Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2017 roku w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa H. M.

przeciwko K. F.

o zapłatę

I.  utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 17 sierpnia 2015 roku wydany przez Sąd Rejonowy w Gdyni w sprawie o sygn. akt VI GNc 3771/15 w całości;

II.  kosztami procesu w pozostałym zakresie obciąża pozwanego K. F. uznając je za uiszczone.

Sygn. akt VI GC 2584/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 lipca 2015 roku powód H. M. domagał się zasądzenia od pozwanego K. F. kwoty 66 629,80 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 131 437,80 złotych za okres od dnia 26 stycznia 2015 roku do dnia 29 stycznia 2015 roku, 96 629,80 złotych za okres od dnia 30 stycznia 2015 roku do dnia 07 kwietnia 2015 roku oraz 66 629,80 złotych za okres od dnia 08 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że strony łączyła umowa, której przedmiotem było wykonanie i montaż przez powoda konstrukcji stalowej podjazdu i wyjścia wraz z montażem szyb dla zadania pod nazwą „Przebudowa budynków poszpitalnych pod potrzeby Centrum Zdrowia Psychicznego w S.”. Tytułem wynagrodzenia za wykonanie powyższej umowy w dniu 26 listopada 2014 roku powód wystawił fakturę VAT numer (...) na kwotę 134 808 złotych, z terminem płatności do dnia 25 stycznia 2015 roku. Faktura ta została podpisana również przez pozwanego K. F..

Na podstawie § 7 punktu 1 umowy pozwany K. F. tytułem kaucji gwarancyjnej pobrał kwotę 3 370,20 złotych, zaś w dniu 29 stycznia 2015 roku dokonał wpłaty na rzecz powoda kwoty 34 808 złotych tytułem częściowej zapłaty za fakturę VAT numer (...). W dniu 20 marca 2015 roku pozwany skierował do powoda pismo, w którym zwrócił się z prośbą o rozłożenie pozostałej należności na dwie raty: 10 000 złotych płatne do dnia 31 marca 2015 roku oraz 90 000 złotych płatne do dnia 30 września 2015 roku. W dniu 07 kwietnia 2015 roku pozwany dokonał wpłaty kwoty 30 000 złotych.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 17 sierpnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 3771/15 Sąd Rejonowy w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W zarzutach od nakazu zapłaty pozwany K. F. wniósł o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa w całości wskazujac, że brak jest protokołu końcowego odbioru prac, zaś roboty wykonane przez powoda posiadały wady. Nadto, pozwany w piśmie procesowym z datą w nagłówku „dnia 16 listopada 2015 roku” (data prezentaty: 2015-11-24, k. 89-90 akt) podniósł zarzut potrącenia kwoty dochodzonej niniejszym procesem z kwotą naliczonych powodowi kar umownych z tytułu opóźnienia w usunięciu wad.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. F. był generalnym wykonawcą polegających na przebudowie budynków poszpitalnych celem ich dostosowania do potrzeb Centrum Zdrowia Psychicznego w S. robót budowlanych, wynikających z umowy zawartej z Samodzielnym Publicznym Specjalistycznym Psychiatrycznym Zakładem Opieki Zdrowotnej w S..

niesporne

W dniu 23 lipca 2014 roku pomiędzy K. F. jako zamawiającym oraz H. M. jako wykonawcą zawarta została umowa numer (...) na wykonanie i montaż konstrukcji stalowej podjazdu i wejścia wraz z montażem szyb (konstrukcja malowana, szyba hartowana 6.6.2 klejona, uchwyty spider) dla zadania pod nazwą „Przebudowa budynków poszpitalnych pod potrzeby Centrum Zdrowia Psychicznego w S.”.

Zgodnie z § 2 umowy, prace miały zostać wykonane do dnia 20 września 2014 roku.

W § 5 ust.1 umowy strony ustaliły, iż za wykonanie przedmiotu umowy wykonawca otrzyma wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie 134 808 złotych brutto.

Zgodnie z § 6 ust. 1 umowy rozliczenie wynagrodzenia wykonawcy za wykonanie przedmiotu umowy nastąpić miało w uzgodnieniu z zamawiającym w zależności od stopnia zaangażowania prac: fakturami VAT częściowymi wystawionymi nie częściej niż raz w miesiącu, fakturą końcową wystawioną po podpisaniu protokołu odbioru końcowego i usunięciu wszystkich wad i usterek poodbiorowych przedmiotu umowy, rozliczającą pozostałe wynagrodzenie. Należność za wykonanie przedmiotu umowy miała być płatna przelewem na rachunek bankowy wskazany w fakturze VAT, w terminie 30 dni od dnia doręczenia zamawiającemu prawidłowo wystawionej faktury wraz z dokumentami rozliczeniowymi.

Zgodnie z § 7 ust. 1 umowy, wykonawca wyraził zgodę na wniesienie zabezpieczenia należytego usunięcia wad i usterek w wartości 2,5% przedmiotu umowy brutto, przy czym wartość zabezpieczenia miała zostać pobrana przez zamawiające z faktury końcowej w formie kaucji gwarancyjnej. Kaucja ta miała zostać zwolniona po upływie okresu gwarancji określonego w § 11 umowy i przekazana po uprzednim otrzymaniu wniosku od wykonawcy dotyczącym zwolnienia kaucji na wskazane w nim konto.

Stosownie do § 10 umowy, strony ustaliły kary umowne z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, naliczane w stosunku do wynagrodzenia brutto, tj. karę umowną za zwłokę w wykonaniu przedmiotu umowy w wysokości 0,1% wynagrodzenia brutto za każdy dzień zwłoki, karę umowną za zwłokę w usunięciu wad stwierdzonych w okresie gwarancji jakości lub rękojmi w wysokości 1 500 złotych brutto za każdy dzień zwłoki w stosunku do ustalonego terminu, karę umowną za odstąpienie od umowy przez którąkolwiek ze stron z przyczyn leżących po stronie wykonawcy w wysokości 20% wynagrodzenia.

Zgodnie z ustępem 3 § 10 umowy, kary umowne zamawiający miał potrącać z faktur lub zabezpieczenia należytego wykonania umowy.

Aneksem numer (...) z dnia 18 września 2014 roku K. F. i H. M. ustalili nowy termin wykonania przedmiotu umowy – do dnia 10 października 2014 roku. Kolejnym aneksem (numer (...)) z dnia 07 października 2014 roku strony ustaliły, że nowy termin wykonania umowy będzie przypadał na dzień 24 października 2014 roku.

umowa – k. 15-22 akt, aneks numer (...) – k. 23 akt, aneks numer (...) – k. 24 akt

Całość prac wynikających z umowy z dnia 23 lipca 2013 roku została zakończona w listopadzie 2014 roku.

K. F. nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do jakości wykonanych prac.

Mimo wielkokrotnych próśb, w tym ze strony M. R. – pracownika H. M. zajmującego się obsługą biurową tej umowy, K. F. nie stawił się na terenie budowy celem podpisania protokołu odbioru prac.

M. R. uzgodnił z przedstawicielem K. F. – G. F., że faktura VAT zostanie wystawiona mimo braku protokołu odbioru.

zeznania świadka M. R. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 grudnia 2016 roku – k. 253-256 akt (zapis cyfrowy 00:01:09-00:22:20), zeznania powoda H. M. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 grudnia 2016 roku – k. 253-256 akt (zapis cyfrowy 00:22:21-00:27:26), zeznania świadka R. S. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 września 2016 roku – k. 199-203 (zapis cyfrowy 00:50:13-01:21:11)

W dniu 28 listopada 2014 roku H. M. wystawił na rzecz K. F. fakturę VAT numer (...) obejmującą należność za wykonanie i montaż konstrukcji stalowej i wejścia, opiewającą na kwotę 134 808 złotych brutto, z terminem płatności do dnia 25 stycznia 2015 roku.

Faktura VAT została podpisana przez K. F..

W dniu 30 listopada 2014 roku H. M. sporządził notę korygującą numer (...) dotyczącą faktury VAT numer (...), z tym, że korekta dotyczyła wyłącznie doprecyzowania firmy, pod którą K. F. prowadził działalność gospodarczą.

faktura VAT numer (...) – k.25 akt, zeznania powoda H. M. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 grudnia 2016 roku – k. 253-256 akt (zapis cyfrowy 00:22:21-00:27:26), nora korygująca numer (...) – k. 27 akt

W dniu 29 stycznia 2015 roku K. F. dokonał wpłaty na rzecz H. M. kwoty 34 808 złotych tytułem częściowej zapłaty za fakturę VAT numer (...).

potwierdzenie przelewu – k. 29 akt

W związku z brakiem uiszczenia pozostałej części należności, strony prowadziły rozmowy mające na celu rozłożenie płatności tej należności na raty.

Z uwagi na nieprawidłowe rozliczenie z innym inwestorem oraz związanymi z tym przejściowymi problemami z terminowym uregulowaniem zobowiązania wobec H. M., pismem z dnia 20 marca 2015 roku K. F. zwrócił się do H. M. z prośbą o wyrażenie zgody na zapłatę pozostałej należności w wysokości 100 000 złotych w dwóch ratach, tj. kwoty 10 000 złotych w terminie do dnia 31 marca 2015 roku oraz kwoty 90 000 złotych w terminie do dnia 30 września 2015 roku.

zeznania świadka M. R. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 grudnia 2016 roku – k. 253-256 akt (zapis cyfrowy 00:01:09-00:22:20), zeznania powoda H. M. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 grudnia 2016 roku – k. 253-256 akt (zapis cyfrowy 00:22:21-00:27:26), pismo – k. 30 akt

W dniu 07 kwietnia 2015 roku K. F. zapłacił H. M. kwotę 30 000 złotych.

potwierdzenie przelewu – k. 31 akt

Pismem z dnia 07 kwietnia 2015 roku K. F. poinformował H. M., iż na podstawie § 7 punkt 1 umowy pobrał on z faktury końcowej równowartość 2,5% wartości przedmiotu umowy brutto na zabezpieczenie należytego wykonania wad i usterek, tj. kwotę 3 370,20 złotych.

pismo – k. 28 akt

Pismem z dnia 01 kwietnia 2015 roku K. F. poinformował inwestora Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnej z siedzibą w S., iż nie zapłacił całej należności H. M. wykonującemu zadaszenie dla karetek, albowiem prace nie zostały protokolarnie odebrane z uwagi na nieszczelność szklanego dachu podając również, że ustalono, iż do czasu wystąpienia większych opadów deszczu pokrycie dachu będzie obserwowane, zaś z uwagi na znikome opady deszczu w sezonie zimowym szczelność pokrycia nie mogła być jednoznacznie stwierdzona. K. F. wskazał również, że podczas pobytu w dniu 30 marca 2015 roku przy intensywnych opadach deszczu w dalszym ciągu występowały nieszczelności w pokryciu ze szkła oraz, że pozostałą część wynagrodzenia, po rozmowach z wykonawcą H. M., zostanie uregulowana po usunięciu przecieków i bezusterkowym protokolarnym odbiorze robót.

pismo – k. 38 akt

W dniu 09 kwietnia 2015 roku przy udziale przedstawicieli inwestora Samodzielnego Publicznego Specjalistycznego Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej z siedzibą w S. i przedstawicieli K. F. został sporządzony protokół przeglądu robót w okresie gwarancji zgodnie z umową numer (...) z dnia 05 listopada 2013 roku.

W protokole wskazano, że roboty wykonano w stopniu dostatecznym, zaś stwierdzone wady zostały wymienione w załączniku numer 3, przy czym wyznaczono termin ich usunięcia – do dnia 30 sierpnia 2015 roku.

W załączniku numer 3 w odniesieniu do zadaszenia przed wejściem głównym wskazano następujące wady:

-

tuleje i łapy trzymające pokryte są rdzawym nalotem – skutecznie usunąć rdzawy nalot,

-

konstrukcja podstawowa wiaty pokryta jest rdzawym nalotem – wykonać malowanie konstrukcji,

-

nieszczelność szklanego zadaszenia – uszczelnić pokrycie zadaszenia,

-

montaż tafli szklanych wykonany niedbale – wyregulować płaszczyznę szklenia.

protokół przeglądu robót w okresie gwarancji wraz z załącznikiem – k. 39-43 akt, zeznania świadka R. S. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 września 2016 roku – k. 199-203 (zapis cyfrowy 00:50:13-01:21:11)

Pismem z dnia 18 maja 2015 roku K. F. poinformował H. M. o stwierdzonych wadach w postaci nieszczelności szklanego dachu, a także rdzawego nalotu pokrywającego elementy mocujące oraz wskazał, iż wady te uniemożliwiają zakończenie umowy i sporządzenie końcowego protokołu odbioru robót.

K. F. wezwał H. M. do niezwłocznego usunięcia stwierdzonych wad celem końcowego protokolarnego odbioru robót, podnosząc, iż pozostała część wynagrodzenia zostanie uregulowana po usunięciu przecieków i rdzy oraz bezusterkowym protokolarnym odbiorze robót.

pismo wraz z dowodem nadania – k. 45-46 akt

W dniu 08 września 2015 roku został ponownie sporządzony protokół przeglądu gwarancyjnego konstrukcji zadaszenia podjazdu karetek od strony południowej. W protokole tym wskazano, iż tuleje dystansowe ze stali nierdzewnej pomiędzy szkleniem a konstrukcją główną pokryte są na całości powierzchni rdzawym nalotem, zadaszenie jest nieszczelne (występują miejsca przecieku), konstrukcja główna posiada liczne miejsca korozji, a tafle szkła zamontowane są niewłaściwie, przez co tworzą schodki pomiędzy poszczególnymi taflami.

W protokole wskazano również, że przedstawiciel wykonawcy był obecny w trakcie spisywania protokołu, ale oświadczył, iż nie jest on umocowany do jego podpisania.

protokół – k.48-49 akt

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 17 sierpnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 3771/15 Sąd Rejonowy w Gdyni uwzględnił w całości żądanie H. M. dotyczące zapłaty pozostałej części wynagrodzenia.

Powyższe orzeczenie zostało doręczone K. F. w dniu 26 sierpnia 2015 roku.

niesporne, a nadto zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 35 akt

W dniu 28 września 2015 roku K. F. obciążył H. M. karą umowną w wysokości 190 500 złotych za zwłokę w usunięciu wad.

Pismem z dnia 26 października 2015 roku H. M. oświadczył, iż odsyła notę księgową numer (...) bez księgowania, z uwagi na bezzasadność jej wystawienia.

nota księgowa – k. 74 akt, pismo – k. 75 akt

Pismem z dnia 05 listopada 2015 roku K. F. wezwał H. M. do zapłaty kwoty 240 000 złotych tytułem zwłoki w usuwaniu wad stwierdzonych w okresie rękojmi.

Powyższa kwota stanowiła wyliczenie kary umownej za okres od dnia doręczenia pisemnego powiadomienia H. M. o wadach (pismo z dnia 18 maja 2015 roku) do dnia 31 października 2015 roku.

W dniu 16 listopada 2015 roku K. F. złożył oświadczenie o potrąceniu kwoty 240 000 złotych tytułem należnych mu kar umownych z wierzytelnością przysługującą H. M. w kwocie 66 629,80 złotych.

wezwanie do zapłaty wraz z dowodem odbioru – k. 91 akt, oświadczenie o potrąceniu – k. 92 akt

Pismem dnia 16 listopada 2015 roku K. F. złożył H. M. oświadczenie o potrąceniu kwoty 240 000 złotych tytułem zwłoki w usuwaniu wad stwierdzonych w okresie rękojmi z wierzytelnością H. M. z tytułu zapłaty wynagrodzenia wynikającej z faktury VAT numer (...).

oświadczenie o potrąceniu – k. 92 akt

W dniu 24 listopada 2015 roku K. F. jako zamawiający podpisał z H. M. jako wykonawcą protokół odbioru, w którym wskazano, że konstrukcja posiada wady w postaci przecieków zadaszenia, wobec czego należy doszczelnić dach. Wskazano także, że estetyka płaszczyzny pionowej nie nadaje się do odbioru, gdyż tafle nie leżą w jednej płaszczyźnie. Ustalono termin kolejnego odbioru na dzień 08 grudnia 2015 roku

Pokryte rdzawym nalotem elementy mocujące (uchwyty) zostały zareklamowane u producenta. Reklamacja została uwzględniona (zastosowano do produkcji nieprawidłowy gatunek stali), producent wymienił je na nowe i zostały one ostatecznie zamontowane przez H. M. w miejsce zardzewiałych, pod koniec 2015 roku.

Odbiór prac związanych z usunięciem wad nastąpił w dniu 21 grudnia 2015 roku.

zeznania powoda H. M. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 grudnia 2016 roku – k. 253-256 akt (zapis cyfrowy 00:22:21-00:27:26), pismo – k. 30 akt, zeznania świadka R. S. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 września 2016 roku – k. 199-203 (zapis cyfrowy 00:50:13-01:21:11), zeznania świadka M. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 07 września 2016 roku – k. 199-203 (zapis cyfrowy 00:06:33-00:50:13), protokół – k. 104-105 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w części, w której pozostawał bezsporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną.

Sąd uwzględnił także wyżej wymienione dowody z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Za niewiarygodne jednakże Sąd uznał twierdzenia pozwanego K. F. zawarte w piśmie z dnia 01 kwietnia 2015 roku, mając na uwadze, że dokument ten ma charakter dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 k.p.c., a zatem stanowi wyłącznie dowód tego, że osoba, która ten dokument podpisała – tu: pozwany K. F., złożyła oświadczenie tam zawarte, dokument ten nie korzysta jednakże z domniemania prawdziwości zawartych tam twierdzeń. Okoliczności zaś wskazywane w tym dokumencie, w którym pozwany poinformował inwestora Samodzielny Publiczny Specjalistyczny Psychiatryczny Zakład Opieki Zdrowotnej z siedzibą w S., iż nie zapłacił całej należności powodowi H. M. wykonującemu zadaszenie dla karetek, albowiem prace nie zostały protokolarnie odebrane z uwagi na nieszczelność szklanego dachu, podając również, że pozostała część wynagrodzenia, po rozmowach z wykonawcą – powodem H. M., zostanie uregulowana po usunięciu przecieków i bezusterkowym protokolarnym odbiorze robót, nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie, w tym w zeznaniach świadka M. R., który wyraźnie wskazywał, że brak zapłaty należności w terminie był tłumaczony przez pozwanego wyłącznie trudnościami finansowymi, czego dowodem jest również i treść pisma pozwanego z dnia 20 marca 2015 roku z prośbą o rozłożenie pozostałej części należności na raty.

Dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd oparł się także na zeznaniach świadków: M. R., M. P. i R. S., a także na zeznaniach powoda H. M. uznając je za spójne, wiarygodne i wzajemnie uzupełniające się.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 17 lutego 2017 roku Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego, albowiem pozwany, mimo zobowiązania, nie uiścił zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego należnego mu za ewentualne sporządzenie opinii, jak również pominął dowód z przesłuchania pozwanego K. F., albowiem pozwany, prawidłowo wezwany, nie stawił się na rozprawę bez usprawiedliwienia.

W niniejszej sprawie powód H. M. domagał się zasądzenia od pozwanego K. F. kwoty 66 629,80 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 131 437,80 złotych za okres od dnia 26 stycznia 2015 roku do dnia 29 stycznia 2015 roku, 96 629,80 złotych za okres od dnia 30 stycznia 2015 roku do dnia 07 kwietnia 2015 roku oraz 66 629,80 złotych za okres od dnia 08 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, swoje roszczenie wywodząc z łączącej strony umowy na wykonanie i montaż konstrukcji stalowej podjazdu i wejścia wraz z montażem szyb oraz faktu wykonania tych prac.

Dla prawidłowego zakwalifikowania przedmiotowej umowy nie ma zasadniczego znaczenia wielkość objętego nią przedsięwzięcia, lecz odpowiedź na pytanie, czy umowa ta dotyczyła wykonania obiektu budowlanego w rozumieniu art. 647 k.c. Umowa o wykonawstwo częściowe zachowuje bowiem postać umowy nazwanej o roboty budowlane, jeżeli jej przedmiot jest częścią robót budowlanych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2011 roku, sygn. akt II CSK 63/11, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2008 roku, sygn. akt II CSK 112/08 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21 maja 2013 roku, sygn. akt V ACa 151/13).

Skoro więc powód H. M. wykonywał prace stanowiące jeden proces w ramach przedsięwzięcia objętego procesem inwestycyjnym, w którym generalnym wykonawcą był pozwany K. F., to uznać należało, że strony wiązała umowa o roboty budowlane w rozumieniu art. 647 k.c.

W ocenie Sądu, pomimo braku formalnego protokołu odbioru robót, zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że przedmiot łączącej strony umowy został wykonany przez powoda w całości. W świetle art. 647 k.c. odbiór robót należy do obowiązków inwestora (zamawiającego) i nie może być uzależniony od braku wad lub usterek tych robót. Przez wykonanie robót budowlanych należy rozumieć bowiem taką sytuację, gdy roboty zostały wykonane zgodnie z zakresem przedmiotowym umowy, na co nie ma wpływu ewentualne posiadanie przez te roboty nieistotnych wad, usterek i niedoróbek (tak Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 października 2012 roku, sygn. akt I ACa 1046/12). Jednocześnie należy mieć na uwadze, że, jak wynikało z zeznań świadka M. R., świadek ten wielokrotnie zwracał się do pozwanego z prośbą o przystąpienie do podpisania protokołu odbioru, jednakże spotykał się ze strony pozwanego z licznymi wymówkami. W konsekwencji uznać należy, że to pozwany uchybił obowiązkowi odbioru robót. Taka odmowa byłaby uzasadniona jedynie, gdyby przedmiot umowy mógł być kwalifikowany jako niezgodny z projektem i zasadami wiedzy technicznej, przy czym istnienie tych okoliczności, stosownie do treści art. 6 k.c., powinien był wykazać pozwany. Obowiązkowi temu pozwany nie sprostał, nie przedłożył bowiem żadnych dowodów na to, że zakończone przez powoda pod koniec listopada 2014 roku prace posiadały jakiekolwiek wady – w szczególności, że nieszczelne było zadaszenie albo, że bezpośrednio po ich zakończeniu pozwany wzywał powoda do ich usunięcia. Dowodem na powyższą okoliczność nie jest bowiem stwierdzenie istnienia takich wad w kwietniu 2015 roku – ich pojawienie się bowiem powoduje uruchomienie roszczeń rękojmianych.

Mając na względzie powyższe uznać więc należało, że powód H. M. wykonał prace związane z wykonaniem i montażem konstrukcji stalowej podjazdu i wejścia wraz z montażem szyb w sposób prawidłowy, co dodatkowo potwierdza okoliczność dokonania przez pozwanego częściowej zapłaty, jak i prośba o rozłożenia na raty pozostałej należności. Wobec tego, w ocenie Sądu, nie było wątpliwości, iż obowiązkiem pozwanego była zapłata pozostałej części wynagrodzenia pomniejszonego o uznane przez powoda potrącenie w kwocie 3 370,20 złotych oraz dokonaną zapłatę w łącznej kwocie 64 808 złotych, a zatem kwota 66 629,80 złotych dochodzona w niniejszym procesie. Bezsporne zaś było, że pozwany tego wynagrodzenia powodowi nie zapłacił, zaś zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie, iż istniała jakakolwiek podstawa – czy to umowna, czy to ustawowa, do powstrzymania się przez pozwanego z zapłatą wynagrodzenia za wykonane prace.

Pozwany K. F. domagając się oddalenia powództwa w całości podnosił, że powód H. M. nie usunął wad w terminie, wobec czego pozwany – zgodnie z umową – naliczył powodowi karę umowną w wysokości 240 000 złotych, którą potrącił z kwotą dochodzoną niniejszym pozwem z tytułu pozostałej części wynagrodzenia. Należy przy tym mieć na uwadze, że w dniu 28 września 2015 roku pozwany obciążył powoda karą umowną w wysokości 190 500 złotych za zwłokę w usunięciu wad, jednakże powód notę księgową numer (...) odesłał bez księgowania, wskazując na bezzasadność jej wystawienia, a następnie pismem z dnia 05 listopada 2015 roku pozwany wezwał powoda do zapłaty kwoty 240 000 złotych tytułem zwłoki w usuwaniu wad stwierdzonych w okresie rękojmi, naliczonej za okres od dnia doręczenia pisemnego powiadomienia powoda o wadach (pismo z dnia 18 maja 2015 roku) do dnia 31 października 2015 roku.

Odnosząc się do podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu potrącenia wzajemnych wierzytelności Sąd nie uwzględnił tego zarzutu wskazując, że stosownie do treści art. 493 § 3 k.p.c. do potrącenia w postępowaniu nakazowym mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami, o których mowa w art. 485 k.p.c.

Bezsprzecznie, zarzut potrącenia w niniejszej sprawie nie został podniesiony przed doręczeniem pozwanemu odpisu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wraz z odpisem pozwu, co miało miejsce w dniu 26 sierpnia 2015 roku. Nota księgowa numer (...) konkretyzująca wierzytelność pozwanego z tytułu kar umownych została wystawiona w dniu 28 września 2015 roku, przy czym nie mogła ona – jako niezaakceptowana przez pozwanego – stanowić dokumentu, o jakim mowa w treści art. 485 k.p.c., tj. nie mogła spełniać roli dokumentu o cechach rachunku zaakceptowanego przez dłużnika (tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 17 stycznia 2014 roku, sygn. akt I ACa 172/13), przy czym jedynie na marginesie powyższych rozważań wskazać należy, że została ona przedłożona do akt w kserokopii nie poświadczonej za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika pozwanego. Wreszcie, dokumentem takim, w rozumieniu art. 485 k.p.c., nie było również oświadczenie o potrąceniu z dnia 16 listopada 2015 roku i charakteru tego dokumentu nie zmienia okoliczność dokonywania przez pozwanego potrąceń zgodnie z treścią postanowień umowy.

Skoro przepis art. 493 § 3 k.p.c. stanowi, że do potrącenia w postępowaniu nakazowym mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami, o których mowa w art. 485 k.p.c., to dalece wątpliwe jest przedstawianie do potrącenia wierzytelności, które z waloru takiego nie korzystają, tj. udowodnione jedynie za pomocą np. niezaakceptowanej noty księgowej, czy oświadczenia o potrąceniu dokonanego w toku procesu. Procesowy zarzut potrącenia przedstawiony w zarzutach od nakazu zapłaty musi bowiem opierać się na takich samych dokumentach, które mogą być podstawą wydania nakazu zapłaty w tym postępowaniu. Nie ulega więc wątpliwości, że ewentualna wierzytelność pozwanego z tytułu naliczenia powodowi kary umownej za nieterminowe usunięcie wad nie została w sposób, o jakim mowa w treści art. 485 k.p.c. udowodniona, a zatem podniesiony zarzut potrącenia nie mógł więc wywrzeć skutku w postaci umorzenia wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu, wskazując na marginesie, iż zgłoszenie zarzutu potrącenia w toku procesu (podobnie jak odwołanie się do faktu potrącenia przed procesem) uznać należy za przyznanie faktu, że istnieje wierzytelność potrącana (art. 229 k.p.c.), potrącenie nie byłoby przecież możliwe, jeżeli nie istniałaby wierzytelność, którą powód uczynił przedmiotem procesu.

Z przyczyn formalnych uznając więc zarzut potrącenia za nieskuteczny, Sąd nie badał ewentualnej zasadności nałożenia kary umownej i jej wysokości i z tej też przyczyny uznał za zasadne oddalenie wniosku pozwanego o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu rozstrzygnięcia toczącego się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku postępowania w sprawie z powództwa K. F. przeciwko H. M. o zapłatę przedmiotowej kary umownej.

Mając na względzie powyższe rozważania, Sąd na podstawie art. 496 k.p.c. w zw. z art. 647 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. orzekł jak w punkcie I wyroku utrzymując w całości (w tym w zakresie kosztów procesu obejmujących opłatę sądową od pozwu, opłatę skarbową od pełnomocnictwa i koszty zastępstwa procesowego) w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 17 sierpnia 2015 roku wydany przez Sąd Rejonowy w Gdyni w sprawie o sygn. akt VI GNc 3771/15. O kosztach procesu obejmujących opłatę sądową od zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sąd orzekł w punkcie II wyroku obciążając nimi, stosownie do treści art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c., pozwanego K. F. jako stronę, która przegrała niniejsze postępowanie i uznając je za uiszczone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 03 kwietnia 2017 roku