Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 9 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: sekr. sąd. Kamila Zientalak

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2017 roku w Łodzi

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko J. O.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 2646/16

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 16 września 2016 roku powód (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od J. O. kwoty 248,72 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że podczas kontroli w pojeździe nr 71 w dniu 2 czerwca 2005 r. stwierdzono u pozwanej brak ważnego biletu podróżnego. W związku z tym pozwana była zobowiązana do wniesienia opłaty dodatkowej w kwocie 110 zł. Ponadto na dochodzoną przez powoda kwotę składają się skapitalizowane odsetki na dzień 2 listopada 2015 r. w kwocie 138,72 zł. W dniu 16 sierpnia 2012 r. (...) z siedzibą w W. nabył od R. K. prowadzącego Zakład (...) w Ł. wierzytelność przysługującą wobec pozwanej.

(pozew k. 4- 7)

Nakazem zapłaty z dnia 21 września 2016 roku Sąd Rejonowy zasądził od J. O. na rzecz powoda kwotę 248,72 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 137 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

(nakaz zapłaty k. 21)

Sprzeciwem wniesionym w dniu 10 października 2016 r. pozwana zaskarżyła nakaz w całości i zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia.

(sprzeciw k. 29- 30)

Na rozprawie w dniu 9 marca 2017 r. pełnomocnik powoda oraz pozwana prawidłowo zawiadomieni, nie stawili się.

(protokół rozprawy k. 38)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Podczas kontroli w pojeździe powoda nr 71 w dniu 2 czerwca 2005 r. stwierdzono u J. O. brak ważnego biletu podróżnego.

(okoliczność bezsporna, raport kontrolera k. 18).

W dniu 16 sierpnia 2012 r. powód (...) z siedzibą w W. nabył od R. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład (...) w Ł. wierzytelność przysługującą wobec pozwanej.

(umowa przelewu wierzytelności k. 12, wykaz wierzytelności k. 13, zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności k. 14)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodu w postaci dokumentów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powód dochodził od pozwanej kwoty 248,72 zł. tytułem opłaty dodatkowej i skapitalizowanych odsetek ustawowych w związku z wynikiem kontroli przeprowadzonej w dniu 2 czerwca 2005 r. Pozwana nie kwestionowała, że tego dnia podróżowała pojazdem powoda nr 71 bez ważnego biletu podróżnego. Natomiast J. O. podniosła zarzut przedawnienia roszczenia, który w ocenie Sądu jest zasadny.

Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie ulega wątpliwości, że zobowiązanie pozwanej wobec powoda jest świadczeniem wynikającym z umowy przewozu. W myśl przepisu art. 118 kc, który stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- trzy lata. W przypadku roszczenia powoda będzie miał zastosowanie przepis szczególny, a mianowicie art. 778 kc, zgodnie z którym roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu. Wobec tego nie ulega wątpliwości, że termin przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda wynosi 1 rok. W myśl art. 120 § 1 kc zdanie pierwsze bieg przedawnienia zaczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W przypadku roszczenia powoda należy przyjąć, że roszczenie stało się wymagalne w dniu 2 czerwca 2005 r. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, roszczenie powoda przedawniło się w dniu 3 czerwca 2006 r. Tymczasem powództwo w przedmiotowej sprawie zostało wytoczone dopiero w dniu 16 września 2016 r. W związku z przedawnieniem należności głównej, nie ulega wątpliwości, że przedawnieniu uległo również roszczenie o odsetki od należności głównej.

Uwzględnienie podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia skutkowało oddaleniem powództwa. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.