Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Małgorzata Bańkowska (spr.)

Sędziowie: SSO Aleksandra Mazurek

SSO Macieju Schulz

Protokolant: p.o. protokolant sądowy Sylwester Sykut

przy udziale prokuratora Lidii Kazimierczyk-Pyry i oskarżyciela subsydiarnego A. S.

po rozpoznaniu dnia 13 marca 2017 r.

sprawy J. M. s. E. i H. ur. (...) w L. oskarżonego przestępstwa z art. 190§1kk i art. 212§1kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 9 maja 2016 r. sygn. akt II K 131/15

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że uniewinnia oskarżonego od popełnienia czynów z punktów 1 i 3 aktu oskarżenia, kwalifikowanych z art. 190 § 1 kk; w pozostałym zakresie tj. co do czynów opisanych w punkcie 2 i 4 aktu oskarżenia, a kwalifikowanych z art. art. 212 § 1 kk, zaskarżony wyrok uchyla i na postawie art. 17 § 1 pkt 6 kpk postępowanie umarza; na postawie art. 624 § 1 kpk i 632a § 1 kpk zwalnia oskarżycielkę subsydiarną i oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie przejmując je na rachunek Skarbu Państwa, na podstawie art. 633 kpk ustala, że każda z wyżej wymienionych stron ponosi koszty ustanowienie zastępstwa procesowego we własnym zakresie;

SSO Aleksandra Mazurek SSO Małgorzata Bańkowska SSO Macieju Schulz

Sygn.akt VIKa 949/16

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Niezależnie od zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego J. M. i prokuratora, należy zauważyć, że w sprawie zaistniała negatywna przesłanka procesowa, o jakiej mowa w art.17§1p.6kpk, odnośnie czynów kwalifikowanych z art. 212§1kk.

Od chwili popełnienia tych przestępstw, do daty wyrokowania przez sąd odwoławczy, upłynął okres 6 lat, co zgodnie z treścią art.101§2 kpk w związku z art.102kpk, oznacza, że nastąpiło przedawnienie karalności.

Sąd odwoławczy, rozpoznając apelacje w zakresie odnoszącym się do tych czynów, mógł bazować wyłącznie na zebranym dotychczas materiale dowodowym, a stwierdzając brak podstaw do uniewinnienia oskarżonego, zobowiązany był umorzyć postępowanie z uwagi na przedawnienie.

Sąd odwoławczy nie podzielił stanowiska skarżących, że w sprawie brak było wystarczających dowodów dla stwierdzenia, że autorem zniesławiających treści wywieszonych na ogrodzeniu posesji oskarżycielki subsydiarnej, był oskarżony.

Ustalenie sądu meriti, oparte było w tym względzie na zeznaniach oskarżycielki i opinii grafologicznej sporządzonej przez biegłego G. D..

Oskarżony i oskarżycielka A. S., od lat pozostają w narastającym konflikcie sąsiedzkim, a więc oskarżycielka miała uzasadnione powody aby mniemać, że autorem obraźliwych treści wywieszonych na ogrodzeniu jej posesji jest właśnie oskarżony, a nie jakaś inna nieustalona osoba.

W tym przypadku, jedynym dowodem osobowym wskazującym na sprawstwo oskarżonego były zeznania oskarżycielki, które w konfrontacji z treścią opinii biegłego, sąd meriti słusznie uznał za wiarygodne.

Podejrzenia oskarżycielki okazały się być trafne, gdyż jak się okazało, opinia grafologiczna nie wykluczyła sprawstwa oskarżonego lecz w znacznym stopniu na niego wskazała.

Opinia ta, co prawda nie zawiera kategorycznego wniosku, co do autorstwa zapisu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, jednakże, aż w 80% wskazuje właśnie na osobę oskarżonego.

Należy jednak zauważyć, że opinie grafologiczne, są jedynie dowodem pomocniczym dla sądu, w oparciu o który, sąd dokonuje oceny pozostałych dowodów zebranych w sprawie.

Sąd posiłkując się tą właśnie opinią, oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego, doszedł do trafnego wniosku, że sprawcą czynów kwalifikowanych z art.212§1kk jest J. M..

W okolicznościach niniejszej sprawy, nie może być mowy o wątpliwościach co do osoby sprawcy, jak to sugerują skarżący albowiem logiczna ocena wszystkich poszlak tworzy nierozłączny ich łańcuch.

Mając powyższe na względzie sąd odwoławczy uznał, że brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego od zarzutów z art.212§1kk. Jednak z uwagi na przedawnienie karalności tych przestępstw, sąd zobowiązany był w tym zakresie uchylić wyrok i umorzyć postępowanie.

Odnośnie czynów kwalifikowanych z art.190§1kk, sąd odwoławczy równie nie miał wątpliwości, że na plakatach imitujących klepsydry, znaki krzyża nakreślił J. M..

Sąd uznał jednak, że to zachowanie oskarżonego nie miało charakteru gróźb karalnych. Umieszczony na plakatach znak krzyża jest symbolem religijnym, typowym dla klepsydry, i nie było podstaw aby w tym przypadku odczytać jego znaczenie, jako symbol groźby pozbawienia życia.

Niewątpliwie, użycie takiej grafiki na plakacie i umieszczenie go na ogrodzeniu sąsiadki, było zachowaniem nagannym, jednak nie ma podstaw aby potraktować to zachowanie jako groźbę pozbawienia życia, a co najwyżej jako złośliwość mającą wywołać irytację adresata.

Nie było podstaw aby odczytać treść tego plakatu w sposób przedstawiony przez oskarżycielkę.

Mając powyższe na względzie, sąd odwoławczy uznał, że sąd meriti dokonał błędnej oceny treści zamieszczonej przez oskarżonego na plakacie, co skutkowało błędną oceną, że czyn ten wypełnił znamiona art.190§1kk.

Mając powyższe na względzie, sąd zmienił w tym zakresie zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego.

O kosztach postępowania, sąd orzekł na zasadzie słuszności.

sso Małgorzata Bańkowska sso Maciej Schulz sss Aleksandra Mazurek