niniejszej sprawie zatem analizował załączone do wniosku zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z nieruchomości wraz z wezwaniem dłużnika do zapłaty oraz aktualną treść księgi, nie mógł natomiast badać, czy egzekucja ta została wszczęta zgodnie z przepisami prawa, a tym bardziej – jak wydaje się tego domagać skarżący – czy tytuł wykonawczy stanowiący podstawę jej prowadzenia wobec J. B. stwierdza istniejący rzeczywiście i wymagalny obowiązek obciążający dłużnika. Jeśli skarżący tę właśnie okoliczność kwestionuje, winien podjąć kroki prawne na innej drodze i dopiero po ewentualnym pozbawieniu wykonalności tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę wszczęcia postępowania egzekucyjnego, bądź podważeniu go w inny sposób, ubiegać się o jego umorzenie, a następnie o wykreślenie zaskarżonego wpisu.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy wniosek o wpis oraz załączone do niego dokumenty okazały się poprawne zarówno pod względem formalnym, jak i treściowym, Sąd I instancji nie miał prawa odmówić wpisu złożonego przez komornika w imieniu wierzyciela w trybie art. 924 § 1 k.p.c., zważywszy, że nie stoi temu na przeszkodzie treść przedmiotowej księgi wieczystej; okoliczności, w jakich został wydany tytuł wykonawczy stanowiący podstawę wpisu, oraz kwestia zgodności stwierdzonego tam obowiązku skarżącego z rzeczywistym stanem rzeczy pozostawały poza zakresem kognicji Sądu meriti. Postępowanie Sądu Rejonowego było zatem prawidłowe i nie naruszało przepisów prawa.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c., Sąd II instancji oddalił wniesioną apelację.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13