Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku, IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Watemborska

Sędziowie SO: Jolanta Deniziuk, Andrzej Jastrzębski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013r. w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa U. R. i W. R.

przeciwko Gminie U.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki U. R.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku, z dnia 21 czerwca 2013r., sygn. akt. I C 266/11

postanawia: oddalić zażalenie.

Sygn. akt IV Cz 708/13

UZASADNIENIE

Zaskarżony postanowieniem Sąd Rejonowy w Słupsku odrzucił zażalenie powódki U. R. na postanowienie tegoż sądu w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie. W ocenie sądu I instancji powódka U. R. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika składając wniosek o zwolnienie od opłaty od zażalenia uchybiła obowiązkowi złożenia wraz z wnioskiem o zwolnienie oświadczenia o którym mowa w art. 102 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych, co legło u podstaw zwrotu wniosku (art. 102 pkt 4 ustawy), zaś wobec nieuiszczenia opłaty od zażalenia orzeczono jak w sentencji postanowienia, na mocy art. 370 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się powódka, zarzucając sądowi I instancji uchybienie szeregu przepisów kpc (art: 133 § 3, 89 § 1, 91 pkt 1, 357 § 2, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (art. 102) i Konstytucji RP (art. 2, 7, 31, 32, 45, 77) i domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia. Jak można wywnioskować z wywodów zażalenia żaląca się powódka zdaje się wskazywać na zaniedbania sądu w zakresie przekazania z akt Sądu Okręgowego do niniejszej sprawy udzielonego radcy prawnemu pełnomocnictwa, co w ocenie żalącej powódki skutkowało niewłaściwym doręczaniem wezwań powódce a nie jej pełnomocnikowi.

Rozpoznając złożone zażalenie Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obszerność wywodów zażalenia nie współgra z ich merytoryczną celnością,

W pierwszej kolejności odnieść się należy do kwestii reprezentacji powódki w niniejszym postępowaniu. W dacie złożenia powództwa wzajemnego (30.03.2011 r.) i dacie wyłączenia powództwa U. R. do odrębnego rozpoznania (30.03.2011 r.) powódka działała bez pełnomocnika, pełnomocnictwa radcy prawnemu powódka udzieliła w dniu 5 kwietnia 2011 r. i złożone ono zostało do akt sprawy I C 266/11 Sądu Okręgowego.

W treści tego pełnomocnictwa powódka wskazała, że udziela pełnomocnictwa w sprawie z powództwa Gminy U. przeciwko U. i W. R. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli i powództwa wzajemnego.

Przypomnieć należy, że udzielenie pełnomocnictwa (ważność której to umowy nie zależy od dochowania formy pisemnej) mogło być dokonane wcześniej niż w dniu podpisania przez mocodawcę dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa i mogło obejmować umocowanie do podejmowania czynności przed tym dniem, ale wskazanie go w dokumencie stwierdzającym udzielenie pełnomocnictwa rodzi domniemanie, że to właśnie w tym dniu doszło do udzielenia pełnomocnictwa, co oznacza umocowanie pełnomocnika do podejmowania czynności procesowych dopiero od tego dnia (art. 92 kpc). Z dokumentu pełnomocnictwa złożonego w sprawie I C 266/11 SO w Słupsku opatrzonego datą 5 kwietnia 2011 r., wynika właśnie domniemanie, że udzielenie przez powódkę pełnomocnictwa radcy prawnemu nastąpiło we wskazanym dniu, a zatem nie obejmuje czynności procesowych przed tym dniem, tj. złożenia pisma procesowego z powództwem wzajemnym na rozprawie przez Sądem Okręgowym w dniu 30 marca 2011 r. Domniemanie to mogło zostać obalone przez wykazanie, że pełnomocnictwo zostało udzielone wcześniej, czego powódka nie uczyniła.

Kserokopia tego pełnomocnictwa złożona została do akt niniejszej sprawy w dniu 8 listopada 2012 r. (k-53).

Jeśli nawet przyjąć, że złożone pełnomocnictwo odnosiło się do reprezentacji powódki w sprawie inicjującej postępowanie pismem złożonym przez powódkę w dniu 30.03.2011 r., to wskazać należy że złożona w aktach niniejszej sprawy kserokopia pełnomocnictwa nie została potwierdzona za zgodność z oryginałem w sposób o którym mowa w treści art. 6 ust. 3 ustawy o z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, dodanym przez art. 4 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów (Dz.U.2009.216.1676) z dniem 1 stycznia 2010 r. ( Radca prawny ma prawo sporządzania poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z okazanym oryginałem w zakresie określonym odrębnymi przepisami. Poświadczenie powinno zawierać podpis radcy prawnego, datę i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, na żądanie - również godzinę dokonania czynności. Jeżeli dokument zawiera cechy szczególne (dopiski, poprawki lub uszkodzenia) radca prawny stwierdza to w poświadczeniu.) Złożona kserokopia pełnomocnictwa zawiera jedynie adnotacje radcy prawnego za zgodność z oryginałem bez daty i oznaczenia miejsca jego sporządzenia. Powyższe zasadnym czyniło wezwanie powódki do uzupełnienia braków pełnomocnictwa pod rygorem przyjęcia, że powódka działa w sprawie samodzielnie zarządzeniem z dnia 13.12.2012r.

Braki pełnomocnictwa w zakresie reprezentacji powódki w niniejszym postepowaniu do dnia rozpoznawania niniejszego zażalenia nie zostały usunięte, a zatem sąd II instancji przyjmuje, że powódka w niniejszym postępowaniu działa bez pełnomocnika.

Zasadnym zatem pozostawało kolejne zarządzenie przewodniczącego z dnia 21.05.2013 r., którym wezwano żalącą się powódkę do usunięcia braku formalnego wniosku o zwolnienie od opłaty od zażalenia poprzez złożenie oświadczenia na urzędowym formularzu o sytuacji majątkowej, osobistej i dochodach, pod rygorem zwrotu wniosku o zwolnienie od opłaty i odrzucenia zażalenia, które to wezwanie powódce doręczono 10.06.2013 r., co skutkowało jedynie jej polemicznym pismem z dnia 17.06.2013 r.

Powódka w zakreślonym terminie nie uzupełniła braku formalnego wniosku o zwolnienie od opłaty od apelacji, co legło u podstaw zarządzenia o zwrocie wniosku, którego podstawą pozostawała treść art. 102 pkt 2 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych i w konsekwencji odrzucenia zażalenia na postanowienie z dnia 26.10.2012 r. na mocy art. 370 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc.

W konsekwencji powyższego, w ocenie sądu II instancji brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia zarzutów apelacji i z uwagi na powyższe, na mocy art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc orzeczono jak w sentencji postanowienia.