Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2016 r. w Tomaszowie Mazowieckim

na rozprawie

sprawy z powództw B. S.

przeciwko Urzędowi Miasta w T.

o odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem i sprostowanie świadectwa pracy

1. oddala powództwa;

2. zasądza od powoda B. S. na rzecz pozwanego Urzędu Miasta w T. kwotę 120,00 ( sto dwadzieścia ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt IV P 185/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 06 lutego 2015r., skierowanym przeciwko O. (...)w T., powód B. S. wnosił o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 17.860,00 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm prawem przepisanych, w tym kosztów ewentualnego zastępstwa procesowego.

Na uzasadnienie swojego żądania wskazał, iż zarządzeniem Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 28 lutego 2008r. został powołany na stanowisko pełniącego obowiązki Dyrektora Ośrodka (...) w T. od dnia 3 marca 2008 r., zaś zarządzeniem Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 28 lutego 2008 r. udzielono mu pełnomocnictwa w zakresie zwykłego zarządu do podejmowania czynności prawnych i reprezentowania O. (...)w T. na zewnątrz, programowania i planowania pracy O. (...) organizowania i kierowania całokształtem pracy, nadzorowania realizacji planów merytorycznych i budżetowych, podejmowania działań w kierunku rozwoju i rozszerzenia działalności O. (...), pozyskiwania dodatkowych środków finansowych oraz wykonywania czynności ze stosunku pracy oraz że na mocy art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1202) jego stosunek pracy jako osoby zatrudnionej na podstawie powołania przekształcił się w umowę na czas nieokreślony, co potwierdza również pismo Prezydenta Miasta z dnia 30 września 2009r.

Nadto powód wskazał, iż w związku z pogorszeniem się jego stanu zdrowia, w dniu 27 stycznia 2015 r. po pracy udał się do lekarza neurologa, który stwierdził u niego niezdolność do pracy w okresie od dnia 28 stycznia 2015 r. do dnia 11 lutego 2015 r. i wystawił zaświadczenie lekarskie na druku (...). W dniu 30 stycznia 2015 r. (ostatni dzień roboczy miesiąca) udał się do miejsca świadczenia pracy celem przekazania w kadrach zwolnienia lekarskiego oraz dokonania czynności związanych z wypłatą pracownikom O. (...) wynagrodzeń za miesiąc styczeń 2015 r.

Dodatkowo powód wskazał i to, że przyczyna wskazana w dokonanym wypowiedzeniu umowy o pracę jest nieprawdziwa, ponieważ K. J. wykonujący pracę dyrektora O. (...) w latach 2000-2007, a od 2007 r. na stanowisku Sekretarza Miasta T., dopiero w dniu 2 lutego 2015 r. złożył pisemne oświadczenie Prezydentowi Miasta, o czym poinformował go osobiście, informując zarazem, że zgłasza swój powrót na stanowisko Dyrektora O. (...) w T.. W ocenie powoda rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia mu stosunku pracy była personalna i osobista niechęć wobec jego osoby nowego Prezydenta Miasta T. M. W., w związku z jego zaangażowaniem się po stronie kandydatów bezpartyjnych i niezależnych w ostatnich wyborach samorządowych, będących jego konkurentami.

W odpowiedzi na pozew z dnia 25 lutego 2015r., pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wnosił o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska pełnomocnik pozwanego wskazał, iż przyczyna rozwiązania z powodem umowy o pracę za wypowiedzeniem jest konkretna i prawdziwa, bowiem w dniu 30 stycznia 2015r. rozwiązano umowę o pracę z Sekretarzem Miasta K. J. za porozumieniem stron, który w okresie od 12 kwietnia 2007r. przebywał na urlopie bezpłatnym w O. (...) w związku z pełnieniem w/w funkcji, a fakt zgłoszenia przez niego gotowości do pracy na piśmie w dniu 02 lutego 2015r. nie ma znaczenia i nie wpływa na rzeczywistość przyczyny wskazanej w wypowiedzeniu umowy o pracę z powodem. W dniu wręczania powodowi wypowiedzenia umowy o pracę prawdziwy był fakt, iż podpisano porozumienie o rozwiązaniu umowy pracę z K. J., który jednocześnie miał powrócić na swoje dawne stanowisko i w poniedziałek 02 lutego 2015r. zgłosił swoją gotowość do pracy.

Dodatkowo pełnomocnik pozwanego podniósł również i to, że nie można zgodzić się z twierdzeniem powoda, że pracodawca wypowiadając mu stosunek pracy, w okresie stwierdzonej zaświadczeniem lekarskim niezdolności do pracy, wykorzystał fakt, że przybył on do pracy w celu złożenia zaświadczenia lekarskiego i załatwienia spraw ważnych dla zakładu pracy w postaci m.in. terminowej wypłaty wynagrodzeń dla pracowników. Istotna w tym zakresie jest przede wszystkim okoliczność, iż powód nie poinformował w żaden sposób Prezydenta Miasta o swojej nieobecności w pracy z powodu choroby, nie wykonał w tych dniach chociażby telefonu informującego, że przebywa na zwolnieniu lekarskim, a powszechną praktyką w Urzędzie Miasta w T. jest to, że kierownicy jednostek zgłaszają Prezydentowi Miasta swoje usprawiedliwione nieobecności w pracy. Pozwany nie miał świadomości, że powód przebywa na zwolnieniu lekarskim, przez co tym bardziej nie mógł wykorzystać faktu zastania go akurat w momencie składania zaświadczenia lekarskiego i załatwiania spraw w siedzibie O. (...) W dniu 30 stycznia 2015r. pracownicy Urzędu Miasta na polecenia Prezydenta Miasta w porze południowej niezwłocznie po złożeniu wniosku o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron przez K. J. i jego akceptacji przez Prezydenta Miasta udali się do O. (...) celem wręczenia powodowi B. S. wypowiedzenia umowy o pracę. W siedzibie O. (...) pracownice zastały powoda, który dopiero po zapoznaniu się z treścią wręczonego mu wypowiedzenia i Zarządzenia Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 30 stycznia 2015r. w sprawie cofnięcia pełnomocnictwa oświadczył, iż nie może go przyjąć, gdyż od dnia 28 stycznia 2015r. przebywa na zwolnieniu lekarskim.

W pozwie z dnia 26 maja 2015r., skierowanym przeciwko O. (...)w T., powód B. S. wnosił o sprostowanie świadectwa pracy, sporządzonego przez pozwanego w dniu 30.04.2015r.i doręczonego w dniu 5.05.2015r. poprzez zmianę informacji odnośnie wymiaru wykorzystanego w okresie zatrudnienia urlopu wypoczynkowego o kreślonego w pkt 4 ppkt 1: „9 dni (72 godziny)”na „1 dzień (8 godzin” oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm prawem przepisanych, w tym kosztów ewentualnego zastępstwa procesowego.

Na uzasadnienie swojego żądania powód wskazał, iż udzielony mu na okres od dnia 2 lutego 2015r. do dnia 12 lutego 2015r. urlop wypoczynkowy wykorzystał jedynie w wymiarze jednego dnia tj. w dniu 12 lutego 2015r., ponieważ w okresie od 28 stycznia 2015r. do 11 lutego 2015r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, dlatego też w świadectwie pracy powinna znajdować się informacja, że w okresie zatrudnienia wykorzystał urlop wypoczynkowy w wymiarze jednego dnia (8 godzin).

Nadto powód wskazał, iż w dniu 11 maja 2015r. wystąpił do pozwanego pracodawcy z wnioskiem o sprostowanie w powyższym zakresie świadectwa pracy i że pismem z dnia 18 maja 2015 r., został zawiadomiony o odmowie dokonania sprostowania świadectwa pracy.

W odpowiedzi na pozew z dnia 12.06.2015r. pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wnosił o oddalenie żądania sprostowania świadectwa pracy oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2013r., Sąd na podstawie art. 219 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. zarządził połączenie w/w spraw do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Postanowieniem z dnia 19.09.2016r., Sąd zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 174 §1 pkt 1 k.p.c. oraz podjął zawieszone postępowanie z udziałem pozwanego Urzędu Miasta w T..

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód B. S. na mocy zarządzenia Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 28 lutego 2008r. został powołany na stanowisko pełniącego obowiązki Dyrektora Ośrodka (...) w T. od dnia 3 marca 2008r.

Zarządzeniem Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 28 lutego 2008r. powodowi B. S. jako p.o. dyrektora O. (...) zostało udzielone pełnomocnictwo w zakresie zwykłego zarządu do podejmowania czynności prawnych i reprezentowania O. (...)w T. (O. (...)) na zewnątrz, programowania i planowania pracy O. (...), organizowania i kierowania całokształtem pracy, nadzorowania realizacji planów merytorycznych i budżetowych, podejmowania działań w kierunku rozwoju i rozszerzenia działalnościO. (...), pozyskiwania dodatkowych środków finansowych oraz wykonywania czynności ze stosunku pracy.

dowód: zarządzenie Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 28 lutego 2008r.-k.9; zarządzenie Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 28 lutego 2008- k.10; pełnomocnictwo – k.10 verte;

Na mocy art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1202) stosunek pracy powoda B. S. jako osoby zatrudnionej na podstawie powołania przekształcił się w umowę na czas nieokreślony.

dowód: aneks do umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 30 września 2009r. (...).1120- (...) - k. 11;

W dniu 27 stycznia 2015r., po zakończeniu pracy powód B. S. z uwagi na dolegliwości zdrowotne udał się do lekarza neurologa, który stwierdzając niezdolność do pracy w okresie od dnia 28.01.2015r. do dnia 11.02.2015r. wystawił powodowi zwolnienie lekarskie.

dowód: zwolnienie lekarskie z dnia 27.01.2015r. – k. 12;

zeznania powoda B. S. - protokół rozprawy audio video z dnia 12.10.2016r. 00:37:03 -00:43:17 k. 185 oraz protokół rozprawy audio video z dnia02.06.2015r. 00:03:17-01:03:46 k. 66 verte- k.67;

Pomimo posiadanego zwolnienia lekarskiego, powód B. S. w dniach 28,29 i 30 stycznia 2015r. stawił się do pracy, przebywał w siedzibie O. (...) i wykonywał swoje obowiązki służbowe.

dowód: korespondencja z dnia 28.01.2015r., 29.01.2019r. wraz z adnotacjami powoda opatrzonymi datą 29.01.2015r. k.40-44;

zeznania świadka A. D. – protokół rozprawy audio video z dnia 30.09.2015r. 00:10:16 -00:23:01 k. 112 verte- k.113, świadka K. M. protokół rozprawy audio video z dnia 30.09.2015r. 00:24:40 -00:49:06 k. 113 i 113 verte; świadka E. W. - protokół rozprawy audio video z dnia 30.09.2015r. 00:50:08 -01:05:02 k. 113 verte; świadka M. A. - protokół rozprawy audio video z dnia 12.10.2016r. 00:07:59 -00:33:22 k. 184 verte i k.185;

We wniosku z dnia 30 stycznia 2015r., skierowanym do Prezydenta Miasta T., K. J. jako Sekretarz Miasta wnosił o rozwiązanie stosunku pracy z dniem 30.01.2015r. na mocy porozumienia stron.

W dniu 30 stycznia 2015r., pracownice Urzędu Miasta w osobach K. M. – Kierownika Referatu Polityki Płacowej i Kadr oraz E. I. w Referacie Polityki Płacowej i Kadr, na polecenie ustne Prezydenta Miasta, około godz. 12-13 udały się do O. (...) w T. celem wręczenia powodowi B. S. wypowiedzenia umowy o pracę.

Po przybyciu doO. (...) zostały poproszone o poczekanie przed gabinetem, gdyż powód B. S. w tym czasie rozmawiał ze swoim podwładnym.

Po wejściu do gabinetu K. M. w obecności E. W. wręczyła powodowi pismo o wypowiedzeniu umowy o pracę oraz zarządzenie Prezydenta Miasta T. w sprawie cofnięcia powodowi pełnomocnictwa do zwykłego zarząduO. (...). Na biurku powoda leżały rożne dokumenty oraz był włączony służbowy laptop.

Po zapoznaniu się z w/w pismami powód B. S. oświadczył, iż nie może przyjąć wypowiedzenia, gdyż od dnia 28 stycznia 2015r. przebywa na zwolnieniu lekarskim.

dowód: notatka służbowa z dnia 30.01.2015r. – k. 38;

pismo dot. rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem z dnia 30.01.2015r. - k. 15; zarządzenie Nr (...) Prezydenta Miasta T. z dnia 30.01.2015r. w sprawie cofnięcia pełnomocnictwa w zakresie zwykłego zarządu dla B. S. p.o. O. (...) w T. – k. 17; notatka służbowa z dnia 30.01.2015r. – k.39;

zeznania powoda B. S. – protokół rozprawy audio video z dnia 12.10.2016r. 00:37:03 -00:43:17 k. 185 oraz protokół rozprawy audio video z dnia02.06.2015r. 00:03:17-01:03:46 k. 66 verte- k.67;

We wniosku z dnia 11 maja 2015r., skierowanym do Prezydenta Miasta T., powód B. S. wnosił o sprostowanie treści otrzymanego świadectwa pracy w punkcie 4 ppkt 1 w zakresie wymiaru wykorzystanego w 2015r. urlopu wypoczynkowego z „9 dni (2 godziny)” na „1 dzień (8 godzin)”.

Pismem z dnia 18 maja 2015r., pozwany pracodawca odmówił powodowi B. S. sprostowania świadectwa pracy.

dowód: wniosek powoda B. S. o sprostowanie świadectwa pracy z dnia 11 maja 2015r. - k. 100;

pismo pozwanego z dnia 18.05.2015r. w przedmiocie odmowy sprostowania świadectwa pracy – k. 101;

Z dniem 31 grudnia 2015r., na mocy uchwały Nr XIV/130/2015 Rady Miejskiej T. z dnia 27.08.2015r., O. (...)w T. uległ likwidacji, a mienie znajdujące się w zarządzie O. (...)zostało przejęte przez Gminę – Miasto T..

dowód: uchwała Nr XIV/130/2015 Rady Miejskiej T. z dnia 27.08.2015r. – k. 168;

Średnie miesięczne wynagrodzenie brutto powoda B. S. wynosiło 5.256,00 zł.

dowód: zaświadczenie z dnia 17.10.2016r. – k. 189;

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, których prawdziwości strony nie kwestionowały oraz zeznania świadków A. D., K. M., E. W., M. A., a także częściowe zeznania powoda B. S..

Odnośnie zeznań w/w świadków wskazać należy, że Sąd uznał je za w pełni wiarygodne. Świadkowie ci w kwestii obecności powoda B. S. w pracy w dniach 28,29 i 30 stycznia 2015r. zeznawali spójnie, logicznie i zgodnie. Zeznania te znajdują także potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci korespondencji z w/w okresu przekazywanej powodowi wraz z jego adnotacjami, opatrzonymi data i podpisem .

Zeznania powoda B. S., Sąd uznał za wiarygodne jedynie w części, w której pokrywają się z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd nie dał wiary powodowi w zakresie tego, iż w dniu 30 stycznia 2015r. przyszedł on do pracy, aby dostarczyć zwolnienie lekarskie i aby zatwierdzić przelewy. Zeznania jego w tym zakresie pozostają w sprzeczności z oświadczeniem A. D. z dnia 30.01.2015r. złożonym Prezydentowi Miasta M. W., iż na godz. 15.15 powód B. S. nie dokonał przelewów na rzecz pracowników O. (...)

Odnośnie zeznań pozostałych świadków w osobach L. D., S. B. i B. K. Sąd uznał, iż zeznania tych osób niewiele istotnego wnoszą do sprawy, gdyż świadkowie ci nie posiadali wiedzy odnośnie przyczyn zwolnienia powoda B. S. z pracy za wypowiedzeniem. Z zeznań świadka L. D. jako byłego Naczelnika Wydziału (...) i (...) Urzędu Miasta w T. wynika natomiast, iż tylko powód B. S. jako jedyny nie otrzymał nagrody rocznej przyznawanej w ośrodkach kultury i w O. (...).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwa jako niezasadne podlegają oddaleniu w całości.

Zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.p., w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony było nieuzasadnione lub naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe, zmierzało do jednoznacznego ustalenia, czy strona pozwana dokonując powodowi B. S. wypowiedzenia umowy o pracę za 3-miesięcznym okresem wypowiedzenia, uczyniła to w sposób prawidłowy, a więc czy wypowiedzenie spełniało wymogi formalne, a podana przyczyna wypowiedzenia była skonkretyzowana, rzeczywista i prawdziwa.

Na wstępie rozważań należy zaznaczyć, że wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony jest zwykłym sposobem rozwiązywania umowy o pracę z tym, że prawo wypowiadania umów o pracę zawieranych na czas nieokreślony ograniczone jest jednak klauzulą generalną, w myśl której każde wypowiedzenia tego rodzaju umowy musi zawierać merytoryczne uzasadnienie.

Zgodnie z treścią art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony powinno zawierać przyczynę dokonania tego rodzaju czynności prawnej, przy czym przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę musi być konkretna i rzeczywista. Pracodawca ma obowiązek wskazać w sposób czytelny, jasny i zrozumiały rzeczywistą przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, a tym samym przedstawić uzasadnienie zwolnienia pracownika i umożliwić mu polemikę na drodze sądowej z decyzją pracodawcy. Przyczyna ta jednak nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, albowiem jak już wskazano wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy (tak: wyrok Sądu Najwyższego z 4.12.1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598). Sąd dokonując zasadności wypowiedzenia i jego zgodności z prawem zobligowany jest do jego kontroli w kontekście przyczyn powołanych w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 01.02.2000 r., I PKN 496/98, OSNP 2001/12/410; z dnia 19.02.1999 r., I PKN 571/98, OSNP 2000/7/266; z dnia 10.11.1998r., I PKN 434/98, OSNP 1999/21/688).

Zgodnie z utrwalonym w doktrynie jak i w orzecznictwie stanowiskiem, wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi, który świadczył pracę, a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy z powodu choroby, nie narusza przepisu art. 41 k.p. (por. uchwała Sądu Najwyższego Pełnego Składu Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 marca 1993 r., sygn. akt I PZP 68/92, (...), z. 9, poz. 140). Natomiast przesłanką przewidzianego w tym przepisie zakazu wypowiedzenia umowy o pracę nie jest choroba pracownika powodująca jego niezdolność do pracy, lecz nieobecność pracownika w pracy z powodu jego choroby. Takie rozumienie ochrony pracownika wynikające z art. 41 k.p. powoduje, że początek okresu ochronnego wyznacza moment przerwania pracy z powodu wystąpienia objawów chorobowych, które uniemożliwiają świadczenie pracy.

W pojęciu „nieobecność w pracy" mieści się „niezdolność do pracy", sama jednak „niezdolność do pracy" nie jest wystarczająca do zastosowania ochrony stosunku pracy z mocy art. 41 k.p. Wykładnia art. 41 k.p. oraz art. 53 § 1 i 3 k.p. wskazuje, że o zakazie wypowiedzenia nie decyduje sama tylko niezdolność pracownika do pracy spowodowana jego chorobą, ale przede wszystkim musi być spełniona druga przesłanka, którą jest nieobecność pracownika w pracy.

Przez obecność w pracy należy rozumieć stawienie się pracownika do pracy i świadczenie pracy, a więc wykonywanie obowiązków wynikających z umowy o pracę lub też gotowość do jej wykonywania. Jeżeli zatem mimo niezdolności do pracy pracownik nadal wykonuje pracę - to czas pozostawania w pracy nie może być rozumiany jako usprawiedliwiona nieobecność w pracy chroniona przepisem art. 41 k.p.

Okres ochronny przewidywany w art. 41 k.p. rozpoczyna się z chwilą powstania przesłanki zakazu wypowiedzenia, tj. nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby czyniącej go niezdolnym do pracy lub zaprzestania świadczenia pracy z tej samej przyczyny ( por. wyrok SN z 4.11.2010; sygn. II PK 116/10; Monitor Prawa Pracy 2011/3/145-147 oraz wyrok SN z 5.05.2010; sygn. II PK 343/09; LEX nr 603420).

Skoro zatem powód B. S. w dniach 28,29 i 30 stycznia 2015 r. stawił się do pracy, przebywał w siedzibie O. (...) i świadczył pracę, to legitymowanie się przez niego zwolnieniem lekarskim, zdaniem Sądu, nie miało wpływu na skuteczność i prawidłowość dokonanego przez pozwanego pracodawcę wypowiedzenia umowy o pracę.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, pozwala bowiem na ustalenie, iż powód B. S. w chwili wręczenia mu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, nie był w okresie, w którym korzystałby ze szczególnej ochrony trwałości stosunku pracy, w związku z zaistnieniem usprawiedliwionej nieobecności w pracy, bowiem wykazane okoliczności jego zachowania świadczą niezbicie o fakcie, że przystąpił do świadczenia pracy i pracę tę świadczył.

Odnośnie zarzutu powoda, iż wskazana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę jest przyczyną nieprawdziwą Sąd zważył, iż zgodnie z art. 30 § 4 k.p., oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony powinno zawierać przyczynę dokonania tego rodzaju czynności prawnej. Przyczyna ta nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, albowiem wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy (patrz wyrok SN z 04.12.1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598). Nie oznacza to jednak przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę (wyrok SN z dnia 2001.12.06, I PKN 715/00, Pr. Pracy 2002/10/34).

Podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 KP.

W ocenie Sądu okoliczności sprawy jak i zgromadzony materiał dowodowy potwierdziły prawdziwość przyczyny dokonanego powodowi B. S. wypowiedzenia umowy o pracę.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż w dniu 30 stycznia 2015r. doszło do rozwiązania umowy o pracę z Sekretarzem Miasta K. J. za porozumieniem stron, który w okresie od dnia 12 kwietnia 2007r. przebywał na urlopie bezpłatnym w O. (...).

Zatem przyczyna wskazana w wypowiedzeniu jako „powrót do pracy Dyrektora O. (...)z urlopu bezpłatnego” była w momencie składania oświadczenia o wypowiedzeniu prawdziwa pomimo, iż w tym dniu K. J. nie zgłosił jeszcze formalnie swojej gotowości do pracy na piśmie.

Co istotne, zarówno powód B. S., jak i też jego poprzednicy T. S. (zatrudniony od 12 kwietnia 2007r. do 31 marca 2008r.) oraz L. D. (zatrudniony od 30 stycznia 2008r. do dnia 03 marca 2008r.), w okresie korzystania przez K. J. z urlopu bezpłatnego zatrudniani byli na stanowisku pełniącego obowiązki (p.o.) Dyrektora O. (...), a nie wiorst na stanowisku Dyrektora O. (...). Od czasu powołania K. J. na stanowisko Sekretarza Miasta T. i udzielania mu na ten okres bezpłatnego urlopu – co popodnosił pełnomocnik pozwanego- nie zatrudniono żadnej osoby na stanowisko Dyrektora O. (...).

Wskazać jeszcze należy, iż po zakończeniu urlopu bezpłatnego, pracodawca powinien dopuścić pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku.

Odnośnie drugiego z dochodzonych przez powoda B. S. roszczeń tj. sprostowania świadectwa pracy Sąd zważył, iż zgodnie z przepisem art. 167 ¹ k.p. w okresie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest obowiązany wykorzystać przysługujący mu urlop, jeżeli w tym okresie pracodawca udzieli mu urlopu. W takim przypadku wymiar udzielonego urlopu, z wyłączeniem urlopu zaległego, nie może przekraczać wymiaru wynikającego z przepisów art. 155 ¹ k.p.

Ze zdania pierwszego tego artykułu wynika wprost, że udzielenie pracownikowi urlopu w okresie wypowiedzenia zależy tylko od pracodawcy. To jego uprawnienie jest niezależne od tego, kto złoży wypowiedzenie umowy o pracę, oraz od długości okresu wypowiedzenia, a także od terminu wykorzystania urlopu przewidzianego w planie urlopów lub ustalonego przez pracodawcę po porozumieniu z pracownikiem (art. 163 k.p.).

W sprawie niniejszej, pozwany pracodawca zobowiązując jednocześnie powoda B. S., w piśmie wypowiadającym umowę o pracę, do wykorzystania urlopu wypoczynkowego jak i zwalniając go po jego wykorzystaniu z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia (wskazując konkretny okres wykorzystania urlopu wypoczynkowego) postąpił prawidłowo.

Stwierdzić zatem należy, że pozwany pracodawca zasadnie uznał, że doszło do wykorzystania urlopu wypoczynkowego przez powoda B. S. (proporcjonalnego w wymiarze 9 dni) w okresie wypowiedzenia, a to ze względu na jednoczesne zobowiązanie do wykorzystania urlopu wypoczynkowego w konkretnym okresie czasu i zwolnienie powoda z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, po jego wykorzystaniu.

Z tych względów, roszczenie powoda B. S. o sprostowanie świadectwa pracy również podlegało oddaleniu.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa prawnego, o których mowa w punkcie 2 wyroku, stanowił przepis art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez sądy pracy. Jeżeli zatem pracownik przegra sprawę pracowniczą, winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu obejmujących koszty sądowe (o ile były poniesione) oraz koszty zastępstwa procesowego strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika.

W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez stronę pozwaną były koszty wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika, które zgodnie z § 11 ust 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia prze Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) wynosiły 120 złotych (60 zł x 2 roszczenia).

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.